Χθες βράδυ αποκλείστηκε και η τελευταία λατινοαμερικάνικη ομάδα από το Μουντιάλ της Ρωσίας. Έτσι θα έχουμε 4 ευρωπαϊκές ομάδες που θα διεκδικήσουν το τρόπαιο. Ίσως να δούμε ως τροπαιούχο εθνική ομάδα που δεν τό έχει κατακτήσει ποτέ πριν.
Το μουντιάλ της Ρωσίας θα είναι η τέταρτη συνεχής διοργάνωση που παγκόσμια πρωταθλήτρια θα στεφθεί ευρωπαϊκή ομάδα.
Εδώ λοιπόν δημιουργείται ένα ερωτηματικό που φανερώνει μια παραδοξότητα. Πως είναι δυνατόν η λατινική Αμερική να τροφοδοτεί όλη την ευρωπαϊκή ποδοσφαιρική αγορά με παίκτες παγκόσμιας κλάσης και την ίδια στιγμή να μην έχει καταφέρει να κερδίσει ένα παγκόσμιο τίτλο τα τελευταία 16 χρόνια και ειδικά φέτος να μην έχει ούτε μία ομάδα στις τέσσερις καλύτερες του κόσμου;
Η απάντηση κατά την ταπεινή μου άποψη είναι απλή και καθόλου παράδοξη.
'Οπως έχω ξαναγράψει το ποδόσφαιρο ήταν ένα λαϊκό άθλημα που έπεσε και αυτό θύμα των περίφημων "αγορών". Από άθλημα μετατράπηκε σε ένα αστραφτερό προϊόν χάνοντας πολλά στοιχεία από το πραγματικό του χαρακτήρα. Παρακολουθώντας τα παιγνίδια της φετινής διοργάνωσης δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω ούτε ένα παίκτη που έκανε τη διαφορά. Κανείς δεν έχει τα προσόντα που είχαν οι παλαιότερες μεγάλες φυσιογνωμίες του ποδοσφαίρου. Κανένας δεν μπορεί να πάρει την ομάδα επάνω του και να καθαρίσει το παιγνίδι. Αυτό συμβαίνει γιατί η προτεραιότητα έχει δοθεί στα συστήματα και την τακτική τα οποία πρέπει να ακολουθούνται με απόλυτη προσήλωση. Μια καθαρά ευρωπαϊκή και δη προτεσταντική φιλοσοφία που διαφαίνεται σε όλους τους τομείς της ανεπτυγμένης Ευρώπης, είτε αυτοί είναι η οικονομία , η βιομηχανία, η εκπαίδευση, ο αθλητισμός.
Όταν λοιπόν , για να γυρίσουμε στο ποδόσφαιρο, παύει να βρίσκεται στο επίκεντρο ο παράγοντας άνθρωπος αλλά το σύστημα και η τακτική , το αποτέλεσμα είναι αυτό που βλέπουμε τις τελευταίες μέρες στα γήπεδα της Ρωσίας.
Το μεγάλο λάθος που κάνουν οι λατινοαμερικάνοι είναι ότι προσπαθούν να αφομοιώσουν αυτή την ευρωπαϊκή θεώρηση του ποδοσφαίρου. Αυτό όμως είναι αδύνατο να συμβεί γιατί είναι τελείως ξένο με τη φύση τους. Έτσι οι λατινοαμερικάνοι μπαλαδόροι που περνούν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού για να παίξουν στις μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες, αφήνουν πίσω το χαρακτήρα τους. Μόνο όμως με το αδιαμφισβήτητο ταλέντο τους δεν μπορούν να κάνουν τη μεγάλη διαφορά. Έτσι μετατρέπονται σε ένα αστραφτερό γρανάζι κάποιας ευρωπαϊκής μηχανής και φυσικά πολύτιμο προϊόν στα χέρια των αθλητικών πολυεθνικών που θησαυρίζουν.
Επιστρέφοντας στις ιδιαίτερες πατρίδες τους για να παίξουν με την εθνική τους ομάδα δεν είναι πλέον οι ίδιοι άνθρωποι. Έτσι οι προπονητές κάνουν το λάθος και αρχίζουν να προσαρμόζουν την τακτική της ομάδας πάνω στους "Ευρωπαίους" αστέρες. Τα αποτέλεσμα είναι ορατά και αδιαμφισβήτητα.
Η μόνη ίσως εξαίρεση είναι η Ουρουγουάη. Δυστυχώς όμως είναι μια μικρή χώρα με πληθυσμό μικρότερο από αυτόν της Αθήνας. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να μην έχει από πλευράς ανθρώπινου δυναμικού το βάθος που απαιτείται για να σταθεί σε μεγάλες διοργανώσεις. Ο χθεσινός αγώνας της με την Γαλλία αυτό έδειξε. Η απουσία ενός παίκτη, του Καβάνι, υπήρξε καθοριστική και βαρύτατη.Χωρίς αυτήν την απουσία ή με την ύπαρξη ικανού αντικαταστάτη θα μπορούσε να χτύπαγε μέχρι και τον τίτλο. Αλλά ...όπου ο φτωχός και η μοίρα του.
Για να σωθεί το λατινοαμερικάνικο ποδόσφαιρο μια είναι η λύση. Τα εθνικά συγκροτήματα να απαρτίζονται κατά πλειοψηφία μόνο από παίκτες που παίζουν στα τοπικά πρωταθλήματα και οι τακτικές τους να κτίζονται πάνω στη δικιά τους φιλοσοφία και όχι σε αυτή των Ευρωπαίων. Οι μεγάλη Βραζιλία του Πελέ, η Αργεντινή του Μαραντόνα και του Κέμπες, η σταθερή αξία της Ουρουγουάης,αυτό δείχνουν.
Τέλος θα ήθελα να συγχαρώ όλους τους "ειδήμονες" αθλητικούς δημοσιογράφους που έπεσαν για άλλη μια φορά μέσα με τις προβλέψεις τους για τα φαβορί της κατάκτησης του παγκόσμιου τίτλου. Η επαφή με τη φύση του ποδοσφαίρου είναι εμφανέστατη. Άντε και στο επόμενο παιδιά....
Υ.Γ. Από τις 5 ομάδες που ξεχώρισα σε προηγούμενο άρθρο μου, προχωρούν προς το παρόν οι 2 που ίσως γίνουν περισσότερες μετά το πέρας των σημερινών παιγνιδιών. Δεν αναφέρθηκα ούτε θα αναφερθώ στη Ρωσία γιατί παιζει "εκτός συναγωνισμού" . Ο νοών νοείτω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου