ΝΙΚΟΣ ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ: 40 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ

Σαν σήμερα πριν 40 χρόνια πέθανε ο Νίκος Καββαδίας. Ένας  ποιητής ,αλλά και πεζογράφος μέλος, της περίφημης γενιάς του 30 (*) που όμως δεν έγινε ποτέ αποδεκτός από αυτούς που την αποτελούσαν και ειδικά από τον Γιώργο Σεφέρη.

Εξαίρεση αποτελεί ένας άλλος «αιρετικός», ο Ρένος Αποστολίδης που περιλαμβάνει ποιήματά του στη περίφημη Ανθολογία του.  Παρόλο τον αποκλεισμό του από τους λογοτεχνικούς και φιλολογικούς κύκλους στην εποχή του, είχε μεγάλη αποδοχή από το αναγνωστικό κοινό.

Στους νεότερους έγινε γνωστός μέσω της μουσικής αφού πολλά ποιήματα του μελοποιήθηκαν από Έλληνες συνθέτες. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το κλασικό άλμπουμ του Θάνου Μικρούτσικου «Ο Σταυρός του Νότου» που ηχογραφήθηκε 4 χρόνια μετά το θάνατο του ποιητή.

Παρακολουθείστε την εξαιρετική εκπομπή-αφιέρωμα στον ποιητή,από τονου σκηνοθέτη Τάσσο Ψαρρά και την σειρά της ΕΡΤ «Εποχείς και Συγγραφείς»

http://youtu.be/pKodNJig5jY

(*) Γενιά του 30

"Η λεγόμενη «γενιά του 1930», οι λογοτέχνες δηλ. που παρουσιάστηκαν γύρω από τη χρονολογία αυτή, ανανέωσαν δημιουργικά όχι μόνο την ποίηση αλλά και την πεζογραφία, η οποία […] στα χρόνια 1920-30 φυτοζωούσε σε μια καθυστερημένη επιβίωση της ηθογραφίας περιγράφοντας τη μίζερη ζωή της φτωχογειτονιάς. Οι νέοι λογοτέχνες έστρεψαν τη ματιά τους προς ευρύτερους ορίζοντες, ζήτησαν να ανιχνεύσουν ψυχολογικές καταστάσεις συνθετότερες, να αντιμετωπίσουν προβλήματα κοινωνικά και ανθρώπινα, προσπάθησαν ακόμη να ξεπεράσουν τα στενά ελληνικά όρια και να πορευτούν παράλληλα με τη σύγχρονη ευρωπαϊκή πεζογραφία. Τέλος δοκίμασαν επίμονα, ξεπερνώντας τα όρια του διηγήματος και της νουβέλας, να εκφραστούν με το κατ’ εξοχήν σύγχρονο μέσο, το μυθιστόρημα. Με συνείδηση καθαρά λογοτεχνική ζήτησαν ακόμα μιαν ανανέωση και στο ύφος και στη γλώσσα, ξαναπιάνοντας την παράδοση των πιο δόκιμων πεζογράφων του δημοτικισμού (του Καρκαβίτσα π.χ. ή του Βλαχογιάννη), πλουτίζοντας όμως την εκφραστική γραφικότητα εκείνων με μια σύγχρονη, μεστότερη γλωσσική αίσθηση.

Ένα γεγονός άσκησε μεγάλη επίδραση στους λογοτέχνες της γενιάς αυτής, γεγονός που ρίχνει τη βαριά σκιά του σε όλη τη μετέπειτα λογοτεχνική παραγωγή και σε όλη την πνευματική και την κοινωνική οργάνωση: η Μικρασιατική καταστροφή και η ανταλλαγή των πληθυσμών που ακολούθησε […]. Ιδέες και όνειρα που έτρεφαν τις προηγούμενες γενιές για την αποκατάσταση του ελληνισμού στα πρωτυτερινά όρια του βυζαντινού κράτους, κατέρρευσαν μονομιάς τον Σεπτέμβριο του 1922, και μια καινούρια τραγικότητα και σοβαρότητα αντικατέστησαν τον προγενέστερο κάπως χιμαιρικό ρομαντισμό. Η γενιά του 30 εκφράζει στη λογοτεχνία την καινούρια αυτή ωρίμανση."

 Λίνος Πολίτης, Ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα 1998 (9η έκδ.), 302.

Ποιητές και πεζογράφοι της γενιάς του '30.
Όρθιοι από αριστερά: Πετσάλης, Βενέζης, Ελύτης, Σεφέρης, Καραντώνης, Ξεφλούδας, Θεοτοκάς.
Καθήμενοι: Τερζάκης, Δημαράς, Κατσίμπαλης, Πολίτης, Εμπειρίκος.

πηγή: www.greek-laguage.gr