ΤΙ ΕΦΤΑΙΞΕ;

    Παρακολουθούμε άναυδοι την πρωτοφανή κατάρρευση της χώρας που πλέον έχει λάβει ένα φρενήρη ρυθμό. Μια διαφαινόμενη εθνική καταστροφή έχει αρχίσει να γίνεται ορατή και πλησιάζει με ταχύτητα που σε λίγο τίποτα δεν θα μπορεί να την ανακόψει. 

     Πολλοί συμπεραίνουν ότι η πρωτοφανής οικονομική κρίση είναι η γενεσιουργός αιτία όλων όσων συμβαίνουν. Θα διαφωνήσω. Η οικονομική κρίση είναι ένα από τα αποτελέσματα που παράχθηκαν από την ανικανότητα (;) διοίκησης και διαχείρισης του φυσικού και πνευματικού πλούτου της χώρας από μια σειρά πολιτικών προσώπων που αποτέλεσαν τις τελευταίες δεκαετίες  την πολιτική ηγεσία της. Ουσιαστικά με τις επιλογές τους στάθηκαν η αιτία που η Ελλάδα έχασε τις όποιες ευκαιρίες της δόθηκαν για να αναπτυχθεί και να θωρακιστεί έναντι των μεγάλων προκλήσεων που αντιμετωπίζει τα τελευταία χρόνια.

     Η θωράκιση μιας χώρας προέρχεται πρωτίστως από Παιδεία και τη σωστή Εκπαίδευση των πολιτών. Είναι δυο διαφορετικά πράγματα η Παιδεία και η Εκπαίδευση που αν συνδυαστούν σωστά τότε οι πολίτες και κατ’ επέκταση η χώρα προοδεύουν. Η πρώτη δημιουργεί προσωπικότητες και πολιτισμό, ενώ η δεύτερη εξειδίκευση και βέλτιστη παραγωγή. 

    Η Παιδεία επιγραμματικά, είναι αυτή που βοηθά τον άνθρωπο να αποκτήσει κριτικό πνεύμα, να αφομοιώσει την ιστορία του και την πολιτιστική του κληρονομία ώστε να μη κάνει τα λάθη του παρελθόντος αλλά πατώντας στα «σκαλοπάτια» που δημιούργησαν οι προηγούμενες γενιάς να ανέβει ένα επίπεδο παραπάνω και να κτίσει με τη σειρά του το δικό του «σκαλοπάτι» για τις επόμενες γενιές. 

    Η εκπαίδευση βοηθά τον άνθρωπο να αναπτύξει τις δεξιότητες του , να ενταχθεί με το βέλτιστο τρόπο μέσα στο κοινωνικό σύνολο, να αποκτήσει τις ικανότητες που θα τον βοηθήσουν στην επαγγελματική του σταδιοδρομία ώστε αυτό που θα προσφέρει στον εαυτό του και την κοινωνία να είναι το καλύτερο δυνατό. 

    Τίποτα από τα δυο δεν συνέβη στην Ελλάδα όλα αυτά τα χρόνια που θυμάμαι τον εαυτό μου. Αυτό που συνέβη  με ευθύνη της πολιτικής ηγεσίας ήταν να περάσει η φιλοσοφία του «να περνάμε καλά» και να αφήνουμε τους άλλους να «βγάλουν το φίδι από την τρύπα». Το αποτέλεσμα αυτών τον επιλογών το βλέπουμε σήμερα και είναι απόρροια μιας κοινωνικής παρακμής που οδήγησε στην οικονομική κρίση και θα τερματιστεί με μια διαφαινόμενη εθνική καταστροφή.

    Για να γίνω πιο αντιληπτός και να προλάβω τους διαφωνούντες θα αναφέρω ένα χαρακτηριστικό και εκκωφαντικό ως προς τα συμπεράσματα, παράδειγμα. Είναι γενικά παραδεκτό ότι ένα από τα θεμελιώδη κεφάλαια ενός λαού είναι ο Πολιτισμός του και η Παιδεία του. Εδώ στην Ελλάδα, τον Πολιτισμό, η πολιτική ηγεσία τον έχει αναδείξει σε «προϊόν» που μαζί με την «βαριά βιομηχανία» που ονομάζεται Τουρισμός θεωρείται μια από τις  ελάχιστες πηγές εσόδων που έχουν απομείνει στη χώρα. 

    Παρακάμπτοντας , για την οικονομία του λόγου, τον άθλιο υποβιβασμό του Πολιτισμού σε «προϊόν» θα παραθέσω τους υπουργούς άρα και καθ’ ύλην αρμόδιους για την διαχείριση αυτού του τεράστιου εθνικού κεφαλαίου για να βγάλετε τα συμπεράσματά σας και να κατανοήσετε ίσως, γιατί φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Η διαδικασία της πτώσης ήταν καλά σχεδιασμένη εδώ και πολλά χρόνια:

    Ας αρχίσουμε από το 1980. Τότε υπήρχε το Υπουργείο Πολιτισμού και Επιστημών που ήταν υπεύθυνο για την προστασία, διάσωση και προβολή της πολιτιστικής κληρονομιάς και την ανάπτυξη των επιστημών στην Ελλάδα.

Ας δούμε και τους υπουργούς.

Ανδρέας Ανδριανόπουλος     1980-1981

Μελίνα  Μερκούρη               1981-1985

Το 1985  οι επιστήμες πήγαν περίπατο και το υπουργείο μετονομάστηκε σε Υπουργείο Πολιτισμού. Οι υπουργοί:

 Μελίνα Μερκούρη      1985-1989

Σωτήρης Κούβελας (έμεινε γνωστός για τη φράση του: «η ποίηση είναι για τους λαπάδες»)   1989-1990

Αννα Ψαρούδα- Μπενάκη    1990-1992

Ντόρα Μπακογιάννη            1992-1993

Μελίνα Μερκούρη                                                       1993-1994

Θάνος Μικρούτσικος                                                   1994-1996

Ευάγγελος Βενιζέλος                1996-1999

Ελισάβετ Παπαζώη                                                      1999-2000

Θεόδωρος  Πάγκαλος                                                  2000

Ευάγγελος Βενιζέλος                                                   2000-2004

Κώστας Καραμανλής                                                   2004-2006

Γιώργος  Βουλγαράκης                                               2006-2007

Μιχάλης Λιάπης                                                            2007-2009

Αντώνης Σαμαράς                                                        2009

Με την αλλαγή της κυβέρνησης το 2009 ο Γ. Παπανδρέου μετονομάζει το υπουργείο σε  Υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού. Ο πολιτισμός υποβαθμίζεται σε «προϊόν». Η υποβάθμιση των ανθρώπων σε παραγωγικές μονάδες θα έρθει λίγο αργότερα…

Υπουργός για το 2009-2011 ο Παύλος Γερουλάνος.

Η "ΒΑΡΙΑ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ" ΤΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΕΡΗ  ΔΗΛΟ

Το 2012 το υπουργείο ενσωματώθηκε στο υπουργείο Παιδείας.

    Στην Παιδεία τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Για να είμαι πιο σαφής βγάζουν μάτια και δεν μένω στην αλλαγή της ονομασίας του υπουργείου που έχει και αυτή τη σημασία της, αλλά στην ηγεσία που είχε τα τελευταία 35 χρόνια. 

Ας τους θυμηθούμε. Θα αναφερθούν μόνο οι υπουργοί ονομαστικά:

Ι. Βαρβιτσιώτης, Α. Ταλιαδούρος, Ε. Βερυβάκης, Α. Κακλαμάνης, Α. Τρίτσης, Γ. Παπανδρέου, Κ. Σημίτης, Δ. Φατούρος, Π. Ευθυμίου, Γ. Αρσένης, Γ. Σουφλιάς, Μ. Γιαννάκου, Ε. Στυλιανίδης, Α. Σπηλιοτόπουλος, Α.Λομβέρδος, Α. Διαμαντοπούλου, Κ. Αρβανιτόπουλος, Α. Μπαλτάς, Ν. Φίλης.