ΣΑΝ ΠΑΛΙΟ ΣΙΝΕΜΑ

Σήμερα διανύουμε την όγδοη μέρα της θητείας της νέας Ελληνικής Κυβέρνησης. Ίσως είναι η πρώτη φορά στα τελευταία 40 χρόνια που έχουν συμβεί τόσα γεγονότα και ανατροπές σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Με κινήσεις που θυμίζουν ακρίβεια ελβετικού ρολογιού και με ταχύτητα αντίδρασης απίστευτη για τα Ελληνικά πολιτικά δεδομένα, η Κυβέρνηση έχει καταφέρει να θέσει το Ελληνικό πρόβλημα στο κέντρο της παγκόσμιας επικαιρότητας.

Δεν θα αναφερθώ σε όλα αυτά που λίγο πολύ έχουν ειπωθεί ,αλλά σε ένα εξώφυλλο ενός περιοδικού που με εντυπωσίασε και αν θέλετε με προβλημάτισε.

Πρόκειται για το εξώφυλλο της τελευταίας έκδοσης του διεθνούς φήμης εβδομαδιαίου περιοδικού –εφημερίδας The Economist.

Συχνά τα έντυπα καταφεύγουν στη δύναμη της εικόνας για να περάσουν με συνοπτικό τρόπο την άποψή τους για την τρέχουσα επικαιρότητα, μέσα από ένα ελκυστικό εξώφυλλο.

Το εξώφυλλο του συγκεκριμένου εντύπου δείχνει την Αφροδίτη της Μύλου να κραδαίνει στο αριστερό της χέρι ένα περίστροφο Smith&Wesson Model 29  0,44” magnum special,έτοιμο να πυροβολήσει και να λέει «εμπρός Άνγκελα , φτιάξε μου την μέρα»

Ενώ ως υπότιτλος εμφανίζεται η εξής πρόταση :Η πρόκληση της Ελλάδας σε Γερμανία και  ευρώ.

 Ας δούμε μαζί το συμβολισμό και τα μηνύματα που περνάνε από αυτή την εικόνα.

Η επιλογή του αγάλματος της Αφροδίτης της Μύλου είναι η απάντηση στην προ πενταετίας έκδοση του Γερμανικού περιοδικού FOCUS, που απεικόνιζε το ίδιο άγαλμα να έχει απλωμένη την παλάμη της και να ζητιανεύει από τους Ευρωπαίους.

Η αναφορά προς το συγκεκριμένο τύπο περιστρόφου που το κρατά μάλιστα με το αριστερό χέρι δεν είναι τυχαία, αφού οι πιθανότητες να επιζήσει κάποιος από την βολή αυτού του όπλου είναι ελάχιστες.

Η φράση «Go ahead Angela make my day», είναι παράφραση μιας από τις πιο διάσημες ατάκες του κινηματογράφου, που ακούγεται στην ταινία «Dirty Harry»(Ο βρώμικος Χαρυ)από τον πρωταγωνιστή της ταινίας επιθεωρητή Κάλαχαν που τον ενσαρκώνει ο Clint Eastwood. Η αυθεντική ατάκα είναι: «Go ahead, make my day» (Εμπρός, φτιάξε μου τη μέρα).

Ας αναφέρω συνοπτικά και την υπόθεση της ταινίας.

Η ταινία διαδραματίζεται στη πόλη του Σαν Φρανσίσκο, όπου ένας ψυχοπαθής δολοφόνος σκορπά τον τρόμο και το θάνατο. Ο μόνος που είναι ικανός να τον αντιμετωπίσει είναι ο επιθεωρητής Κάλαχαν (Βρώμικος Χάρυ),ένας αστυνόμος που χρησιμοποιεί ανορθόδοξες μεθόδους. Αχώριστος σύντροφος ένα Smith &Wesson Model 29 O.44” Magnum special.

Νομίζω ότι οι υπαινιγμοί και τα μηνύματα είναι σαφείς και ξεκάθαροι.

