ΜΙΑ ΑΠΟΙΚΙΑ ΣΤΗΝ Ε.Ε.

Από σήμερα τα ξημερώματα η Ελλάδα είναι και με νόμο η πρώτη αποικία εντός της Ε.Ε. Συγχαρητήρια σε αυτούς που γυρίζουν την Ευρώπη στον 19^ο αιώνα και έχουν βάλει ως τελικό στόχο τον Μεσαίωνα. Αυτό που ονομάζουμε γενικά και αόριστα «Σύστημα» χωρίς να του δώσουμε έ συγκεκριμένο ορισμό, (ποιος ξέρει άραγε τι φοβόμαστε ή πόσο πολυδαίδαλο είναι;) έχει διάφορα «εργαλεία» που το εξυπηρετούν για να πετύχει τους στόχους του. Από τα πιο σημαντικά είναι αυτά που φέρουν την κωδική ονομασία Αριστερά και Εθνικισμός (φασισμός). Αυτά τα δύο εργαλεία χρησιμοποιούνται σπάνια και μόνο σε περιπτώσεις που το παιγνίδι κινδυνεύει να χαθεί. Ειδικά ο εθνικισμός δηλαδή η πατριδοκαπηλία είναι το έσχατο μέσο που με πρόσχημα την κάλπικη αγάπη προς την πατρίδα εξυπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου σε εποχές που αυτά καταρρέουν, όχι από κοινωνικές εξεγέρσεις αλλά από λανθασμένες κινήσεις και επιλογές του ίδιου του Κεφαλαίου.

Η Αριστερά από την άλλη πλευρά, περνάει ότι δεν μπορούν να περάσουν οι δεξιές κυβερνήσεις και φυσικά τρέφει φρούδες ελπίδες στις λαϊκές μάζες ότι τάχα έχει λύσεις. Όμως στην 100 χρονη ιστορίας αυτές οι λύσεις δεν έκαναν την εμφάνιση τους ποτέ και πουθενά. Η αιτία σύμφωνα με τους μεγάλους μύστες της Αριστεράς είναι …ο Λαός που δεν έχει την ωριμότητα να αντιληφθεί το μεγαλείο των ιδεών και δεν παλεύει για να τις πραγματοποιήσει. Είναι και αυτή η καραμέλα σαν την άλλη που έχει πλασαριστεί τα τελευταία χρόνια το «μαζί τα φάγαμε». Έτσι και στις δύο περιπτώσεις ο Λαός σκύβει ένοχα το κεφάλι και αυτομαστιγώνεται την στιγμή που οι πραγματικοί ένοχοι συνεχίζουν να κάνουν πάρτι.

Σχετικά με τον εθνικισμό φαίνεται ότι αρχίζει να επανεμφανίζεται στην Ευρώπη. Σημάδι που μπορεί να μοιάζει για κακό αλλά κατά βάθος αφήνει μια νότα αισιοδοξίας που λέει ότι το «Σύστημα» τα έχει φτύσει και προσπαθεί να μπει σε διαδικασία επανεκκίνησης. Τελευταία όμως φορά που συνέβη αυτή η διαδικασία είχαμε το Β΄Π.Π.

Τα ξημερώματα της Δευτέρας μετά την επικύρωση της μετατροπής της Ελλάδας σε αποικία που φέρει το κωδικό όνομα Πολυνομοσχέδιο, είχαμε την παραίτηση της  βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ, Β. Κατριβάνου από το βουλευτικό αξίωμα. Η κυρία Κατριβάνου δεν άντεξε το παραλογισμό που επιβάλλει να εκτελείς εντολές που είναι αντίθετες από τα πιστεύω σου. Δεν με αφορούν τα υπαρξιακά προβλήματα ,ούτε τα ιδεολογικά διλλήματα της κας Κατριβάνου. Ο λόγος  που αναφέρομαι σε αυτήν είναι το κείμενο παραίτησης που δημοσιοποίησε μέσω του Facebook.

Μέσα σε λίγες γραμμές περιγράφει με απόλυτη σαφήνεια την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα και οι Έλληνες. Το κείμενο αυτό μπορεί να χρησιμεύσει στο μέλλον ως μια πηγή τεκμηρίωσης ενός πιθανού κατηγορητηρίου εσχάτης προδοσίας. Μπορεί η κα Κατριβάνου να ξορκίζει αυτό το πιθανό σενάριο, αλλά δε σημαίνει ότι θα μπορέσει να το αποτρέψει. Προς το παρόν όμως τα λεγόμενά της αποτελούν ένα παράδειγμα για το πώς το «Σύστημα» χρησιμοποιεί τα διάφορα εργαλεία του. Ακολουθεί  μέρος από το κείμενο της παραίτησης της κας Κατριβάνου:

«Αποφάσισα, απόψε, έπειτα από πολλή σκέψη, να παραιτηθώ από βουλευτής. Είναι μια απόφαση πολύ δύσκολη, πολιτικά και προσωπικά, αλλά και αναγκαία για μένα. Υπάρχουν φορές που όσο κι αν προσπαθείς να εξορθολογήσεις κάτι δεν μπορείς να το κάνεις. Είναι σημαντικό, πιστεύω, να ξέρουμε μέχρι πού μπορούμε να φτάσουμε, ώστε να κρατήσουμε μέσα μας την ελπίδα και την αίσθηση ότι ζούμε τη ζωή όπως της αξίζει, ακόμα και μέσα στην ήττα.

Από τον Σεπτέμβρη μέχρι σήμερα νιώθω, κάθε μέρα, να επιβεβαιώνεται η ύπαρξη μιας συνεχούς επιτροπείας, που κάνει ασφυκτικά τα περιθώρια άσκησης πολιτικής, που ακυρώνει ουσιαστικά τη δυνατότητα να αλλάξει η ζωή μας. Εφαρμόζουμε μέτρα και πολιτικές που έρχονται σε αντίθεση με τον πυρήνα των αξιών και της πολιτικής μας• ταυτόχρονα, όμως, αδυνατώ να σκεφτώ οποιαδήποτε αξιόπιστη εναλλακτική. Γι’ αυτό και παραιτούμαι. Είναι, για μένα, ένα βαθύ πολιτικό και υπαρξιακό αδιέξοδο, για το τι κάνουμε (και ξέρω ότι το ζουν βασανιστικά πολλές και πολλοί από τον κόσμο της Αριστεράς, αλλά και ευρύτερα, ανεξάρτητα από τη στάση που επιλέγει τελικά ο καθένας), και δεν θεωρώ ότι κάποιος αυτή τη στιγμή έχει τη λύση. Φυσικά, το βαθύ αυτό αδιέξοδο δεν λύνεται μιλώντας για "προδότες" και "προδοσία"• αντίθετα, ένας τέτοιος λόγος όχι μόνο συσκοτίζει τα πράγματα, αλλά μας βυθίζει ακόμα πιο βαθιά στο τέλμα.»

Αν υπάρχει κάποια αμφιβολία για τα λεγόμενα της κας Κατριβάνου, ένα δημοσίευμα από την εφημερίδα Πρώτο Θέμα τις 25/8/2013!!! Θα σας διαφωτίσει καλύτερα. Κάποιος μπλόγκερ με πολύ καλή μνήμη το ανέσυρε και το ανάρτησε στη σελίδα του. Από εκεί το πήρα και εγώ και το αναδημοσιεύω.

http://lobbystas.gr/%CE%BF-%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CF%83-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CE%BD%CE%B5%CE%BF-%CF%85%CF%80%CE%B5%CF%81%CF%84%CE%B1%CE%BC%CE%B5%CE%B9%CE%BF-%CE%B1%CF%80%CE%BF%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CE%B9/

Χθες στην Αυστρία είχαν Προεδρικές εκλογές. Ο ένας στους δύο από αυτούς που πήγαν να ψηφίσουν προτίμησε το Ακροδεξιό Κόμμα . Στην Κύπρο το αντίστοιχο κόμμα της Χ.Α. κατάφερε να μπει στη Βουλή με 2 βουλευτές.

Ο σκηνοθέτης στερείται λύσεων και φαντασίας.