ΜΕΤΑ ΤΗ ΠΡΩΤΗ ΜΑΧΗ

    Τα γεγονότα του τριημέρου έχουν αφήσει μια πικρή γεύση στους περισσότερους Έλληνες. Έχουν γραφτεί πολλά και έχουν αναλύσει πολλοί τον πρώτο γύρο του αγώνα μεταξύ της Ελλάδας και της Ε.Ε.

Δεν θα αναφερθώ σε εκτιμήσεις μα μόνο σε αποτελέσματα που είναι αδιαμφισβήτητα .

      Κατ’ αρχήν η Ελληνική αντιπροσωπεία διαπραγμάτευσης νικήθηκε κατά κράτος. Το μόνο που μπόρεσε να αποκομίσει ήταν πίστωση χρόνου.

      Η εντυπωσιακή της εκκίνηση στα τέλη Ιανουαρίου δεν προοιώνιζε την ατυχή έκβαση του 20ης Φεβρουαρίου. Δυστυχώς αυτό που φάνηκε - και το τονίζω «το φάνηκε»- ήταν η ανεπαρκής  προετοιμασία στο να αντιμετωπίσει  ένα τόσο σκληρό αντίπαλο. Μπορώ να πω ότι σοκαρίστηκε με αυτό που αντιμετώπισε στις Βρυξέλλες (λαμβάνοντας υπόψη τις δηλώσεις Δραγασάκη).

       Είχαμε λοιπόν μια ,σχεδόν άνευ όρων υποχώρηση, που πραγματικά εύχομαι να είναι ένας τακτικός ελιγμός ,αλλά δεν μοιάζει για τέτοιον.

        Μπορεί όμως μια «ήττα» να παρέχει ευεργετήματα στον ηττημένο και να θέσει τα πραγματικά θεμέλια για μια μεγάλη ανατροπή; Η απάντηση θα δοθεί από τα γεγονότα που θ’ ακολουθήσουν στους προσεχείς μήνες.

         Αυτός ο πρώτος γύρος έδωσε την ευκαιρία να εξαχθούν και άλλα χρήσιμα συμπεράσματα που κατά τη γνώμη μου είναι σοβαρότερα από  την έκβαση της πρώτης φάσης της διαπραγμάτευσης και καλό θα είναι να τα έχει κάποιος συνέχεια στο μυαλό του. Αποδείχτηκε με το πιο εκκωφαντικό τρόπο ότι η Ε.Ε. δεν λαμβάνει πλέον υπ’ όψιν την λαϊκή βούληση και ετυμηγορία του λαού μιας χώρας, αν αυτή δεν εναρμονίζεται με την πολιτική των «αγορών». Το φαινόμενο της Μεταδημοκρατίας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Με άλλα λόγια η Ε.Ε. ακύρωσε με τη στάση της το αποτέλεσμα των Ελληνικών εκλογών και αδιαφόρησε για την ανθρωπιστική κρίση που εν πολλοίς η ίδια δημιούργησε. Πολύ σύντομα η Ευρώπη θα πρέπει να αποφασίσει ποιο δρόμο πρέπει να διαλέξει. Αυτόν που θα την μετατρέψει σε ένα απέραντο στρατόπεδο συγκέντρωσης που θα το διευθύνουν οι «αγορές» μέσω των Γερμανών δεσμοφυλάκων; Ή αυτόν της διάσπασης της Ε.Ε. αφού το πείραμα της ένωσης θα έχει αποτύχει;

    Ένα δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι παρά τις επιμέρους πιθανές συμμαχίες και δηλώσεις συμπάθειας στο πεδίο της διαπραγμάτευσης όπου ήταν και ο πραγματικός αγώνας εμφανίστηκαν οι Ευρωπαίοι «εταίροι» ως ένα αδιαπέραστο μέτωπο απέναντι στην Ελλάδα και δεν της έδωσαν την ευκαιρία να ανασάνει. Άρα δεν υπάρχουν σύμμαχοι στην προσπάθειά μας. Αν από τις ευρωπαϊκές ηγεσίες πάμε στους λαούς η εικόνα δεν αλλάζει. Είναι καλές οι διαδηλώσεις συμπαράστασης των Ευρωπαίων πολιτών, αλλά όταν χρειαστεί να παρθούν αποφάσεις, δεν φαίνεται αυτές να πάνε ενάντια στα συμφέροντά τους προκειμένου να είναι αλληλέγγυοι στο Ελληνικό Λαό.

    Επίσης τέλος έγινε φανερό ότι σωτηρία και λύση εντός ευρώ είναι αδύνατη. Οι επόμενοι μήνες που θ’ ακολουθήσουν  αυτή τη διαπίστωση θα την καθιστούν όλο και διαυγέστερη.

    Θα περίμενα λοιπόν από τον Πρωθυπουργό να βγει και να πει στο λαό την πλήρη αλήθεια α) για την εικόνα που σχημάτισε για την  Ευρώπη των εταίρων και β) την πραγματική κατάσταση της χώρας, αντί να αντιστρέφει την πραγματικότητα υποτιμώντας την νοημοσύνη μας.

     Τέλος δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστη την απαράδεκτη και αντεθνική στάση της γερμανόφιλης αντιπολίτευσης. Είναι τουλάχιστον προκλητικό και αντιπατριωτικό να πανηγυρίζεις την αποτυχημένη προσπάθεια της ελληνικής κυβέρνησης ,ειδικά όταν κατά  δήλωση του πρωθυπουργού, έχεις συντελέσει σ’αυτή την αποτυχία δημιουργώντας συνθήκες ασφυξίας στη ρευστότητα των τραπεζών, πράγμα που χρησιμοποίησαν οι Γερμανοί ,μαζί με τους συμμάχους τους για να κερδίσουν κατά κράτος τον πρώτο γύρο των διαπραγματεύσεων. Για να μην αναφερθώ στην κατάπτυστη ανακοίνωση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος που μάλλον ο συγγραφέας του είναι  Έλληνας «πατριώτης».