Διαβάζοντας κάποιος το κύριο άρθρο διαπιστώνει ότι η Ελλάδα βαδίζει μεν σε τεντωμένο σχοινί αλλά και η υπόλοιπη Ευρώπη είναι πολύ κοντά στο να την ακολουθήσει. Ως συντηρητικό έντυπο αγωνιά για τις επιλογές του Α. Τσίπρα αλλά του αναγνωρίζει το δίκαιο πολλών σκέψεων του. Δεν κλείνει  τα μάτια στην πραγματικότητα που έχει δημιουργηθεί και για την οποία δεν ευθύνεται τόσο η Ελλάδα, την οποία την χαρακτηρίζει εμμέσως πλην σαφώς την πρωταγωνίστρια των εξελίξεων.

Είναι χαρακτηριστική η εισαγωγική παράγραφος του άρθρου:

Στην Ελλάδα ξέσπασε η κολασμένη κρίση πριν από πέντε χρόνια, οπότε ταιριάζει απόλυτα η Ελλάδα να είναι εκεί όπου ίσως δοθεί η τελική λύση, εξαιτίας της μεγάλης εκλογικής νίκης στις 25 Ιανουαρίου του αριστερού λαϊκίστικου κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ με ηγέτη τον Αλέξη Τσίπρα.

Καθώς και ο επίλογος:

Στο τέλος η Ελλάδα πιθανότατα θα αναγκάσει την Ευρώπη να κάνει κάποιες σκληρές επιλογές. Με λίγη τύχη οι επιλογές αυτές θα είναι προς το καλό σενάριο που αναλύθηκε παραπάνω. Οι Ελληνες ψηφοφόροι μπορεί να ζούνε σε «τρελό παράδεισο» νομίζοντας ότι ο κ. Τσίπρας μπορεί να κάνει όλα όσα υποσχέθηκε, ωστόσο, οι Γερμανοί έχουν αρχίσει να βλέπουν τις συνέπειες της δικής τους ισχυρογνωμοσύνης. Πέντε χρόνια μετά το ξέσπασμα της κρίσης οι χώρες στο Νότο της Ευρωζώνης παραμένουν κολλημένες σε σχεχόν μηδενική ανάπτυξη και τρομακτικά υψηλή ανεργία. Ο αποπληθωρισμός ενισχύεται, άρα το βάρος του χρέους μεγαλώνει παρά την δημοσιονομική λιτότητα. Οταν οι πολιτικές παρουσιάζουν τόσο κακά αποτελέσματα μια «επανάσταση» από τους Ελληνες ψηφοφόρους ήταν τόσο προβλεπόμενη όσο και κατανοητή. Εάν η κα Μέρκελ συνεχίζει να αντιτίθεται σε όλες τις προσπάθειες για την έναρξη της ανάπτυξης θα καταδικάσει την Ευρώπη σε μια χαμένη δεκαετία πολύ πιο εξουθενωτική από τα 90's της Ιαπωνίας. Αυτό θα πυροδοτήσει ένα πολύ μεγαλύτερο κύμα λαϊκισμού, από εκείνο της Ελλάδας, σε ολόκληρη την Ευρώπη. Θα είναι δύσκολο για το ευρώ να επιβιώσει μέσα σε αυτές τις συνθήκες και ο μεγαλύτερος χαμένος θα είναι η ίδια η Γερμανία.

Μέχρι στιγμής έχουμε βιώσει ένα εντυπωσιακό στήσιμο των παικτών στην σκακιέρα της διαπραγμάτευσης και έχουμε ακούσει δυο δηλώσεις στήριξης του Αμερικανού Προέδρου Μ. Ομπάμα προς τον Α. Τσίπρα και προς τον Ελληνικό λαό. 

Η συνέχεια.....επί της οθόνης 

(έτσι για να μη βγούμε από το κινηματογραφικό κλίμα)