ΤΙ ΠΟΥΛΑΤΕ ΡΕ;

ΣΕ ΠΟΙΟΝ ΑΝΗΚΕΙ Η ΔΕΗ;

Έκανα το λάθος να παρακολουθήσω τις ειδήσεις στην ΝΕΡΙΤ. Αν κάποιος νομίζει ότι μας ψεκάζουν μην κοιτάζει προς τον ουρανό αλλά προς την τηλεόραση. Αυτή η χοντροκομμένη προπαγάνδα εναντίον των απεργών της ΔΕΗ προκειμένου να ωριμάσει το νέο φρούτο  που λέγεται κοινωνικός αυτοματισμός, ώστε ο πολίτης να αποπροσανατολιστεί στα δευτερεύοντα και ένα μεγάλο έγκλημα να τελεστεί εναντίον του , χωρίς ν’ανοίξει μύτη, με εξόργισε.

Αποφάσισα να γράψω κάτι για αυτή την μεγάλη εθνική την επιχείρηση.Θέλω να ξεκαθαρίσω από την αρχή την θέση μου . Η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού ανήκει στους Έλληνες πολίτες και μόνο σ’αυτούς.

ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ στα συνδικαλιστικά κομματόσκυλα που ανέθρεψε το ίδιο το πολιτικό  σύστημα που τώρα προσπαθεί να ξεπουλήσει την ΔΕΗ, ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ στους βουλευτές και τα κόμματα, ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ στους εργαζόμενους, ΔΕΝ ΑΝΗΚΕΙ στις αγορές.

Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΠΟΛΙΤΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΑΔΙΚΟΣ  ΠΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥΤΑΙ ΝΑ ΑΠΟΦΑΣΙZΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ ΠΕΡΙΟΥΣΙΑΣ ΤΟΥ.

Ακολουθεί ένα μικρό αφιέρωμα για την ΔΕΗ και την περιουσία της.Οι πηγές που χρησιμοποιήθηκαν ,κατά το πλείστον ,είναι το επίσημο site της ΔΕΗ(www.dei.gr)

Ιστορική αναδρομή: ο ηλεκτρισμός στην Ελλάδα 

Το 1889 φτάνει το "ηλεκτρικό" στην Ελλάδα. Η Γενική Εταιρεία Εργοληψιών, κατασκευάζει στην Αθήνα, στην οδό Αριστείδου, την πρώτη μονάδα παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος. Το πρώτο κτίριο που φωτίζεται είναι τα Ανάκτορα και πολύ σύντομα ο ηλεκτροφωτισμός επεκτείνεται στο ιστορικό κέντρο της Πρωτεύουσας. 

Δέκα χρόνια αργότερα οι πολυεθνικές εταιρίες ηλεκτρισμού κάνουν την εμφάνισή τους στην Ελλάδα. Η αμερικανική εταιρία Thomson-Houston με τη συμμετοχή της Εθνικής Τράπεζας θα ιδρύσει την Ελληνική Ηλεκτρική Εταιρία που θα αναλάβει την ηλεκτροδότηση κι άλλων μεγάλων Ελληνικών πόλεων. Μέχρι το 1929 θα ηλεκτροδοτηθούν 250 πόλεις με πληθυσμό πάνω από 5.000 κατοίκους. 

Στις πιο απόμακρες περιοχές, που ήταν ασύμφορο για τις μεγάλες εταιρίες να κατασκευάσουν μονάδες παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, την ηλεκτροδότηση αναλαμβάνουν ιδιώτες ή δημοτικές και κοινοτικές αρχές κατασκευάζοντας μικρά εργοστάσια. 

To 1950 υπήρχαν στη Ελλάδα 400 περίπου εταιρείες παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Η πρώτη ύλη που χρησιμοποιούσαν ήταν το πετρέλαιο και ο γαιάνθρακας που φυσικά εισάγονταν από το εξωτερικό. 

