ΠΡΕΠΕΙ ΟΙ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΝ ΣΤΑ ΚΡΕΜΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ;

Παρακολουθώ την όψιμη ευαισθησία πολλών για την γενοκτονία των Ποντίων. Όψιμη, γιατί επί σειράς δεκαετιών κανείς δεν ασχολήθηκε σοβαρά με τις γενοκτονίες που υπέστη ο ελληνικός λαός από τους φίλους Τούρκους και εταίρους Γερμανούς. 
Τι να πρωτοθυμηθώ. Την  περίφημη ελληνοτουρκική φιλία που έχει σαν αποτέλεσμα το χάσιμο της κυριαρχίας μας στο Αιγαίο ;(βλ.τις παραβιάσεις, και τις βόλτες των Τούρκων έξω από το Σούνιο)
Τις κουμπαριές του Καραμανλή με τον Ερντογάν; Τα ζεϊμπέκικα του Παπανδρέου στη Τουρκία; Τη κατάθεση στεφανιού στο μνημείο του σφαγέα Κεμάλ Ατατούρκ; Ή μήπως  την ξεφτίλα της παρακολούθησης τουρκικών σήριαλ με θρησκευτική ευλάβεια; Eιδικά αυτού που αναφέρονταν στην ζωή του Σουλεϊμάν του μεγαλοπρεπή.

Όσο για τους εταίρους  Γερμανούς που κατέκαψαν εκατοντάδες χωριά δολοφόνησαν αμάχους, νήπια και βίασαν γυναίκες τι να πω; 
Που πηγαίναμε οι Έλληνες κατά χιλιάδες στη Γερμανία για να την ξανακτίσουμε, για μια μπουκιά ψωμί, ενώ το αίμα των σφαγιασθέντων ήταν ακόμα νωπό, αντί να απαιτήσουμε τις πολεμικές αποζημιώσεις και να την εξαφανίσουμε από το χάρτη ;

Μη βιαστείτε και κρυφτείτε πίσω από το άλλοθι ότι αυτά ήταν πολιτικές επιλογές. Εμείς αναδείξαμε σε εθνάρχη τον Καραμανλή και τον κάθε Καραμανλή. Όπως εμείς συρρέουμε σαν αγέλες στα γερμανικά LIDL, PRACTIKER, και κάθε άλλη πολυεθνική σαβούρα καταδικάζοντας σε μαρασμό τις ελληνικές μικρομεσαίες βιοτεχνίες και επιχειρήσεις , βασικό συστατικό της ελληνικής οικονομίας.

Και μια που μιλάμε για γενοκτονίες εμείς οι «ευαίσθητοι» (ή μήπως οι έχοντες αντανακλαστικά που συναγωνίζονται αυτά του Ρανταπλάν;) μένουμε ασυγκίνητοι σε μια γενοκτονία που συντελείται μπροστά στα μάτια μας.

Μιλάω για τη γενοκτονία των συνταξιούχων που συντελείται εδώ και 6 χρόνια.

Οι συνταξιούχοι είναι η πιο ευαίσθητη και ευάλωτη κοινωνική ομάδα αλλά ταυτόχρονα στα χρόνια των μνημονίων και της υποτέλειας αποτελούν και βασικό στήριγμα της ελληνικής κοινωνίας.

Ας το αναλύσω λίγο για όσους δεν καταλαβαίνουν.

Καταρχήν ο συνταξιούχος  είναι ευαίσθητος και ευάλωτος για τους εξής λόγους:

Α) Έχει βγει υποχρεωτικά και αμετάκλητα από την παραγωγική διαδικασία με αποτέλεσμα η όποια διαμαρτυρία του για τις αδικίες που υφίσταται πέφτουν στο κενό αφού δεν έχει κανένα αντίκτυπο στην οικονομία της χώρας και δεν αναστατώνει την κοινωνική ζωή άρα δεν υπάρχει κανένα πολιτικό κόστος.

Β) Βιολογικά δεν μπορεί να αντέξει στη σωματική και ψυχολογική καταπόνηση όπως ένας νεότερος.

Γ) Αν υποθέταμε ότι η νομοθεσία επέτρεπε να δουλέψει ένας συνταξιούχος η σημερινή αγορά εργασίας έχει διαμορφωθεί με αυτό τον τρόπο που είναι πλέον κλειστή ακόμα και για αυτούς που εργάζονταν και είχαν είχαν την ατυχία να μείνουν άνεργοι. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΑΕΔ το  63,71% των εγγεγραμμένων ανέργων είναι ηλικίας 30- 54 ετών.

Δ) Για  να απονεμηθεί σύνταξη σε έναν εργαζόμενο θα πρέπει αυτός να πληροί ,την χρονική στιγμή που αιτείται σύνταξης, τις προϋποθέσεις που ορίζονται από τον νόμο εκείνη την στιγμή, καθώς και να έχει καταβάλει τις οριζόμενες εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία. Σήμερα έρχονται οι κατακτητές και απαιτούν από τις «κυβερνήσεις» να νομοθετήσουν αναδρομικά. Με άλλα λόγια να βγάλουν νόμους που θα καταργούν προγενέστερους και οι οποίοι θα έχουν αναδρομική ισχύ. Αυτό το εξωφρενικό νομικό παράδοξο δεν στέκεται πουθενά και καταρρίπτεται εύκολα σε ένα δικαστήριο. Ποιος όμως συνταξιούχος έχει την οικονομική δυνατότητα για να αντέξει έναν τέτοιο δικαστικό αγώνα; Οι εισφορές που έχει καταβάλει σε όλο τον εργασιακό του βίο πως προστατεύονται;

Ε) Η συντριπτική πλειοψηφία των συνταξιούχων χρήζει ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης. Για αυτήν την περίθαλψη έχουν πληρώσει αδρά τα ασφαλιστικά ταμεία. Σήμερα έχουμε απίστευτες περικοπές στον τομέα της υγείας και ταυτόχρονη περικοπή συντάξεων. Αυτό το γεγονός οδηγεί από μόνο του στον αφανισμό των συνταξιούχων. Αδιάψευστος μάρτυρας είναι η κατακόρυφη αύξηση θανάτων στην Ελλάδα σύμφωνα με τον ΕΛΣΤΑΤ και οι εκθέσεις των ιατρικών συλλόγων που μιλούν για χιλιάδες θανάτους που οφείλονται στην έλλειψη ιατροφαρμακευτικής υποδομής στα νοσοκομεία.Πολλοί μάλιστα μιλούν για έγκλημα κατά της ανθρωπότητας.

Άρα από τα παραπάνω εξάγεται το συμπέρασμα ότι η αρπαγή του εισοδήματος ενός συνταξιούχου με ανήκουστους και πέρα κάθε λογικής νόμους ισοδυναμεί με ληστεία. Επίσης η μείωση του εισοδήματος σε συνδυασμό της αδυναμίας εύρεσης αντισταθμιστικού  εσόδου πέραν της σύνταξης, που θα φέρει την αδυναμία της εξυπηρέτησης βασικών αναγκών του (π.χ. αδυναμία λήψης φαρμάκων ή έλλειψη  επαρκούς θέρμανσης το χειμώνα,σίτησης κλπ) τον οδηγήσει σε φυσική εξόντωση, ονομάζεται δολοφονία. Αν μάλιστα γνωρίζεις εκ το προτέρων το αποτέλεσμα υπάρχει επιπλέον και πρόθεση. 

Θα μπορούσε να αντιτάξει κάποιος ότι πιο ευαίσθητη και ευάλωτη ομάδα είναι τα παιδιά και ειδικά τα νήπια. Δεν πρέπει εδώ να ξεχνάμε ότι τα βλασταράκια της Ελλάδας έχουν γονείς που θα κάνουν το παν για αυτά. Και αν αυτοί είναι ακατάλληλοι, υπάρχουν ακόμα (ευτυχώς) οι κρατικές υποδομές αλλά και η κοινωνική ευαισθησία που δεν θα τα αφήσουν στην τύχη τους.

Και μια που μίλησα για παιδιά. Έρχομαι να θίξω μια αθέατη, ίσως, πλευρά της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας. Οι συνταξιούχοι παρά τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζουν εξακολουθούν να στηρίζουν με τη σύνταξη τα άνεργα παιδιά τους και τα εγγόνια τους. Είναι χιλιάδες οι ελληνικές οικογένειες που εξαρτώνται πλέον από την σύνταξη του παππού και της γιαγιάς. Για ένα μεγάλο ποσοστό της ελληνική κοινωνίας η σύνταξη των γέρων αποτελεί το τελευταίο ανάχωμα ενάντια στην απόλυτη εξαθλίωση. Αυτή την τραγική πραγματικότητα την έχει παραδεκτεί  σε ανύποπτο χρόνο και η κυβέρνηση η οποία μάλλον θα υποταχτεί στους κατακτητές και θα το ξεχάσει. Η Ιστορία όμως δεν πρόκειται να το πράξει. 

Μπορεί η γραφή μου να είναι οργισμένη αλλά δεν μπορώ να κάνω ότι δεν βλέπω αυτή την ακήρυχτη γενοκτονία ανήμπορων ανθρώπων και να παρακολουθώ ταυτόχρονα το κάθε νούμερο να κομπάζει ότι οι συνταξιούχοι ζούνε πολλά χρόνια λες και κλέβουν μέρες από τη δικιά τους ζωή.

Θα μπορούσατε να μου πείτε ότι η πλειοψηφία των συνταξιούχων ευθύνεται για όσα τους συμβαίνουν αφού με τη ψήφο τους επικροτούν όλους αυτούς που τους οδηγούν στον αφανισμό. Θα διαφωνήσω. Η κοινωνία των πολιτών πρέπει να στέκεται αρωγός στην κάθε κοινωνική ομάδα και ειδικά σε αυτές που έχουν μειωμένα αντανακλαστικά και είναι από φύση και θέση ευάλωτοι στο φόβο της αβεβαιότητας. Έχω μήπως λαθεμένη αντίληψη;


Ας κλείσουμε λοιπόν τα αυτιά μας στους μικρούς γκεμπελίσκους των ΜΜΕ που καλοπληρώνονται για να δημιουργούν εστίες κοινωνικού εμφυλίου προς όφελος των κατακτητών και να αναρωτηθούμε τι πρέπει επιτέλους να πράξουμε για τον τόπο και τους ανθρώπους του. Αν φυσικά αισθανόμαστε την ανάγκη να πράξουμε κάτι τέτοιο.