Πριν από την Bessie Smith και τη Ma Rainey και οποιαδήποτε άλλη μπλουζ ηχογράφηση
που γνωρίζουμε, υπήρξαν τα μπλουζ του W.C. Hardy , ο οποίος είναι ίσως ο άνθρωπος
που προετοίμασε τον κόσμο για την εμφάνιση αυτού του σπουδαίου είδους της μουσικής.
Γιος ιερέα, ο γεννημένος το 1873 William Christopher Hardy, μεγάλωσε με την εκκλησιαστική μουσική αφού πήγαινε τακτικά στην
εκκλησία του πατέρα του. Έχοντας σπουδάσει κλασική μουσική ήταν συνθέτης και είχε
δική του ορχήστρα μέχρι που ένα περιστατικό άλλαξε ριζικά τη ζωή του και τον
εισήγαγε στον κόσμο των μπλουζ. Ας δούμε πως περιγράφει ο ίδιος αυτή τη στιγμή,
που άλλαξε και την πορεία των μπλουζ, στην αυτοβιογραφία του με τίτλο : Father of Blues.
« Κάποια νύχτα στο Τατγουάιλερ του
Μισισιπί το 1903,καθώς κουνούσα το κεφάλι μου στο σιδηροδρομικό σταθμό για το
τρένο που είχε καθυστερήσει εννιά ώρες, μ’ άρπαξε η ζωή από τον ώμο και με ξύπνησε
απότομα. Ήταν ένας ξερακιανός ρακένδυτος κιθαρίστας. Τα ρούχα του ήταν
κουρελιασμένα και τα πόδια του ξεπετάγονταν από τα τρύπια παπούτσια του. Το
ηλικιωμένο πρόσωπό του είχε μια θλίψη από το βάρος των χρόνων αλλά ο ήχος που έβγαζε
με την κιθάρα του και ο τρόπος που τραγουδούσε μου έμεινε αξέχαστος. Καθώς έπαιζε,
πίεζε πάνω στις χορδές της κιθάρας ένα μαχαίρι, σύμφωνα με τη μέθοδο που είχε
διαδοθεί από τους κιθαρίστες της Χαβάης,οι οποίοι όμως χρησιμοποιούσαν μεταλλικές
ράβδους. Το ηχητικό αποτέλεσμα ήταν αλησμόνητο αλλά και το τραγούδι επίσης.
Goin’
where Shouthern cross the Dog (*)
Ο τραγουδιστής επανέλαβε το στίχο
τρεις φορές, με την κιθάρα του να παίζει την πιο αλλόκοτη μουσική που είχα ακούσει
σε όλη μου τη ζωή»
Μια που έγινε αναφορά στον ήχο της
σλάιντ κιθάρας θα τρέξω στο χρόνο για να σας πω άλλη μια μπλουζ ιστορία που συνέβη
το 1968.Ήταν η χρονιά που ο Taj Mahal ηχογράφησε μια εξαιρετική διασκευή
του τραγουδιού του Blind Willie McTell, Statesboro Blues. Ο νεαρός και παθιασμένος με τα μπλουζ, κιθαρίστας Duanne Allman, ήταν κρεβατωμένος με ένα γερό κρύωμα. Άκουγε συνέχεια αυτό το τραγούδι
και προσπαθούσε να πετύχει τον σλάιντ ήχο που άκουγε στον δίσκο χωρίς όμως επιτυχία δεν είχε ξαναπάιξει ποτέ σλάιντ.
Δίπλα στο κομοδίνο υπήρχε ένα γυάλινο μπουκαλάκι με χάπια για το κρυολόγημα, coricidin. Ο Duane πέρασε το άδειο μπουκάλι στο δάκτυλο του
και το έσυρε πάνω στις χορδές. Έτσι γεννήθηκε ο γνωστός ήχος των Allman Brothers που έγινε σημείο αναφοράς στους κύκλους
των μπλουζ και του ροκ και μαζί μ'αυτόν ο καλύτερος ίσως λευκός σλάιντ κιθαρίστας. Τα μπουκαλάκια του Coricidin έγιναν ανάρπαστα από
τότε… (συνεχίζεται)
(*) Southern: όνομα αμαξοστοιχίας της εταιριας Ιλλινοις Σέντραλ
Yellow dog: πρόκειται για παρατσούκλι της αμαξοστοιχίας που εκτελεί το δρομολόγιο Γιαζού- Δέλτα και κάποια στιγμή διασταυρώνεται με την Southern στο σημείο που είδε ο Hardy το γέρο μπλουζίστα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου