ΧΩΡΙΣ ΚΑΦΕ ΚΑΙ ΤΣΙΓΑΡΟ

«Μπορούμε να ζήσουμε λιγάκι χωρίς τσιγάρα ή καφέ, δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς νερό ή ρεύμα» δήλωσε χθες ο υπουργός Εργασίας Γιώργος Κατρούγκαλος υπεραμυνόμενος των αυξήσεων στις τιμές στα συγκεκριμένα είδη. Ο Γιώργος Κατρούγκαλος είναι Συνταγματολόγος,  Καθηγητής Δημοσίου Δικαίου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης και μέλος του Συμβουλίου Διοίκησης του Πανεπιστημίου, πρώην Ευρωβουλευτής, δικηγόρος στον Άρειο Πάγο και το Συμβούλιο της Επικρατείας με ειδίκευση στο δημόσιο δίκαιο και τα θεμελιώδη δικαιώματα, με πλούσια καριέρα στα νομικά τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας.

Με την παραπάνω δήλωση καταρρίπτει έναν αστικό μύθο που θέλει αυτούς που αναλαμβάνουν κυβερνητικούς θώκους να έχουν ακαδημαϊκή παιδεία.

Δυστυχώς για να αντιμετωπίσει κάποιος την εξαιρετικά μεγάλη πίεση αλλά και να ελέγξει τον πανικό που δημιουργεί η κοινωνική κατακραυγή απαιτούνται άλλα προσόντα που δεν διδάσκονται στα Πανεπιστήμια αλλά στον σκληρό στίβο της ζωής.

ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΤΙΣ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΜΑΣ ΚΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ

Μένουν μόλις 2 ημέρες για να μπει ημερολογιακά το καλοκαίρι. Ένα καλοκαίρι που συνοδεύεται από μια καταιγίδα μέτρων που πρόσφατα επέβαλαν οι δανειστές- κατακτητές στους πολίτες αυτής της νέας αποικίας της Ε.Ε.

Ένα είναι το γενικό χαρακτηριστικό όλου του πακέτου. Μείωση μισθών και αύξηση φόρων. Δεν μπορώ να θυμηθώ πλέον πόσες φορές έχει συμβεί αυτό τα τελευταία 6-7 χρόνια.

Θα κάνω σε αυτό το σημείο κάποια  ρητορικά ερωτήματα. Φανταστείτε ότι έχετε μπροστά σας ένα ανοικτό βιβλίο Ιστορίας ή ένα ιστορικό μυθιστόρημα που μέσα στις σελίδες του περιγράφονται αυτά που μας συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια. 

ΜΕ ΤΟ ΒΛΕΜΜΑ ΣΤΡΑΜΜΕΝΟ ΣΤΗ ΓΑΛΛΙΑ

Ενώ εδώ έχουμε μεταβληθεί σε υπηκόους Αποικίας και περιμένουμε μοιρολατρικά να μας πέσει ο ουρανός στο κεφάλι, αναπολώντας την παλιά  ζωή  που χάσαμε και για την οποία δεν πράξαμε τίποτα, προκειμένου να τη διαφυλάξουμε, στη Γαλλία οι διαδηλώσεις και οι απεργίες συνεχίζονται αυξάνοντας τη έντασή τους. Οι Γάλλοι ξεσηκώθηκαν για το νέο εργασιακό νόμο που τους επιβλήθηκε σχεδόν πραξικοπηματικά και τον καταργούν στους δρόμους των Γαλλικών πόλεων μετατρέποντας την διαμαρτυρία σε κίνημα.  Η σύγκριση με την Ελλάδα αναπόφευκτη. Ο νόμος για τον οποίο ξεσηκώθηκαν οι Γάλλοι ισχύει στην Ελλάδα, ήδη από το πρώτο Μνημόνιο!! Εδώ δεν άνοιξε μύτη!

Ας είναι καλά οι εργατοπατέρες και τα κομματόσκυλα που επαφίενται σε διαδηλώσεις- παρελάσεις του κομματικού στρατού που καμιά φορά υποκαθιστά την αστυνομία σε θέματα που αφορούν την περιφρούρηση και την καταστολή. Και επίσης  οι γνωστοί «αντιεξουσιαστές», που αναλαμβάνουν την σκυτάλη προκαλούν τάχα επεισόδια με την αστυνομία η οποία για να «προστατέψει» τους φιλήσυχους και ανύποπτους διαδηλωτές αρχίζει την υπερβολική χρήση χημικών. Σε χρόνο ρεκόρ διαλύεται η διαδήλωση και όλοι γυρίζουν ευχαριστημένοι στο σπίτι τους. Ο καθένας βέβαια για το δικό του λόγο. Και δώσε μνημόνια και δώσε εξαθλίωση.

ΘΑ ΑΝΤΕΞΟΥΜΕ κα ΒΑΓΕΝΑ ΟΠΩΣ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ;

Νότης Μπότσαρης

" Δεν μας τρομάζουν τα 99 χρόνια διάρκειας του ταμείου Αποκρατικοποιήσεων. Εδώ η Ελλάδα ήταν υπό Τουρκική σκλαβιά για 400 χρόνια και άντεξε. Έχουμε ως λαός μεγάλες αντοχές.

Είμαστε ανίκανοι ως κράτος από μόνοι μας να διαχειριστούμε τη δημόσια περιουσία, αυτό έχει αποδειχτεί εδώ και δεκαετίες.

Είναι αναγκαία η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Το πρώην ΤΑΠΕΣ είχε την έννοια της πώλησης, το νυν ταμείο Αποκρατικοποιήσεων έχει τη λογική της αξιοποίησης με τη μορφή σύμπραξης Δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Με όρους ευνοϊκούς για το κράτος".

                                                            Άννα Βαγενά βουλευτής ΣΥΡΙΖΑ

Είχα υποσχεθεί να μη σχολιάσω πλέον τίποτα για την Ελλάδα και την κρίση που ζούμε. Ήρθε λοιπόν χθες η κα Βαγενά και προκάλεσε με τη δήλωση της το θυμικό των Ελλήνων βρισκόμενη προφανώς σε πανικό ύστερα από την αποτρόπαια πράξη της να ψηφίσει την μετατροπή της Ελλάδας σε Αποικία για 99 χρόνια.

Το διαδίκτυο πήρε φωτιά χθες και χιλιάδες πολίτες την στόλισαν κανονικά. Έχω τη γνώμη ότι κα Βαγενά εξεστόμισε αλήθειες που ούτε και η ίδια δεν συνειδητοποίησε. Όπως δεν έχει συνειδητοποιήσει τη πράξη έχει διαπράξει με την ψήφο της.

Ας δούμε τις αλήθειες που ειπώθηκαν χθες και η οργή δεν τις άφησαν να φανούν από την πρώτη στιγμή.

ΠΤΩΧΕΥΣΕ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΚΑΝΑΛΙ

 

Αυτά είναι λίγα μόνο από τα δεκάδες χιλιάδες μηνύματα που έχουν κατακλείσει το Twitter, με το άκουσμα της είδησης της διακοπής λειτουργίας του Mega Chanel. Η ύπαρξη αυτού του σταθμού υπήρξε μια από τις βασικότερες αιτίες που με οδήγησαν στην απόφαση να κλείσω την τηλεόραση πριν από χρόνια.

ΑΦΗΣΑΜΕ ΠΙΣΩ ΤΟ ΠΑΛΙΟ! ΓΙΝΑΜΕ ΑΠΟΙΚΙΑ!!

Από χθες αισθάνομαι ανακουφισμένος. Επιτέλους ύστερα από φιλότιμες προσπάθειες 6 ετών οι Ελλάδα και οι έλληνες πουλήθηκαν για 99 έτη( αγγλικό δίκαιο είναι αυτό) στους αυτοαποκαλούμενους «δανειστές». Δεν θέλω να ακούω μουρμούρες και άλλα τέτοια μίζερα. Το να είσαι αποικία δεν είναι άσχημο πράγμα. Άλλωστε χρόνια τώρα οι περισσότεροι Έλληνες είχαν αναπτύξει ένα είδους αλλεργίας με καθετί το ελληνικό. Τώρα απελευθερώθηκαν. Μπορούν να μιλούν ελεύθερα greeklish, να δουλεύουν σε project, να παρακολουθούν events, να δείχνουν respect στο κάθε νούμερο της τηλεόρασης , να διαβάζουν εφημερίδες με ξενόγλωσσους τίτλους  και πολλά τέτοια χαριτωμένα που  δίνουν στους ιθαγενείς  μια αίσθηση κοσμοπολίτη που δεν έχει καμιά σχέση με τους κατοίκους της Ψωροκώσταινας. Είναι βλέπετε μεγάλο πρόβλημα να ντρέπεσαι για την καταγωγή σου και τη γλώσσα σου. Τώρα όμως όλα αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Επιτέλους είμαστε και με το νόμο Αποικία!

ΜΙΑ ΑΠΟΙΚΙΑ ΣΤΗΝ Ε.Ε.

Από σήμερα τα ξημερώματα η Ελλάδα είναι και με νόμο η πρώτη αποικία εντός της Ε.Ε. Συγχαρητήρια σε αυτούς που γυρίζουν την Ευρώπη στον 19^ο αιώνα και έχουν βάλει ως τελικό στόχο τον Μεσαίωνα. Αυτό που ονομάζουμε γενικά και αόριστα «Σύστημα» χωρίς να του δώσουμε έ συγκεκριμένο ορισμό, (ποιος ξέρει άραγε τι φοβόμαστε ή πόσο πολυδαίδαλο είναι;) έχει διάφορα «εργαλεία» που το εξυπηρετούν για να πετύχει τους στόχους του. Από τα πιο σημαντικά είναι αυτά που φέρουν την κωδική ονομασία Αριστερά και Εθνικισμός (φασισμός). Αυτά τα δύο εργαλεία χρησιμοποιούνται σπάνια και μόνο σε περιπτώσεις που το παιγνίδι κινδυνεύει να χαθεί. Ειδικά ο εθνικισμός δηλαδή η πατριδοκαπηλία είναι το έσχατο μέσο που με πρόσχημα την κάλπικη αγάπη προς την πατρίδα εξυπηρετούν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου σε εποχές που αυτά καταρρέουν, όχι από κοινωνικές εξεγέρσεις αλλά από λανθασμένες κινήσεις και επιλογές του ίδιου του Κεφαλαίου.

Ο "ΚΟΦΤΗΣ"

Τις τελευταίες  μέρες γίνεται λόγος για έναν φοβερό και τρομερό «κόφτη» που το άκουσμα του τρομάζει την ελληνική κοινωνία. Εγώ τους μόνους κόφτες που ξέρω είναι ο παγοκόφτης, ο Μάνταλος, ο Φώτσης, ο κόφτης του κινητήρα του αυτοκινήτου και ο κουραδοκόφτης. Για ένα περίεργο λόγο αυτός ο τελευταίος έρχεται στο νου μου όταν διαβάζω άρθρα ή ακούω συζητήσεις για αυτόν τον νεοπαγή τρομερό «κόφτη».

Αποφάσισα λοιπόν να αναδημοσιεύσω ένα άρθρο του ,άγνωστου στους πολλούς, του ανατρεπτικού και αιρετικού  λαογράφου Ηλία Πετρόπουλου σχετικό με τον κουραδοκόφτη. Το άρθρο του Πετρόπουλου περιλαμβάνεται στο ομώνυμο βιβλίο του συγγραφέα που αν δεν κάνω λάθος είναι και το τελευταίο που εκδόθηκε αφού ο συγγραφέας πέθανε την επόμενη χρονιά (2003) αυτοεξόριστος στο Παρίσι και είναι πλέον εξαντλημένο.

ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΟΥΝ ΟΜΑΔΙΚΑ

Θα μπορούσε να είναι ο πρωτοσέλιδος τίτλος μιας ξένης εφημερίδας που με 4 λέξεις θα περιέγραφε με ακρίβεια την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η Ελλάδα.

Χθες κατατέθηκε στην Ελληνική Βουλή (τρόπος του λέγειν ο τίτλος) ένα πολυνομοσχέδιο 7500 σελίδων (*)που ολοκληρώνει την πώληση όσων περιουσιακών στοιχείων έχουν απομείνει σε αυτή τη χώρα. Ταυτόχρονα μπαίνουν και τα θεμέλια της αρπαγής της ιδιωτικής περιουσίας (Πρώτη Κατοικία) των Ελλήνων από τους «δανειστές». Προς το παρών προστατεύονται μόνο οι όσοι χρωστάνε και το σπίτι που μένουν δεν κοστίζει πάνω από 140.000 ευρώ. Όλοι υπόλοιποι να ετοιμάζονται…

Επίσης με τροπολογία θα μπει σε εφαρμογή ο περίφημος «κόφτης» , ο μηχανισμός αυτόματης δημοσιονομικής προσαρμογής. Τι σημαίνει αυτό; Είναι πολύ απλό. Όταν η Ελλάδα δεν πιάνει τους οικονομικούς στόχους που θέτουν οι δανειστές τότε θα υπάρχει αυτόματη περικοπή δημοσιονομικών δαπανών. Από τον «κόφτη» δεν εξαιρέθηκαν οι μισθοί και οι συντάξεις.

ΜΟΥΣΕΙΑ : ΕΝΑΣ ΖΩΝΤΑΝΟΣ ΤΟΠΟΣ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗΣ

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος , η βδομάδα που διανύουμε είναι αφιερωμένη στα μουσεία. Η λέξη μουσεία παραπέμπει στις αρχαίες θεότητες προστάτιδες των γραμμάτων και των τεχνών, τις Μούσες. Κατά την αρχαιότητα, Μουσεία ονομάζονταν τα τεμένη όπου λατρεύονταν οι Μούσες και ήταν τόποι όπου καλλιεργούνταν η μουσική η ποίηση η φιλοσοφία και ο χορός. Οι Μούσες ήταν κόρες του Δία και της Μνημοσύνης. Είναι οφθαλμοφανής ο συμβολισμός. Γίνεται δε ακόμα πιο σαφής αν ανατρέξουμε στα Ομηρικά Έπη. Όπως είναι γνωστό τα πανάρχαια αυτά ποιήματα βρίθουν από πάσης φύσεως πληροφορίες και συμβολισμούς πέρα από τα στοιχεία της ποιητικής τέχνης που περιέχουν. Αυτή λοιπόν η Κιβωτός Μνήμης και πληροφοριών, των Ομηρικά Έπη ,  δεν είναι τυχαίο ούτε συμπτωματικό που από το πρώτο κιόλας στοίχο ο δημιουργός τους επικαλείται την Μούσα. Νομίζω ότι η επίκληση αυτή κάθε άλλο παρά τυπική είναι.

Ο ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ

Η Ελλάδα και η Γαλλία είναι δυο χώρες της Ε.Ε. Στην Ελλάδα η ανεργία ξεπερνά το 25% και έχει επιβληθεί μια σκληρή λιτότητα μέσω μνημονίων που έχουν καταστήσει την χώρα υποχείριο στα χέρια των «δανειστών». Το Σύνταγμα έχει γίνει κουρελόχαρτο το δε δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή εργασία υπάρχει μόνο σαν όρος στα λεξικά. Την Κυριακή που μας πέρασε έγινε ένα κάλεσμα στη πλατεία Συντάγματος για να διαδηλώσουν οι πολίτες ενάντια στην λιτότητα και τα μνημόνια στα πλαίσια μια πανευρωπαϊκής δράσης. Το πλήθος που συγκεντρώθηκε δεν ξεπέρασε τα 1000 άτομα. Τις προηγούμενες εβδομάδες έγιναν κάποιες διαδηλώσεις ενάντια στους νόμους που ψήφισαν τελικά οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και που ισοπέδωσαν ότι είχε απομείνει στο ασφαλιστικό σύστημα. Ο κόσμος που συγκεντρώθηκε ήταν ελάχιστος αναλογικά με την κρισιμότητα των νόμων που πέρασαν στη Βουλή.

ΠΑΝΤΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΑΚΟΜΑ

Το τελευταίο καιρό, όλο και πιο συχνά, οι συζητήσεις στις παρέες στρέφονται γύρω από το αδιέξοδο που έχει δημιουργήσει η οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Όλοι προβληματισμένοι προσπαθούν να βρουν τα αίτια που μας οδήγησαν σε αυτό το σημείο. Νομίζω ότι θα περάσει αρκετός καιρός ακόμα μέχρι να εξακριβώσουμε τα αίτια ώστε να προβούμε στις κατάλληλες ενέργειες που θα τα εξαλείψουν. Δεν είναι και το ευκολότερο πράγμα στον κόσμο, να ξυπνά ένας ολόκληρος λαός από το βαθύ λήθαργο στον οποίο είχε πέσει για 40 και πλέον χρόνια και να σηκωθεί στα πόδια του ακμαίος και αποφασιστικός. Μέχρι τότε το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να καταρρίψω ένα μύθο γύρω από τη μόνιμη επωδό αυτού του είδους των συζητήσεων:

«Πώς να μη φτάσουμε ως εδώ; Αφού δεν παράγουμε τίποτα ως χώρα. Είμαστε ανίκανοι να παράγουμε ακόμα και οδοντογλυφίδες.»

Αυτοί που σκότωσαν την επιχειρηματικότητα της χώρας φαίνεται ότι έχουν κάνει, εδώ και δεκαετίες, άψογη δουλειά. Έχουν καταφέρει να κρύψουν τα εγκλήματά τους και να μεταφέρουν μάλιστα τις ευθύνες στον απλό πολίτη γεμίζοντας τον ανύπαρκτες ενοχές του στυλ «μαζί τα φάγαμε» «είμαστε όλοι διεφθαρμένοι» κλπ που καθένας τα έχει ακούσει πολλές φορές τα τελευταία χρόνια.

Αλλά για επανέλθω στο σκοπό μου. Σήμερα θα σας παρουσιάσω ένα μόνο κομμάτι της  Βιομηχανικής Ιστορίας της Ελλάδας που πήγε και αυτό άκλαυτο όπως και τα υπόλοιπα. Πρόκειται για τα «θρυλικά»  πλέον  συστήματα άντλησης νερού της ελληνικής υπαίθρου, που είναι  βασισμένα στους εξαιρετικούς πετρελαιοκινητήρες «Μαλκότση».  Όσο και αν ακούγεται περίεργο υπήρχαν κάποτε πετρελαιοκινητήρες ελληνικής κατασκευής και σχεδίασης!!

Ο μικρασιατικής καταγωγής Σωκράτης Μαλκότσης σπούδασε μηχανολόγος μηχανικός στο ΕΜΠ, από όπου αποφοίτησε το 1919, και στο Πολυτεχνείο της Λιέγης, όπου ολοκλήρωσε τις σπουδές του ένα χρόνο αργότερα. Μεταξύ 1921 και 1924, εργάστηκε στην εγκατάσταση κέντρων αυτόματης τηλεφωνίας στην Αμβέρσα, προτού επιστρέψει στην Ελλάδα και ανοίξει τεχνικό γραφείο.

Το 1934, επεκτάθηκε στις μηχανικές κατασκευές  ιδρύοντας, με κύριο μέτοχο την Τράπεζα Χίου, την «Τέχνικα Σ. Μαλκότσης Α.Ε. Γενικών και Τεχνικών Επιχειρήσεων».

Μέχρι τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο το μηχανουργείο ασχολήθηκε με την κατεργασία εξαρτημάτων για το δίκτυο των σιδηροδρόμων,  με μηχανουργικά δράπανα, εμβολοφόρους αντλίες βαθέων φρεάτων, μηχανήματα κατεργασίας μαρμάρων.
Στο πλαίσιο της προς πόλεμον προετοιμασίας, η εταιρεία συνεργάστηκε στενά με το Ελληνικό Πυριτιδοποιείο και Καλυκοποιείο του Μποδοσάκη κατασκευάζοντας βλήματα για λογαριασμό του Βασιλικού Ναυτικού, αλλά και όργανα ακριβείας, ένδειξη του υψηλού επιπέδου τεχνογνωσίας της επιχείρησης.

Το 1951 σε συνεργασία με βρετανικό οίκο, ξεκίνησε η παραγωγή μονοκύλινδρου, κατακόρυφου, υδρόψυκτου πετρελαιοκινητήρα, ισχύος 10-12 ίππων. με κωδικό ΕΜ-1 – Ελσα Μαλκότση ήταν η κόρη του ιδρυτή της επιχείρησης.

Το 1961 προχωρά στην σχεδίαση και κατασκευή του πρώτου ελληνικού τρακτέρ το οποίο ήταν ανταγωνιστικό των ξένων. Δυστυχώς το τρακτέρ δεν βγήκε ποτέ σε μαζική παραγωγή. Η αιτία ήταν το υψηλό κόστος κατασκευής ώστε να μπορέσει να σταθεί επάξια δίπλα στους ξένους κατασκευαστές και ότι το κράτος δεν κράτησε τις υποσχέσεις του για παραγγελίες, χαμηλότοκη δανειοδότηση και δασμολογική προστασία. Αποτέλεσμα ήταν η εταιρεία να πτωχεύσει και να κλείσει οριστικά.

Σήμερα υπάρχουν ακόμα στην ελληνική ύπαιθρο πετρελαιοκινητήρες Μαλκότση που εξακολουθούν να λειτουργούν έχοντας κλείσει πάνω από μισό αιώνα ζωής.

Φυσικά υπάρχει ακόμα και αγορά ανταλλακτικών γεγονός που αποδεικνύει ότι ο αριθμός των κινητήρων που βρίσκονται εν λειτουργία είναι αρκετά μεγάλος.

Τα συμπεράσματα δικά σας.

Νομίζω ότι ο εχθρός της πατρίδας μας είναι ένας και μοναδικός, βρίσκεται ανάμεσά μας και  μας ρουφά το αίμα  καταστρέφοντας παράλληλα κάθε  ελληνική προσπάθεια ανάτασης της πατρίδας μας.

Η μόνη επιλογή που έχουμε ως υγιείς πολίτες είναι να στηρίζουμε κάθε ελληνική προσπάθεια ακόμα και αν καμιά το κόστος του προϊόντος ξεπερνά αυτό του ανταγωνιστή που συνήθως είναι κάποια πολυεθνική εταιρεία, η οποία καταφέρνει λόγω μεγέθους να πετυχαίνει πολύ χαμηλές τιμές στην αγορά πρώτων υλών και όχι μόνο σε αυτές.

Η στήριξη της ελληνικής επιχειρηματικότητας είναι μια πραγματική πράξη αντίστασης που μόνο οφέλη θα έχει για την ελληνική κοινωνία

«Το ένα χέρι νίβει τ΄ άλλο και τα δυό το πρόσωπο» που λέει η λαϊκή παροιμία.

Ας πάψουμε λοιπόν να λέμε μοιρολατρικά ότι δεν είμαστε ικανοί να παράγουμε τίποτα.

Ακολουθούν βίντεο που δείχνουν αυτές τις εκπληκτικές για την εποχής τους μηχανές που μπορούν μέχρι και σήμερα,  να δουλεύουν ασταμάτητα για εικοσιτετράωρα, ακόμα και με ελάχιστες στροφές. υ.γ. Όσο και αν έψαξα δεν βρήκα πουθενά μια φωτογραφία του Σωκράτη Μαλκότση.

https://youtu.be/9vGcnAAJSG0

https://youtu.be/jX-AsOquZKg

https://youtu.be/y6dPIgo8jXg

https://youtu.be/RXwdxZtskds

 υ.γ. Όσο και αν έψαξα δεν βρήκα πουθενά μια φωτογραφία του Σωκράτη Μαλκότση.

πηγή: Caranddriver.gr 

ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΟ

Η γενιά των baby boomers (είναι αυτή που περιλαμβάνει τους γεννημένους από το 1946-1965) ετοιμάζεται να πάει ένα ταξίδι στην έρημο. Το προσεχή Οκτώβριο θα εμφανιστούν στην έρημο της Καλιφόρνια, για 2 Σαββατοκύριακα τα μεγαθήρια της ιστορία του ροκ. Δηλαδή οι Rolling Stones, ο Bob Dylan, o Neil Young , ο Paul McCartney, οι Who και ο Roger Waters.

Το συγκεκριμένο γεγονός- φεστιβάλ έχει χαρακτηριστεί και όχι άδικα ως ένα γεγονός που μπορεί να γίνει μια φορά στη ζωή, αφού τα μέλη των συγκροτημάτων που συμμετέχουν έχουν περάσει  τα 70 και πολλοί προσεγγίζουν τα 80.

Νομίζω ότι οι συνεχείς θάνατοι από την αρχή του έτους εμβληματικών καλλιτεχνών , με αποκορύφωμα  των Bowie και  Prince, που συντάραξαν τους λάτρεις  της μουσικής σε παγκόσμια κλίμακα, έδωσε το ερέθισμα στους διοργανωτές να βγάλουν λεφτά από το τίποτα. Σύμφωνα με το δημοσίευμα του Billboard που επικαλείται ο   Guardian, οι εισπράξεις μόνο από τις πωλήσεις των εισιτηρίων αναμένεται να φτάσουν το ποσό των 150 εκ. δολαρίων! Ποσό ρεκόρ.

ΡΕ, ΘΑ ΣΗΚΩΘΕΙ Ο ΑΡΗΣ ΚΑΙ ΘΑ ΣΑΣ ΠΑΡΕΙ ΣΤΟ ΚΑΤΟΠΙ

Δεν ήθελα για κανένα λόγο να ασχοληθώ με τους τύπους που επάξια έχουν κατακτήσει μια θέση στην Ιστορία της Ελλάδας δίπλα στις Κυβερνήσεις των Τσολάκογλου, Λογοθετόπουλου και Ράλλη. Ούτε φυσικά με τα δεκανίκια τους. Αλλά το θράσος και η καπηλεία ορισμένων ξεπερνά κάθε όριο. Αφορμή στάθηκε μια ανάρτηση στο facebook του «Πρωτοκαπετάνιου από τα Σφακιά» (τόσο θράσος) Π. Πολάκη με την ευκαιρία των γενεθλίων του. Πέρα από το κείμενο που  απαξιώ να σχολιάσω υπάρχει μεταξύ άλλων και μια φωτογραφία, μάλλον από το πολιτικό του γραφείο, που δείχνει μια τούρτα και δύο σαμπάνιες πάνω σε ένα ακριβό τραπέζι κάτω από τη την κλασική φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή που απεικονίζει τον  Άρη Βελουχιώτη με αυτό το βαθύ και θλιμμένο βλέμμα (μια κακότεχνη αντιγραφή της αυθεντικής φωτογραφίας σε ζωγραφικό καμβά από μάλλον ερασιτέχνη ζωγράφο) Παρά τον λεκτικό πλούτο της Ελληνικής γλώσσας αδυνατώ να βρω μια λέξη που να χαρακτηρίζει την αισθητική τις πράξεις αλλά και την  σκέψη του «Πρωτοκαπετάνιου».

BLUES FOR PEACE : 4 ΜΕΡΕΣ ΓΕΜΑΤΕΣ ΜΠΛΟΥΖ

Ένα διαφορετικό μουσικό γεγονός θα πραγματοποιηθεί ταυτόχρονα στην Αθήνα  και σε πόλεις διαφόρων χωρών  του κόσμου  (Ισπανία, Γαλλία, ΗΠΑ, Ιταλία, Αυστραλία, Ισραήλ, κ.α.) στις 27/28/29 και 30 Μαΐου. Πρόκειται για  ένα παγκόσμιο μουσικό γεγονός που βασίστηκε στην ιδέα του Michael Parker ( ενός μουσικού των μπλουζ από την Νέα Υόρκη, μέλους του   New York Blues of Fame), και φέρει την ονομασία  BLUES FOR PEACE. Σύμφωνα με ότι δήλωσε ο Michael Parker σε συνέντευξή του στο Μιχάλη Λημνιό το BLUES FOR PEACE  στέλνει ένα πολύ αναγκαίο μήνυμα ειρήνης στον κόσμο μέσω της μουσικής. Στο BLUES FOR PEACE  θα λάβουν μέρος συγκροτήματα και καλλιτέχνες της μπλουζ σκηνής. Στο τέλος κάθε βραδιάς θα πραγματοποιείται και ένα  Jam έκπληξη. Στην Ελλάδα  το Blues for Peace  διοργανώνεται από το Blues Hall of Fame, Athens Gr., σε συνεργασία με την High Voltage Productions στη στην μουσική σκηνή MUDO (ex-ΣΥΡΜΟΣ), Κολωνού 76 & Οδυσσέως 14, Μεταξουργείο, Αθήνα (τηλ: 6985964483)

ΣΙΓΗΣΕ Ο ΠΙΤΣΙΡΙΚΟΣ

Άλλος ένας blogger κλείνει μια σκληρή αντιμνημονιακή ιστοσελίδα. Ο λόγος για τον δημοφιλή Πιτσιρίκο. Ύστερα από 11 χρόνια παρουσίας ο πιτσιρίκος «κατέβασε ρολά» χθες. Απογοητεύτηκε;  Κουράστηκε; Έπεσε σε κατάθλιψη; Ποιος να ξέρει άραγε; Σημασία έχει ότι μας αποχαιρετά. Εδώ και καιρό έχει φύγει από την Ελλάδα γιατί προφανώς δεν άντεξε την εδώ κατάσταση. Δεν μπορώ να πω αν έπραξε σωστά ή όχι. Άλλωστε αυτές οι αποφάσεις είναι προσωπικές και καθ΄όλα σεβαστές χωρίς αυτό να σημαίνει ότι είναι και αποδεκτές.

ΚΑΜΙΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΕΘΑΜΕΝΟΥΣ

Μου λένε πολλοί γιατί έχω σταματήσει να γράφω για την πολιτική επικαιρότητα. Η απάντηση είναι πολύ απλή. Δεν ασχολούμαι με πολιτικά πτώματα και υπάλληλους των δανειστών. Μετά από 6 χρόνια το έργο που παίζεται είναι γνωστό και προβλέψιμο. Ένας φέρελπις πρωθυπουργός αφού μοιράσει αφειδώς φρούδες ελπίδες και ταΐσει το λαό με μπόλικο σανό, λαμβάνει το χαρτάκι με τις εντολές από την πραγματική κυβέρνηση του τόπου που δεν είναι άλλη από τους «θεσμούς» και αρχίζει σαν καλός υπάλληλος να τις εκτελεί.

Βέβαια αυτή η διαδικασία έχει το κόστος της. Έτσι κάπου στη μέση του δρόμου αρχίζει ο πανικός και η ψυχολογική καταρράκωση. Ο λαμπρός και γεμάτος σιγουριά ηγέτης μεταμορφώνεται σε σκιά του εαυτού του και εγκαταλείπει το στίβο πολύ πριν τον τερματισμό. Για καλή του (μέχρι στιγμής) τύχη, αφήνεται στην αγκαλιά της λήθης αφού ο λαός, που είναι ακόμα μεγάθυμος ή κοιμισμένος (δεν μπορώ να πω ακόμα με σιγουριά), του γυρίζει απλά την πλάτη και δεν τον παίρνει στο κατόπι με μια βρεγμένη σανίδα.

2 ΧΡΟΝΙΑ ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΟ ΚΥΜΑ

Σήμερα το ιστολόγιο κλείνει 2 χρόνια ζωής. Νομίζω ότι δεν ήταν λίγες οι φορές που μέσα από τις αναρτήσεις του είχατε ενημερωθεί για θέματα που έγιναν πολύ επίκαιρα μέρες, ακόμα και μήνες μετά. Σήμερα λοιπόν αντί άλλης ανάρτησης θα δημοσιεύσω ένα βίντεο που αφορά μια συμφωνία με το αινιγματικό όνομα TTIP.

Με την συγκεκριμένη συμφωνία είχα ασχοληθεί πριν περίπου 1 χρόνο όταν δημοσίευσα και ένα σχετικό άρθρο που έλεγε ανατριχιαστικά πράγματα. Τότε οι πολίτες πολλών χωρών της Ευρώπης είχαν ξεσηκωθεί, αφού η συμφωνία είναι ο προθάλαμος για την είσοδο στην εποχή όπου θα καταργηθεί η Δημοκρατία και ο κόσμος θα κυβερνάτε από τις πολυεθνικές και τις «αγορές».

ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ

Τις αναστάσιμες μέρες βρέθηκα στην επαρχία. Σε τόπους που αγαπώ ιδιαίτερα και από τους οποίους έχω πολύ καλές αναμνήσεις. Επιστρέφοντας πάντα έχω την αίσθηση πως θα ήθελα να παραμείνω λίγες μέρες ακόμα. Φέτος όμως τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ένα κλίμα απογοήτευσης και κατήφειας πλανιόταν παντού. Η διάθεση των ανθρώπων,  σε αντίθεση με την λαμπρότητα του φυσικού τοπίου, ήταν μουντή, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες που κατέβαλε ο καθένας  προκειμένου να  διασκεδάσει τις εντυπώσεις. Κατά την Αναστάσιμη ακολουθία ο κόσμος στην εκκλησία περιορισμένος σε αριθμό και μουδιασμένος. Δεν ακούστηκαν καν βεγγαλικά. Ανταλλάχτηκαν οι τυπικές ευχές και όλοι εξαφανίστηκαν για τα σπίτια τους χωρίς χαμόγελα και με βλέμματα που πολλές φορές κοίταζαν στο κενό.