Δευτέρα 31 Ιουλίου 2017

ΠΕΘΑΝΕ Ο SAM SHEPARD





Ανακοινώθηκε πριν λίγες ώρες ο θάνατος του Sam Shepard σε ηλικία 73 ετών , από επιπλοκές της νόσου του Lou Gehrig (Αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση). Ο θάνατος τον βρήκε στο σπίτι του στο Κεντάκυ  την περασμένη Πέμπτη. Ο Sam Shepard υπήρξε ένας σημαντικός και εμπνευσμένος θεατρικός συγγραφέας  από τους πρώτους  του κινήματος Off Broadway που η θεματολογία των έργων του πραγματεύονταν την σκοτεινή πλευρά της αμερικανικής οικογενειακής ζωής.Είχε βραβευτεί το 1979 με βραβείο Πούλιτζερ για το θεατρικό έργο "Buried Child" (θαμμένο παιδί).Είχε γράψει 40 θεατρικά έργα. Πέραν του συγγραφικού του έργου υπήρξε και ηθοποιός. Μερικοί ρόλοι του υπήρξαν εμβληματικοί. Όπως αυτός στην κλασική ταινία  The Right Stuff (Κατάλληλοι Άνθρωποι) του 1983 όπου ενσάρκωσε ένα θρύλο της αεροπορίας ,τον Chuck Yeager, ρόλος που του χάρισε μια υποψηφιότητα για Όσκαρ. Στα γυρίσματα της ταινίας Frances γνωρίστηκε με την εμβληματική ηθοποιό Jessica Lange με την οποία παντρεύτηκε και αποτραβήχτηκαν σε ένα αγρόκτημα στο Κεντάκυ. Έμειναν μαζί για 30 χρόνια μέχρι το 2009. 

Τρίτη 25 Ιουλίου 2017

ΣΚΥΡΟΣ: ΣΤΟ ΚΡΗΣΦΥΓΕΤΟ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ














Το καλοκαίρι πλησίαζε και είχαν αρχίσει δειλά -δειλά οι πρώτες συζητήσεις για μια εβδομαδιαία απόδραση από την καθημερινή μίζερη ρουτίνα της Αθήνας. Οι διακοπές τα τελευταία χρόνια γίνονται όλο και πιο δύσκολο να πραγματοποιηθούν λόγω της οικονομικής κατάρρευσης της χώρας. Για πολλούς ίσως, να αποτελούν όνειρο θερινής νυκτός.Η ζωή όμως χρειάζεται θάρρος και θράσος θα έλεγα και θα πρέπει πάντα να καταφέρνουμε, όσο μπορούμε βέβαια, να μη το βάζουμε κάτω και να προσφέρουμε ένα δροσερό δώρο ξεκούρασης και ανεμελιάς στον εαυτό μας που κατά τη γνώμη μου δεν είναι πολυτέλεια αλλά ζωτικής σημασίας,ειδικά για τους χαλεπούς καιρούς που ζούμε.
Με γνώμονα τα παραπάνω και με το θερμόμετρο να αρχίζει να ανεβαίνει επικίνδυνα άρχισαν να πέφτουν στο τραπέζι διάφορες ενδιαφέρουσες προτάσεις. Η επιλογή του προορισμού δεν ήταν εύκολη υπόθεση αφού εξαρτώταν από πολλές παραμέτρους που έπρεπε να συνυπολογιστούν. Παράμετροι όπως η απόσταση, ο προϋπολογισμός, η ποιότητα του τόπου, τα καταλύματα,οι παραλίες, η διατροφή, κλπ.
Η Ελλάδα-ευτυχώς- διαθέτει ακόμα έναν ικανοποιητικό αριθμό μαγευτικών τόπων-"καταφυγίων" που μπορεί να βρεθεί κάποιος χωρίς να είναι απαραίτητο να ξοδέψει πολλά χρήματα ( τα οποία όλο και σπανίζουν).
Ένας τέτοιος τόπος επιλέχθηκε φέτος. Πρόκειται για την Σκύρο. 

Δευτέρα 24 Ιουλίου 2017

43 ΧΡΟΝΙΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ;









Αποτέλεσμα εικόνας για οχι




Σαν σήμερα πριν 43 χρόνια ,το 1974, η χούντα υπό το βάρος της τουρκικής εισβολής στην Κύπρο κατέρρευσε και παρέδωσε την διακυβέρνηση της χώρας στον Κ.Καραμανλή.  Με άλλα λόγια αυτοί που ενώ απέτυχαν να κυβερνήσουν πριν το 1967 και η πολιτική τους ανικανότητα ήταν σε μεγάλο βαθμό ο παράγοντας που έφερε τη χούντα των συνταγματαρχών, επανήλθαν  ως ήρωες  για να αναλάβουν τα ηνία της χώρας σε μια κρισιμότατη στιγμή και με μια εθνική τραγωδία να βρίσκεται σε εξέλιξη. Σαν σήμερα λοιπόν αυτά τα άτομα,ευλογώντας τα γένια τους, αποφάσισαν να γιορτάζουν την επέτειο της έναρξης της Μεταπολίτευσης ή της 3ης Ελληνικής Δημοκρατίας. 
Τώρα πως ένας δημοκρατικός πολιτικός και μετέπειτα ονομαζόμενος "εθνάρχης" καταδέχτηκε να παραλάβει την εξουσία από τον πραξικοπηματία και διοικητή Αθηνών και Αττικής κατά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου το 1973,Φαίδωνα Γκιζίκη, είναι για τους περισσότερους ένα μάλλον ρητορικό ερώτημα. Όπως και ρητορικός ο προβληματισμός ότι ο Γκιζίκης παρέμεινε στην θέση του Προέδρου της...Δημοκρατίας μέχρι και το δημοψήφισμα για το Πολιτειακό (17 Δεκεμβρίου 1974).

Σάββατο 15 Ιουλίου 2017

ΟΤΑΝ Η ΚΑΤΟΧΙΚΗ ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΟΝΟΜΑΖΕΤΑΙ "ΠΛΑΚΑ"




Φωτογραφία του χρήστη Dionysis Savvopoulos.







Μετά τον ντόρο που ξέσπασε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για την διακοπή στον αέρα του Γιάννη Ζουγανέλη από τον Διονύση Σαββόπουλο εξαιτίας  των αντιμνημονιακών στίχων που τραγουδούσε ο πρώτος, στην συναυλία που χορηγός ήταν ο ΣΚΑΙ με τίτλο "όλοι μαζί μπορούμε" της οποίας το γενικό πρόσταγμα επί σκηνής είχε ο κ. Σαββόπουλος, ο κ.Ζουγανέλης αισθάνθηκε την ανάγκη να κάνει μια δήλωση ώστε να  διασκεδαστούν οι εντυπώσεις. Με άλλα λόγια πήγε να μαζέψει τα αμάζευτα και προφανώς απέτυχε. 'Ετσι, πριν λίγες ώρες ώρας ο πολύς κ. Σαββόπουλος αναγκάστηκε μέσω του facebook να βγει και να κάνει και αυτός μια αμήχανη και καθόλου πειστική δήλωση επιμένοντας ότι τάχα το περιστατικό ήταν σκηνοθετημένο και ουσιαστικά έκαναν πλάκα. Για να πείσει δε περισσότερο ανέβασε και μια φωτογραφία όπου εμφανίζεται μαζί με τον κ. Ζουγανέλη(η φωτογραφία στην κορφή)  να φορούν μαύρα ριγωτά χειμωνιάτικα κοστούμια, για να δείξει ότι η σοβαρότητα είναι συνώνυμη του ντυσίματος(;) υποστηρίζοντας παράλληλα ότι κάποιοι δεν κατάλαβαν ότι έκαναν πλάκα προχθές στην συναυλία. Άλλη μια ατυχής έμπνευση...

Πέμπτη 13 Ιουλίου 2017

ΣΟΥΡΓΕΑΛ






Image result for ολοι μαζί μπορούμε







Δεν ήθελα να γράψω τίποτα για τη χθεσινή συναυλία- καραγκιοζιλίκι στο Καλλιμάρμαρο αν δεν με προκαλούσαν ένα βίντεο και ένα σχόλιο του πάλαι ποτέ ανεξάρτητου δημοσιογράφου και νυν λιβανιστή του ΣΥΡΙΖΑ Κωστα Βαξεβάνη, που ανέφερε τα εξής στο Twitter:

Βλέπετε μόνο την αρνητική πλευρά στο #oloimaziboroume Το θετικό είναι πως Πορτοσαλτεοι αναγκάστηκαν να υποκληθουν στην Αριστερα της τέχνης.

Ποια αριστερά της Τέχνης κύριε Βαξεβάνη; Αυτοί που τραγούδησαν χθες με επικεφαλής τον "Πατριάρχη" Νιόνιο εκπροσωπούν την Αριστερά;Ή μήπως πούλησαν τάχα αριστεριλίκι τότε που ήταν της μόδας για να κονομήσουν και μόλις άλλαξαν τα πράγματα δέθηκαν στο καινούργιο άρμα εξουσίας για να συνεχίσουν να τα κονομούν από δήθεν συναυλίες αλληλεγγύης και άλλα παραμύθια φούμαρα.Ο Προτοσάλτε και τα αφεντικά του υποκλίθηκαν στην "Αριστερή" Τέχνη ή μήπως συνέβη το αντίθετο;

Δευτέρα 10 Ιουλίου 2017

Ο κ. ΤΣΙΠΡΑΣ ΜΠΕΡΔΕΥΤΗΚΕ ΚΑΙ ΠΗΓΕ ΣΕ ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΘΕΡΑΠΕΥΤΗΡΙΟ






Image result for ευγενιδειο νοσοκομειο ΤΣΙΠΡΑΣ




Η ΠΟΕΔΗΝ είναι η Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργαζομένων στα Δημόσια Νοσοκομεία. Τα Δημόσια Νοσοκομεία, αυτός ο ευαίσθητος στρατηγικός τομέας κάθε χώρας ήταν από τους πρώτους στόχους που "βλήθηκαν" από τους δανειστές-κατακτητές. Όποιος έχει επισκεφθεί δημόσιο νοσοκομείο τα τελευταία χρόνια,ειδικά σε ημέρα εφημερίας ,το μόνο που μπορεί να πει επιγραμματικά είναι ότι οι εργαζόμενοι δουλεύουν σε συνθήκες πολέμου. Δεν είναι καθόλου υπερβολικός ο χαρακτηρισμός όλου του προσωπικού ως ηρωικού. Καθημερινοί ανώνυμοι ήρωες που δίνουν κυριολεκτικά μάχη με ελάχιστα μέσα για να προσφέρουν την πολύτιμη υγεία στους ασθενείς. Αν κάποιος θεωρεί ότι αυτά που γράφω είναι υπερβολικά δεν έχει παρά να επισκεφθεί ένα εφημερεύον νοσοκομείο κατά τις βραδυνές ώρες.

Σάββατο 8 Ιουλίου 2017

ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΖΥΘΟΠΟΙΙΑΣ



Image result for πολιτοπουλος βεργινα





Έπειτα από μήνες αγώνων ο κ.Πολιτόπουλος ιδρυτής της Ελληνικής ζυθοποιίας με την επωνυμία ΒΕΡΓΙΝΑ και πρωτοπόρος του κλάδου των Ελλήνων ζυθοποιών νίκησε ένα παγκόσμιο κολλοσό στον χώρο της μπύρας, την Heineken της οποίας θυγατρική είναι η Αθηναϊκή Ζυθοποιϊα.

Με απόφαση του Διοικητικού Εφετείου της Αθήνας, επικυρώθηκε κατ’ ουσίαν η απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού το 2015 και μετά από αναπροσαρμογή, επιβλήθηκε το πρόστιμο – μαμούθ των 26,7 εκατ. ευρώ στην Αθηναϊκή Ζυθοποιία, εταιρία ιδιοκτησίας κατά 98,8% της Heineken.

Πέμπτη 6 Ιουλίου 2017

KAMASI WASHINGTON: ΜΙΑ ΕΠΙΚΗ ΕΜΦΑΝΙΣΗ















Προχθές είχα την τύχη να παραβρεθώ στην συναυλία -μουσική εμπειρία του Αμερικανού σαξοφωνίστα και συνθέτη Kamasi Washington που έλαβε χώρα στην Τεχνόπολη στο Γκάζι. Ο 36χρονος μουσικοσυνθέτης θεωρείται αυτή τη στιγμή από τα πιο καυτά νέα ονόματα της Jazz. Προσωπικά θα τολμήσω να πω ότι η μουσική του δεν μπορεί να λάβει εύκολα μια ετικέτα. Αυτό άλλωστε αποδείχτηκε και χθες βράδυ. Ήταν η πρώτη φορά μετά από αρκετά χρόνια που άκουσα κάτι τόσο φρέσκο και τόσο πολυσυλλεκτικό.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Έχοντας καβατζάρει μισό αιώνα ζωής και πάνω από 35 χρόνια μουσικών ακουσμάτων δύσκολα συγκινούμαι από την αναγγελία μιας συναυλίας.Το τελευταίο δε καιρό έχω παραστεί σε αρκετές συναυλιακές σούπες.

Σάββατο 1 Ιουλίου 2017

ΚΑΡΑΒΟΜΑΡΑΓΚΟΙ: ΟΙ ΤΕΧΝΙΤΕΣ ΤΗΣ ΝΑΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ




Related image





Κάθε καλοκαίρι βρισκόμαστε συχνότερα κοντά στη θάλασσα για αυτό αποφάσισα να γράψω για ένα θαλασσινό θέμα. Η θάλασσα για μας τους Έλληνες είναι ένα από τα βασικότερα στοιχεία ,θα τολμήσω να πω, της ψυχοσύνθεσής μας. Λίγα σημεία του τόπου μας δεν έχουν επαφή με το υγρό στοιχείο, αφού όπου και να βρεθείς στην Ελλάδα σε λιγότερο από 1-2 ώρες βρίσκεσαι δίπλα στα καταγάλανα νερά. Χιλιάδες τα νησιά και οι βραχονησίδες που βρίσκονται διάσπαρτα στα ελληνικά νερά. Η ακτογραμμή δε, του τόπου μας είναι τεράστια και πλησιάζει αυτή της αφρικανικής ηπείρου. Με αυτά τα μοναδικά στο κόσμο χαρακτηριστικά ήταν επόμενο να αναπτυχθεί από την απώτατη αρχαιότητα η ναυπηγική τέχνη. Μια τέχνη που έφερε σε επαφή τους Έλληνες με όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Η ελληνική ναυτική παράδοση κυλάει στο αίμα μας και ένα από τα τεκμήρια που αποδεικνύει τα λεγόμενά μου, είναι ότι αποτελούμε μια παγκόσμια ναυτική δύναμη στην εμπορική ναυτιλία. Ταυτόχρονα με την μεγάλη διαδρομή στην ναυσιπλοΐα αναπτύχθηκε και η ναυπηγική. Μια τέχνη που πέρασε από γενιά σε γενιά προτού μπει στις Πολυτεχνικές σχολές όλου του κόσμου. Οι παραδοσιακοί ναυπηγοί , οι καραβομαραγκοί, μας έδωσαν απίστευτα δείγματα σκαριών που όργωσαν και εξακολουθούν να οργώνουν τις ελληνικές θάλασσες.Δυστυχώς σ' αυτόν τον ευλογημένο τόπο πέρα από τους ανθρώπους που έχουν όραμα και δίψα για δημιουργία υπάρχει και μια καταραμένη ομάδα ανθρώπων που ονομάζονται πολιτικοί. Αυτοί οι άνθρωποι που είναι συνήθως απαίδευτοι και για κάποιο λόγο που δεν μπορώ να ανιχνεύσω στέκονται ενάντια σε κάθε προσπάθεια που γίνεται για να προοδεύσει αυτός ο τόπος έβαλαν το χεράκι τους για να σβήσει αυτή η μακραίωνη παράδοση. Υποτάχτηκαν στα κελεύσματα της Ε.Ε. που αποφάσισε να σβήσει από τον χάρτη τα ελληνικά σκαριά πριν 2-3 δεκαετίες στο όνομα της τάχα υπεραλίευσης των θαλασσών. Έτσι με τον δούρειο ίππο των επιδοτήσεων έδωσαν εκατομμύρια δραχμές σε όσους παρέδιδαν τις επαγγελματικές αλιευτικές άδειες και ταυτόχρονα έσπαζαν τα καΐκια τους. Με αυτό το δόλιο τρόπο πολλά εξαιρετικά σκαριά καταστράφηκαν και χάθηκαν από τις θάλασσες. Μαζί με αυτά καταστράφηκαν και οι άνθρωποι που τα δημιουργούσαν. Μέσα σε 2 δεκαετίες το παραδοσιακό επάγγελμα του καραβομαραγκού  χάθηκε και οι ταρσανάδες , τα παραδοσιακά ναυπηγεία, έκλεισαν. Ταυτόχρονα αναπτύχθηκαν τα αντίστοιχα τούρκικα και τα σκαριά τους γέμισαν τις ελληνικές θάλασσες. 
Παρακολουθείστε μια ολιγόλεπτη συνέντευξη από τον τελευταίο καραβομαραγκό της Ρόδου που με λιτό λόγο αναλύει τα πάντα μέσα σε ελάχιστο χρόνο.

https://youtu.be/B5Mo1_WbUZI

Ακολουθεί ένα άλλο βίντεο που δείχνει ένα έγκλημα από τα πολλά που γίνονται σε αυτόν τον τόπο. Περιγράφει την καταστροφή ενός ελληνικού σκαριού αλλά και τα συναισθήματα των ανθρώπων που πονάνε αυτόν τον τόπο.Προσωπικά δεν άντεξα να το δω μέχρι το τέλος.

https://youtu.be/y-CS1Py7JVo

Για όσους ενδιαφέρονται να μάθουν λίγες περισσότερες πληροφορίες για αυτούς τους υπέροχους τεχνίτες ας διαβάσει το σημείωμα που ακολουθεί και το βρήκα από το  Εργαστήριο Εικόνας, Ήχου και Πολιτιστικής Αναπαράστασης του Τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας του Πανεπιστημίου Αιγαίου.

Καραβομαραγκοί είναι οι τεχνίτες που κατασκεύαζαν και επισκεύαζαν ξύλινα σκάφη («σκαριά») στους «ταρσανάδες» ή «καρνάγια» (ναυπηγεία): σακολέβες, βάρκες, μαούνες, δικάταρτα και τρικάταρτα καραβόσκαρα, περάματα, τσερνίκες ή τσερνίκια, τρεχαντήρια, μπουγιαντέδες ή μπιγιαντέδες, κ.α.. Ταρσανάδες άρχισαν να λειτουργούν σε υποτυπώδη μορφή από τα μέσα του 17ου αιώνα στην Ύδρα, στις Σπέτσες και στα Ψαρά. Στις αρχές του 20ου αιώνα, υπήρχαν αρκετοί ταρσανάδες (και) στη Λέσβο (Μυτιλήνη, Πολυχνίτο, Παράκοιλα, Κουντουρουδιά, Πέραμα κ.α.) και ιδιαίτερα στην περιοχή του Πλωμαρίου, όπου η μεταλαμπάδευση της τέχνης γινόταν από γενιά σε γενιά, στο πλαίσιο της οικογενειακής παράδοσης. Οι Λέσβιοι καραβομαραγκοί κατασκεύαζαν «σκαριά» και για πελάτες από τα γύρω νησιά, όπως τη Χίο, τις Οινούσσες, τη Σάμο κ.α. Οι αγοραστές παρήγγελναν τα σκάφη με βάση τη χωρητικότητα που ήθελαν να έχουν, ενώ στη συνέχεια οι καραβομαραγκοί υπολόγιζαν τις διαστάσεις τους. Παράλληλα αναλάμβαναν και την επισκευή παλιών σκαφών, αλλά και την επιμήκυνση ορισμένων, μια διαδικασία αρκετά δύσκολη.
Για την κατασκευή ενός σκάφους απαιτούνται οι εξής διεργασίες: α) ο σχεδιασμός του σκαριού (συνήθως σε κλίμακα 1/20 ίντσες), β) η διαμόρφωση του σκελετού , γ) η επικάλυψή του με πέτσωμα (πλευρικά τοιχώματα) , δ) η προσθήκη κουβουσιού, τιμονιού και άλμπουρου και ε) το καλαφάτισμα (στεγανοποίηση) και το βάψιμο. Οι καραβομαραγκοί αναλάμβαναν όλες τις εργασίες, αλλά όταν υπήρχε μεγάλος φόρτος εργασίας ανέθεταν συνήθως το καλαφάτισμα σε ειδικούς τεχνίτες τους καλαφάτες, ενώ χρησιμοποιούσαν και τη βοήθεια άλλων εξειδικευμένων τεχνιτών, όπως ξυλουργών ή βαφέων.
Τα υλικά που χρησιμοποιούσαν οι καραβομαραγκοί ήταν ξύλο από πεύκο και πιο σπάνια κυπαρίσσι. Η επιλογή του ξύλου που θα χρησιμοποιούσαν σε κάθε μέρος του σκαριού ήταν πολύ σημαντική, αφού ορισμένα μέρη του πλοίου βρέχονται συνεχώς με αποτέλεσμα να συστέλλεται το ξύλο και άλλα βρίσκονται στον ήλιο και διαστέλλονται. Τα καρφιά ήταν αρχικά σιδερένια χειροποίητα και στη συνέχεια βιομηχανικά ψευδαργυρωμένα. Για την καθέλκυση άλειφαν το κάτω μέρος του πλοίου με λίπος ανακατωμένο με οξύ (ή λεμόνι), για να υπερνικήσουν τις τριβές.
Απαραίτητα εργαλεία ήταν το σκεπάρνι, το «μπισκί» (που στη σύγχρονη εποχή έχει αντικατασταθεί από την πριονοκορδέλα), τα ροκάνια (που στη σύγχρονη εποχή έχουν αντικατασταθεί από την πλάνη), η ρίνη (που σήμερα έχει αντικατασταθεί από το τριβείο), η σβούρα, το πριόνι (που σήμερα έχει συνήθως αντικατασταθεί από το ηλεκτρικό πριόνι), τα τρυπάνια (ή τα σύγχρονα ηλεκτρικά τρυπάνια), οι σημαδούρες, το νήμα της στάθμης, τα σκαρπέλα κ. ά.
Οι ταρσανάδες απασχολούσαν πολύ προσωπικό μέχρι περίπου το 1950, ενώ μετέπειτα, με την εισαγωγή νέων τεχνολογιών για τη μαζική κατασκευή σκαφών με μεταλλικό ή πλαστικό κύτος, αλλά και τη μείωση του αλιευτικού στόλου, επήλθε σημαντική κρίση. Σήμερα, στη Λέσβο υπάρχουν ελάχιστα καρνάγια (όπου εργάζονται ως επί το πλείστον γόνοι των παλιών καραβομαραγκών και καλαφατών) στο Πλωμάρι, στη Μυτιλήνη, στην Παναγιούδα και στο Μόλυβο. Τη διεργασία του καλαφατίσματος αναλαμβάνουν οι ίδιοι οι καραβομαραγκοί, αφού η ζήτηση είναι ιδιαίτερα περιορισμένη.

Καλαφάτες


Οι καλαφάτες ήταν οι τεχνίτες που αναλάμβαναν το καλαφάτισμα (στεγανοποίηση) των ναυπηγούμενων σκαφών στους «ταρσανάδες» ή «καρνάγια» (ναυπηγεία), ή/και το βάψιμο και τη συντήρηση παλιότερων σκαφών. Πολλές φορές καλαφάτες ήταν οι ίδιοι οι καραβομαραγκοί και μόνο σε περιόδους μεγάλης παραγωγής «σκαριών» υπήρχαν τεχνίτες αποκλειστικά για το καλαφάτισμα.
Το καλαφάτισμα είναι η διεργασία με την οποία φράζονται οι αρμοί που σχηματίζονται μεταξύ των σανιδιών του «πετσώματος» (δηλαδή των πλάγιων ξύλων που καρφώνονται στο σκελετό του σκάφους και σχηματίζουν τα πλευρά), αλλά και της κουβέρτας (καταστρώματος). Με τη βοήθεια της «ματσόλας» (ξύλινης δικέφαλης σφύρας), μιας σειράς κοπιδιών, καθώς και των «καλαφατικών» (σιδερένιων σφηνών σε διάφορα μεγέθη), διευρύνονται εξωτερικά οι αρμοί, στη συνέχεια, φράζονται με κανάβι (κάνναβη) ή βαμβακερό στουπί και τέλος επακολουθεί η επάλειψη με πίσσα στα ύφαλα (την επιφάνεια που βρίσκεται κάτω από το νερό όταν πλέει το σκάφος), ή στόκο στα έξαλα (την επιφάνεια που βρίσκεται πάνω από το νερό όταν πλέει το σκάφος).
Παρά την εξέλιξη της τεχνολογίας και τη δημιουργία καινούργιων μηχανημάτων, το καλαφάτισμα απαιτεί ακόμη τα ίδια εργαλεία και δρομολογείται με την ίδια διαδικασία, όσον αφορά στα ξύλινα σκάφη. Για τη βαφή (που αναλάμβαναν περιοδικά και ανειδίκευτοι τεχνίτες), οι καλαφάτες χρησιμοποιούν απλές μπογιές για τα έξαλα και «μοράβια» - ή κατράμι παλιότερα -για τα ύφαλα. Για τη συντήρηση καίνε το ξύλο ώστε να αφαιρεθεί το παλιό χρώμα και στη συνέχεια το βάφουν από την αρχή.

Πηγές που χρησιμοποιήθηκαν

  • Συνέντευξη Τριανταφύλλου Μιχάλη [καραβομαραγκού] στην Επάνω Σκάλα Μυτιλήνης, στις 22/07/2004
  • Συνέντευξη Γιαμουγιάννη Δούκα [καραβομαραγκού - καλαφάτη] στο Πλωμάρι Λέσβου, στις 05/07/2005 (με τη βοήθεια του Χαράλαμπου Πετρέλη)
  • Αξιώτης Μ., Περπατώντας τη Λέσβο. Τοπογραφία - Ιστορία -Αρχαιολογία, Τόμος Β΄, Μυτιλήνη 1992
  • Παπαστυλιανού Γ. Α., «Ένα παραδοσιακό επάγγελμα σβήνει: Οι Ταρσανάδες ή Καρνάγια», Τα Καλλονιάτικα, Νοέμβρης - Δεκέμβρης 1988, 47: 6-9
  • Ψαρράς Στρ., «Αφιέρωμα στον Γιάννη Γιαμουγιάννη, το ναυπηγό του ξύλινου πλεούμενου», Πλωμαρίτικοι αντίλαλοι, 1991, Τόμος 13, 139: 169,18