Διαβάζω για μια από τις διατάξεις του Πολυνομοσχεδίου η οποία οδηγεί άλλον
έναν αμιγώς ελληνικό κλάδο σε εξαφάνιση. Αυτό των μικρών εταιριών παραγωγής μπύρας τις λεγόμενες μικροζυθοποιίες.
Φαίνεται πως η επιχειρηματική ανάπτυξη που ευαγγελίζονται όλοι οι εθνοπατέρες δεν
αφορά τους Έλληνες επιχειρηματίες, οι οποίοι μάλιστα, πρέπει να εξαφανιστούν από
την αγορά ειδικά όταν παίρνουν μερίδιο από την πίτα των πολυεθνικών κολοσσών
ακόμα και αν αυτό είναι λίγα ψίχουλα από την εγχώρια αγορά.
Πριν κάνετε τη σκέψη ότι κατέχομαι
από φανατικό πατριωτισμό και ότι αδυνατώ να δω αμερόληπτα τα γεγονότα θα σας εξιστορήσω
μια όχι και τόσο παλιά ιστορία με πρωταγωνιστή έναν συμπατριώτη μας που τόλμησε
να τα βάλει με ένα παγκόσμιο γίγαντα. Σε αυτόν τον αγώνα πολέμησε μόνος του
μέχρι το τέλος. Τι έκανε το επίσημο ελληνικό κράτος; Διαβάστε την ιστορία που
ακολουθεί, η οποία θα μπορούσε να αποτελέσει σενάριο κινηματογραφικής ταινίας. Νομίζω είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα για το τι αντιμετωπίζει ένας Έλληνας επιχειρηματίας που τολμά να κάνει πράξη το όραμά του καθώς και ποιος είναι ο πραγματικός και σχεδόν ανίκητος εχθρός του. Πίσω από αυτή την ιστορία μπορεί κάλλιστα κάποιος να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα για την αποβιομηχάνιση και τον επιχειρηματικό μαρασμό της Ελλάδας καθώς επίσης να πάρει απαντήσεις στο ερώτημα το ποιος έφερε τη χώρα σε αυτή την κατάσταση.
Το κείμενο που ακολουθεί είναι αναδημοσίευση από το http://provoria.blogspot.gr:
"Σήμερα που όλοι οι Έλληνες πληρώνουμε ακριβά τον λογαριασμό
ενός άσωτου ιδιωτικού και δημόσιου βίου, αλλά και την αυθαιρεσία ενός κράτους
που ... δεν επανιδρύθηκε ποτέ, περιπτώσεις θεσμών οι οποίοι επιμελώς αρνήθηκαν
να υπηρετήσουν το ρόλο τους, είναι περισσότερο από ποτέ, επίκαιρες. Πρόσφατα, ο
τέως Πρόεδρος της Επιτροπής Ανταγωνισμού καταδικάστηκε για παράβαση
καθήκοντος.
Προ λίγων ημερών, επιβλήθηκε στον Σπ. Ζησιμόπουλο, ποινή φυλάκισης
10 μηνών με τριετή αναστολή, για παράβαση καθήκοντος. Δεν ξέρω αν είναι
περίεργο ή "φυσιολογικό", αλλά τα ΜΜΕ λίγο έως καθόλου ανέδειξαν το
γεγονός και τις παραμέτρους του.
Πρόκειται για μια υπόθεση όπου κατά το αρχέγονο εθνικό έθιμο, "το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό". Εν προκειμένω, το μεγάλο ψάρι δεν τα κατάφερε και τόσο καλά, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Επιτροπής Ανταγωνισμού, όπως αποδείχθηκε!
Η κόντρα αυτή ξεκινάει από πολύ παλιά. Όταν κάποιος άσημος αλλά δραστήριος επαρχιώτης, τόλμησε να βάλει σκοπό της ζωής του να προοδεύσει και να γίνει επιτυχημένος επιχειρηματίας. Το μοιραίο του, όμως, λάθος ήταν ότι τα κατάφερε!
Ο Γιώργος Δρίτσας, δραστηριοποιήθηκε στον τομέα του καφέ. Μια αγορά "πιασμένη" από παγκόσμιο κολοσσό, με μπάτζετ από τα δύο - τρία υψηλότερα, διεθνώς. Ο στιγμιαίος golden καφές του Δρίτσα, άρχισε να "τσιμπάει" από την πίτα του ''κολοσσού'' η οποία αντιστοιχoύσε (και αντιστοιχεί) στο 100%, της αγοράς. Όπως ήταν φυσικό, του προτάθηκε να εξαγοραστεί η εταιρία του αντί υψηλού τιμήματος! Στον ίδιο, προσφέρθηκε διευθυντική θέση. Ο ίδιος αρνήθηκε, καθώς η διαστάσεις του πια, είχαν πάρει και εξαγωγικό χαρακτήρα, όπως άλλωστε και η τεχνογνωσία του.
Επρόκειτο για μια ελληνικότατη και αυτοδημιούργητη εταιρία με τις καλύτερες των προοπτικών. Κάτι, για το οποίο πολλές φορές στη συγκυρία που διανύουμε, έχουμε μνημονεύσει. Την έλλειψη δηλαδή παραγωγικής και εξαγωγικής δύναμης της χώρας μας, που μόνο με την ενθάρρυνση τέτοιων προσπαθειών θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει.
Με ένα μπαράζ αγωγών, η εταιρία μαμούθ, ισοπεδώνει την ελληνική εταιρία, καταπνίγοντας συγχρόνως, κάθε ίχνος προοπτικής, για άνοδο της ντόπιας επιχειρηματικότητας. Τα μέσα που διαθέτει η πολυεθνική κατατροπώνουν τον Δρίτσα, του οποίου οι υπάλληλοι αποδεκατίζονται και από τα 38 αυτοκίνητά του, χάνει τα 36. Το πρόστιμο που του επιβάλλεται πρωτοδίκως, είναι εξοντωτικό!
Ισχυρό ατού της ενάγουσας, ένα έγγραφο από την έδρα της στο εξωτερικό, όπου αναγράφονται δυσφημιστικές παρατηρήσεις για το προϊόν του Δρίτσα. Αυτό υπογράφεται από στέλεχος της μεγάλης εταιρίας. Είναι ο διευθυντής διασφάλισης τροφίμων της.
Και το χειρότερο;;;
Την ίδια περίοδο (καθόλου μικρή), κατέχει την κρίσιμη και ασυμβίβαστη θέση ως μέλος του Ανώτατου Συμβουλίου του Γενικού Χημείου του Κράτους. Ελέγχων και ελεγχόμενος, δηλαδή. Όταν, δε αργότερα και κατόπιν καταγγελιών του Έλληνα επιχειρηματία, απομακρύνθηκε απ' αυτή τη θέση, δεν άργησε να "ξαναβρεί τη απολεσθείσα του θαλπωρή" στο Επιστημονικό Συμβούλιο του ΕΦΕΤ!!
Ο Δρίτσας, απέναντι σε τεράστια ονόματα του νομικού κόσμου που εκπροσώπησαν την αντίδικό του και ...συνέβαινε να είναι και βαρύγδουπα ονόματα της Αριστεράς, χάνει. Εκτός από το πρόστιμο του 1.300.000.000 δραχμών, του επιβάλλεται και 5ετής φυλάκιση. Η εταιρία του μαραζώνει. Οι υπάλληλοί του, μένουν στο δρόμο. Εκείνος βυθίζεται σε μελαγχολία. Μοναδική πηγή δύναμης, γι' αυτόν, ο Θεός, όπως λέει ο ίδιος.
Η προσμονή του ορισμού του Εφετείου, βασανιστική. Τελικά, φτάνει. Τον εκπροσωπεί νομικά, ο Γιάννης Σταμούλης, ο συγχωρεμένος. Ο ίδιος απολογείται επί 7 ώρες. Μετά από μια πολυήμερη δίκη - θρίλερ.
Απαλλάσσεται από όλες τις κατηγορίες. Οι ενάγοντες, προσφεύγουν στον Άρειο Πάγο. Οι απαλλαγές του εναγομένου γίνονται αμετάκλητες.
Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.
Με μια προσωρινή ενεργοποίηση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, επί προεδρίας Παναγιώτη Αδαμόπουλου αποκαλύπτονται συμβόλαια της εταιρίας-θύτη, τα οποία έχουν συναφθεί με χονδρεμπόρους και στα οποία οι τελευταίοι δεσμεύονται να προμηθεύονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα, μόνο από την εν λόγω εταιρία.
Οι παρατυπίες που συνιστούν τον ορισμό του αθέμιτου ανταγωνισμού, αποκαλύπτονται η μία μετά την άλλη.
Παρ' όλα αυτά, μένουν στο βαθύ συρτάρι της Επιτροπής Ανταγωνισμού, για δύο χρόνια.
Μετά από συγκροτημένες και επίμονες οχλήσεις και εμπεριστατωμένες καταγγελίες
στις οποίες προέβη ο ίδιος ο πληττόμενος και αφού έχει μπει "με τρόπο" στο κτίριο του Κοινοβουλίου και έχει μπουκάρει στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας για να εκθέσει το παράπονό του (δεν πετάχτηκε έξω όπως ήθελε ο τότε πρόεδρός της Απόστολος Σταύρου, χάρη στην παρέμβαση Απ. Κακλαμάνη και Μπενάκη), επιτυγχάνει να περάσει η περίπτωση της πολυεθνικής εταιρίας από το μικροσκόπιο του αρμόδιου οργάνου της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Αποτέλεσμα;
Η επιβολή 30 εκατομμυρίων ευρώ για τον μονοπωλιακό γίγαντα.
Το κυνηγητό και η άνιση μάχη που δίνει περί τα 15 χρόνια ο Γιώργος Δρίτσας, αρχίζει να δίνει καρπούς.
Η καταδίκη που επιβλήθηκε τις μέρες του Πάσχα -και ούτε στα "ψιλά" δεν πέρασε,- στον πρόεδρο της Επιτροπής Ανταγωνισμού, καταδεικνύουν με τον ευκρινέστερο τρόπο την βασιμότητα των καταγγελιών του μαχητικού μικρομεσαίου επιχειρηματία, για οργιώδη παράβαση καθήκοντος εκ μέρους της ηγεσίας της Επιτροπής. Η απόφαση κρίνεται, ιστορική! Στην εισήγηση του Εισαγγελέα, περιλήφθηκε και πρόταση για ποινή διετούς φυλάκισης του Ζησιμόπουλου, η οποία τελικά δεν υιοθετήθηκε, λόγω πρότερου έντιμου βίου του κατηγορουμένου.
Είναι εντυπωσιακό, ότι του καταλογίστηκε και δόλος.
Η αντιμονοπωλιακή νομοθεσία την οποία παρέβαινε εξόφθαλμα η πολυεθνική, άφηνε παγερά αδιάφορο το ηγετικό επιτελείο της Επιτροπής, καθώς επί χρόνια, επέμενε να μην το αναθέτει στον αρμόδιο ελεγκτικό μηχανισμό."
Πρόκειται για μια υπόθεση όπου κατά το αρχέγονο εθνικό έθιμο, "το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό". Εν προκειμένω, το μεγάλο ψάρι δεν τα κατάφερε και τόσο καλά, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Επιτροπής Ανταγωνισμού, όπως αποδείχθηκε!
Η κόντρα αυτή ξεκινάει από πολύ παλιά. Όταν κάποιος άσημος αλλά δραστήριος επαρχιώτης, τόλμησε να βάλει σκοπό της ζωής του να προοδεύσει και να γίνει επιτυχημένος επιχειρηματίας. Το μοιραίο του, όμως, λάθος ήταν ότι τα κατάφερε!
Ο Γιώργος Δρίτσας, δραστηριοποιήθηκε στον τομέα του καφέ. Μια αγορά "πιασμένη" από παγκόσμιο κολοσσό, με μπάτζετ από τα δύο - τρία υψηλότερα, διεθνώς. Ο στιγμιαίος golden καφές του Δρίτσα, άρχισε να "τσιμπάει" από την πίτα του ''κολοσσού'' η οποία αντιστοιχoύσε (και αντιστοιχεί) στο 100%, της αγοράς. Όπως ήταν φυσικό, του προτάθηκε να εξαγοραστεί η εταιρία του αντί υψηλού τιμήματος! Στον ίδιο, προσφέρθηκε διευθυντική θέση. Ο ίδιος αρνήθηκε, καθώς η διαστάσεις του πια, είχαν πάρει και εξαγωγικό χαρακτήρα, όπως άλλωστε και η τεχνογνωσία του.
Επρόκειτο για μια ελληνικότατη και αυτοδημιούργητη εταιρία με τις καλύτερες των προοπτικών. Κάτι, για το οποίο πολλές φορές στη συγκυρία που διανύουμε, έχουμε μνημονεύσει. Την έλλειψη δηλαδή παραγωγικής και εξαγωγικής δύναμης της χώρας μας, που μόνο με την ενθάρρυνση τέτοιων προσπαθειών θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει.
Με ένα μπαράζ αγωγών, η εταιρία μαμούθ, ισοπεδώνει την ελληνική εταιρία, καταπνίγοντας συγχρόνως, κάθε ίχνος προοπτικής, για άνοδο της ντόπιας επιχειρηματικότητας. Τα μέσα που διαθέτει η πολυεθνική κατατροπώνουν τον Δρίτσα, του οποίου οι υπάλληλοι αποδεκατίζονται και από τα 38 αυτοκίνητά του, χάνει τα 36. Το πρόστιμο που του επιβάλλεται πρωτοδίκως, είναι εξοντωτικό!
Ισχυρό ατού της ενάγουσας, ένα έγγραφο από την έδρα της στο εξωτερικό, όπου αναγράφονται δυσφημιστικές παρατηρήσεις για το προϊόν του Δρίτσα. Αυτό υπογράφεται από στέλεχος της μεγάλης εταιρίας. Είναι ο διευθυντής διασφάλισης τροφίμων της.
Και το χειρότερο;;;
Την ίδια περίοδο (καθόλου μικρή), κατέχει την κρίσιμη και ασυμβίβαστη θέση ως μέλος του Ανώτατου Συμβουλίου του Γενικού Χημείου του Κράτους. Ελέγχων και ελεγχόμενος, δηλαδή. Όταν, δε αργότερα και κατόπιν καταγγελιών του Έλληνα επιχειρηματία, απομακρύνθηκε απ' αυτή τη θέση, δεν άργησε να "ξαναβρεί τη απολεσθείσα του θαλπωρή" στο Επιστημονικό Συμβούλιο του ΕΦΕΤ!!
Ο Δρίτσας, απέναντι σε τεράστια ονόματα του νομικού κόσμου που εκπροσώπησαν την αντίδικό του και ...συνέβαινε να είναι και βαρύγδουπα ονόματα της Αριστεράς, χάνει. Εκτός από το πρόστιμο του 1.300.000.000 δραχμών, του επιβάλλεται και 5ετής φυλάκιση. Η εταιρία του μαραζώνει. Οι υπάλληλοί του, μένουν στο δρόμο. Εκείνος βυθίζεται σε μελαγχολία. Μοναδική πηγή δύναμης, γι' αυτόν, ο Θεός, όπως λέει ο ίδιος.
Η προσμονή του ορισμού του Εφετείου, βασανιστική. Τελικά, φτάνει. Τον εκπροσωπεί νομικά, ο Γιάννης Σταμούλης, ο συγχωρεμένος. Ο ίδιος απολογείται επί 7 ώρες. Μετά από μια πολυήμερη δίκη - θρίλερ.
Απαλλάσσεται από όλες τις κατηγορίες. Οι ενάγοντες, προσφεύγουν στον Άρειο Πάγο. Οι απαλλαγές του εναγομένου γίνονται αμετάκλητες.
Η αντίστροφη μέτρηση έχει αρχίσει.
Με μια προσωρινή ενεργοποίηση της Επιτροπής Ανταγωνισμού, επί προεδρίας Παναγιώτη Αδαμόπουλου αποκαλύπτονται συμβόλαια της εταιρίας-θύτη, τα οποία έχουν συναφθεί με χονδρεμπόρους και στα οποία οι τελευταίοι δεσμεύονται να προμηθεύονται για μεγάλα χρονικά διαστήματα, μόνο από την εν λόγω εταιρία.
Οι παρατυπίες που συνιστούν τον ορισμό του αθέμιτου ανταγωνισμού, αποκαλύπτονται η μία μετά την άλλη.
Παρ' όλα αυτά, μένουν στο βαθύ συρτάρι της Επιτροπής Ανταγωνισμού, για δύο χρόνια.
Μετά από συγκροτημένες και επίμονες οχλήσεις και εμπεριστατωμένες καταγγελίες
στις οποίες προέβη ο ίδιος ο πληττόμενος και αφού έχει μπει "με τρόπο" στο κτίριο του Κοινοβουλίου και έχει μπουκάρει στην Επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας για να εκθέσει το παράπονό του (δεν πετάχτηκε έξω όπως ήθελε ο τότε πρόεδρός της Απόστολος Σταύρου, χάρη στην παρέμβαση Απ. Κακλαμάνη και Μπενάκη), επιτυγχάνει να περάσει η περίπτωση της πολυεθνικής εταιρίας από το μικροσκόπιο του αρμόδιου οργάνου της Επιτροπής Ανταγωνισμού. Αποτέλεσμα;
Η επιβολή 30 εκατομμυρίων ευρώ για τον μονοπωλιακό γίγαντα.
Το κυνηγητό και η άνιση μάχη που δίνει περί τα 15 χρόνια ο Γιώργος Δρίτσας, αρχίζει να δίνει καρπούς.
Η καταδίκη που επιβλήθηκε τις μέρες του Πάσχα -και ούτε στα "ψιλά" δεν πέρασε,- στον πρόεδρο της Επιτροπής Ανταγωνισμού, καταδεικνύουν με τον ευκρινέστερο τρόπο την βασιμότητα των καταγγελιών του μαχητικού μικρομεσαίου επιχειρηματία, για οργιώδη παράβαση καθήκοντος εκ μέρους της ηγεσίας της Επιτροπής. Η απόφαση κρίνεται, ιστορική! Στην εισήγηση του Εισαγγελέα, περιλήφθηκε και πρόταση για ποινή διετούς φυλάκισης του Ζησιμόπουλου, η οποία τελικά δεν υιοθετήθηκε, λόγω πρότερου έντιμου βίου του κατηγορουμένου.
Είναι εντυπωσιακό, ότι του καταλογίστηκε και δόλος.
Η αντιμονοπωλιακή νομοθεσία την οποία παρέβαινε εξόφθαλμα η πολυεθνική, άφηνε παγερά αδιάφορο το ηγετικό επιτελείο της Επιτροπής, καθώς επί χρόνια, επέμενε να μην το αναθέτει στον αρμόδιο ελεγκτικό μηχανισμό."
Ο Γιώργος Δρίτσας πέθανε στις 8/7/2010 προδομένος από την καρδιά του. Τα παιδιά του συνεχίζουν την προσπάθειά του
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου