Όταν προκηρύχθηκαν οι εκλογές το 2019, είχα γράψει οτι η κυβέρνηση που θα προέκυπτε από αυτές θα ήταν χειρότερη από την προηγούμενη ανεξάρτητα από την πολιτική της ταυτότητα. Δυο χρόνια μετά, αυτό έχει αποδειχθεί περίτρανα. Η σημερινή κυβέρνηση παρά την αμέριστη στήριξη όλης της αντιπολίτευσης έχει ναυαγήσει από τους πρώτους μήνες της διακυβέρνησής της. Τι να πρωτοθυμηθεί κάποιος. Την εθνική πολιτική; (Συμφωνία Πρεσπων, ελληνοτουρκικά κλπ) Την μεταναστευτική πολιτική; Την οικονομική πολιτική; (η ανεργία των νέων καλπάζει στο 40%,το χρέος ξεπερνά σύμφωνα με την έκθεση του ΔΝΤ το 200% του ΑΕΠ ) την κοινωνική πολιτική; ( εργασιακός νόμος που παραπέμπει σε συνθήκες προ του 1936). Με άλλα λόγια και επιγραμματικά : από το κακό στο χειρότερο.
Εκεί όμως που αυτή η κυβέρνηση των "αρίστων"-όπως αυτάρεσκα αυτοαποκαλείται- ξεπέρασε ακόμα και την πιο απαισιόδοξη πρόβλεψη ήταν η διαχείριση της πανδημίας. Ένας ιός διέλυσε κάθε μύθο γύρω από την πολιτική αλλά και την κοινωνία. Αποκάλυψε το πραγματικό πρόσωπο της εξουσίας και όσων θεσμών την στηρίζουν και παράλληλα αποκάλυψε το μέγεθος της βαθιάς κοινωνικής παρακμής. Αν η οικονομική κρίση που διαρκεί πάνω από 10 χρόνια έριξε πλείστα προσωπεία, η πανδημία δεν άφησε τίποτε κρυφό. Αποκάλυψε τη γυμνή και αποκρουστική αλήθεια, πολιτική και κοινωνική που με μεγάλη μαεστρία κρύβονταν τόσες δεκαετίες , όπως τα σκουπίδια κάτω από το χαλί.
Η πολιτική ανικανότητα φάνηκε από την πρώτη στιγμή. Αντί οι πολιτικοί να βγουν μπροστά και να εμψυχώσουν τον λαό, να τον ενώσουν κοινωνικά, να τονώσουν την αλληλεγγύη και το ηθικό του και να πάρουν τα στοιχειώδη αυτονόητα μέτρα, έπραξαν ακριβώς το αντίθετο.
Διέσπειραν μέσω των πληρωμένων μμε (λίστα Πέτσα) το φόβο και τον πανικό. Ανέδειξαν ως άξονα αναφοράς για την αντιμετώπιση της κατάστασης, την ατομική ευθύνη και όχι την συλλογική. Τόνισαν το εσύ και όχι το εμείς. Δεν χρησιμοποίησαν την πειθώ αλλά την τιμωρία και την απομόνωση. Ανέστειλαν βασικές συνταγματικά κατοχυρωμένες ατομικές ελευθερίες χωρίς όμως να κηρύξουν τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης -"έχουμε πόλεμο" είπε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός κατά το πρώτο διάγγελμα προς τους πολίτες-όπως ρητά προβλέπεται από το Σύνταγμα. Σ΄αυτή την τελευταία ενέργεια είχε και έχει την αμέριστη συμπαράσταση όλων των πολιτικών κομμάτων όλου του πολιτικού φάσματος που είτε επικρότησαν με δηλώσεις είτε αποδέχθηκαν δια της σιωπής και την επικρότηση της πλειονότητας των μμε.
Έχουν περάσει σχεδόν 18 μήνες από το ξέσπασμα αυτής της κρίσης και τα αποτελέσματα είναι τραγικά. Το ιό,που όπως φαίνεται ακολουθεί το φυσικό δρόμο του, δεν μπόρεσαν να τον τιθασεύσουν. Μετράμε χιλιάδες νεκρούς, η οικονομία κατέρρευσε, η ανεργία καλπάζει, ο φόβος και ο πανικός έγινε καθεστώς, οι κοινωνικοί δεσμοί ψυχορραγούν, η κατανάλωση ψυχοφαρμάκων και ναρκωτικών έσπασαν κάθε ρεκόρ. Η τύχη της χώρας παραδόθηκε στα χέρια των "ειδικών" που το μόνο που κατάφεραν είναι να χαθεί η αξιοπιστία και το κύρος τους εξαιτίας των αντιφατικών δηλώσεων και ενεργειών τους.
Υπάρχουν παράπλευρες απώλειες που δεν είναι δυνατόν να καταμετρηθούν προς το παρόν, εξαιτίας της οριακής λειτουργίας του συστήματος υγείας που δεν έχει καταρρεύσει ολοκληρωτικά χάρη στην τιτάνια προσπάθεια των υγειονομικών που βρίσκονται τόσους μήνες στην πρώτη γραμμή της μάχης.Αυτών των ηρωικών ανθρώπων που ο πρωθυπουργός στο διάγγελμα του, απείλησε με απόλυση αν δεν υπακούσουν στις εντολές του.
Σε αυτό το ζοφερό τοπίο η κυβέρνηση έχει υποστεί μια πολιτική πανωλεθρία. Δυστυχώς σε αυτές τις περιπτώσεις δεν επικρατεί η λογική και η ψυχραιμία. Πόσο μάλλον η γενναιότητα που πρέπει να έχει ένα ηγέτης. Ακολουθώντας τη τραγική πεπατημένη των ηττημένων της Ιστορίας, η κυβέρνηση κάνει τις τελευταίες σπασμωδικές κινήσεις ξεπερνώντας κάθε όριο αυταρχισμού. Προσπαθεί να διασπείρει τη διχόνοια μεταξύ των πολιτών προκειμένου να βρει την έξοδο κινδύνου και να διαφύγει.
Ο κοινωνικός διαχωρισμός των ανθρώπων σε "καθαρούς" και "μιαρούς", που δεν θα τους επιτρέπεται η είσοδος σε κλειστούς χώρους (στην εστίαση αρχικά), η μετακίνηση εντός της επικράτειας, ακόμα και η έξοδος από το σπίτι τους -αν αυτό κριθεί αναγκαίο(επιλεκτικός εγκλεισμός) επειδή δεν δέχονται να προβούν σε μια ιατρική πράξη, επιστρέφει την ελληνική κοινωνία στη ζοφερή εποχή του εμφυλίου και των κοινωνικών φρονημάτων. Θυμίζει έντονα το απαρτχάιντ της Νότιας Αφρικής, τη ναζιστική "τελική λύση", τα Γκουλάγκ του Στάλιν.
Τον 21ο αιώνα, ακριβώς 200 χρόνια από την Ελληνική Επανάσταση η νεοκοτσαμπάσηδες γυρίζουν τους Έλληνες ολοταχώς προς τα πίσω.
Είναι ντροπιαστικό για την Ελληνική Δημοκρατία και τους Έλληνες πολίτες , ο πρωθυπουργός της χώρας και "πρωτοκλασάτοι" υπουργοί να χλευάζουν τη πλειονότητα των Ελλήνων με χαρακτηρισμούς ,όπως ψεκασμένοι, αρνητές, τρομοκράτες, συνωμοσιολόγοι, ανεύθυνοι. Αυτούς όλους τους ανθρώπους που ζουν έγκλειστοι 15 μήνες, μετράνε απώλειες συγγενών και φίλων από τον ιό, αλλά και παράπλευρες απώλειες λόγω της αναστολής του 80% των προγραμματισμένων χειρουργικών επεμβάσεων, της έλλειψης κλινών στις μονάδες εντατικής θεραπείας, απώλειες ανθρώπων από ψυχικά νοσήματα τα οποία επιδεινώθηκαν λόγω του εγκλεισμού. Αυτούς τους ανθρώπους τους χαρακτήρισε ως ΑΠΕΙΛΗ για την κοινωνία.
Είναι ατυχέστατη επιλογή, να προσπαθεί η κυβέρνηση να δημιουργήσει αποδιοπομπαίους τράγους για να τους φορτώσει την δικιά της παταγώδη αποτυχία που θα εξελιχθεί σε μια εθνική καταστροφή.
Πιο ντροπιαστικό όμως είναι, η σιωπή των όποιων θεσμών έχουν απομείνει σε αυτό το ζοφερό τόπο μαρτυρίου. Δεν θα τους αναφέρω ονομαστικά. Τους γνωρίζουμε όλοι μας.
Θα θυμίσω σε αυτό το σημείο το Ελληνικό Σύνταγμα που αναφέρει ρητά ποιος είναι ο κυρίαρχος αυτού του τόπου.
1. Tο πολίτευμα της Eλλάδας είναι Προεδρευόμενη Kοινοβουλευτική Δημοκρατία.
2. Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία.
3. Όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως ορίζει το Σύνταγμα.
