ΘΑ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ κα ΒΑΓΕΝΑ ΟΠΩΣ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ;

Νότης Μπότσαρης

" Δεν μας τρομάζουν τα 99 χρόνια διάρκειας του ταμείου Αποκρατικοποιήσεων. Εδώ η Ελλάδα ήταν υπό Τουρκική σκλαβιά για 400 χρόνια και άντεξε. Έχουμε ως λαός μεγάλες αντοχές.

Είμαστε ανίκανοι ως κράτος από μόνοι μας να διαχειριστούμε τη δημόσια περιουσία, αυτό έχει αποδειχτεί εδώ και δεκαετίες.

Είναι αναγκαία η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Το πρώην ΤΑΠΕΣ είχε την έννοια της πώλησης, το νυν ταμείο Αποκρατικοποιήσεων έχει τη λογική της αξιοποίησης με τη μορφή σύμπραξης Δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Με όρους ευνοϊκούς για το κράτος".

                                                            Άννα Βαγενά βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ

Είχα υποσχεθεί να μη σχολιάσω πλέον τίποτα για την Ελλάδα και την κρίση που ζούμε. Ήρθε λοιπόν χθες η κα Βαγενά και προκάλεσε με τη δήλωση της το θυμικό των Ελλήνων βρισκόμενη προφανώς σε πανικό ύστερα από την αποτρόπαια πράξη της να ψηφίσει την μετατροπή της Ελλάδας σε Αποικία για 99 χρόνια.

Το διαδίκτυο πήρε φωτιά χθες και χιλιάδες πολίτες την στόλισαν κανονικά. Έχω τη γνώμη ότι κα Βαγενά εξεστόμισε αλήθειες που ούτε και η ίδια δεν συνειδητοποίησε. Όπως δεν έχει συνειδητοποιήσει τη πράξη έχει διαπράξει με την ψήφο της.

Ας δούμε τις αλήθειες που ειπώθηκαν χθες και η οργή δεν τις άφησαν να φανούν από την πρώτη στιγμή.

Έχω ξαναγράψει ότι η γνώση της Ιστορίας σου δίνει τη δυνατότητα να δεις ,πολλές φορές, το μέλλον.

Χθες έγινε αναφορά στην αντοχή των Ελλήνων κατά την Τουρκοκρατία και εκφράστηκε η πεποίθηση ότι θα αντέξουν εύκολα τα 99 χρόνια αποικιοκρατίας.

Το πρώτο ευχάριστο συμπέρασμα είναι ότι η βουλευτής παραδέχεται ότι η περίοδος της Τουρκοκρατίας με αυτή της Αποικιοκρατίας που ξημέρωσε πριν λίγες μέρες είναι σχεδόν όμοιες.

Δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι θα αντέξουμε όπως άντεξαν οι πρόγονοί μας τότε. Πολύ σωστή διαπίστωση.

Ας ανατρέξουμε στο τότε για να δούμε πως άντεξαν οι Έλληνες και τι έπραξαν.

Επί 400 χρόνια δεν κάθισαν φρόνιμοι. Αμέσως μετά την άλωση της Πόλης το 1453, άρχισαν τις κατά  τόπους  ένοπλες εξεγέρσεις και κινήματα. Όλα πνίγηκαν στο αίμα αλλά η έκβαση αυτή  δεν αποθάρρυνε τους Έλληνες. Είναι βλέπετε μια ράτσα που προτιμά να πεθάνει ζώντας ελεύθερη μια ώρα παρά να υπομένει σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή.

Ύστερα από δεκάδες αποτυχημένες προσπάθειες 4 αιώνων, ωρίμασαν οι συνθήκες για να απελευθερωθεί η πατρίδα. Ο βασικότερος παράγοντας που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο Μεγάλο Ξεσηκωμό υπήρξαν οι Κλέφτες. Δύο ήταν τα στοιχεία που γέννησαν τους Κλέφτες. Η βαριά φορολογία από τους Τούρκους και τους ντόπιους συνεργάτες τους  Κοτζαμπάσηδες, και η παντελής έλλειψη ατομικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Έτσι όσοι δεν άντεχαν αυτή τη ζωή του ραγιά κατέφευγαν στα βουνά, όπου ζούσαν σαν αγρίμια συγκροτώντας άτακτα ένοπλα τμήματα. Ζούσαν κλέβοντας τους φοροεισπράκτορες , Τούρκους και ντόπιους πλούσιους κοτζαμπάσηδες.

Με την πάροδο των ετών αυτοί οι χαρακτηρισμένοι παράνομοι τρομοκράτες, έγιναν λαϊκά ινδάλματα και πάνω τους στήριξαν τις ελπίδες τους οι σκλαβωμένοι Έλληνες για την απελευθέρωσή τους.

Γράφει ο Φωτάκος (*): « ο αδύνατος ραγιάς πάθαιναν όλα αυτά τα κακά δεν εύρισκαν αλλού υπεράσπισαν παρά μόνο εις τον ομόθρησκό του κλεπτών.»

Τα λεγόμενα κλέφτικα τραγούδια είναι ιστορικές πηγές που μαρτυρούν τι ακριβώς ήταν οι κλέφτες και ποια κατάσταση επικρατούσε στην εποχή τους.

 Κι' ο Κατσαντώνης πρόφτασε, κακό καρτέρι του είχε. 

Κι' ο Βελή Γκέκας πάει μπροστά με εξ εφτά νομάτους. 
"Πού πας, Βέλη ντερβέναγα, ριτσάλη του βεζίρη; 
-'Σ εσέν' Αντώνη κερατά, 'ς εσένα παλιοκλέφτη. 
-Δεν είν' εδώ τα Γιάννινα, δεν ειν' εδώ ραγιάδες, 
για ναν τους ψένης σαν τραγιά, σαν τα παχιά κριάρια, 
εδώ ναι λόγκοι και βουνά και κλέφτικα τουφέκια, 
βαριά βροντούν, πικρά βαρούν, φαρμακερά πληγώνουν."

«Εγώ δεν είμαι νιόνυφη να βγω να προσκυνήσω

 Δεν είμαι [Πάτρα] να σκιαχτώ, [Βοτίτσα] να κιοτέψω

 Εγώ ΄μια ο [τάδε] ξακουσμένος

 Μένα με ξέρουν τ΄ Άγραφα, με ξέρουν τα βιλαέτια…

 Εγώ ραγιάς δε γένομαι, Τούρκους δεν προσκυνάω,

 Δεν προσκυνώ τους άρχοντες και τους κοτζαμπασήδες….» 

Σχετικά με τους κοτζαμπάσηδες που ήταν ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός της εποχής με κάποιες πολιτικές εξουσίες επί των Ελλήνων έχουν γραφτεί:

«Οἱ Ἓλληνες ἀναμεταξύ των λέγουν, ὃτι τρεῖς εἶναι αἱ πληγαῖ τοῦ τόπου των, οἱ ἐπίσκοποι, οἱ κοτζαμπάσηδες, καὶ οἱ Τοῦρκοι». («Narrative of a Journey in the Morea», William Gell, London, 1823).

«Θὰ νόμιζε κανεὶς ὅτι οἱ ἀρχηγοὶ αὐτοῦ τοῦ καταπιεσμένου λαοῦ θὰ τὸν παρηγοροῦσαν, ὅτι θὰ πάσχιζαν νὰ ἀνακουφίσουν τοὺς συμπατριῶτες τους. Ἀλλὰ οἱ κοτζαμπάσηδες εἶναι οἱ πιὸ χυδαῖοι πράκτορες καὶ οἱ πιὸ ἀξιοκαταφρόνητοι σατράπες τοῦ σουλτάνου. Ἐνδιαφέρονται μονάχα γιὰ τὶς ἐκβιαστικὲς ἁρπαγές τους, γιὰ νὰ θησαυρίζουν ἀπὸ τὴν ἀνισότητα ποὺ ἐπιβάλλουν καὶ ἀπὸ τὴν καταπίεση τοῦ λαοῦ. Τέρατα ἀποτρόπαια, μανιάζουν ποὺ οἱ σκλαβωμένοι Ἕλληνες λαχταροῦν τὸν λυτρωμό τους. Καὶ καθὼς ἀνήκουν σὲ οἰκογένειες ποὺ κατέχουν ἐκκλησιαστικὰ ἀξιώματα καλοῦν τοὺς ἱεράρχες, ὅταν δημιουργοῦνται ταραχές, νὰ ἐπαναφέρουν μὲ τὴν ἀπειλὴ τοῦ ἀφορισμοῦ στὴν τάξη τοὺς πιὸ θερμόαιμους».(**)

Διαβάζοντας αυτά τα ελάχιστα ιστορικά δείγματα καταλαβαίνουμε πως άντεξαν οι Έλληνες  400 χρόνια Τουρκοκρατίας. 

Επειδή η ανθρώπινη φύση δεν μπορεί να αλλάξει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα είναι σχεδόν βέβαιο ότι παρόμοια φαινόμενα θα κάνουν την εμφάνισή τους. Όπως την έκαναν πριν 70 χρόνια με τη μορφή της Εθνικής Αντίστασης κατά την Γερμανική Κατοχή. Το ερώτημα που τίθεται πλέον είναι τι μορφή θα έχουν και τι έκταση θα λάβουν.

Το σίγουρο είναι ότι για άλλη μια φορά ο απλός λαός καλείται να βγάλει μόνος του το φίδι από την τρύπα.

Όσον αφορά το δεύτερο σκέλος της δήλωσης της κας Βαγενά. 

Με κυνισμό παραδέχεται ότι το κράτος, διαχρονικά, οι ελληνικές κυβερνήσεις δηλαδή, αφού αυτές είναι η κεφαλή του κράτους, είναι ανίκανες να διαχειριστούν τη δημόσια περιουσία. Αυτόματα τίθεται το ερώτημα που ουσιαστικά το απαντά έμμεσα  η κα Βαγενά με τη δήλωσή της. Αν το κράτος (η εκάστοτε κυβέρνηση) είναι ανίκανη να διαχειριστεί την δημόσια περιουσία, είναι ικανή να προστατέψει τα συμφέροντα και την ακεραιότητα της Ελλάδας; Φυσικά και όχι για αυτό παρέδωσε την εθνική ανεξαρτησία. Τι μένει λοιπόν για όλους αυτούς αποτυχημένους διαχειριστές;

Ο ρόλος του φοροεισπράκτορα και του εκτελεστή των εντολών των κατακτητών.

Ο Οδυσσέας Ελύτης είχε γράψει πως : «καμιά επανάσταση, ούτε στην τέχνη, ούτε στην ζωή, δεν έχει περισσότερες ελπίδες επιτυχίας, από ΄κείνη που χρησιμοποιεί για ορμητήριό της την παράδοση».

Αυτό φρόντισε να μας το θυμίσει η κα Βαγενά .

 (*) Φωτάκου : "Απομνημονεύματα, πολεμικά"

(**)François Charles Hugues Laurent Pouqueville : «Travels in the Morea, Albania &and several other parts of the Ottoman Empire to Constantinople»

πηγές: anihneftes.blogspot.gr/ 

users.uoa.gr/~nektar/arts/tributes/folk.../diereynhsh_sxesws.htm