Χθες το πρωί βρέθηκα για μια δουλειά, στο λιμάνι του Πειραιά. Εκεί λοιπόν ανάμεσα στα πλοία της ακτοπλοΐας που ετοιμάζονταν να οργώσουν το Αιγαίο, στέκονταν αγέροχα ένα γέρικο εμπορικό πλοίο. Η εικόνα του με μαγνήτισε. Αποφάσισα να το πλησιάσω για να το φωτογραφίσω καλύτερα και βρέθηκα έτσι στις παλιές εγκαταστάσεις του ΟΛΠ. Μπήκα από την Πύλη Ε2 (από εκεί που φεύγουν τα καράβια για Κρήτη) και κατευθύνθηκα προς το βαπόρι. Στο τέλος του δρόμου στον κυκλικό κόμβο, ακριβώς απέναντι από την μπούκα του λιμανιού στα παλιά εγκαταλελειμμένα κτίρια βρίσκονταν αγκυροβολημένο το παλιό αλλά άψογα ανακασκευασμένο σκαρί.
Η επιθυμία μου να το πλησιάσω είχε πλέον γιγαντωθεί και μετατράπηκε σε περιέργεια και έκπληξη συνάμα αφού πλησιάζοντας είδα μια ταμπέλα που έγραφε : Μουσείο Λίμπερτυ, χωρίς να δίνει οποιαδήποτε άλλη πληροφορία. Προχώρησα και στάθηκα μπροστά στο γκρίζο σκαρί που ορθώνονταν μπροστά μου σαν μεταλλικός τοίχος. Πλημμύρισα με συγκίνηση και δέος. Στεκόμουν μπροστά σε ένα θρυλικό καράβι που συνετέλεσε όσο κανένα άλλο στην αναγέννηση της Ελληνικής Εμπορικής Ναυτιλίας. Το Λίμπερτυ! Το "ευλογημένο καράβι" όπως το αποκαλούσαν!
Κοίταξα γύρω μου. Δεν υπήρχε ψυχή. Πλησίασα μπροστά στην σκάλα που έστεκε στο πλευρό του πλοίου και οδηγούσε στο εσωτερικό του. Κοντοστάθηκα για λίγο και διστακτικά ανέβηκα το πρώτο σκαλί. Έφτασα στο κατάστρωμα και προσπαθούσα να ακούσω κάτι που μαρτυρούσε ανθρώπινη παρουσία. Σιωπή. Αποφάσισα να μπω μέσα στον εσωτερικό χώρο. Τότε άκουσα ομιλίες. Κατευθύνθηκα προς αυτές. Διασχίζοντας ένα στενό διάδρομο οδηγήθηκα σε ένα ευρύχωρο διαμέρισμα που είχε μετατραπεί σε εκθετήριο. Εκεί βρισκόταν ο φύλακας του πλοίου με 2-3 επισκέπτες. Αφού έγιναν οι συστάσεις με πληροφόρησε για τα μέρη του πλοίου που είναι επισκέψιμα καθώς και λίγα λόγια για την ιστορία του. Άρχισα την περιήγηση. Το πλοίο ήταν άψογα ανακαινισμένο. Επισκέφθηκα το μηχανοστάσιο, την γέφυρα, τις κουκέτες, το εστιατόριο, τη κουζίνα, τα γραφεία των αξιωματικών, το δωμάτιο των ραδιοβοθημάτων, τα καταστρώματα. Την μεγάλη αίθουσα που είχε τροποποιηθεί για να γίνονται διαλέξεις και προβολές. Την αίθουσα με ξύλινα μοντέλα παλιών ελληνικών ξύλινων σκαριών αλλά και νεότερων μοντέλων ελληνικών εμπορικών πλοίων. Δεκάδες φωτογραφίες υπήρχαν παντού καθώς και ένας χώρος με παιδικές ζωγραφικές που είχαν θέμα το πλοίο και την ναυτιλία.Πέρασαν χωρίς να το καταλάβω πάνω από 2 ώρες από τις πιο ενδιαφέρουσες που έχω ζήσει το τελευταίο καιρό.
Δεν είναι λίγο να περιδιαβαίνεις ένα σκαρί 75 χρονών, που είναι ο θεμέλιος λίθος της ναυτιλίας μας και ταυτόχρονα το ένα από τα τρία πλοία που βρίσκονται εν ζωή στον κόσμο, το μοναδικό που υπάρχει στην Ευρώπη.
Ολοκλήρωσα την επίσκεψη και πήρα το δρόμο προς τη σκάλα που οδηγούσε στην προβλήτα. Κατεβαίνοντας τα σκαλιά προγραμμάτιζα ήδη πότε θα επιστρέψω για μια δεύτερη επίσκεψη.
Η εμπειρία ήταν μοναδική.
Μερικά στοιχεία για την ιστορία του Λίμπερτυ.
Το συμβολικό όνομα “Liberty” δόθηκε σε μια κατηγορία φορτηγών πλοίων 10000 τόνων περίπου, τα οποία είχαν βασικό σχεδιασμό στο Ηνωμένο Βασίλειο και μαζική παραγωγή στις Ηνωμένες Πολιτείες, με σκοπό να καλύψουν τη διαρκών αυξανόμενη ανάγκη των συμμαχικών δυνάμεων σε κάθε είδος αγαθών όπως πολεμικά οχήματα, τρόφιμα στρατιωτών και κάθε είδος απαραίτητο στην μάχη κατά των Ναζί.
Περισσότερα από 2720 πλοία τέτοιου τύπου ναυπηγήθηκαν στις Η.Π.Α. σε ένα διάστημα τεσσάρων ετών. Ένας εξαιρετικά μεγάλος αριθμός πλοίων που ακόμη και σήμερα είναι δύσκολο να επιτευχθεί παρά την εξελιγμένη τεχνολογία και τα μέσα που έχουμε στην διάθεση μας.
Στην αρχή του Β' Π. Πολέμου στην Eυρώπη, το ελληνικό κράτος βρισκόταν στην ένατη θέση της παγκόσμιας κατάταξης από πλευράς μεγέθους ποντοπόρου στόλου –δηλαδή πλοία άνω των 2.000 gross tons.
Το τέλος του πολέμου βρήκε την Ελλάδα με απολεσθέντα το 80% του εμπορικού της στόλου. Περισσότερα από 425 πλοία έχουν χαθεί, συμπεριλαμβανομένων 360 φορτηγών, 2 μεσογειακών επιβατηγών και 63 μικρών ακτοπλοϊκών επιβατηγών. Αναλογικά, το ελληνικό εμπορικό ναυτικό έχει υποστεί τις μεγαλύτερες απώλειες σε σύγκριση με οποιοδήποτε άλλο Συμμαχικό Κράτος.
Λίγο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, γράφτηκαν στα ελληνικά νηολόγια, μαζικάσχεδόν, 98 εμπορικά πλοία τύπου Liberty. Τα πλοία πουλήθηκαν από το αμερικανικό δημόσιο σε Έλληνες εφοπλιστές σύμφωνα με το νόμο Merchant Ship Sales Act of 1946 που θεσπίστηκε ένα χρόνο μετά το τέλος του Πολέμου, επιτρέποντας την πώληση αμερικανικών πλοίων σε τρίτες χώρες με σκοπό να ενισχύσει τη μεταπολεμική ναυτιλιακή τους ανασυγκρότηση.
Από τον Δεκέμβριο του 1946 έως και τον Απρίλιο του 1947, τα 98 Liberty – καθώς και δύο ακόμα μικρότερα φορτηγά πλοία – τα οποία όμως πέρασαν στην ιστορία ως Liberty, αγοράστηκαν και παραδόθηκαν στους Έλληνες πλοιοκτήτες τους σηματοδοτώντας την έναρξη ενός από τα πλέον σημαντικά και ενδιαφέροντα κεφάλαια στη νεώτερη ναυτιλιακή ιστορία της Ελλάδος.
Πληροφορίες: Το μουσείο λειτουργεί καθημερινά 10π.μ-5 μ.μ. Η είσοδος είναι ελεύθερη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου