Σήμερα θα σας παρουσιάσω ένα ξεχωριστό θέατρο που είναι μοναδικό στην Ελλάδα. Το θέατρο είναι ένα μεγάλο γλυπτό έργο στις χαμηλές υπώρειες του Υμηττού στην περιοχή της Αιξωνής του Δήμου Γλυφάδας. Η σημερινή περιοχή της Αιξωνής έχει ταυτοποιηθεί από τους αρχαιολόγους με τον ομώνυμο αρχαίο Αθηναϊκό δήμο. Στην περιοχή, πολύ κοντά από το θέατρο έχει βρεθεί (το 1819)λίθινη πλάκα όπου αναγράφεται πάνω ένα μισθωτήριο συμβόλαιο (!) για την περιοχή, του 4ου π.Χ. Το εύρημα αυτό πουλήθηκε!! στο στρατηγό Rottiers, που ήταν ο επικεφαλής της τότε αρχαιολογικής αποστολής και βρίσκεται σήμερα στο μουσείο της ολλανδικής πόλης Leyden.
Μετά από αυτή την απαραίτητη παρένθεση επιστρέφω και πάλι στο θέατρο. Το σημείο στο οποίο έχει κτιστεί υπήρχε αρχαίο θέατρο. Μάλιστα σε αυτό, είχε διδάξει ο Σοφοκλής τις πρώτες του τραγωδίες.
Το Γλυπτό Θέατρο κατασκευάστηκε στο χώρο που ήταν το παλαιό λατομείο Αιξωνής. Η ανάπλασή του έγινε στα μέσα της δεκαετίας του '80 (1984-1986) με υπεύθυνη έργου την εικαστικό Νέλλα Γκολάντα.
Η Γκόλαντα είναι μία από τις πλέον ιδιαίτερες περιπτώσεις Ελλήνων καλλιτεχνών, όχι μόνο για την προσωπική της κοσμοθεωρία αλλά και για τη σφραγίδα που άφησε στον αστικό μας χώρο κάνοντας γλυπτική τοπίου.
Έχει διαμορφώσει, πέρα από το θέατρο της Αιξωνής,τον παραθαλάσσιο χώρο στον Φλοίσβο, τα ανενεργά Λατομεία Μαρμάρου στον Διόνυσο τον «γλυπτό ποταμό» στο κέντρο της Λάρισας, από την οποία κατάγεται, ενώ έχει υλοποιήσει και μια παρέμβαση σε ένα τμήμα της Αττικής Οδού. Φτιάχνει στην ουσία έργα τέχνης, μέσα στα οποία μπορεί κανείς να κινηθεί και να ζήσει διότι πιστεύει ότι αυτή μπορεί να είναι μια καθοριστική αισθητική εμπειρία για την αγωγή του σύγχρονου πολίτη. Άλλωστε, το σύνθημά της είναι ο «εξανθρωπισμός του δημοσίου χώρου» και ο στόχος της είναι να οικοδομηθεί μια βιωματική σχέση σεβασμού ανάμεσα στους κατοίκους των πόλεων και το περιβάλλον όπου κινούνται.
Τα εγκαίνια του θεάτρου της Αιξωνής έγιναν το 1991. Κατά τα πρώτα χρόνια της λειτουργίας του φιλοξένησε -κατά τους καλοκαιρινούς μήνες - εξαιρετικές εκδηλώσεις πολιτισμού που περιελάμβανανπολύ ποιοτικές μουσικές και θεατρικές παραγωγές. Ενδεικτικά αναφέρω τον Θανάση Βέγγο, τον Νίκο Παπαζογλου, τον Μίκη Θεοδωράκη και την ορχήστρα του (που σε αυτό τον χώρο έκανε την πρώτη της εμφάνιση), τον Σταύρο Ξαρχάκο, την Άννα Συνοδινού (σε μια από τις τελευταίες τις εμφανίσεις),τον Θύμιο Καρακατσάνη και πλειάδα άλλων.
Τα τελευταία χρόνια το Θέατρο και ο περιβάλλοντας χώρος έχει σχεδόν εγκαταλειφθεί. Η εικόνα που αντικρίζει κάποιος που γνώρισε το χώρο στην ακμή του είναι τραγική. Εγκατάλειψη,σκουπίδια, γράφιτι. Ο λόγος δε της εγκατάλειψης αναλύεται από την ίδια τη δημιουργό στο παρακάτω βίντεο.
Επειδή έχω παρευρεθεί πολλές φορές στο θέατρο και έχω προσωπική άποψη για το τι συνέβαινε όταν γίνονταν συναυλίες ή θεατρικές παραστάσεις σας δηλώνω ότι αναφέρει η κ. Γκόλαντα είναι απολύτως αληθή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου