Τον Απρίλιο του 1895 (η επικρατέστερη χρονολογία) γεννιέται
στην Τσατανούγκα του Τεννεσσσί ένα
κοριτσάκι που έμελλε με την φωνή της να στιγματίσει την μουσική του 20ου αιώνα και να γίνει
η βασική επιρροή για τα ιερά τέρατα της μουσικής όπως η Billy Holliday, η Aretha Franklin, και η Janis Joplin. Πρόκειται για την αδιαμφισβήτητη «Αυτοκράτειρα των μπλουζ» Bessie Smith.
Παιδί πολύτεκνης και πάμπτωχης
οικογένειας ανέβηκε για πρώτη φορά στη σκηνή για να τραγουδήσει σε ηλικία 9 ετών
στο Ivory Theater. Μέχρι το 1917 τραγούδαγε
μαζί με διάφορα σχήματα σε καταγώγια και τέντες πανηγυριών γύρω από τον κόλπο
του Μεξικού, ώσπου την άκουσε ο
μελλοντικός της μάνατζερ Frank Walker. Η καριέρα της άρχισε να εκτοξεύεται και σε δύο χρόνια είχε
δικής της παράσταση με χορεύτριες σε θέατρα. Το 1923 παίρνει τη μεγάλη απόφαση
να ανηφορίσει στη Νέα Υόρκη. Παρά την εμπειρία των παραστάσεων σε θέατρα επαρχιακών
πόλεων του Νότου η μεγαλούπολη της προξένησε μεγάλο φόβο τον οποίο όμως τον ξεπέρασε
γρήγορα και προσαρμόστηκε στη ζωή της πόλης και έγινε η επιβλητικότερη τραγουδίστρια
της εποχής της. Σε αυτό βοήθησε και η μεγάλη της επιτυχία που ηχογράφησε εκείνη
τη χρονιά το Downhearted Blues, το οποί πούλησε τότε 800000 δίσκους.
Σε αντίθεση με τις σύγχρονές της τραγουδίστριες προτιμούσε να
συνεργάζεται με σπουδαγμένους μουσικούς. Έτσι συνεργάζονταν με τον πιανίστα Fletcher Henderson και ηχογραφούσε με μέλη από και τη θρυλική του
ορχήστρα. Αυτή η τζαζ ορχήστρα ήταν η κορυφαία της Αμερικής για εκείνη την εποχή
και απαρτίζονταν από : Howard Scott, Coleman Hawkins , Louis Armstrong, Charlie
Dixon, Kaiser Marshall, Buster Bailey, Elmer Chambers, Charlie
Green, Ralph Escudero και Don Redman.
Η επιλογή αυτή διαμόρφωσε το τζαζ-μπλουζ ύφος στο τραγούδι
που εθιμοτυπικά ονομάζεται «κλασικό μπλουζ» αφού είναι πιο εξευγενισμένο από το
τραχύ μπλουζ του Νότου και προσεγγίζει περισσότερο τα ελαφρά (ποπ) τραγούδια της
εποχής. Παρόλα αυτά η Μπέσι Σμιθ έδωσε τις καλύτερες ερμηνείες σε μπλουζ τραγούδια.
Το γραμμένο από την ίδια Mama’s Got the Blues ήταν το υπόδειγμα στο οποίο
στηρίχθηκαν μερικές από τις πιο αισθαντικές συνθέσεις των μπλουζ.
Το Κραχ του 1929 έφερε
τη σταδιακή μείωση του ενδιαφέροντος για τα μπλουζ με τον τρόπο που τα τραγουδούσε
εκείνη που μοιραία οδήγησε και στη παρακμή της ίδιας. Το 1933 ο John Hammond της ζήτησε να κάνει 4
ηχογραφήσεις για την Okeh μια θυγατρική της Columbia που έμελλε να ήταν και οι τελευταίες.
Το 1937 πηγαίνοντας για μια παράσταση στο Μέμφις τραυματίστηκε
θανάσιμα σε τροχαίο στον Αυτοκινητόδρομο 61. Πέθανε την επόμενη μέρα στο
νοσοκομείο όπου της ακρωτηρίασαν το δεξί χέρι ή σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή πέθανε μέσα στο ασθενοφόρο καθόσον κανένα
νοσοκομείο δεν τη δέχονταν επειδή ήταν νέγρα . Ακόμα και σήμερα δεν έχουν
εξακριβωθεί οι ακριβείς αιτίες που την οδήγησαν στο θάνατο. Οι ιστορικοί πάντως
συμφωνούν ότι τα τραύματά της ήταν τόσο σοβαρά που ο θάνατος ήταν αναπόφευκτος.
Παρά τον πομπώδη τίτλο που τις προσέδωσαν και το μυθική αίγλη
που καλύπτει το όνομά της ήταν απότομη, καυγάδιζε
εύκολα , γενναιόδωρη και ζηλότυπη συνάμα, εθισμένη στο τζιν, πλήγωνε και πληγωνόταν.
Μια βασανισμένη ύπαρξη που η μουσική της έγινε το μέτρο της έκφρασης στην τζαζ.
Ο τάφος της μεγάλης τραγουδίστριας παρέμενε χωρίς ταφόπλακα μέχρι το 1970. Τότε
που μια άλλη τεράστια και τραγική μορφή της μουσικής η Janis Joplin ανέλαβε να τοποθετήσει μια
αναμνηστική πλάκα στον τάφο του ινδάλματός της, λίγες βδομάδες πριν φύγει και
αυτή από τη ζωή.
Φέτος κυκλοφόρησε στο κινηματογράφο
μια ταινία με θέμα τη ζωή της Bessie Smith την οποία ενσαρκώνει η Queen Latifa.
Δείτε το trailer:
και μερικά χαρακτηριστικά δείγματα της μουσικής της
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου