ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΨΩΡΟΚΩΣΤΑΙΝΑ

Τις τελευταίες μέρες παρακολουθώ, όσο μπορώ, τις διάφορες αντιδράσεις γύρω από την διμερή και όχι διεθνή,προσυμφωνία που υπογράφτηκε στις Πρέσπες στο χωριό Ψαράδες, μεταξύ των υπουργών των εξωτερικών της Ελλάδας και των Σκοπίων. Οι γελοιότητες και οι ανακρίβειες που χρησιμοποιήθηκαν και χρησιμοποιούνται  από όλες τις δήθεν αντιμαχόμενες πλευρές προκειμένου να στηρίξουν τη γνώμη που έχουν σχετικά με την ορθότητα ή όχι της σύναψης της διμερούς συμφωνίας δεν έχουν τελειωμό.Πέραν όμως από αυτό, υπάρχει και ένα άλλο ουσιαστικό γεγονός στο οποίο δεν αναφέρεται σχεδόν κανείς  από αυτούς που τάχα έρχονται σε αντιπαράθεση. Για άλλη μια φορά η θέληση του ελληνικού λαού αγνοήθηκε επιδεικτικά απ΄όλες τις πολιτικές παρατάξεις. Φυσικά  οι "εθνοπατέρες" αγνόησαν με τον ίδιο τρόπο και το Σύνταγμα. Περί αυτών όμως θα αναφερθώ σε άλλο άρθρο αργότερα, όταν το πολιτικό ξεβράκωμα ολοκληρωθεί.

Επανέρχομαι λοιπόν στις γελοιότητες. Έμαθα με αρκετή καθυστέρηση ότι κάποιος βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας του οποίου το όνομα αγνοώ, όπως αγνοώ και όλων των υπολοίπων που απαρτίζουν την ελληνική Βουλή, αποχώρησε σε έδειξη διαμαρτυρίας από κάποιο τηλεοπτικό "πρωινάδικο" επειδή κάποιος συνομιλητής του,εξίσου ανιστόρητος, χαρακτήρισε την Ελλάδα ως "Ψωροκώσταινα". Το χαρακτηρισμό αυτό το θεώρησε προσβλητικό για την πατρίδα. 
Ο χαρακτηρισμός  λοιπόν της Ελλάδας ως  "Ψωροκώσταινα"  είναι πραγματικά προσβλητικός ή όχι; Στο άρθρο που ακολουθεί θα γνωρίσετε την πραγματική ιστορία της Ψωροκώσταινας και θα δώσετε εσείς την απάντηση. Ενδιαφέρον έχει επίσης να μάθεται  το πως έγινε γνωστό αυτό το ψευδώνυμο και ειδικότερα από ποιους. Η απάντηση βρίσκεται επίσης στο άρθρο που ακολουθεί.
Να σημειώσω οτι την ιστορία της Ψαροκώσταινας ή Ψωροκώσταινας  την διάβασα για πρώτη φορά στον ιστότοπο της  Αργολικής Αρχειακής Βιβλιοθήκης και από εκεί την αναδημοσιεύω. 

" Το όνομα «Ψωροκώσταινα»[1] το χρησιμοποιούμε σήμερα, όταν θέλουμε να περιγράψουμε την ανέχεια και τη φτώχεια και ειδικότερα όταν θέλουμε να καταδείξουμε κάποιον ή κάτι ως τον «φτωχό συγγενή» ενός συνόλου, ή με άλλα λόγια τον «τελευταίο τροχό της αμάξης». Στις μέρες μας, συνήθως χρησιμοποιούμε απαξιωτικά αυτή τη λέξη όταν πρόκειται να στηλιτευθεί μια κακομοιριά, υποχωρητικότητα, ανοργανωσιά, αδυναμία και φτώχια που κάποιοι θεωρούν ότι χαρακτηρίζει την Ελλάδα της νεότερης ιστορίας.

Όμως, η Ψαροκώσταινα ή Ψωροκώσταινα, ήταν ένα υπαρκτό πρόσωπο της νεοελληνικής ιστορίας και μάλιστα μια ηρωική και αξιέπαινη γυναίκα στα χρόνια της Επανάστασης του 1821 η οποία αφιέρωσε τη ζωή της στην υπηρεσία της πατρίδος.

Όταν το 1821 καταστράφηκε η πόλη των Κυδωνιών, της Μικράς Ασίας, μετά από την αποτυχημένη επαναστατική κίνηση που επιχειρήθηκε, ο πληθυσμός της σφάχτηκε και το σύνολό του εγκατέλειψε την όμορφη πόλη με ντόπια ή ψαριανά καράβια. Στην χαλασιά αυτή κατάφερε να σωθεί η Πανώρεια Χατζηκώστα, μια όμορφη αρχόντισσα με μεγάλη περιουσία. Κατά αγαθή συγκυρία ένας ναύτης τη βοήθησε και μαζί με άλλους την ανέβασαν σ’ ένα καράβι που ξεμπάρκαρε στα Ψαρά.

Τόσο τον άντρα της, τον Κώστα Αϊβαλιώτη, που ήταν πάμπλουτος έμπορος, όσο και τα παιδιά της, τους έσφαξαν μπρος τα μάτια της οι Τούρκοι. Στα Ψαρά λοιπόν, όπου βρέθηκε (γι’ αυτό ονομάστηκε Ψαροκώσταινα) πάμφτωχη και ολομόναχη, οι συντοπίτες της και κυρίως ο Βενιαμίν ο Λέσβιος [2] (δάσκαλος της Ακαδημίας των Κυδωνιών) την βοήθησαν και την προστάτεψαν.

Η Πανώρεια σύντομα άφησε τα Ψαρά ακλουθώντας τον Βενιαμίν Λέσβιο στην Ύδρα και αργότερα, στην τότε πρωτεύουσα του ελληνικού κράτους, το Ναύπλιο.Στην αρχή όλα πήγαιναν καλά, αφού ζούσε από τις υπηρεσίες τις οποίες προσέφερε στον δάσκαλο και φιλόσοφο Βενιαμίν Λέσβιο, [3] ο οποίος παρέδιδε μαθήματα για να ζήσει. Τον Αύγουστο του 1824 όμως, ο Βενιαμίν ο Λέσβιος πέθανε από τύφο. Από τότε για την Πανώρεια άρχισε ένας δυσβάστακτος αγώνας επιβίωσης. Μόνη και άγνωστη, βγάζει το ψωμί της πότε κάνοντας την αχθοφόρο, πότε την πλύστρα και πότε χάρη στην ελεημοσύνη όσων την συμπονούσαν.

Την περίοδο εκείνη η Επανάσταση δοκιμαζόταν από την επέλαση του Ιμπραήμ, ο οποίος εκτός από τις άλλες καταστροφές άφηνε στο πέρασμά του και εκατοντάδες ορφανά που συγκεντρώνονταν στο Ναύπλιο. Παρά τα προβλήματά της, η Πανώρεια ζήτησε και πήρε υπό την προστασία της παιδιά ορφανά. Για να τα θρέψει περνούσε από σπίτι σε σπίτι και ζητιάνευε. Είχε παραμελήσει σε τέτοιο βαθμό τον εαυτό της, που τα αλητάκια της παραλίας την πείραζαν και την φώναζαν Ψωροκώσταινα.........
Η συνέχεια της ιστορίας εδώ: https://argolikivivliothiki.gr/2010/03/17/panoria