Η ΦΑΝΕΡΩΣΗ
ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ
Ηταν ο
Βρετανός ψυχίατρος Χάμφρεϊ Όσμοντ αυτός που χρησιμοποίησε πρώτος τον όρο ψυχεδέλεια,
προτείνοντάς τον, σε μια επιστολή του, προς τον Άλντους Χάξλεϊ, ως τον
καταλληλότερο για να περιγράψει την εμπειρία των παραισθησιογόνων ναρκωτικών
ουσιών. Η λέξη που προέρχεται από το ελληνικό ψυχεδελικός («αυτός που
αποκαλύπτει την ψυχή» η ετυμολογία της), έδωσε στη συνέχεια το όνομά της σε ένα
από τα πιο γνωστά κινήματα της ροκ μουσικής που συνδέθηκε άρρηκτα με την
κατανάλωση αυτών των ουσιών.
Το 1966
εμφανίστηκε για πρώτη φορά η λέξη «ψυχεδέλεια» στη μουσική, μια δεκαετία μετά
την επινόησή της. Επρόκειτο για τον τίτλο του LP των 13th
Floor Elevators, «The Psychedelic Sounds of the 13th Floor Elevators». Ήδη ένα χρόνο νωρίτερα, η εισαγωγή του
LSD στη μουσική σκηνή του Σαν Φρανσίσκο, είχε φέρει μαζί της έναν άνεμο τρέλας
και «γέννησε» μια δυναμική αντικουλτούρα που πολύ γρήγορα άρχισε να ακτινοβολεί
και να δημιουργεί.
Οταν μιλάμε
για την ψυχεδέλεια αναφερόμαστε κυρίως στη μουσική.Αυτό συμβαίνει επειδή στη
μουσική, το ψυχεδελικό μήνυμα, δημιούργησε μια τέτοια συλλογική εμπειρία
απελευθέρωσης, απαλλαγμένη από την πραγματικότητα και τα συμπλέγματά της, που
στη συνέχεια εξελίχθηκε στην πιο δυνατή ουτοπία «ηδονισμού και μέθης» που
γνώρισε ποτέ το ροκ στην ιστορία του.
Από το
ξεκίνημα των 60ties, οι beat συγγραφείς έδειξαν το δρόμο της «φυγής». Έργα όπως
το «Ουρλιαχτό» του Άλεν Γκίνσμπεργκ και το «Στο δρόμο» του Τζακ Κέρουακ, έδωσαν
σε πολλούς νέους το ερέθισμα για μια μποέμικη ζωή, γεμάτη joints και όνειρα για
έναν καινούργιο κόσμο. Το Σαν Φρανσίσκο ήταν εκείνη την εποχή «μια ηδονιστική
πόλη που ευνοούσε τις ακραίες και αστραφτερές συμπεριφορές», σύμφωνα με τα
λόγια του Paul Kantner, κιθαρίστα των Jefferson Airplane.
O KEN KESSEY ΚΑΙ ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΤΟΥ |
OSLEY STANLEY& JERRY GARCIA |
Αν θελει
καποιος,περισσοτερες πληροφοριες εδω:http://www.youtube.com/watch?v=CRrmqySNBFI
To
lsd έγινε η
«διαχωριστική γραμμή» ανάμεσα στους μπίτνικ και την καινούργια κουλτούρα.Ήταν
οι ίδιοι οι εκπρόσωποι του beat που επινόησαν τον όρο hippie για
να διαχωρίσουν το δικό τους κίνημα από «μια παρέα κακομαθημένων εφήβων που
αναζητούσαν την αλητεία». Η παρέα αυτή πολύ γρήγορα μεγάλωσε, φόρεσε παρδαλά
ρούχα, κατανάλωσε «αχανείς εκτάσεις» χασίς, «φοίτησε» στα βιβλία της
ψυχεδελικής λογοτεχνίας (των Τόλκιν, Χάξλεϊ κλπ) και ασπάστηκε την τελετουργία
του LSD. Η στάση ζωής τους, παρέπεμπε σε ένα τρόπο ύπαρξης που ήταν διαμετρικά
αντίθετος με οποιαδήποτε ιδέα δομής, δόγματος ή ιεραρχίας.
Το ροκ που πλέον είχε άμεση σχέση με τα ναρκωτικά και
εμπνεύστηκε από αυτά, γινόταν όλο και πιο δυνατό, συγκρουόμενο κατά μέτωπο με
τις απαλές τονικότητες της δεκαετίας του ’50. Για τους νέους χίπις, η
μαριχουάνα, το LSD, η μεσκαλίνη, τα παραισθησιογόνα μανιτάρια, οι αμφεταμίνες,
«ότι σε κάνει να ταξιδεύεις φίλε», ήταν η δυνατότητα της φυγής από την κυρίαρχη
κουλτούρα που ήταν καταπιεστική και τυραννική, αλλά παράλληλα ήταν και ένα μέσο
για την απελευθέρωση του πνεύματος από την τροχοπέδη των ταμπού και των κανόνων
του κατεστημένου, η δοκιμή νέων εμπειριών, η δόνηση με τις υπερβατικές αρμονίες
ενός κόσμου που απείχε έτη φωτός από το σύνολο της αμερικανικής κοινωνίας.
Ναρκωτικά, μουσική και σεξουαλικότητα βάδισαν χέρι –
χέρι στην καρδιά της χίπικης αντικουλτούρας. Με εφόδια τις «μαύρες» κυρίως
μουσικές της Αμερικής, – blues, folk, country, gospel, rock and roll, rhythm
& blues – τα ροκ συγκροτήματα της Δυτικής Ακτής αξιοποίησαν το ταλέντο και
τη φαντασία τους δημιουργώντας την «ψυχεδέλεια», διαφοροποιήθηκαν στη συνέχεια
από τις ρίζες και τις επιρροές τους, έριξαν λάδι στο καζάνι της αμφισβήτησης
και βρήκαν επιπλέον λόγους για να αντιμετωπίσουν την ισχύουσα τάξη.
TO ΚΛΑΣΙΚΟ ΑΛΜΠΟΥΜ ΤΩΝ AFRODITE'S CHILD :666
OI ΘΡΥΛΙΚΟΙ M.G.C. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΥΤΙΜΟΣ-ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΥΛΙΚΑΚΟΣ-ΑΝΤΩΝΗΣ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΛΟΥ |
Ακούστε ενα σπάνιο 45άρι των M.G.C. που διασκευάζουν το foxy lady του Jimi Hendrix το 1968!!!Είναι απίστευτη πρωτοπορία για τα δεδομένα της εποχής.Τα ηχητικά εφέ προέρχονται απο μπουκάλια που κυλά ο Πουλικάκος στο πάτωμα!!!
Ένα Ελληνικό ψυχεδελικό
άλμπουμ είναι ΤΟ ΠΕΡΙΒΟΛΙ ΤΟΥ ΤΡΕΛΛΟΥ του Διονύση Σαββόπουλου γραμμένο το 1969
όταν όλα είχαν τελειώσει.Εδώ υπάρχει και ένα δίστιχο το οποίο τα λέει όλα:
Τα καλύτερα παιδιά κουραστήκαν και γύρισαν στο σπίτι
Το ξημέρωμα αργεί και δε βρίσκεται παρέα για ξενύχτι.
Ο ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΟΥ ΑΛΜΠΟΥΜ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ
Ο ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΤΟΥ ΑΛΜΠΟΥΜ
ΠΟΥ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΙ ΠΟΥΘΕΝΑ ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΟΥΣ
ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΟΣ-ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ ΛΙΓΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΛΗΞΗ ΤΗΣ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗΣ. ΣΤΟ ΚΟΝΤΟΓΙΩΡΓΟ ΟΦΕΙΛΕΤΑΙ ΚΑΤΑ ΕΝΑ ΜΕΓΑΛΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΤΟ ΗΧΗΤΙΚΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ ΤΟΥ ΔΙΣΚΟΥ(ΔΗΛΩΣΗ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΥ |
Αναρτώ μερικά εξαιρετικά δείγματα αυτής της μουσικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου