Επιστρέφω στη σελίδα μου, ύστερα από
αρκετές μέρες , αφού τα τεχνικά προβλήματα με το γηραλέο υπολογιστή μου
αποκαταστάθηκαν.
Αιτία αυτού του άρθρου στάθηκε μια
ταινία που παρακολούθησα και η οποία θα προβληθεί τις προσεχείς εβδομάδες στις ελληνικές
κινηματογραφικές αίθουσες. Η ταινία πραγματεύεται το ιστορικό της γέννησης ενός ποδοσφαιρικού θρύλου.
Το ποδόσφαιρο παραμένει για μένα πέρα
από το αγαπημένο μου άθλημα, ένα κοινωνικό φαινόμενο όπου μπορεί κάποιος να βγάλει
πολλά συμπεράσματα. Μπορεί να φανεί σαν ανέκδοτο αλλά οι αξίες που αφορούν το ποδόσφαιρο είναι για τους πραγματικούς φιλάθλους σταθερές και διαχρονικές. Θα αναφέρω μόνο ένα παράδειγμα για να καταλάβετε τι
εννοώ. Μπορεί κάποιος ποδοσφαιρόφιλος να αλλάξει πολιτικές ιδέες, θρησκεία,
γυναίκα, επάγγελμα, ομάδα όμως δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.
Για αυτό βλέπετε σήμερα οι
πραγματικοί λάτρεις του αθλήματος έχουν αποστασιοποιηθεί αφού το χρήμα έχει
μετατρέψει το χώρο σε ένα φανταχτερό τσίρκο που μοναδικό στόχο έχει την συσσώρευση
με κάθε μέσο χρημάτων στις τσέπες των εταιρειών και των παραγόντων. Έχει χαθεί
η ιδέα της «φανέλας» και ότι αυτή συνεπάγεται.
Ένας από τους σημαντικότερους
αθλητές αν όχι ο σημαντικότερος που πέρασε από τον χώρο του ποδοσφαίρου και
αγαπήθηκε όσο ελάχιστοι είναι ο Πελέ.
Αυτού του θρύλου τα πρώιμα χρόνια
περιγράφει η ταινία. Για τον Πελέ , που τον θυμάμαι ελάχιστα στα γήπεδα , δεν είχα
μια τόσο καλή εικόνα. Βλέπετε τα κατά καιρούς δημοσιεύματα που αφορούσαν την ζωή
του αφότου εγκατέλειψε την ενεργό δράση δεν ανέφεραν και τα καλύτερα. Υπήρξε
για χρόνια αγκιστρωμένος στο ποδοσφαιρικό κατεστημένο που έγινε η αιτία να χάσει
το άθλημα τα πραγματικά του χαρακτηριστικά και λάμψη. Θεωρώ ότι έγινε ο δούρειος
ίππος, το απαραίτητο εργαλείο προπαγάνδας, στα χέρια του Χαβελάνζε και των μεγάλων
εταιρειών που από τα μέσα της δεκαετίας του ΄70 άρχισαν να λυμαίνονται το χώρο.
Ίσως να παίζει ρόλο που έζησα από κοντά την άνοδο
και την πτώση του μεγάλου Μαραντόνα του τελευταίου τεράστιου ποδοσφαιριστή που
πάτησε σε αυτόν τον πλανήτη και τον οποίο θεωρώ αξεπέραστο και να είμαι λίγο αυστηρός στη κριτική μου έναντι του Πελέ. Αλλά ας ξαναγυρίσω στην ταινία.
Κατά την διάρκεια του EURO 2016 ο αδερφός μου έφερε από
το εξωτερικό, που κυκλοφορούσε ήδη, το dvd της ταινίας. Η γλώσσα ήταν τα αγγλικά πράγμα που δυσκόλεψε λίγο την
παρακολούθηση.
Κάθισα και την είδα αφού το ποδόσφαιρο
που παίζονταν στο EURO μου ήταν παντελώς αδιάφορο και δεν το
παρακολουθούσα. Είδα την ταινία 3 φορές και τις 3 φορές συγκινήθηκα προσέχοντας κάθε φορά και νέα στοιχεία. Είναι μια
ταινία που περιγράφει την πραγματική φύση του ποδοσφαίρου και πως αυτή εξαρτάται
από τη ψυχοσύνθεση αλλά και τις πάσης φύσεως καταβολές που κουβαλούν μέσα τους οι
παίκτες.
Εξηγεί ποια είναι αυτά τα μαγικά
υλικά που επιτρέπουν σε άσημους και καταφρονεμένους ανθρώπους να μεταμορφωθούν
σε πλάσματα που μπορούν να ταρακούνησουν ολόκληρο τον πλανήτη με τα κατορθώματά
τους.
Σε αυτή την ταινία φαίνεται γιατί
το ποδόσφαιρο, ένα κατ΄εξοχήν λαϊκό άθλημα, συγκινεί τόσο κόσμο. Εκεί φαίνεται
και ο προσωπικός αγώνας ενός 17χρονου παιδιού,του Πελέ, που κατάφερε από το "πουθενά" με την βοήθεια
των συμπαικτών του, να πάρει στις πλάτες του έναν ολόκληρο λαό και να τον πάει
στα ουράνια και να κάνει όλο τον κόσμο να παραμιλάει για το ποδόσφαιρο που παίζει η Βραζιλία.
Μπορεί το πραγματικό ποδόσφαιρο να
ψυχορραγεί στις μέρες μας και να έχει πνιγεί στα εκατομμύρια που παίζονται γύρω
από αυτό όπως ενδεχομένως να πνίγηκε και ο Πελέ. Αυτό όμως δεν νομίζω να είναι
ικανό να σβήσει από την μνήμη των απλών ανθρώπων τη χαρά του παιγνιδιού, ούτε τους
μεγάλους πρωταγωνιστές που την πρόσφεραν.
Η ταινία, αν δεν κάνω λάθος, βγαίνει
στους κινηματογράφους στις 22 Σεπτεμβρίου. Θα είμαι εκεί για να χαρώ έστω και
κινηματογραφικά με το παιγνίδι αφού σε πραγματικό χρόνο κάποιοι έχουν φροντίσει
να μας το στερήσουν. Όπως μας έχουν στερήσει τόσα και τόσα άλλα πράγματα.
Εδώ το Trailer της ταινίας:
και μια σκηνή:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου