ΟΤΑΝ Ο ΛΑΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΝΕΤΑΙ ΣΕ ΑΤΣΑΛΙΝΟ ΤΕΙΧΟΣ

Παρακολουθώντας την επικαιρότητα και τους  πανικόβλητους υποτακτικούς να εκτελούν τα κάθε είδους προστάγματα των αφεντικών τους, θυμήθηκα κάποια περιστατικά που συνέβησαν στην Αθήνα το 1943 και αποδεικνύουν ότι αν ο λαός δεν συμφωνεί με την όποια πολιτική ή κατοχική εντολή, αυτή δεν υπάρχει περίπτωση να εκτελεστεί.

Το 1943 η Ελλάδα βρίσκονταν στη Κατοχή των Ναζί Γερμανών που είχαν σαν εκτελεστικά όργανα τους «πρόθυμους» Έλληνες(;)που έμειναν στην Ιστορία ως οι δωσίλογοι της Κατοχής, οι οποίοι μετά την Απελευθέρωση-αλλαγή του παγκόσμιου καθεστώτος θα έλεγα καλύτερα - καταδικάστηκαν για Εσχάτη Προδοσία και πολλοί απ’ αυτούς πέθαναν στη φυλακή. Άλλοι εκτελέστηκαν.

Ήταν μία εποχή που η φτώχεια είχε απλωθεί σε όλη την Ελλάδα, και στην Αθήνα ο κόσμος έτρωγε μαζικά στα συσσίτια. Ήταν η εποχή που ο Ελληνικός Λαός είχε πει ένα βροντερό ΟΧΙ στο σκοτάδι που έρχονταν από την Ευρώπη και το είχε αποδείξει έμπρακτα στα Βουνά της Ηπείρου και της Μακεδονίας, αφήνοντας άφωνο όλο τον κόσμο. Την ίδια στιγμή αυτής της μεγάλης μάχης και εποποιίας και ενώ ο πόλεμος μαίνονταν στο μέτωπο οι «ρεαλιστές» της Αθήνας μετέτρεψαν το ΟΧΙ σε ΝΑΙ υπογράφοντας την συνθηκολόγηση δια του στρατηγού Τσολάκογλου. Η πολιτική ηγεσία (βασιλιάς κλπ) την είχαν κοπανήσει προς το Κάιρο αφήνοντας το λαό να βγάλει μόνος του το φίδι από την τρύπα.

Ήταν μια εποχή που στην Ελλάδα σχεδόν κάθε οικογένεια είχε ένα νεκρό ή έναν ανάπηρο από το Μέτωπο, θυσία στο ΟΧΙ, και βασανίζονταν πλέον από πείνα και εξαθλίωση την ίδια στιγμή που οι υποτακτικοί των Γερμανών περνούσαν μια παραμυθένια ζωή(ζωή και κότα που λέει ο λαός). Θα έλεγε κάποιος ότι ο λαός βίωνε την απόλυτη ήττα και ταπείνωση.

Ήταν όμως έτσι; Διαβάστε μια διδακτική ιστορία που μάλλον είναι άγνωστη (όχι τυχαία) στους περισσότερους. Πριν αναρωτηθείτε για το λόγο που με κάνει να αναφέρω μια τόσο παλιά ιστορία, θα σας πω για άλλη μια φορά ότι μελετώντας Ιστορία πολλές φορές βλέπεις το μέλλον.

Το Γενάρη του 43 τα Γερμανικά Επιτελεία λαμβάνουν την απόφαση της Πολιτικής Επιστράτευσης των Ελλήνων που ζουν στα αστικά κέντρα.Η Πολιτική Επιστράτευση σήμαινε πως όσοι άνδρες και γυναίκες ήταν ικανοί να εργαστούν θα μεταφέρονταν σε εργοστάσια-στρατόπεδα εργασίας στην Γερμανία, στο Μέτωπο προς την Ρωσία, αλλά και ανά την Μεσόγειο όπου υπήρχε ανάγκη, για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες παραγωγής.

Δίχως να χάσουν χρόνο οι υποτακτικοί  Έλληνες πολιτικοί προσπαθούν να κάνουν πράξη τις εντολές τους. Το  βράδυ της 23ης Φεβρουαρίου, ο κατοχικός πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Λογοθετόπουλος και ο υπουργός Εργασίας Νικόλαος Καλύβας, σπεύδουν και δημοσιεύουν στο φύλλο της Εφημερίδος της Κυβερνήσεως, το σχετικό διάταγμα με τίτλο «Περί υποχρεωτικής εργασίας του αστικού πληθυσμού της Ελλάδος».

Ο Λαός παρά τις κακουχίες αρνείται αυτή την ατομική ταπείνωση και λέει ένα βροντερό ΟΧΙ.

Την επομένη, 24 Φεβρουαρίου, οι δρόμοι της πρωτεύουσας πλημμυρίζουν από κόσμο. Τα πάντα σείονται από την ρυθμική επανάληψη του «κάτω η επιστράτευση» αλλά και του Εθνικού Ύμνου.
Αμέσως οι κατακτητές προσπάθησαν να καταπνίξουν την εξέγερση, αυτό όμως δεν ήταν εύκολο. Μία ομάδα διαδηλωτών σπάει τον αστυνομικό κλοιό και καταστρέφει συθέμελα το γραφείο του πρωθυπουργού στην Βουλή. Μία άλλη, αφού διασπά τους καραμπινιέρους, πυρπολεί το Υπουργείο Εργασίας (Μπουμπουλίνας και Τοσίτσα), όπου είχε γίνει ο σχεδιασμός για την επιστράτευση. Απολογισμός 3 νεκροί και 30 τραυματίες.
Η αυθόρμητη διαδήλωση μετατρέπεται σε οργανωμένη επανάσταση τις επόμενες μέρες αφοί οι  Έλληνες ήταν αποφασισμένοι να μην δεχθούν τα καταναγκαστικά έργα. Μαθητές, δημόσιοι υπάλληλοι, και τηλεφωνητές, κατεβαίνουν στους δρόμους για να διαμαρτυρηθούν. «Αφορμή» για λαϊκό ξεσηκωμό ήταν και η κηδεία του Εθνικού ποιητή Κωστή Παλαμά στις 28 Φεβρουαρίου, όπου μετατρέπεται σε αντικατοχική διαδήλωση.

Διαβάζουμε από την παράνομη εφημερίδα της Κατοχής «Ελληνικό Αίμα» μεταξύ άλλων και ένα σπαρταριστό διάλογο με τον κατοχικό Δήμαρχο Αθηναίων Άγγελο Γεωργάτο:

«...Την πρωΐαν της ημέρας εκείνης (5/3/1943) εσημειώθησαν μεγάλαι συγκεντρώσεις εις τα κεντρικώτερα σημεία της πόλεως. Αι συγκεντρώσεις μετετρέποντο εις διαδηλώσεις, αίτινες διά της συνεχούς ενώσεως των διαφόρων ομάδων απετέλουν έναν αφαντάστως ορμητικόν χείμαρρον, έτοιμον ­εν κυριολεξία να παρασύρη κάθε ίχνος των βαρβάρων... Μία των μεγαλυτέρων διαδηλώσεων διήλθε προ του Δημαρχειακού Μεγάρου, όπου ο παριστάνων τον δήμαρχον κύναιδος ετόλμησε να εξέλθη εις τον εξώστην διά να... καθησυχάση τα πλήθη. Από τα στόματα των χιλιάδων διαδηλωτών ­ διατηρούντων όλον το αθηναϊκόν χιούμορ των ηκούσθη η σύστασις: ­Μέσα αδελφή! Και η Αγγέλα έσπευσεν να εισέλθη...».

Τελικά στις 10 Μαρτίου του 1943 οι Γερμανοί παίρνουν πίσω την εντολή. Μια τεράστια νίκη του αντιστεκόμενου Ελληνικού Λαού μόλις είχε επιτευχθεί. Η Ευρώπη είχε μείνει πάλι άφωνη για αυτή την πρωτοφανή λαϊκή κινητοποίηση. Ο Λογοθετόπουλος αντικαταστάθηκε ως ανεπαρκής από τον Ιωάννη Ράλλη, τον πατέρα του κατοπινού πρωθυπουργού Γεωργίου Ράλλη (να μη τα ξεχνάμε και αυτά).

Αλλά το πράγμα δεν σταμάτησε εδώ συνεχίστηκε και κορυφώθηκε με την τεράστια αντικατοχική διαδήλωση και γενική απεργία της 22 Ιουλίου του 1943 . Μια λαοθάλασσα ξεχύθηκε στους δρόμους της Αθήνας ενάντια στην απόφαση των ναζί να επιτρέψουν στους Βούλγαρους συμμάχους τους να καταλάβουν την Μακεδονία αλλά και ενάντια σε κάθε σκέψη για πολιτική επιστράτευση. Σύμφωνα με τις μαρτυρίες της εποχής το πλήθος αριθμούσε από 300.000 μέχρι 500.000 άτομα. Εκείνη την ημέρα έμειναν στις γειτονιές της Αθήνας μόνο οι γέροι και τα παιδιά. Σε αυτή την ανεπανάληπτη στην παγκόσμια ιστορία διαδήλωση βγήκαν στους δρόμους τα γερμανικά τανκς και οπλισμένοι Γερμανοί στρατιώτες και σκόρπισαν το θάνατο στο άοπλο πλήθος.

Σε αυτή τη διαδήλωση- που έχει μείνει στην ιστορία του Β΄ΠΠ ως η πιο μεγαλειώδης και μοναδική διαδήλωση εναντίον των Γερμανών ναζί κατακτητών- εκτυλίχτηκαν απίστευτα ηρωικές και συνάμα συγκλονιστικές στιγμές. Οι Γερμανοί άφησαν πίσω τους 53 νεκρούς και 253 τραυματίες. Η Μακεδονία δεν παραδόθηκε στους Βούλγαρους.

Ήταν η μέρα που ο Ελληνικός λαός μετατράπηκε σε ένα ατσάλινο τείχος που έλιωσε τα πάντα στο πέρασμά του, όπως αναφέρει μια αυτόπτης μάρτυρας στο ολιγόλεπτο βίντεο που ακολουθεί και περιγράφει την ιστορία.

https://youtu.be/Hb0fvkqojpg