«It’s
better burn out than fade away»
Είναι καλύτερα να προσπαθήσεις μέχρι
να γίνεις παρανάλωμα φωτιάς παρά να ξεθωριάσεις και να εξαφανιστείς
Αυτό λέει, σε ελεύθερη μετάφραση,
ο στοίχος ενός τραγουδιού του Neil Young. Το θυμήθηκα παρακολουθώντας την τελευταία προσπάθεια της Ελληνικής
κυβέρνησης στις Βρυξέλλες. Η Κυβέρνηση βρίσκεται ακριβώς μπροστά σε αυτό το δίλημμα.
Να πέσει πολεμώντας όρθια ή να πέσει στα γόνατα και να εξαφανιστεί όπως
οι προηγούμενες κυβερνήσεις.
Ιστορικά αυτός που έχει πιθανότητες
να πετύχει κάτι, ακόμα και να θριαμβεύσει, είναι αυτός που πολεμάει μέχρις εσχάτων
αδιαφορώντας αν θα καεί. Στη χειρότερη περίπτωση γίνεται παράδειγμα ατσάλινης θέλησης
και ελευθερίας.
Η Κυβέρνηση έκανε σοβαρά λάθη
τακτικής λόγω απειρίας και τα οποία πληρώνει.Είναι προφανές οτι δεν εκτίμησε σωστά τις προθέσεις των "δανειστών" οι οποίοι δεν έκαναν πίσω ούτε ένα βήμα από τις αρχικές τους απαιτήσεις και αυτό φάνηκε από την πρώτη στιγμή των διαπραγματεύσεων. Όταν αποφασίσεις να σταθείς απέναντι σε έναν πολύ ισχυρότερο από σένα πρέπει να έχεις γνωρίζεις άριστα το περιβάλλον που θα αντιμετωπίσεις, τον αντίπαλο, τις δυνάμεις σου και πάνω απ' όλα τον εαυτό σου. Έτσι έχεις πολλές πιθανότητες τα φαινομενικά μειονεκτήματα να τα μετατρέψεις, με έξυπνη τακτική σε πλεονεκτήματα.
Σε μια τέτοια μάχη δεν αρκούν μόνο οι καλές προθέσεις που κατά τα άλλα είναι απολύτως σεβαστές. Όπως σεβαστή είναι και η αντίσταση στη πίεση που δέχεται η Ελληνική αντιπροσωπεία από τους "δανειστές". Αλλά αυτό δεν φτάνει. Απαιτείται η μεγάλη υπέρβαση.
Να θυμίσω ότι σ’ αυτό τον Τόπο το μικρό, το Μέγα, οι πρόγονοί μας ποτέ δε ρωτούσαν πόσοι είναι αριθμητικά οι αντίπαλοι, ούτε ποιοι είναι, αλλά που βρίσκονται.
Είναι φανερό ότι αυτή τη στιγμή μια συμμορία από βαρβάρους επιτίθεται όχι απλά στην Ελληνική Αντιπροσωπία αλλά στον ίδιο τον Ελληνικό Λαό, θέλοντας να ακυρώσει τις επιλογές του και να τον μετατρέψει σε σκλάβο μέσα στην ίδια του τη χώρα. Αυτό ακριβώς είναι και το αδύνατο τους σημείο. Η αλαζονεία του ισχυρού που ως δίκαιο αναγνωρίζει την πυγμή του διαπράττοντας με αυτό τον τρόπο ύβρι.
Όπως λέει και ο ποιητής:" Ήρθαν ντυμένοι “φίλοι”αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας.Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους."
Όσο για τα πολιτικά ρετάλια που τρέχουν στην Ευρώπη για εντολές το μόνο που έχουν ήδη κερδίσει είναι μια ωραία θεσούλα στο περιθώριο της Ιστορίας.
Η ώρα των μεγάλων αποφάσεων πλησιάζει.Σε αναμονή λοιπόν
Σε μια τέτοια μάχη δεν αρκούν μόνο οι καλές προθέσεις που κατά τα άλλα είναι απολύτως σεβαστές. Όπως σεβαστή είναι και η αντίσταση στη πίεση που δέχεται η Ελληνική αντιπροσωπεία από τους "δανειστές". Αλλά αυτό δεν φτάνει. Απαιτείται η μεγάλη υπέρβαση.
Να θυμίσω ότι σ’ αυτό τον Τόπο το μικρό, το Μέγα, οι πρόγονοί μας ποτέ δε ρωτούσαν πόσοι είναι αριθμητικά οι αντίπαλοι, ούτε ποιοι είναι, αλλά που βρίσκονται.
Είναι φανερό ότι αυτή τη στιγμή μια συμμορία από βαρβάρους επιτίθεται όχι απλά στην Ελληνική Αντιπροσωπία αλλά στον ίδιο τον Ελληνικό Λαό, θέλοντας να ακυρώσει τις επιλογές του και να τον μετατρέψει σε σκλάβο μέσα στην ίδια του τη χώρα. Αυτό ακριβώς είναι και το αδύνατο τους σημείο. Η αλαζονεία του ισχυρού που ως δίκαιο αναγνωρίζει την πυγμή του διαπράττοντας με αυτό τον τρόπο ύβρι.
Όπως λέει και ο ποιητής:" Ήρθαν ντυμένοι “φίλοι”αμέτρητες φορές οι εχθροί μου το παμπάλαιο χώμα πατώντας.Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους."
Όσο για τα πολιτικά ρετάλια που τρέχουν στην Ευρώπη για εντολές το μόνο που έχουν ήδη κερδίσει είναι μια ωραία θεσούλα στο περιθώριο της Ιστορίας.
Η ώρα των μεγάλων αποφάσεων πλησιάζει.Σε αναμονή λοιπόν
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου