Διαβάζω μέρες τώρα για τις αθώες ζωές που χάνονται στα
νερά του Αιγαίου και την αδιαφορία που δείχνει η διεθνής κοινότητα. Επίσης βλέπω την αδυναμία
της ελληνικής κυβέρνησης να κάνει κάτι
παραπάνω από αυτό που μέχρι στιγμής κάνει. Το φαινόμενο δεν είναι πρωτόγνωρο. Την
ίδια συμπεριφορά επέδειξε η «πολιτισμένη Δύση» και το 1922 κατά την καταστροφή
της Σμύρνης. Κάποιοι που στερούνται ιστορικής γνώσης θα ήταν χρήσιμο να αναζητήσουν
και να διαβάσουν το βιβλίο του Γεωργίου (Τζορτζ) Χόρτον με τίτλο : Αναφορικά με
την Τουρκία (η μάστιγα της Ασίας) εκδόσεις Λιβάνη ή Εστίας, που περιγράφει ως
αυτόπτης μάρτυρας τα γεγονότα της σφαγής της Σμύρνης αλλά και τη βαρβαρότητα
των «συμμάχων», «εταίρων» σήμερα, προς τους απελπισμένους πρόσφυγες. Δεν είναι
τυχαίο που το βιβλίο το οποίο κυκλοφόρησε το 1926 απαγορεύτηκε και κυκλοφόρησε
για πρώτη φορά στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1980.
Επανερχόμενος στο σήμερα αισθάνομαι σχεδόν θυμό για
μια μερίδα Ελλήνων, επαναστατών του πληκτρολογίου στη πλειοψηφία τους,που βάλλονται
εναντίον της ύπαρξης του φράκτη του Έβρου. Μάλιστα με εντυπωσιάζει ότι μια ομάδα
500 συμπολιτών μας χρειάστηκε να διανύσει εκατοντάδες χιλιόμετρα για να διαδηλώσει
την αντίθεσή της δίπλα στο φράκτη του Έβρου.
Αν υποθέσουμε ότι υπήρχε κάποιος αναγνώστης όλων αυτών
των πύρινων κειμένων που επιχειρηματολογούν υπέρ της πτώσης του φράκτη του Έβρου
( Τείχος του Βερολίνου τον είχε χαρακτηρίσει η …κυβέρνηση του Ερντογάν μέσω του
Εγκεμέν Μπαγίς αν σας λέει κάτι αυτό)που δεν είχε καμιά γεωγραφική γνώση περί
των χερσαίων συνόρων μεταξύ της Ευρώπης και της Τουρκίας θα νόμιζε ότι η
μοναδική χερσαία είσοδος είναι αυτή από την Ελλάδα.
Εμείς όμως γνωρίζουμε ότι η Τουρκία συνορεύει και με
την Βουλγαρία. Γιατί άραγε δε γίνεται καμιά αναφορά γι’ αυτή τη μικρή λεπτομέρεια;
Γιατί άραγε δεν ακούγεται καμιά καταδίκη για τον φράκτη μήκους 80 χιλιομέτρων που έχει
σηκώσει η Βουλγαρία κλείνοντας έτσι τα σύνορά της με την Τουρκία , ο οποίος μάλιστα
φυλάσσεται από χιλιάδες αστυνομικούς πολιτοφύλακες αλλά και στρατιώτες;
Αλλά οι απορίες και τα ερωτήματα δεν σταματούν εδώ,
παρά μόλις αρχίζουν. Στην Τουρκία υπάρχουν αυτή τη στιγμή πάνω από 2 εκατομμύρια
πρόσφυγες που κατευθύνονται στα παράλια της με σκοπό να περάσουν απέναντι. Τα
παράλια βρίσκονται εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά από τη Συρία άρα οι πρόσφυγες
είναι ασφαλείς και δεν κινδυνεύουν. Τι είναι αυτό που τους κάνει να ρισκάρουν
την ζωή τους και τη ζωή των παιδιών τους προκειμένου να περάσουν απέναντι στην
Ευρώπη; Ποιος είναι ο κίνδυνος που αντιμετωπίζουν που παραβλέπουν τη σοβαρή
πιθανότητα να πνιγούν στα νερά του Αιγαίου; Γιατί δεν προτιμούν τη χερσαία διάβαση
από τη Αδριανούπολη και από εκεί τη γέφυρα
των Κήπων στα Ελληνοτουρκικά σύνορα; Μήπως η Τουρκία τους σταματά στην Ανδριανούπολη
και δεν τους αφήνει να προχωρήσουν; Γιατί η ελληνική κυβέρνηση δεν ανοίγει τα σύνορα
στους Κήπους αφού έτσι και αλλιώς είναι αδύνατον να σταματήσει τη προσφυγική ροή,
ώστε να μη χάνονται ανθρώπινες ζωές; Γιατί ο ΟΗΕ δεν αναλαμβάνει τις πρωτοβουλίες
που απαιτούνται ώστε να σταματήσει αυτή η άδικη εκατόμβη πνιγμένων προσφύγων;
Το πρόβλημα είναι η Ελλάδα με το φράκτη που έχει υψώσει
στον Έβρο και όχι οι χώρες της Αραβικής Χερσονήσου που βρίσκονται δίπλα στη Συρία
και δεν επιτρέπουν να περάσουν τα σύνορά τους οι Σύριοι πρόσφυγες; Δεν υπάρχει
πρόβλημα για όλες τις χώρες της Ευρώπης που με τη σειρά τους έχουν ορθώσει φράκτες
και απωθούν με τη βία τους πρόσφυγες; Γιατί εθελοτυφλούμε και δεν βλέπουμε τι γίνεται
γύρω μας; Γιατί οι πρόσφυγες θέλουν να πάνε σε χώρες της κεντρικής και βόρειας
Ευρώπης που εν πολλοίς έχουν κατηγορηθεί για τον υποδαύλιση του Συριακού εμφύλιου;
Τι λογική εξήγηση υπάρχει να θέλει κάποιος να πάει πάση θυσία σε αυτόν που
ενδεχομένως να ευθύνεται για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει; Πως πρέπει
να αισθανόμαστε ως νοήμονες πολίτες όταν γίνεται πρώτη είδηση ότι το Λουξεμβούργο
είναι έτοιμο να υποδεχτεί …30 πρόσφυγες τους οποίους μάλιστα θα τους ξεπροβοδίσουν
ο …κ. Τσίπρας με τον κ. Σούλτς ;
Οι Έλληνες είμαστε ένας λαός που η φιλοξενία είναι έμφυτη
και με τις πράξεις αποδεικνύουμε καθημερινά
παρά την σκληρή οικονομική κατάσταση που ζούμε την ανθρωπιά μας και τη συμπόνια
μας σε κάθε κατατρεγμένο. Είναι δεκάδες οι τόνοι τροφίμων και ρούχων που δίνει
ο ελληνικός λαός από το υστέρημά του για αυτούς τους ανθρώπους. Επίσης είμαι σίγουρος
ότι αν οι μισάνοικτες πόρτες της Ευρώπης κλείσουν ερμητικά για αυτούς τους ανθρώπους,
εμείς οι Έλληνες δεν θα τους αφήσουμε στην τύχη τους αλλά θα πορευτούμε μαζί με
όσα έχουμε.
Όπως έχω ξαναπεί είμαστε ένας λαός που πολλές φορές
λειτουργεί με το συναίσθημα και την παρόρμηση. Αυτά τα δύο μας κάνουν να χάνουμε
το μέτρο και να σκοτώνουμε τη λογική. Οι καιροί στους οποίους ζούμε η επικράτηση
της λογικής και του μέτρου είναι οι παράγοντες που θα πρέπει να στηριχτούμε ώστε
να παραμείνουμε όρθιοι και μαζί με εμάς και όλοι αυτοί οι άνθρωποι που είδαν τη
ζωή τους να μετατρέπεται σε εφιάλτης. Αλήθεια έχετε σκεφτεί πόσους Έλληνες πρόσφυγες
μπορεί να έχουμε σε λίγο καιρό; Έχετε σκεφτεί τι θα κάνετε όταν θα δείτε το γείτονά
σας να πετιέται στο δρόμο από δικαστικούς επιμελητές και αστυνομία; Λέτε γι’
αυτό να φταίει ο φράκτης στον Έβρο;
Πηγές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου