Τετάρτη 13 Μαΐου 2015

ΠΕΡΙΜΕΝΟΝΤΑΣ ΤΟΝ ΘΗΣΕΑ





Οι άθλοι του Θησέα.(Βρετανικό Μουσείο) 









     Ο όρος  μυθολογία στις μέρες μας, αναφέρεται στην ελεύθερη αφήγηση πραγματικών γεγονότων του απώτατου παρελθόντος, πολλές φορές,με αλληγορικό  τρόπο. 

    Μια τέτοια ιστορία είναι και οι άθλοι του Θησέα.Μια φορά και ένα καιρό, ο νεαρός  Θησέας , που είναι πραγματικό πρόσωπο και τα οστά του βρίσκονται θαμμένα στο ναό του Ηφαίστου στο Θησείο,  αποφάσισε να φύγει από την Τροιζήνα όπου μεγάλωσε με την μάνα του Αίθρα και να πάει στην Αθήνα για να συναντήσει για πρώτη φορά τον πατέρα του Αιγέα. Ο δρόμος προς την Αθήνα ήταν επικίνδυνος γιατί τον λυμαίνονταν  ληστές ( Περιφήτης , Σίνης, Σκίρωνας, Κερκύωνας, Προκρούστης)  που δεν άφηναν κανένα περαστικό αλήστευτο. Σε πολλούς δε έπαιρναν και τη ζωή. Έτσι η επικοινωνία μεταξύ Πελοποννήσου – Αττικής μέσω της επίσημης οδού ήταν σχεδόν αδύνατη από τη στεριά. Όλοι προτιμούσαν το θαλάσσιο δρόμο.Ο Θησέας λοιπόν, αδιαφορώντας για τους κινδύνους, αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το δημόσιο αυτό δρόμο που οι ληστές τον είχαν ουσιαστικά κάνει τσιφλίκι τους. Η συνέχεια της ιστορίας νομίζω ότι είναι γνωστή. Την θυμίζω επιγραμματικά. Ο Θησέας συνάντησε όλους τους ληστές που στήνονταν σε διάφορα σημεία του δρόμου και λήστευαν  και σκότωναν τους περαστικούς και τους έστειλε στον Κάτω κόσμο του Αδη με τον ίδιο τρόπο που αυτοί έστελναν τους περαστικούς. Έτσι λοιπόν, ο δρόμος για την Αθήνα ελευθερώθηκε  για την Αθήνα και ο Θησέας έγινε ο ήρωας των Αθηνών.

    Θυμήθηκα αυτή την ιστορία με αφορμή ένα άρθρο που διάβασα στο διαδίκτυο  με την απάντηση του αναπληρωτή υπουργού υποδομών κ.Σπίρτζη στην ερώτηση του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ κ. Σταθά, σχετικά με τα διόδια των και τις συμβάσεις παραχώρησης των αυτοκινητοδρόμων.
Ο υπουργός που σε καμιά περίπτωση δεν μοιάζει του Θησέα είπε μεταξύ άλλων.
…«το να αλλάξουμε αυτές τις συμβάσεις δεν είναι μια εύκολη διαδικασία. Τα μέρη δεν είναι μόνο το ελληνικό δημόσιο και οι εργολήπτες ή οι παραχωρησιούχοι. Είναι και ιδιωτικές τράπεζες. Σε δύο αυτοκινητοδρόμους είναι και η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων»…. «οι νέοι σταθμοί των διοδίων, το ύψος των διοδίων, η επίβλεψη των έργων, έτσι όπως έχουν γίνει οι συμβάσεις, δεν περνάνε από το ελληνικό δημόσιο. Θέλω να είναι καθαρό αυτό. Γίνονται αυτόματα από τους παραχωρησιούχους. Αυτό είναι ντροπή για το ελληνικό δημόσιο, αλλά αυτό έχουμε κληρονομήσει».

    Πριν λίγες εβδομάδες χρειάστηκε να ταξιδέψω στη Λαμία με το αυτοκίνητο της οικογενείας , κατηγορίας σούπερ μίνι. Στο δρόμο  μου έκανε εντύπωση  ότι ταξίδευα σχεδόν μόνος. Αν και καθημερινή, τα φορτηγά που συνάντησα ήταν ελάχιστα. Όχι δεν είχαν χαθεί τα φορτηγά, απλώς κινούνταν στην παράπλευρη του αυτοκινητοδρόμου επαρχιακή οδό.
Όταν πλήρωσα και τα τελευταία διόδια πριν βγω από τον αυτοκινητόδρομο και κατευθυνθώ προς Λαμία είχα καταλάβει γιατί επί δεκάδες χιλιομέτρων ταξίδευα απολύτως μόνος  11 η ώρα το πρωί.
Συνοπτικά σας λέω:

Διαδρομή Αθήνα –Λαμία : 216 χλμ
Κόστος βενζίνης : 16,50 ευρώ (11 λίτρα)
Κόστος διοδίων :   15,45 ευρώ (περιλαμβάνεται και η Αττική Οδός)

   Μπορεί κάποιος να φανταστεί  πόσο θα ήταν η διαφορά αν το αυτοκίνητο κινούνταν με  πετρέλαιο ή πόσο κοστίζουν τα διόδια στα μεγάλα Δ.Χ. οχήματα. Μπορεί να σας έκανε εντύπωση γιατί χρησιμοποιώ τον όρο ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΔΡΟΜΟΣ αντί του όρου ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟΣ. Η απάντηση είναι απλή. Εδώ και χρόνια δεν υπάρχουν   εθνικές οδοί. Έχουν παραχωρηθεί και έχουν μετατραπεί σε ανώνυμες εταιρίες (Α. Ε.)  με ονομασίες «Νέα Οδός Α.Ε.» , «Ολυμπία Οδός Α.Ε.» «Ιόνια Οδός Α.Ε.» και πάει λέγοντας.


   Θα ήθελα ο κύριος υπουργός που δυσκολεύεται να αλλάξει το καθεστώς που επικρατεί στο εθνικό οδικό δίκτυο εξαιτίας των νομικών «αναχωμάτων» που κρύβουν οι συμβάσεις παραχώρησης, να μας απαντήσει στις παρακάτω ερωτήσεις :

-Μπορείτε να μας εξηγήσετε πόσο συνταγματικά νόμιμο είναι η μετατροπή των εθνικών οδών σε ιδιωτικές ΑΕ;
-Είναι ποινικά κολάσιμη η παραχώρηση εθνικού εδάφους (οι εθνικοί δρόμοι στην περίπτωση μας);
-Είναι ποινικά κολάσιμη η παρακώλυση με οποιοδήποτε τρόπο ελεύθερης μετακίνησης ελλήνων πολιτών μέσα στα όρια της Ελληνικής Επικράτειας;
-Με ποιο τίμημα παραχωρήθηκαν  οι εθνικοί δρόμοι και με ποια σκοπιμότητα;
Εδώ πρέπει να πω ότι ο Ελληνικός Λαός έχει πληρώσει μόνο για την κατασκευή της πρώην Εθνικής Οδού Αθηνών- Θεσσαλονίκης  1δις δρχ (περίπου 3εκ.ευρώ) (σε τιμές δεκαετίας 90) για κάθε χιλιόμετρο δρόμου.
-Η σύμβαση με την Αττική Οδό σχετικά με τα διόδια έχει λήξει ή όχι;
-Από πότε μια οφειλή προς ιδιώτη αποτελεί παράβαση του Κ.Ο.Κ. και είναι ποινικά κολάσιμη;
-Σε ποια άλλη χώρα της Ευρώπης και του κόσμου ισχύουν  όλα τα παραπάνω;


    Αυτά τα εύλογα ερωτήματα ζητούν απαντήσεις. Μπορεί η κυβέρνηση να διαπραγματεύεται αυτή τη στιγμή για το χρέος που είναι η πρώτη προτεραιότητα, αλλά όπως περιμένει από τους πολίτες να είναι εντάξει στις υποχρεώσεις τους παρά την οικονομική στενότητα –για να μη πω ανέχεια- έτσι και αυτή πρέπει πρώτη να δώσει το παράδειγμα και θέματα όπως τα παραπάνω να τα λύσει ακαριαία. Νομίζω ότι ο τρόπος υπάρχει. Για τη θέληση δεν γνωρίζω.


Κλείνοντας θα επανέλθω από εκεί που άρχισα.  Η διαδρομή  του Θησέα από τη  Τροιζήνα στην Αθήνας και οι άθλοι του , που σημειολογικά σημαίνει οτι ο ήρωας εξημέρωσε τη χώρα και επέτρεψε την άφοβη μετακίνηση των ανθρώπων, σκοτώνοντας τους κακοποιούς, έγινε και η αρχή μιας νέας εποχής που εγκαινίασε την διαδικασία της πολιτικής οργάνωσης της  Αθήνας καθώς και της νομοθεσίας της. Με άλλα λόγια έγινε το πρώτο βήμα για την δημιουργία αυτού που αργότερα ονομάστηκε Αθηναϊκή Δημοκρατία.

Σκέπτομαι χαριτολογώντας. Μήπως χρειαζόμαστε έναν νέο Θησέα;


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου