Φέτος συμπληρώνονται 80 χρόνια από το μεγαλειώδες ΟΧΙ που είπε ο ελληνικός λαός στον φασισμό. Το ΟΧΙ δεν ειπώθηκε απλά ως απάντηση σε κάποιο τελεσίγραφο. Απαντήθηκε στην πράξη πάνω στα χιονισμένα βουνά της Ηπείρου από Έλληνες που μέχρι πριν λίγες μέρες πάσχιζαν να ορθοποδήσουν μέσα σε μια οικονομική κρίση που έφερε την πτώχευση 8 χρόνια νωρίτερα, το 1932. Η Ελλάδα του 1940 δεν διέφερε πολύ από την σημερινή Ελλάδα του 2020 όπως φυσικά και η εποχή μας από την εποχή του Μεσοπολέμου.
Τότε η παγκόσμια οικονομική κρίση που χτύπησε την Αμερική το 1929 ξεχύθηκε, πραγματική πανδημία, σε όλο τον πλανήτη. Γέννησε τον φασισμό και τον ναζισμό.Δυο μαύρα φίδια τέκνα του καπιταλιστικού συστήματος που προσπαθούσε να ορθοποδήσει με μια επανεκκίνηση που θα γινόταν μέσω ενός πολέμου ο οποίος θα ξεκινούσε από τα δυο προαναφερόμενα αγαπημένα τέκνα του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι απορίας άξιο ,για κάποιον που δεν έχει μελετήσει Ιστορία να αντιληφθεί, πως μια κατεστραμμένη και ταπεινωμένη από τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο Γερμανία κατάφερε να αποκτήσει πανίσχυρο στρατό με σύγχρονα όπλα σε όλα τα πεδία μέσα σε ελάχιστα χρόνια, έχοντας ως ηγέτες μια μικρή ομάδα ναρκομανών και ψυχικά ανισόρροπων ανθρώπων.Οι δυνάμεις του Άξονα ταρακούνησαν με την ταχύτητα και την αποτελεσματικότητα τους όλον τον πλανήτη, μέχρι που βρέθηκαν απέναντι στην αμελητέα και πτωχευμένη Ελλάδα. Μια Ελλάδα όπου η πολιτική ηγεσία και η οικονομική ελίτ της εποχής ήταν προσκυνημένες στους ξένους παράγοντες, Γερμανία, Αγγλία και των δορυφόρων αυτών. Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι οι μυστικές υπηρεσίες των παραπάνω πρεσβειών αλώνιζαν στα τότε υπουργεία και τα μεγάλα Αθηναϊκά σαλόνια. Η πολιτική ηγεσία που δεχόταν μεγάλη πίεση από τα αντίπαλα στρατόπεδα ήταν φιλοφασιστική αλλά αλληθώριζε και προς την Αγγλία αφού μέχρι το 1940 η τελευταία ακολουθούσε μια πολιτική κατευνασμού του Θηρίου. Το φιλο φασιστικό καθεστώς του Μεταξά είχε κάνει τεράστιες υποχωρήσεις στην προκλητικότητα των Ιταλών που μήνες πριν επιτεθούν είχαν προβεί σε πολλά επεισόδια με κορυφαίο και πιο γνωστό τον τορπιλισμό της ΕΛΛΗΣ ανήμερα τον Δεκαπενταύγουστο στην Τήνο.Έτσι φτάσαμε στο τελεσίγραφο της 28ης Οκτωβρίου του 1940 όπου ο φασίστας Μουσολίνι ζητούσε από τον Μεταξά γη και ύδωρ. Ο πόλεμος ήταν μονόδρομος. Η στρατιωτική, πολιτική και στρατιωτική ελίτ των Αθηνών περισσότερο ετοιμάζονταν για την νέα κατάσταση που θα δημιουργούνταν την επομένη του πολέμου παρά για μια σθεναρή αντίσταση. Αυτό πλέον αποδεικνύεται τόσο από τις αρχικές εντολές του Επιτελείου όσο και από τον τρόπο με τον τρόπο που αντιμετώπισαν την Γερμανική επίθεση και την Γερμανική Κατοχή λίγο αργότερα. Ο παράγοντας που αιφνιδίασε τους πάντες ήταν η απίστευτη δύναμη του ελληνικού λαού που από την πρώτη κιόλας ώρα κατέβηκε με ορμή και ενθουσιασμό στους δρόμους για να πάει να παρουσιαστεί στο Μέτωπο, αδιαφορώντας για τον ελλιπή εξοπλισμό, τον κακό εφοδιασμό, τον υποτυπώδη ρουχισμό. Αυτός ο λαός μπορεί στο τέλος να ηττήθηκε αλλά δεν παραδόθηκε ποτέ. Είναι χαρακτηριστικό ένα σχόλιο του Χίτλερ σχετικά με την μαχητικότητα του Έλληνα στρατιώτη. Ήταν ο μοναδικός στρατιώτης από όσους είχαν αντιμετωπίσει μέχρι εκείνη τη στιγμή που όχι απλά δεν πανικοβάλλονταν από τις σειρήνες των Στούκας αλλά έμενε στη θέση του και προσπαθούσε να καταρρίψει αυτό το τρομερό αεροπλάνο με το τουφέκι του.
