ΓΙΑ ΕΝΑ ΑΘΩΟ ΝΗΠΙΟ ΠΟΥ ΠΝΙΓΗΚΕ

Μια φωτογραφία κάνει τις τελευταίες ώρες το γύρω του διαδικτύου και βρίσκεται στα πρωτοσέλιδα δεκάδων εφημερίδων ανά τον κόσμο. Πρόκειται για ένα νεκρό νήπιο που ξέβρασε η θάλασσα στις ακτές της Τουρκίας. Αθώο θύμα ενός πολέμου απ’ όπου προσπάθησαν να ξεφύγουν οι γονείς πιστεύοντας ότι θα του προσφέρουν μια ασφαλή και ειρηνική ζωή. Δράμα δίχως δεύτερη σκέψη.

Προσωπικά όμως αισθάνομαι διπλά οργισμένος και αηδιασμένος γιατί ο  τρόπος που προβλήθηκε η είδηση θεωρώ ότι σκότωσε το νήπιο για δεύτερη φορά ο «ευαίσθητος» Δυτικός κόσμος. Συγκινήθηκε τάχα μπροστά σε αυτή την εικόνα που όμως δεν είναι παρά μια πραγματικότητα που ζουν εκατομμύρια άνθρωποι εδώ και χρόνια στη Μέση Ανατολή αλλά και σε άλλες γωνιές του πλανήτη.

Τι έχουν κάνει όλοι αυτοί οι ευαίσθητοι πολίτες όταν οι ηγεσίες τους που οι ίδιοι καταγγέλλουν αλλά και εκλέγουν επεμβαίνουν και διαλύουν χώρες όπως το Ιράκ, τη Λιβύη, τη Συρία, τη Νιγηρία, την Ελλάδα, και όπου αλλού θέλουν να βάλουν χέρι στις πλουτοπαραγωγικές πηγές αλλάζοντας κατά το δοκούν τον γεωπολιτικό χάρτη;

Απολύτως τίποτα. 

Όλα αυτά τα δράματα των λαών που βρέθηκαν από την μια μέρα στην άλλη σε μια κόλαση τρόμου χωρίς αύριο ,που τη δημιουργούν πότε οι βομβαρδισμοί και οι σφαγές και πότε η οικονομική ασφυξία, βρίσκονται μακριά από την ασφαλή πόρτα του σπιτιού τους.

Δακρύζουν τάχα για το άμοιρο νήπιο νομίζοντας ότι έτσι θα πάρουν συγχωροχάρτι για την ένοχη συνείδησή τους.

Μιας συνείδησης που επιτρέπει να έχει μετατραπεί ο ΟΗΕ σε διακοσμητικό στοιχείο, για να μη πω τίποτα χειρότερο. Μιας συνείδησης, που δεν κάνει τίποτα  για να σταματήσει το δράμα του υποσιτισμού στις αφρικανικές χώρες, που κλείνει τα μάτια στην απάνθρωπη παιδική εργασία που επιβάλουν πολυεθνικές εταιρίες σε τριτοκοσμικές χώρες ώστε να μειωθεί το κόστος παραγωγής των προϊόντων τους τα οποία αγοράζουν οι «ευαίσθητοι» Ευρωπαίοι, σαν τρελοί ενώ ξέρουν από πού προέρχονται κλπ κλπ.

Και καταλήγω στους ντόπιους τιμητές και μυξοπαρθένες που αγανάκτησαν με το τίτλο μιας φυλλάδας που έγραψε για ασφυξία της Μυτιλήνης από «λαθραίους». Είναι ντροπή έγραψε κάποια για το πολιτισμό μας. Δηλαδή είναι ντροπή για τον «πολιτισμό» μας η περιγραφή μιας πραγματικότητας στο τίτλο μιας φυλλάδας και δεν είναι ντροπή ότι υπάρχουν μόλις 3!λιμενικοί για να εξυπηρετήσουν 10000 ανθρώπους; Δεν είναι ντροπή που αυτοί οι άνθρωποι ζουν σε περιβάλλον με ανύπαρκτες συνθήκες υγιεινής; Δεν είναι ντροπή να ασχολούμαστε με το ποιος υπάλληλος των Γερμανών θα κυβερνήσει τον ρημαγμένο τόπο αντί να ξεσηκωθούμε και να απαιτήσουμε από την όποια ελληνική κυβέρνηση να κινητοποιήσει τη διεθνή κοινότητα και οργανισμούς ώστε να μας παράσχουν υλικοτεχνική βοήθεια την οποία εκ των πραγμάτων δεν μπορούμε να έχουμε ως χώρα λόγω της οικονομικής ασφυξίας που μας έχει επιβληθεί, ώστε να δοθεί άμεσα λύση στο πρόβλημα αυτών των χιλιάδων ανθρώπων που είναι άλλο παρά το να μεταβούν σε τόπο που κατά τη γνώμη τους δεν κινδυνεύουν;

Αντί να αλληλοκοροϊδευόμαστε με την δήθεν «προεκλογική εκστρατεία» ας σκύψουμε πάνω από το πρόβλημα όλοι μαζί και ας βοηθήσουμε τους ανθρώπους αλλά και τον τόπο μας. Πριν κάποιος αγανακτήσει και σκεφτεί να μου βάλει διάφορες ταμπέλες που δεν με εκπροσωπούν, θα τον προλάβω και θα πω πως ο ίδιος ο πρώην πρωθυπουργός  στη συνέντευξη που έδωσε στην δημοσιογράφο του ΑΛΦΑ κα. Παπαϊωάννου ανέφερε προσπαθώντας να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα ότι σε ένα περιβάλλον όπου υπάρχει πόλεμος στην Ουκρανία, στη Συρία ,όπου υπάρχει επέλαση τζιχαντιστών, κύματα προσφύγων δεν υπήρχε περίπτωση να φύγει η Ελλάδα από την ασφάλεια της Ευρώπης. Με άλλα λόγια εξίσωσε το φαινόμενο των προσφύγων με τους διάφορους πολέμους που μαίνονται γύρω μας και με την επέλαση των τζιχαντιστών! Αυτό από μόνο του αποδεικνύει ότι είναι εθνική ανάγκη να ληφθούν άμεσα μέτρα για την ασφάλεια της χώρας αλλά και των προσφύγων εκτός και αν ο πρώην πρωθυπουργός έλεγε μπούρδες.

(Εδώ η συνέντευξη : https://youtu.be/cQZf2SFRrrM

Το επίμαχο σημείο στο 14:53).

Αν θέλουμε λοιπόν να κάνουμε κάτι στη μνήμη αυτού του παιδιού είναι να πράξουμε τα αυτονόητα ώστε να μην υπάρξουν και άλλα παιδιά που θα έχουν την ίδια τύχη. Αν πάλι δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα τότε να σιωπούμε και να μη λέμε κούφια λόγια που το μόνο που κάνουν είναι να προσβάλλουν τη μνήμη των αδικοχαμένων ανθρώπων και τον ανθρώπινο πολιτισμό για τον οποίο τόσο κοπτόμαστε.

Τι εννοώ; Ρίξτε μια ματιά στις παρακάτω φωτογραφίες.(για όσους έχουν γερά στομάχια) Δείχνουν τι συμβαίνει στη Συρία χρόνια τώρα. Κανείς ποτέ δεν έκανε τίποτα ουσιαστικό για να σταματήσει αυτή φρίκη. Γι' αυτό είμαι οργισμένος.