Η κατάτμηση αυτή της παραγωγής, σε συνδυασμό με τα εισαγόμενα καύσιμα, εξωθούσε την τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος στα ύψη (τριπλάσιες ή και πενταπλάσιες τιμές απ' αυτές που ίσχυαν στις Ευρωπαϊκές χώρες). Το ηλεκτρικό λοιπόν ήταν ένα αγαθό πολυτελείας, αν και τις περισσότερες φορές παρεχόταν με ωράριο και οι ξαφνικές διακοπές ήταν σύνηθες φαινόμενο. 

Για να εξαπλωθεί η ηλεκτρική ενέργεια ομοιόμορφα σε όλη τη χώρα και για να αξιοποιηθεί αποτελεσματικά τόσο στη βιομηχανία όσο και στην ύπαιθρο, έπρεπε να υπάρξουν οι εξής προϋποθέσεις: 
- Αξιοποίηση των εγχώριων πλουτοπαραγωγικών πόρων, που απαιτούσε όμως τεράστιες επενδύσεις, οι οποίες δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν από τους μεμονωμένους βιομηχάνους παραγωγής ενέργειας. 
- Ενοποίηση της παραγωγής σε ενιαίο διασυνδεδεμένο δίκτυο, ώστε τα φορτία να επιμερίζονται σε εθνική κλίμακα. 
- Ύπαρξη ενιαίου φορέα που θα επέτρεπε τον επιμερισμό του κόστους ανάμεσα στις κερδοφόρες και ζημιογόνες περιοχές. 
Τις προϋποθέσεις αυτές κάλυψε η ΔΕΗ με τον πλέον επιτυχή τρόπο. 
Έτσι τον Αύγουστο του 1950 ιδρύεται η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού, για να λειτουργήσει "χάριν του δημοσίου συμφέροντος" με σκοπό τη χάραξη και εφαρμογή μιας εθνικής ενεργειακής πολιτικής, η οποία μέσα από την εντατική εκμετάλλευση των εγχώριων πόρων, να κάνει το ηλεκτρικό ρεύμα κτήμα και δικαίωμα του κάθε Έλληνα πολίτη, στη φθηνότερη δυνατή τιμή. 

Αμέσως με την ίδρυσή της, η ΔΕΗ στρέφεται προς την αξιοποίηση των εγχώριων πηγών ενέργειας ενώ ξεκινά και η ενοποίηση των δικτύων σε ένα εθνικό διασυνδεδεμένο σύστημα. Τα πλούσια λιγνιτικά κοιτάσματα του ελληνικού υπεδάφους που είχαν νωρίτερα εντοπισθεί, άρχισαν να εξορύσσονται και να χρησιμοποιούνται ως καύσιμη ύλη στις λιγνιτικές μονάδες ηλεκτροπαραγωγής που δημιουργούσε. Παράλληλα, η Επιχείρηση ξεκίνησε την αξιοποίηση της δύναμης των υδάτων με την κατασκευή υδροηλεκτρικών σταθμών στα μεγάλα ποτάμια της χώρας. 

Αρκετά νωρίς, το 1956, αποφασίστηκε η εξαγορά όλων των ιδιωτικών και δημοτικών επιχειρήσεων παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας ώστε να υπάρχει ένας ενιαίος φορέας διαχείρισης. Σιγά-σιγά, η ΔΕΗ εξαγόρασε όλες αυτές τις επιχειρήσεις και ενέταξε το προσωπικό τους στις τάξεις της. 
Σ' όλα αυτά τα χρόνια της παρουσίας της, αγωνίστηκε και πέτυχε την ενεργειακή αυτονομία της χώρας και έφερε σε πέρας το σπουδαίο έργο του εξηλεκτρισμού της δημιουργώντας ταυτόχρονα το μεγαλύτερο μέρος της βαριάς ελληνικής βιομηχανίας. 

Tο ηλεκτρικό ρεύμα έφτασε με επάρκεια σε κάθε άκρη της ελληνικής γης. Από τα μικρά ακριτικά νησιά μας ως τους πιο απόμακρους οικισμούς της ορεινής Ελλάδας. 

Από τα μέσα της δεκαετίας του ’50 μέχρι σήμερα, έχουν κατασκευαστεί από τη ΔΕΗ

Α.Ε. και βρίσκονται σε λειτουργία, 15 μεγάλα και 9 μικρά Υδροηλεκτρικά Έργα. Η

κατασκευή των Υδροηλεκτρικών Έργων, ως έργα πολλαπλής σκοπιμότητας, εκτός

από την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας, καλύπτει ζωτικές ανάγκες ευρύτερης

εθνικής σημασίας, όπως ύδρευση, άρδευση, αντιπλημμυρική προστασία, διατήρηση

οικοσυστημάτων ενώ παράλληλα συμβάλλει σημαντικά στη διαχείριση των

υδατικών των πόρων της χώρας. Εκτός των παραπάνω, οι τεχνητές λίμνες που

δημιουργούνται συνδέονται και με άλλες δραστηριότητες, επιστημονικού και

τουριστικού ενδιαφέροντος.

 

Η ΔΕΗ Α.Ε., εκμεταλλευόμενη το έντονο φυσικό ανάγλυφο της χώρας μας,

κατασκευάζει φράγματα κατά τη ροή των ποταμών και δημιουργεί τεχνητές λίμνες ή

αλλιώς ταμιευτήρες. Οι τεχνητές αυτές λίμνες έχοντας εξελιχθεί σε ωραιότατους

υγροβιότοπους, αυξάνουν τη βιοποικιλότητα στην περιοχή επίδρασής τους.

Ο όρος βιοποικιλότητα εκφράζει την ποικιλία των μορφών ζωής σε μια περιοχή.

Η ύπαρξη τέτοιων μεγάλων υδάτινων μαζών όπως είναι οι τεχνητές λίμνες, είναι

φυσικό να έχουν επίδραση στο τοπικό περιβάλλον. Οι περιοχές από παραποτάμιες

γίνονται παραλίμνιες. Αυτό επιδρά στη μορφή της βλάστησης και τον αριθμό των

ειδών της περιοχής, αφ’ενός με την ανάπτυξη παρόχθιας χλωρίδας και αφ’ετέρου με

την τόνωση της βλάστησης.

Οι νέοι οικότοποι, με λιμναίες πλέον οικολογικές συνθήκες, ευνοούν την ανάπτυξη

αρκετών υδρόβιων οργανισμών (ψαριών και αμφίβιων), που προσφέρουν τροφή και

καταφύγιο σε μεγάλο αριθμό αποδημητικών ή μη πουλιών, με τα πρώτα να

χρησιμοποιούν τους ταμιευτήρες ως ενδιάμεσους σταθμούς στο μακρύ τους ταξίδι.

Όλα τα παραπάνω αποτελούν σαφή ένδειξη της υγείας του υγροβιότοπου.

 

Η δημιουργία μιας τεχνητής λίμνης στον ελληνικό χώρο αποτελεί μια σημαντική

δράση για την ανάπτυξη της βιοποικιλότητας.

 Στην Ελλάδα, η ΔΕΗ Α.Ε. έχει κατασκευάσει τεχνητές λίμνες στους παρακάτω

ποταμούς: Αχελώο, Αλιάκμονα, Νέστο, Άραχθο & Λούρο, Λάδωνα, Αώο, Άγρα &

Εδεσσαίο.

 Υ∆ΡΟΗΛΕΚΤΡΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ , Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

ΚΑΙ ΣΤΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ

ΓΕΝΙΚΑ

Το νερό αποτελεί φυσικό πόρο, του οποίου η αξία και η σπουδαιότητα για όλους

τους τομείς της ανθρώπινης δραστηριότητας συνεχώς αυξάνει ενώ η

διαθεσιμότητα του δεν είναι πάντα εξασφαλισμένη.

Η διαχείριση του συνεπώς θα πρέπει να στοχεύει στην ορθολογική χρήση του

με σκοπό την ικανοποίηση των αναγκών με τον βέλτιστο και πιο αποδοτικό

τρόπο.

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΩΝ Υ∆ΡΟΗΛΕΚΤΡΙΚΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ

Οι Υδροηλεκτρικοί Σταθμοί ως γνωστόν είναι έργα πολλαπλού σκοπού.

Πέραν από τη συμβολή τους στην ικανοποίηση ενεργειακών αναγκών

αποτελούν κέντρα διαχείρισης υδατικών πόρων αξιοποιώντας την αποθηκευτική

ικανότητα των ταμιευτήρων τους.

Με την έννοια αυτή παρέχουν:

Αντιπλημμυρική προστασία των περιοχών.

Κάλυψη αναγκών νερού για ύδρευση.

Κάλυψη αναγκών νερού για αρδεύσεις.

Κάλυψη αναγκών νερού για βιομηχανική χρήση.

Εξασφάλιση περιβαλλοντικών παροχών.

Συμβολή στην ανάπτυξη τουριστικών ή άλλων δραστηριοτήτων (Αλιεία,

ναυταθλητισμός, αναψυχή, κ.λ.π).

Υ∆ΡΟΗΛΕΚΤΡΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ

• Λάδωνας

• Γκιώνα

• Ν. Πλαστήρας

• Κρεμαστά, Καστράκι, Στράτος

• Πουρνάρι Ι, ΙΙ, Λούρος

• Πηγές Αώου

• Πολύφυτο

• Σφηκιά, Ασώματα, Μακροχώρι

• Άγρας, Εδεσσαίος

• Θησαυρός, Πλατανόβρυση

• Μικροί ΥΗΣ

ΓΕΩΓΡΑΦΙΚΗ ΚΑΤΑΝΟΜΗ

Ο ΥHΣ Λάδωνα βρίσκεται κοντά στην Ολυμπία στον ποταμό Λάδωνα, έναρξης

λειτουργίας το 1956 με ισχύ 70 MW. Το φράγμα είναι τσιμεντένιο αντιρρηδωτό με

εξαιρετική παραγωγή.

Ο ΥHΣ Γκιώνας κοντά στην Άμφισσα, στη σήραγγα προσαγωγής του νερού

ύδρευσης της ΕΥ∆ΑΠ για την Αθήνα από τον ταμιευτήρα του Μόρνου, έναρξη

λειτουργίας το 1988, ισχύος 9,6 MW περίπου.

Ο ΥHΣ Ν. Πλαστήρα που αξιοποιεί τα νερά του ποταμού Ταυρωπού και είναι η

πρώτη εκτροπή των νερών της λεκάνης απορροής του Αχελώου προς τη Θεσσαλία.

Βρίσκεται κοντά στην Καρδίτσα, έναρξη λειτουργίας το 1962, ισχύος 130 MW. Το

φράγμα τσιμεντένιο τοξωτό στον ποταμό Ταυρωπό (Μέγδοβα) 40 περίπου χιλ. από

την Καρδίτσα. Αποτελεί τυπικό παράδειγμα υδροηλεκτρικού έργου που λειτουργεί

άριστα ως έργο πολλαπλού σκοπού.

Ο ΥΗΣ Κρεμαστών στον Αχελώο, 60 Km από το Αγρίνιο, μεγάλο φράγμα

χωμάτινο, έναρξη λειτουργίας 1965, ισχύος 437 MW, μεγάλος ταμιευτήρας.

Ο ΥΗΣ Καστρακίου στον Αχελώο, μετά τα Κρεμαστά, 25 Km από το Αγρίνιο,

φράγμα χωμάτινο, έναρξη λειτουργίας 1970, ισχύς 320 MW.

Ο ΥΗΣ Στράτος Ι στον Αχελώο μετά το Καστράκι. Σταθμός υπόγειος, έναρξη

λειτουργίας 1988, με ισχύ 150 MW. Οι τρεις σταθμοί του Αχελώου έχουν μεγάλη

παραγωγή και είναι πολύ σημαντικοί για το Σύστημα Παραγωγής – Μεταφοράς.

Ο ΥΗΣ Πουρναρίου Ι, 4 Km. από Άρτα, στον ποταμό Άραχθο, έναρξη

λειτουργίας 1981, ισχύος 300 MW, φράγμα χωμάτινο.

Ο ΥΗΣ Πουρναρίου ΙΙ μετά το Πουρνάρι Ι, έναρξη λειτουργίας 2000, ισχύος 31,5

MW.

Ο ΥΗΣ Λούρου κοντά στη Φιλιππιάδα, στον ποταμό Λούρο, φράγμα τσιμεντένιο

βαρύτητας, ισχύος 10,5 MW, έναρξη λειτουργίας το 1954, υψηλής παραγωγικότητας.

Ο ΥΗΣ Πηγών Αώου 45 Km από τα Ιωάννινα, κοντά στο Μέτσοβο, εκτρέπει

μικρό μέρος των νερών του Αώου προς τη λεκάνη του Αράχθου. Φράγμα χωμάτινο,

σταθμός υπόγειος, έναρξη λειτουργίας 1990, ισχύς 210 MW.

Ο ΥΗΣ Πολυφύτου στον ποταμό Αλιάκμονα, κοντά στα Σέρβια Κοζάνης, φράγμα

χωμάτινο, έναρξη λειτουργίας 1974, ισχύς 360 MW. Έργο πολύ σημαντικό για την

εξασφάλιση νερού στη Μακεδονία.

O ΥΗΣ Σφηκιάς κατάντη του Πολυφύτου στον Αλιάκμονα 25 Km. από Βέροια.

Φράγμα χωμάτινο, έναρξη λειτουργίας 1985, ισχύς 315 MW. Ο σταθμός αυτός είναι

αναστρέψιμος δηλ. λειτουργεί το βράδυ ως αντλητικός ισχύς 315 MW για την

ρύθμιση του συστήματος ανεβάζοντας τα νερά του ταμιευτήρα Ασωμάτων στον

ταμιευτήρα Σφηκιάς.

  3

Ο ΥΗΣ Ασωμάτων κατάντη της Σφηκιάς έναρξη λειτουργίας 1985, ισχύος 108

MW .

Ο ΥΗΣ Άγρα 2Km από την Έδεσσα στον ποταμό Εδεσσαίο (Βόδα), Φράγμα

χαμηλό χωμάτινο έναρξη 1956, ισχύς 50MW. Ο Εδεσσαίος μετά τους καταρράκτες

της Έδεσσας, έναρξη 1969 19 MW.

Ο ΥΗΣ Θησαυρού, 60Km από τη ∆ράμα κοντά στο Παρανέστι, στο ποταμό

Νέστο. Φράγμα υψηλό, λιθόρριπτο χωμάτινο, έναρξη το 1997, ισχύς 384 MW. Είναι

σταθμός αναστρέψιμος με λειτουργία ως αντλητικός το βράδυ ανεβάζοντας το νερό

του ταμευτήρα Πλατανόβρυσης στον ταμιευτήρα Θησαυρού.

Ο ΥΗΣ Πλατανόβρυσης κατάντη του Θησαυρού, Φράγμα από κυλινδρούμενο

σκυρόδεμα (RCC), έναρξη λειτουργίας 1999, ισχύς 116 MW.

Τέλος υπάρχει μια ομάδα μικρών, ιστορικών υδροηλεκτρικών σταθμών ισχύος κάτω

των 10 MW όπως, Αλμυρός και Αγυιά στην Κρήτη, Γλαύκος στην Πάτρα, Στράτος ΙΙ,

αρδευτικός στο Αγρίνιο, Βέρμιο και Μακροχώρι στην Βέροια, Αγ. Ιωάννης στις

Σέρρες με μικρή σχετική Παραγωγή.

Η ζωή στα λιγνιτορυχεία της Δ.Ε.Η. Ενα διαφορετικό φωτορεπορτάζ.

 

http://seen-erga.blogspot.gr/2014/01/blog-post_3801.html

Επιστολή προς τους βουλευτές της ΝΔ,για να μη λένε οτι δεν γνώριζαν

Κύριοι Βουλευτές της ΝΔ,

Στη σελίδα 23 του annual report 2004 της ΔΕΗ που σας απεστάλη (και συνημμένο) αναφέρεται ότι η ΔΕΗ διαθέτει 3347 εκατομμύρια τονους λιγνίτη (Δυτική Μακεδονία, 1876 εκατ., Δράμα 900 εκατ., Ελασσόνα 69 εκατ. Και Μεγάπολη 255 εκατ.).

Συνολικά δηλαδή διαθέτει 3.347.000.000.000 κιλά λιγνίτη.

Με 0,1 του ευρώ ανα κιλό λιγνίτη η αξία των λιγνιτικών αποθεμάτων της ΔΕΗ ανέρχεται σε 334 δις ευρώ και με 0,01 του ευρώ (δηλαδή ενα λεπτό) ανά κιλό η αξία τους ανέρχεται σε 33 δις ευρώ.
Με 0,05 ευρώ ανά κιλό η αξία τους ανέρχεται σε 150 δις ευρώ.

Συνημμένα μπορείτε να δείτε επίσης τα φράγματα της ΔΕΗ και να εκτιμήσετε και εξ ιδίων και τη γενικότερη τους αξία.

Παρακαλείστε να θέσετε τα στοιχεία αυτά υπ όψην του κ. πρωθυπουργού που προχωρεί σε «ιδιωτικοποίηση» της ΔΕΗ λαμβάνοντας υπ όψην τη χρηματιστηριακή της αξία των 400 περίπου εκατομμυρίων ευρώ.

Ευριπίδης Μπίλλης
Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ



Ανάρτηση στο www.olympia.gr σχετικά με την περιουσία της ΔΕΗ που θέλουν να ξεπουλήσουν:

«Το σκάνδαλο ΔΕΗ
Κατέχοντας τη δεύτερη θέση σε παραγωγή λιγνίτη στην ΕΈ και την έκτη παγκόσμια, η Ελλάδα –και ιδιαίτερα η ΔΕΗ-αποτελεί πρόκληση για την ευρωπαϊκή πολιτική ενέργειας.
Στόχος των ευρωπαίων δανειστών-με ιδεολογική κάλυψη από το δόγμα του ανταγωνισμού-που διαπλέκονται με τα μεγάλα ευρωπαϊκά λόμπυ της ενέργειας, δεν είναι τόσο η ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ ως εταιρία διανομής ενέργειας-κάτι που έχει ήδη συντελεστεί-αλλά η κατοχή και εκμετάλλευση του ορυκτού πλούτου που κατέχει ιδιοκτησιακά η ΔΕΗ. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της ΔΕΗ, τα λιγνιτικά αποθέματα που θα παραχωρηθούν στην «μικρή» ΔΕΗ έναντι ευτελούς ποσού, ανέρχονται στο ποσό των 300 δις. ευρώ. Ταυτόχρονα, η μέθοδος διάσπασης της εταιρίας σε «μικρή» και «μεγάλη» ΔΕΗ, παρέχει την δυνατότητα της σταδιακής ιδιωτικοποίησης του συνόλου αυτού του πλούτου, χωρίς να δημιουργηθούν αντιδράσεις. Η μεγάλη ΔΕΗ θα διασπάται σταδιακά σε μικρά κομμάτια, έως ότου να συντελεστεί η πλήρης εκχώρηση του δημόσιου πλούτου- μια μέθοδος που θα εφαρμοσθεί και σε ανάλογες περιπτώσεις (αέριο, πετρέλαιο κτλ.).
Η ΔΕΗ κατέχει λιγνιτικά κοιτάσματα, υδάτινους πόρους και τεράστιες εκτάσεις γης: σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, τα λιγνιτικά αποθέματα ανέρχονται σε 5 δις. τόνους, από αυτά εκμεταλλεύσιμα είναι τα 3,2 δισ. τόνοι, που επαρκούν για τουλάχιστον 50 χρόνια και αντιστοιχούν περίπου σε 500 εκ. τόνους πετρελαίου, ενώ η εγχώρια παραγωγή ενέργειας, αποφέρει εξοικονόμηση συναλλάγματος για τη χώρα 1 δισ. ευρώ ετήσια.
Σε αυτά θα πρέπει να προστεθεί το κοίτασμα τύρφης της ανατ. Μακεδονίας, που εκτιμάται στα 4 δισ. κυβικά μέτρα, που αντιστοιχούν σε 125 εκ. τόνους πετρελαίου.
Η ΔΕΗ επιπλέον, είναι ο ιδιοκτήτης των περιοχών στις οποίες συντελείται η εξόρυξη του λιγνίτη. Μόνο στη περιοχή της ανατολικής Μακεδονίας, η ΔΕΗ είναι κάτοχος 200.000 στρεμμάτων γης.
Επιπλέον, στις περιοχές που η ΔΕΗ έχει εγκαταστήσει υδροηλεκτρικούς σταθμούς, είναι ιδιοκτήτης των υδάτινων πόρων (λιμνών, ποταμών) και των παράκτιων περιοχών, σε πλάτος 200 μέτρων και μήκος έως τις πηγές του νερού. Κατ’ αυτό τον τρόπο η ΔΕΗ είναι ο αποκλειστικός υδροδότης της τοπικής παραγωγής.
Η παραχώρηση της ΔΕΗ σε ιδιώτες, στα πλαίσια της ευρωπαϊκής πολιτικής ενέργειας, δεν οδηγεί μόνο στην εμπορευματοποίηση της ενέργειας και την εκποίηση του ορυκτού πλούτου, αλλά και στην έμμεση ιδιωτικοποίηση του υδροφόρου ορίζοντα και στον έλεγχο της αγροτικής παραγωγής.​ Ταυτόχρονα, πέραν του ότι η χώρα-σε μια περίπτωση κεϋνσιανής οικονομικής πολιτικής-θα αδυνατεί να υποστηρίξει ένα σχέδιο εγχώριας ανάπτυξης, υποβαθμίζεται γεωπολιτικά και παραδίδει τη μοίρα της στις ορέξεις της Γερμανίας και των ΗΠΑ.

Σουλτάνης Γρ.»

Μέχρι σήμερα και στο όνομα του .....εκσυγχρονισμού ,της παραμονής στο ευρώ και των εντολών των "αγορών" έχουμε χάσει τις τηλεπικοινωνίες ,τους εθνικούς δρόμους,τον εθνικό αερομεταφορέα,το μεγαλύτερο λιμάνι της χώρας,την εθνική τηλεόραση,το φιλέτο της Μεσογείου που λέγεται ΕΛΛΗΝΙΚΟ,τον Αστέρα της Βουλιαγμένης.Είναι προς πωληση ΜΟΝΑΔΙΚΕΣ ΕΛΛΗΝΙΚΕΣ ΠΑΡΑΛΙΕΣ και περιοχές που περιλαμβάνουν αρχαιολογικούς χώρους (Σαλαμίνα-Θερμοπύλες).

Έρχεται και η απώλεια της ενέργειας .....αλλά ευτυχώς που επιστρατεύτηκαν αυτοί στην ΔΕΗ και δεν θα έχουμε διακοπές ρεύματος που θα έκανε κακό στον τουρισμό....άσε που μπορεί να μη βλέπαμε και Μουντιάλ.....πάλι καλά...

   Καντάντη: η περιοχή της εκβολής ποταμού