Αντιπαραβάλλοντας τις τότε συνθήκες με τις σημερινές , μπορεί εύκολα να γίνει αντιληπτό ότι η ομοιότητά τους είναι κάτι παραπάνω από ορατή. Σήμερα η Ελλάδα δέχεται πάλι επίθεση από το καινούργιο τέκνο του φασισμού τον Ερντογάν που ηγείται μιας χώρας που προσομοιάζει σε πολλά σημεία με την ναζιστική Γερμανία. Οι ελιτ των Αθηνών έχουν σχεδόν παρόμοια συμπεριφορά με αυτές του 1940. Τώρα όπως και τότε, δεν υπάρχει ισχυρή βούληση (το ονομάζουν ψυχραιμία και νηφαλιότητα) σθεναρής υπεράσπισης κυριαρχικών δικαιωμάτων στο πεδίο που πραγματοποιούνται οι τουρκικές προκλήσεις. Φταίνε οι αέρηδες που παρασύρουν τα ερευνητικά σκάφη; Δυνάμεθα να ασκήσουμε κυριαρχικά δικαιώματα αλλά δεν μπορούμε επειδή φοβόμαστε την αναμέτρηση όπως υποστήριξε στη Βουλή ο πρωθυπουργός και όλοι οι πρωθυπουργοί από το 1995 μέχρι σήμερα; Κάποτε θα δοθούν οι απαντήσεις από την Ιστορία. Σήμερα ψάχνουν για στηρίγματα αποκλειστικά στους ξένους παράγοντες στων οποίων τα χέρια έχουν αφήσει την τύχη της πατρίδας. Στην Ε.Ε., στην Γερμανική καγκελαρία, στο ΝΑΤΟ, στους Αμερικανούς χωρίς μέχρις στιγμής να υπάρχει ουσιαστική ανταπόκριση. Τότε υπήρχε η Μεταξική δικτατορία με όλες τις απαγορεύσεις και διώξεις της εποχής στο όνομα ενός αόρατου κινδύνου που ονομάζονταν κομμουνισμός (Ο κομμουνισμός στην Ελλάδα ουδέποτε απέκτησε διψήφιο ποσοστό). Σήμερα υπάρχει πάλι ένας αόρατος κίνδυνος που ονομάζεται "πανδημία" στο όνομα της οποίας έχουν γίνει αναστολή βασικών συνταγματικών ελευθεριών και έχει θεσπιστεί το νομικό πλαίσιο που περιλαμβάνει μέχρι και βαριές ποινές φυλάκισης.Φαίνεται, όμως, ότι πλησιάζει η στιγμή που θα έρθει και το τελεσίγραφο. Τότε θα έρθει η ώρα του λαού τον οποίο έχουν βάλει στην γωνιά όπως και τότε.
Όταν λοιπόν έρθει αυτή η οριακή στιγμή ο λαός θα πράξει όπως και τότε. Άλλωστε για εμάς ο πόλεμος δεν τελείωσε ποτέ.
Στη μνήμη αυτών που χάθηκαν αναρτώ το παρακάτω ντοκουμέντο για να θυμίσω τι εστί ελληνικός λαός και ποιοι είναι οι φίλοι του
