Είπα μια μέρα «Τζο, ξέρεις που
μένει ο Τάμπα Ρεντ;» «Και βέβαια
ξέρω»μου απάντησε-και θα σε πάω εκεί.
Και πήγαμε. Ο Τάμπα Ρεντ ξεκίνησε την καριέρα του τη δεκαετία του ΄20 και την
εικοσαετία ΄30-΄50 είχε αποκτήσει μεγάλη δημοτικότητα. Τον αποκαλούσαν τον
«Μάγο της κιθάρας» αφού έπαιζε με δεξιοτεχνία το σλάιντ και τους καθαρούς
μεταλλικούς ήχους. Γνώριζα τους δίσκους του πολύ καλά. Η μεγάλη του επιτυχία
ήταν το Tight Like That, που το είχε ηχογραφήσει με τον άνθρωπο που θεωρείται σήμερα ο
βασιλιάς κάθε είδους γκόσπελ, τον Τόμας Τζ. Ντόρσεϋ. Τότε όμως που τον
συνάντησα ο Τάμπα είχε καταντήσει ένα ασθενικό, ζαρωμένο γεροντάκι με τρεμάμενα
χέρια. Είχε μια παλιά ακριβή Γκίμπσον στη θήκη της κάτω από το κρεβάτι του μα
απλώς μας την έδειξε. Τα χέρια του δεν του επέτρεπαν να παίξει
Έναν άλλον τραγουδιστή που ο Τζο με
πήγε να δω, ήταν ο Κόκομο Αρνολντ.
Είχε κι αυτός γυρίσει πολλούς δίσκους στα χρόνια της δεκαετίας του ΄30 και του
΄40 κιαι η πιο μεγάλη του επιτυχία ήταν το Kokomo Blues(*),ένα τραγούδι για τη φωτεινή πόλη , το παλιό καλό Κόκομο. Ήμουν ο
πρώτος, είπε, που έδειξα ενδιαφέρον για τη μουσική του, μετά από τότε που ήρθαν
να τον δούνε από ένα βέλγικο περιοδικό τζαζ στις αρχές του ΄50.Την επόμενη φορά που τον είδα
ήταν στο νοσοκομείο, τον επισκέφτηκα παρέα με τον Τσάρλυ Μασελχουάιτ κι ο Κόκομο ήταν μια σκιά του
ανθρώπου που είχα δει με τον Τζο.
(*)Αυτό το τραγούδι του Κόκομο
Αρλοντ επηρέασε τον Ρόμπερτ Τζονσον ο
οποίος το μετέτρεψε στο πασίγνωστο Sweet Home Chicago. Σε ένα άλλο τραγούδι ο Κόκομο εισήγαγε την ορολογία Dust my broom, φράση που ο Ρόμπερτ Τζόνσον την έκανε τον τίτλο του ομώνυμου κλασικού
μπλουζ ή τη παράλλαξη του τραγουδιού του Κόκομο "Milk
Cow Blues" σε "Milkcow's
Calf Blues"
Ο Τζο με πήγε επίσης να δω τον Τόμυ Μακ Κλέναν, που γύριζε δίσκους για
την RCA Victor τη δεκαετία του ΄40. Τον επισκεφτήκαμε
στο νοσοκομείο της επαρχίας Κουκ, αργοπέθαινε από φυματίωση. Σκελετωμένος αλλά
με μάτια σαν αναμμένα κάρβουνα, όπως και η μουσική του. Ένας πυρακτωμένος, άγριος
ήχος. Βίαιος άνθρωπος.
Ηχογράφησε από το 1939-1942
τα κλασικά μπλουζ "Bottle It Up and Go", "New Highway No.51", "Shake 'Em on Down", and "Whiskey Head Woman" και "Cross Cut Saw
Blues"
Και τον Τζαζ Γκίλαμ, τον πιο τρελό άνθρωπο που ΄χω δει ποτέ. Πήγαμε με το Τζο
να τον δούμε μια τελείως ανυπόφορη μέρα με πολύ υγρασία και ζέστη 35 βαθμών
Κελσίου. Το είδος της ημέρας που τίποτα να μην κάνεις κολυμπάς στον ιδρώτα και
τα νύχια σου βρωμίζουν χωρίς λόγο. Οδηγήσαμε προς τη δυτική πλευρά και σταματήσαμε
μπρος σ΄ένα μικροσκοπικό καλύβι, ένα ψευτοδωμάτιο. Όταν περάσαμε λοιπόν μέσα ήταν
σαν να βρεθήκαμε στη κόλαση. Έκανε περισσότερη ζέστη απ΄ότι απ΄έξω. Όλα τα παράθυρα
ήταν κλειδαμπαρωμένα. Ντυμένος με ένα πελώριο ,καφέ χρώματος πανωφόρι, ο Γκίλαμ
και ιδρώνοντας ακατάσχετα, στεκόταν δίπλα στη σόμπα και την τροφοδοτούσε ασταμάτητα
με ξύλα. Είχε στο ενεργητικό του μια μεγάλη επιτυχία το Key to the Highway, από το οποίο δεν πήρε ποτέ τα ανάλογα χρήματα και τώρα φοβόταν ότι ήρθα
να του κλέψω τα άλλα του κομμάτια. Δεν μείναμε αρκετά για να του αλλάξω γνώμη….
Ο Γκίλαμ (Jazz Gillum) έπαιζε φυσαρμόνικα και τραγούδουσε στις γωνιές των δρόμων του Τσάρλεστον του
Μισισσίπι για πενταροδεκάρες. Το 1923 μετακόμισε στο Σικάγο όπου συνάντησε τον
κιθαρίστα Big Bill Broonzy με τον οποίο έκαναν ντουέτο και άρχισαν να εμφανίζονται
σε κλαμπ. Το 1934 κάνει τις πρώτες ηχογραφήσεις . Το 1940 ηχογραφεί το Key to the
Highway με τον Big Bill Broonzy στη κιθάρα.
(συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου