ΤΟ ΠΕΙΡΑΜΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ

Χθες  κατά την συζήτηση με αφορμή την κατάθεση του Προϋπολογισμού, ο … Πρωθυπουργός της χώρας είπε μια μεγάλη αλήθεια: ότι οι αγορές είναι αυτές που αποφασίζουν αν το χρέος είναι βιώσιμο ή όχι.

Βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε οτι, οι αγορές είναι και αυτές  που το δημιούργησαν, με αποτέλεσμα να  άλωσουν τη χώρα και έχοντας αναλάβει με έμμεσο αλλά καθοριστικό τρόπο τη διακυβέρνηση της,  επιβάλλουν την θέλησή τους αδιαφορώντας για την λαϊκή βούληση , που είναι το βασικό συστατικό της Δημοκρατίας που προφανώς ήταν και ο αρχικός τους σκοπός.

Αλλά και ο αρχηγός της …Αξιωματικής Αντιπολίτευσης είπε   μιαν αλήθεια που συμπλήρωσε την πρώτη.

 Είμαστε, είπε, ένα μεγάλο πείραμα που ονομάζεται Μεταδημοκρατία. Αν πετύχει-το πείραμα- θα αλλάξει όλη την πολιτική μορφή της Ευρώπης.

Τι είναι όμως ο όρος μεταδημοκρατιά;

Χοντρικά είναι αυτό που είπε χθες ο πρωθυπουργός. Τις αποφάσεις τις λαμβάνουν οι αγορές.

Για τους πιο φιλομαθείς αφήνω τον εμπνευστή του όρου Μεταδημοκρατία,τον Βρετανό κοινωνιολόγο Κόλιν Κράουτς ( Colin Crouch) να δώσει ένα πιο περιεκτικό ορισμό:

«Με τον όρο «μεταδημοκρατία» εννοώ μια κοινωνία στην οποία όλες οι μορφές

δημοκρατίας –εκλογές, κυβερνητικές αλλαγές, κόμματα, κυριαρχία του νόμου,

διάλογος, κριτική, διαμαρτυρίες– συνεχίζουν να λειτουργούν, αλλά στην οποία

η πολιτική ενέργεια του συστήματος δεν καταναλώνεται σ’ αυτούς τους

θεσμούς, καθώς έχει «χαθεί» μέσα σε μικρούς κύκλους των ελίτ, όπως οι

επιχειρηματίες και οι πολιτικοί. Έτσι, ο όρος δεν ταυτίζεται με τις έννοιες της

«μη δημοκρατίας» ή της «αντι-δημοκρατίας». Στο μυαλό μου έχω περισσότερο

την ιδέα της «μεταβιομηχανικής κοινωνίας», όρος που δεν σημαίνει σε καμία

περίπτωση ότι η μεταποιητική βιομηχανία δεν υφίσταται πλέον, αλλά στην

οποία ο βιομηχανικός τομέας δεν βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο της

οικονομικής δυναμικής.» (πηγή :www.24grammata.com)

Ο απλός λαός ,δηλαδή εμείς, αυτά που λέει ο βρετανός τα έχουμε κατανοήσει κατά κάποιο τρόπο, εδώ και καιρό.

Έτσι ,η πλειοψηφία του κόσμου δεν ενδιαφέρεται ποιος θα είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας  γιατί είναι ένας διακοσμητικός θεσμός  που 40 χρόνια τώρα δεν έχει επηρεάσει τις  πραγματικές πολιτικές αποφάσεις ούτε στο ελάχιστο . Η καραμέλα αυτή της σπουδαιότητας της Προεδρικής εκλογής έχει λιώσει προ πολλού.

Οι εκλογές για ανάδειξη νέας κυβέρνησης κατά βάθος δεν συγκινεί κανένα για τον απλό λόγο ότι δεν υπάρχει κυβέρνηση αλλά κομιστές εντολών δανειστών(αγορές).Είναι πρωτοφανής η απαξίωση του πολιτικού προσωπικού από τις αγορές, αφού τους υπολογίζουν τόσο πολύ, ώστε στέλνουν υπαλλήλους λογιστές για να τους ελέγχουν και να τους επιβάλουν τις επιθυμίες – εντολές των αγορών . Εσείς κάνετε πως κυβερνάτε και εμείς κάνουμε πως  κυβερνόμαστε . Η διαφορά μας είναι ότι εμείς έχουμε μεγάλη υπομονή και κάθε μέρα που περνάει αντιλαμβανόμαστε ότι πλησιάζει η ώρα που δεν θα έχουμε πλέον τίποτα να χάσουμε  από αυτά που χρόνια τώρα μας είχαν κάνει να πιστέψουμε ότι τα είχαμε ανάγκη.Απεναντίας, αφουγκράζομαι ότι επανακτούμε σιγά μεν, αλλά σταθερά δε,  την κοινή λογική και το αυτονόητο. Μαζί με αυτά επανέρχονται και άλλες  πανάρχαιες και πανανθρώπινες  αξίες.

Το παραμυθάκι που μας σέρβιραν έλαβε τέλος. Τα πράγματα αρχίζουν να μπαίνουν στη σωστή τους διάσταση και αρχίζει να καθαρίζει το τοπίο των μεγάλων προκλήσεων.

Μας είπατε πριν πέντε χρόνια ότι «μαζί τα φάγαμε» και ήρθε η ώρα να πληρώσουμε το λογαριασμό που μας έστειλαν. Δεν μπήκατε καν στον κόπο να τον ελέγξετε και να τον διαπραγματευτείτε. Δεν μπήκατε στον κόπο να διαβάσετε,  αλλά αποδεχθήκατε  και υπογράψατε τις  ογκώδης  δανειακές συμβάσεις που συνέταξαν οι αγορές στα αγγλικά και που καταστρέφουν την χώρα και τον λαό καθημερινά επί πέντε χρόνια.

Τον πληρώνουμε το λογαριασμό με πολύ αίμα και ιδρώτα. Ταυτόχρονα όμως συντάσσουμε και τον δικό μας  λογαριασμό που κάποια μέρα θα ζητηθεί να πληρωθεί.