ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΘΑΜΕΝΟΥΣ

Μου λένε πολλοί γιατί έχω σταματήσει να γράφω για την πολιτική επικαιρότητα. Η απάντηση είναι πολύ απλή. Δεν ασχολούμαι με πολιτικά πτώματα και υπάλληλους των δανειστών. Μετά από 6 χρόνια το έργο που παίζεται είναι γνωστό και προβλέψιμο. Ένας φέρελπις πρωθυπουργός αφού μοιράσει αφειδώς φρούδες ελπίδες και ταΐσει το λαό με μπόλικο σανό, λαμβάνει το χαρτάκι με τις εντολές από την πραγματική κυβέρνηση του τόπου που δεν είναι άλλη από τους «θεσμούς» και αρχίζει σαν καλός υπάλληλος να τις εκτελεί.

Βέβαια αυτή η διαδικασία έχει το κόστος της. Έτσι κάπου στη μέση του δρόμου αρχίζει ο πανικός και η ψυχολογική καταρράκωση. Ο λαμπρός και γεμάτος σιγουριά ηγέτης μεταμορφώνεται σε σκιά του εαυτού του και εγκαταλείπει το στίβο πολύ πριν τον τερματισμό. Για καλή του (μέχρι στιγμής) τύχη, αφήνεται στην αγκαλιά της λήθης αφού ο λαός, που είναι ακόμα μεγάθυμος ή κοιμισμένος (δεν μπορώ να πω ακόμα με σιγουριά), του γυρίζει απλά την πλάτη και δεν τον παίρνει στο κατόπι με μια βρεγμένη σανίδα.

Στο κινηματογράφο υπάρχουν ταινίες που έχουν αφήσει εποχή και θεωρούνται κλασικές όχι  γιατί ήταν  αριστουργήματα αλλά γιατί ανέδειξαν εμβληματικούς ήρωες που έλεγαν ευρηματικές ατάκες οδηγούσαν αστραφτερά αυτοκίνητα, πλαισιώνονταν από καλλονές και δεν έκαναν μια συνηθισμένη δουλειά. Με λίγα λόγια ήταν αστραφτεροί σαν μια βιτρίνα πολυτελούς καταστήματος που μπορούσε ο καθένας να θαυμάσει αλλά ελάχιστοι είχαν τη δυνατότητα να μπουν μέσα και να ψωνίσουν.

Με άλλα λόγια η μαγική συνταγή που φτιάχνει ήρωες και δημιουργεί όνειρα για τις μάζες που παλεύουν για ένα μεροκάματο.

Μια χαρακτηριστική σειρά ταινιών αυτού του είδους είναι  αυτές με τον  James Bond.

Ο χαρακτήρας του James Bond  έχει πολλές ομοιότητες με αυτόν του εκάστοτε Έλληνα πρωθυπουργού. Πάντα βγάζει σε πέρας την αποστολή που του αναθέτουν χρησιμοποιώντας τα πιο απίθανα τρικ. Πάντα το αφεντικό κάπου αρχίζει να τον μισεί και τον θεωρεί ανίκανο ή ατίθασο, μα στο τέλος  αναγνωρίζει τις ικανότητές του, αφού φέρνει σε πέρας την αποστολή του κάτω από ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες. Πάντα του παρέχει άσυλο και μετά το πέρας  της αποστολής τον στέλνει για διακοπές διαρκείας σε ονειρεμένα μέρη για να ξεκουραστεί , δείχνοντας έτσι την ευγνωμοσύνη του. Όπως στον James Bond αλλάζουν τα φυσικά πρόσωπα που ενσαρκώνουν τον χαραχτήρα του ήρωα λόγω του ότι γερνούν και περνάει η μπογιά τους, έτσι και στην Ελλάδα αλλάζουν τα φυσικά πρόσωπα που ενσαρκώνουν το χαραχτήρα του Έλληνα πρωθυπουργού.

Η ζωή όμως δεν είναι κινηματογράφος. Παρ’ όλες τις ομοιότητες, οι διαφορές είναι σημαντικές αφού και η πραγματικότητα είναι διαφορετική από αυτή των κινηματογραφικών πλατό.

Έτσι στη πραγματική ζωή οι ήρωες κλατάρουν πλέον πολύ γρήγορα. Αυτό δημιουργεί ένα μεγάλο πρόβλημα στον σκηνοθέτη γιατί  ξεμένει από το απόθεμα των πρωταγωνιστών και όπως φαίνεται υπάρχουν ακόμα πολλές αποστολές που πρέπει να εκτελεστούν. Αλλά ας αφήσουμε το σκηνοθέτη στις σκοτούρες του και ας απολαύσουμε τις τελευταίες μέρες του Αλέξη σε ρόλο πρωθυπουργού.

Χθες έδωσε ρεσιτάλ ερμηνείας στην Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ. Παράσταση για ένα ρόλο. Εξαιρετικός μονόλογος. Σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Άφοβος διαπραγματευτής που κατάφερε να καθορίσει την εθνική σύνταξη στα 384 ευρώ τη στιγμή που ένας ταλαίπωρος βουλευτής έχει μόλις 280 ευρώ την ημέρα για να τα βγάλει πέρα. Όπως η νοικοκυριά σιδερώνει με το σίδερο ατμού το τσαλακωμένο πουκάμισο, έτσι και ο Αλέξης σιδέρωσε την Κοινοβουλευτική Ομάδα. Την Κυριακή το βράδυ σαν καλοσιδερωμένα άδεια πουκάμισα θα πάνε να εκτελέσουν την εντολή του αφεντικού και μαζί με αυτή θα εκτελέσουν για άλλη μια φορά τον Ελληνικό λαό, ο οποίος παρά τους πυροβολισμούς δεν λέει να ψοφήσει ο μπαγάσας.

Ο Αλέξης αισθάνεται ακόμη και τον παλμό του λαού που είναι με το μέρος του. Φρόντισε λοιπόν, να σφραγίσει τον Εθνικό Κήπο και να φράξει την Ηρώδη Αττικού με κλούβες των ΜΑΤ ώστε να μην υπάρχει καμιά πρόσβαση προς το Μέγαρο Μαξίμου. Καμιά φορά ο ενθουσιασμός του πλήθους οδηγεί σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις.

Λίγες φορές οι Beatles κινδύνεψαν από τη λατρεία των οπαδών τους;

Τα ξέρει αυτά ο Αλέξης και φυλάγεται.

Εν τω μεταξύ μέχρι να τελειώσει το έργο με τον Αλέξη αξίζει να παρακολουθήσει κάποιος και τις πρώτες πρόβες του Κούλη που όπως φαίνεται, εκτός συνταρακτικού απροόπτου, θα είναι  η επόμενη επιλογή του σκηνοθέτη.

Τι είπατε; Θα γίνουν εκλογές και θα αποφασίσει ο κυρίαρχος λαός; Ελάτε ρε παιδιά σοβαρευτείτε…σε κατοχική χώρα ζούμε. Μιας και αρχίσαμε τα αστεία ας κλείσω με μια κλασική ταινία του τεράστιου Θανάση Βέγγου.

 https://youtu.be/VhDVFH8cK1w