ΤΟ ΦΩΣ ΘΑ ΝΙΚΗΣΕΙ

Η σημερινή ανάρτηση απευθύνεται στους σκεπτόμενους Έλληνες που αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει στην πατρίδα μας τα τελευταία χρόνια. Πρόκειται για τον ψαλμό Ζ από τα ΠΑΘΗ και περιέχεται στο Άξιον Εστί  του Ο. Ελύτη. 
Το θέμα του έβδομου είναι η Κατοχή. Θα παραθέσω τον ψαλμό αλλά και την ανάλυσή του όπως αυτή περιγράφεται από τον Τάσο Λιγνάδη στο βιβλίο του Το Άξιον Εστί του Ελύτη(εκδόσεις Πορεία). 
Ο λόγος που με κάνει να αναρτήσω αυτόν τον ψαλμό είναι νομίζω προφανής. Παρά τα όσα συμβαίνουν γύρω μας δεν θα γίνει ποτέ δυνατό οι  σκοτεινές δυνάμεις να νικήσουν το ελληνικό φως. Το ελληνικό πνεύμα θα επικρατήσει όπως επικρατεί αιώνες τώρα. Μην απελπίζεστε και συνεχίστε να κρατάτε μέσα σας την άσβεστη ελληνική φλόγα. Θα έρθει η ώρα της Ανάστασης. Υπάρχει μια πανάρχαιη νομοτέλεια που αφορά την ανθρώπινη φύση όπου, όταν διαπράττεται ΥΒΡΙΣ ακολουθεί η ΑΤΗ , κατόπιν η ΝΕΜΕΣΙΣ και τελικά η ΤΙΣΙΣ. Αυτή η φοβερή τετράδα έχει ήδη ενεργοποιηθεί.

Ήρθαν

ντυμένοι “φίλοι”

αμέτρητες φορές οι εχθροί μου

το παμπάλαιο χώμα πατώντας.

Και το χώμα δεν έδεσε ποτέ με τη φτέρνα τους.

Έφεραν

το Σοφό, τον Οικιστή και το Γεωμέτρη,

Βίβλους γραμμάτων και αριθμών,

την πάσα Υποταγή και Δύναμη,

το παμπάλαιο φως εξουσιάζοντας.

Και το φως δεν έδεσε ποτέ με τη σκέπη τους.

Ούτε μέλισσα καν δε γελάστηκε το χρυσό ν’ αρχινίσει παιχνίδι∙

ούτε ζέφυρος καν, τις λευκές να φουσκώσει ποδιές.

Έστησαν και θεμελίωσαν

στις κορφές, στις κοιλάδες, στα πόρτα

πύργους κραταιούς κι επαύλεις

ξύλα και άλλα πλεούμενα,

τους Νόμους, τους θεσπίζοντας τα καλά και συμφέροντα,

στο παμπάλαιο μέτρο εφαρμόζοντας.

Και το μέτρο δεν έδεσε ποτέ με τη σκέψη τους.

Ούτε καν ένα χνάρι θεού στην ψυχή τους σημάδι δεν άφησε∙

ούτε καν ένα βλέμμα ξωθιάς τη μιλιά τους δεν είπε να πάρει.

Έφτασαν

ντυμένοι “φίλοι”

αμέτρητες φορές οι εχθροί μου,

τα παμπάλαια δώρα προσφέροντας.

Και τα δώρα τους άλλα δεν ήτανε

παρά μόνο σίδερο και φωτιά.

Στ’ ανοιχτά που καρτέραγαν δάχτυλα

μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.

Μόνον όπλα και σίδερο και φωτιά.

Πολλές φορές αυτή εδώ η αρχαία γη δέχθηκε ξένους που δεν μπόρεσαν να στεριώσουν. Έτσι και με την τελευταία Κατοχή. Έφεραν οι Γερμανοί μαζί τους την Επιστήμη, την Τεχνική και την "εφαρμοσμένη" Βία,θέλοντας να εξουσιάσουν τον τόπο από τον οποίο πήραν το φως τους. Όμως ποτέ αυτό το φως δεν τους φώτισε πραγματικά. Έμειναν μέσα τους βάρβαροι. Και αυτή η ελληνική φύση τους αρνήθηκε. Έκτισαν παντού φρούρια και οικοδομήματα, ναυπήγησαν σκάφη και προσπάθησαν να εφαρμόσουν νόμους. Αλλά το ελληνικό μέτρο, η αρετή, η ιδέα της δικαιοσύνης, ποτέ δεν μπόρεσε να ταιριάξει με τη σκέψη τους. Ούτε ποτέ τους μπόρεσαν να νιώσουν τον γεμάτο θεούς τόπο. Ήλθαν οι κατακτητές προσφέροντας τα "δώρα τους", δηλαδή το σίδερο και τη φωτιά. Στ΄ανοιγμένα χέρια του λαού έδωσαν αντί ελεημοσύνης, το Θάνατο και την Καταστροφή.