ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙΣ ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΝ ΔΕΝ ΕΧΕΙ

Πλησιάζει η ώρα που για άλλη μια φορά που οι φυσικοί νόμοι θα επιβληθούν αυτών των ανθρώπων. Είναι απολύτως παραδεκτό ότι στη φύση για να αποκτήσεις και να εκμεταλλευτείς κάτι, πρέπει πρωτίστως να υπάρχει. Για να έχεις π.χ. οποιαδήποτε μορφή ενέργειας (ηλεκτρική, θερμική, κλπ) θα πρέπει πρώτα να αποκτήσεις την κατάλληλη πρώτη ύλη. Είτε αυτό λέγεται πετρέλαιο, είτε ηλιακή ακτινοβολία ,είτε αιολική ενέργεια και πάει λέγοντας. Το ίδιο ισχύει και στις ανθρώπινες κοινωνίες.

Για να αποκτήσει κάποιος ένα π.χ. αγαθό, θα πρέπει αυτό να υπάρχει. Όπως επίσης για να πάρει κάποιος κάτι από κάποιον άλλον θα πρέπει ο τελευταίος να το έχει και να μπορεί να το διαθέσει.

Αυτή τη συνθήκη προσπαθούν να αγνοήσουν ή να την παρακάμψουν άνθρωποι που νομίζουν ότι είναι ισχυρότεροι των φυσικών νόμων.

Όλοι έχετε  ακούσει τη φράση «ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος». Αυτή η φράση αποτελεί μέρος ενός Νεκρικού Διαλόγου του Λουκιανού με πρωταγωνιστές τον βαρκάρη του Κάτω  Κόσμου  Χάρονα  και τον κυνικό φιλόσοφο Μένιππο.

Σε αυτό το σπαρταριστό μικρό διάλογο ο Λουκιανός καταφέρνει να αναδείξει την μεγάλη ισχύ των φυσικών νόμων που τους τοποθετεί πάνω από αυτούς των Θεών.

Επίσης μέσα σε ελάχιστες φράσεις καταφέρνει να δώσει ένα πολύ καλό μάθημα οικονομίας στους σύγχρονους οικονομολόγους που νομίζουν ότι είναι μικροί θεοί που παίζουν τον πλανήτη στα χεράκια τους.  

Τίποτα στη ζωή δεν είναι δωρεάν, αλλά ο καθένας συνεισφέρει αυτό που πραγματικά μπορεί.

Ο Μένιππος λοιπόν, ζούσε λιτό βίο σύμφωνα με την ιδεολογία των κυνικών. Οι κυνικοί πρέσβευαν την απλή ζωή σύμφωνα με τη φύση, την εγκράτεια χωρίς παρεκκλίσεις και την άρνηση των καθιερωμένων κοινωνικών αξιών, όπως είναι ο πλούτος, η δόξα, η ομορφιά κλπ. Κάποια στιγμή πεθαίνει και κατεβαίνει στο Κάτω Κόσμο όπου επιβιβάζεται στη βάρκα του Χάρονα για να περάσει την Αχερουσία λίμνη και να πάει στον Αδη. Διαβάστε τη συνέχεια στο παρακάτω διάλογο.

ΧΑΡΩΝ ΚΑΙ ΜΕΝΙΠΠΟΣ

ΧΑΡΩΝ

 Παλιοτόμαρο, πλήρωσέ μου τα ναύλα σου!

ΜΕΝΙΠΠΟΣ

Φώναζε όσο θέλεις, αν σ᾽ αρέσει!

ΧΑΡΩΝ

Πλήρωσε, σου λέω, που σε πέρασα από τη λίμνη!

ΜΕΝΙΠΠΟΣ

Δεν μπορείς να πάρεις από όποιον δεν έχει.

(ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος)

ΧΑΡΩΝ

Υπάρχει άνθρωπος που να μην έχει έστω και οβολό(*);

ΜΕΝΙΠΠΟΣ

Αν υπάρχει κι άλλος, δεν ξέρω. Εγώ πάντως δεν έχω.

ΧΑΡΩΝ

Μα τον Πλούτωνα, θα σε πνίξω, κάθαρμα, αν δεν πληρώσεις!

ΜΕΝΙΠΠΟΣ

Κι εγώ με τη μαγκούρα θα σου σπάσω το κεφάλι!

ΧΑΡΩΝ

Άδικα λοιπόν σου έχω κάνει τέτοιο ταξίδι;

ΜΕΝΙΠΠΟΣ

Να σε πληρώσει για λογαριασμό μου ο Ερμής(*)! Αυτός με παράδωσε σε σένα.

ΕΡΜΗΣ

Τώρα μάλιστα, σώθηκα! Να πληρώνω και για τους νεκρούς!

ΧΑΡΩΝ

Εγώ πάντως δεν σ᾽ αφήνω.

ΜΕΝΙΠΠΟΣ

Ωραία. Τράβα και τη βάρκα σου στη στεριά, και περίμενε όσο θέλεις!

Τι να σου δώσω, αφού δεν έχω πεντάρα;

ΧΑΡΩΝ

Δεν ήξερες ότι έπρεπε να φέρεις τα ναύλα σου μαζί σου;

ΜΕΝΙΠΠΟΣ

Το ήξερα, αλλά δεν είχα. Κι ύστερα; Έπρεπε γι᾽ αυτό να μην πεθάνω;

ΧΑΡΩΝ

Εσύ μόνο λοιπόν θα καυχιέσαι πως πέρασες τζάμπα;

ΜΕΝΙΠΠΟΣ

Καθόλου τζάμπα, φίλε μου. Και νερό από τη βάρκα έβγαλα, και κουπί τράβηξα και, στο κάτω κάτω, ήμουν ο μόνος από τους επιβάτες που δεν έκλαιγα!

ΧΑΡΩΝ

Αυτά δεν είναι πληρωμή. Πρέπει να δώσεις τον οβολό, είναι νόμος.

Δεν γίνεται αλλιώς.

ΜΕΝΙΠΠΟΣ

Τότε ξαναγύρισέ με στη ζωή.

ΧΑΡΩΝ

Αστείος που είσαι! Για να με ταράξει στο ξύλο ο Αιακός(*);

ΜΕΝΙΠΠΟΣ

Άσε με ήσυχο λοιπόν!

ΧΑΡΩΝ

Δείξε μου τι έχεις στο σακούλι.

ΜΕΝΙΠΠΟΣ

Λούπινα(*), αν θέλεις, και δείπνο της Εκάτης(*).

ΧΑΡΩΝ

Βρε Ερμή, από πού μας τον έφερες αυτόν τον σκύλο; Τι λόγια έλεγε στο ταξίδι! Κορόιδευε και περιγελούσε όλους τους επιβάτες, κι ήταν ο μόνος που τραγουδούσε όταν εκείνοι έκλαιγαν!

ΕΡΜΗΣ

Μα δεν ξέρεις, Χάρων, ποιον κουβάλησες με τη βάρκα σου; Έναν άνθρωπο αληθινά ελεύθερο. Αυτός δεν νοιάζεται για τίποτε. Είναι ο Μένιππος!

ΧΑΡΩΝ

Αχ, αν σε ξανάβρω κάποτε...

ΜΕΝΙΠΠΟΣ

Αν με ξανάβρεις!... Μα δεν πρόκειται να με πετύχεις για δεύτερη φορά!

(μετάφραση Π. Μουλλάς)

(*) Οβολός : νόμισμα μικρής αξίας που το έβαζαν κατά την Αρχαιότητα κάτω από τη γλώσσα του νεκρού για να "πληρώσει" τον βαρκάρη Χάρονα που θα τον περνούσε απο την Αχερουσία στον Άδη

(*)Λούπινα: όσπριο που αποτελούσε το γεύμα των φτωχών

(*) Δείπνα της Εκάτης:Την τελευταία μέρα κάθε μήνα οι εύποροι έκαναν στην οικεία τους καθαρμό.Όσα φαγητά υπήρχαν στα  τα σπίτια τους  πριν το καθαρμό τα έβγαζαν  έξω και τα τοποθετούσαν στα πόδια του αγάλματος της Εκάτης που υπήρχε σε κάθε σταυροδρόμι.Οι φτωχοί που η πείνα τους έκανε λιγότερο δεισιδαίμονες τα έκλεβαν έτρωγαν.Αυτά ονομάζονταν δείπνα της Εκάτης

(*) Ερμής, αγγελιοφόρος των θεών αλλά και ψυχοπομπός που οδηγεί δηλαδή τις ψυχές των νεκρών στον Άδη

(*)Αιακός, γιος του Δία και της νύμφης Αίγινας, κριτής στον Κάτω Κόσμο καθώς και κάτοχος των κλειδιών του Άδη

πηγή: www.greek-language.gr/ wikipedia.gr