"Για να εννοήσωµε την παρούσα διήγηση πρέπει να ενθυµούµαστε ότι η Ανατολή είναι αµετάβλητη. Οι σηµερινοί Τούρκοι είναι ακριβώς οι ίδιοι µε κείνους που ακολούθησαν τον Μωάµεθ τον Κατακτητή ανάµεσα απ' τις πύλες της Κων/πόλεως στις 29 Μαΐου 1453 και απέδειξαν πολύ καθαρά πως δεν διαφέρουν από κείνους που ο Gladstone κατήγγειλε για τις θηριωδίες του 1876 εις βάρος των Βουλγάρων. Όσοι τρέφουν ελπίδες για µιαν άλλη αντίληψη θ' απογοητευθούν µε τρόπο οδυνηρό εάν συνάπτουν συµβάσεις ή επενδύουν µεγάλα χρηµατικά ποσά στηριζόµενοι επάνω σε ιδέες της ∆ύσεως για τον χαρακτήρα της Ανατολής. "
Γ. ΧΟΡΤΟΝ, Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ.
Το τελευταίο καιρό έχουμε εισέλθει ως Ελλάδα, σε μια δύσκολη κατάσταση που έχω τη γνώμη ότι χειροτερεύει μέρα με την ημέρα. Ο λόγος, η τουρκική επιθετικότητα και η διαλυμένη από τα μνημόνια κατοχής, ελληνική κοινωνία. Οι Τούρκοι διαχρονικά θρασύδειλοι, βάρβαροι και άρπαγες βρήκαν την ευκαιρία να΄προσπαθήσουν να πατήσουν πόδι στα νερά του Αιγαίου. Αν τα καταφέρουν εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό στην δική μας αφύπνιση και αποφασιστικότητα. Και οι δύο αυτές αρετές εξαρτώνται πέραν των άλλων και από τη γνώση της Ιστορίας.
Όταν προ ημερών ο Ερντογάν υποστήριξε ότι τη φωτιά στη Σμύρνη την έβαλαν Έλληνες, αισθάνθηκα την ανάγκη, το χρέος ακριβέστερα, να παραθέσω τα πραγματικά γεγονότα, όπως αυτά περιγράφονται από αυτόπτες μάρτυρες στο βιβλίο αναφοράς του Αμερικανού διπλωμάτη Γεώργιου Χόρτον, Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΑΣΙΑΣ, ο οποίος ήταν ο Γενικός Αμερικανός πρόξενος στη Σμύρνη εκείνη την τραγικά εποχή. Το βιβλίο κυκλοφόρησε στην Αμερική το 1926 όταν πλέον ο Χόρτον είχε παραιτηθεί από το Διπλωματικό Σώμα. Προξενεί δε τέτοια αίσθηση που το υπουργείο εξωτερικών της Αμερικής μάζεψε όσα αντίτυπα κυκλοφορούσαν και τα κατέστρεψε. Διασώθηκαν μόνο αυτά που βρίσκονται ακόμα και σήμερα στην γνωστή Βιβλιοθήκη του Κογκρέσου. Αργότερα φυσικά όταν επήλθαν τα χρόνια και φυσικά η λήθη το βιβλίο επανακυκλοφόρησε. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε για πρώτη φορά μεταφρασμένο ....το 1980. Σήμερα κυκλοφορεί σε πολλές εκδόσεις και μπορεί κάποιος να το προμηθευτεί εύκολα. Θεωρώ ότι είναι ένα βιβλίο που δεν πρέπει να λείπει από κανένα ελληνικό σπίτι.
Από αυτό το βιβλίο λοιπόν αισθάνομαι το χρέος να αναρτήσω ένα απόσπασμα που αναφέρεται στην Καταστροφή της Σμύρνης :
"Η τελευταία πράξη στο τροµερό δράµα της εξοντώσεως του Χριστιανισµού µέσα στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία ήταν η πυρπόληση της Σµύρνης απ' τα στρατεύµατα του Μουσταφά Κεµάλ. Η δολοφονία της Αρµενικής φυλής είχε συντελεσθεί στην πραγµατικότητα κατά τα έτη 1915-1916 και οι πολυπληθείς και ακµάζουσες Ελληνικές Κοινότητες, µε εξαίρεση εκείνης της Σµύρνης, είχαν καταστραφεί επίσης µε θηριώδη τρόπο. Έχει κυκλοφορήσει πολύ πλατειά η ιδέα ότι ο Τούρκος άλλαξε πίστη σε µια νύχτα. Η καταστροφή της Σµύρνης εν πάση περιπτώσει έλαβε χωράν στα 1922 και καµµιά πράξη που διαπράχθηκε απ' την Τουρκική φυλή σε όλη τη διάρκεια της κηλιδωµένης από αίµα ιστορίας της δεν παρουσίασε κτηνωδέστερα και περισσότερο ακόλαστα χαρακτηριστικά, ούτε ποικιλώτερες απ' τις χειρότερες µορφές ανθρώπινων βασανιστηρίων που έχουν επιβληθεί εις βάρος αµάχων και αόπλων. Ήταν η πιο ταιριαστή ζοφερή και σατανική κατακλείδα στην όλη φρικτή τραγωδία. Η αβεβαιότητα που υπήρχε κάποτε σχετικά µε το ερώτηµα «Ποιος έκαψε τη Σµύρνη;» φαίνεται τώρα ότι έχει διαλυθεί ολότελα. Κάθε εξήγηση που τείνει να δηµιουργήσει αµφιβολίες σχετικά µε το ζήτηµα αυτό µπορεί να αναχθεί σε ύποπτες πηγές που υποστηρίζουν ορισµένα συµφέροντα. Ο προσεκτικός και αµερόληπτος ιστορικός William Stearns Davis, τον οποίον αναφέραµε ήδη παραπάνω, λέγει: «Οι Τούρκοι κατευθύνθηκαν κατ' ευθείαν προς τη Σµύρνη την οποία κατέλαβαν (9 Σεπτεµβρίου 1922) και υστέρα την πυρπόλησαν». [«A short history of the Νear Εast», σελ.393] Επίσης, ο Sir Valentine Chirol, Υφηγητής της Harris Foundation στο Πανεπιστήµιο του Σικάγου στα 1924, έκανε την έξης αφήγηση: «Αφού οι Τούρκοι συνέτριψαν τον Ελληνικό Στρατό, µετέβαλαν την ουσιαστικά Ελληνική πόλη (Σµύρνη) σε ένα σωρό στάχτης, σαν απόδειξη της νίκης τους». [«The Οccident and the Οrient», σελ.58] Άνδρες τέτοιας αξίας δεν προβαίνουν σε διαβεβαιώσεις χωρίς προηγού- µενη προσεκτική έρευνα και εξακρίβωση.
Έχοµε ιδεί ήδη µε ποιες µεθόδους οι Έλληνες είχαν εκδιωχθεί απ' τις παραλιακές περιοχές της Μικράς Ασίας. Έχουν περιγραφεί οι φόνοι και οι εκτοπίσεις µε τους οποίους ένας πολιτισµός που ανθούσε και ηύξανε γρήγορα, είχε καταστραφεί, χωριά και αγροκτήµατα είχαν αφανισθεί και αµπελοφυτείες είχαν εκριζωθεί. Μολαταύτα, µεγάλος αριθµός Ελλήνων που είχαν κατορθώσει να διαφύγουν µε πλοία, ξαναγύρισαν στα κατεστραµµένα σπίτια τους µετά την απόβαση του Ελληνικού στρατού που έγινε τον Μάιο του 1919, και άρχισαν µε µεγάλη επιµέλεια το έργο της αποκαταστάσεως των κατεστραµµένων ιδιοκτησιών τους. Ο Μουσταφά Κεµάλ αποφάσισε τότε να επιφέρει µια πλήρη και ανεπανόρθωτη καταστροφή του Χριστιανισµού στη Μικρά Ασία. Carthago delenda est . Το σχέδιο, όπως αποκαλύφθηκε απ' την εκτέλεσή του, ήταν να παραδοθεί η πόλη για µερικές µέρες στη σφαγή και στην ακολασία. Να σφαγούν οι Αρµένιοι, πράγµα που ανέκαθεν προξενούσε ιδιαίτερη ευχαρίστηση στους Τούρκους. Να κάψουν την πόλη και να απαγάγουν τον Ελληνικό ανδρικό πληθυσµό στην αιχµαλωσία. Τα κυριότερα γεγονότα σχετικά µε την πυρπόληση της Σµύρνης είναι τα εξής: 1. Οι δρόµοι που πήγαιναν στην Αρµενική συνοικία φυλάγονταν από Τούρκους στρατιώτες φρουρούς και δεν επιτρεπόταν σε κανέναν να µπει σ' αυτούς όσο διαρκούσε η σφαγή. 2. Ένοπλοι Τούρκοι, κι ανάµεσα σ' αυτούς πολλοί στρατιώτες, µπήκαν στην συνοικία αυτή που φυλαγόταν όπως είπαµε, και τη διέσχιζαν πέρα ως πέρα λεηλατώντας, σφάζοντας και καταστρέφοντας. Έκαναν ένα συστηµατικό και τροµερό «ξεκαθάρισµα», ύστερα απ' το οποίο έβαλαν φωτιά σε διάφορα σηµεία στη συνοικία, τοποθετώντας δοχεία πετρελαίου ή άλλα καύσιµα µέσα στα σπίτια ή µουσκεύοντας δέµατα από κουρέλια µε πετρέλαιο και ρίχνοντας τα δέµατα αυτά µέσα στα σπίτια απ' τα παράθυρα. 3. Τοποθέτησαν µικρές µπόµπες από κάτω απ' το λιθόστρωτο σε διάφορα σηµεία του Ευρωπαϊκού τµήµατος της πόλεως για να εκραγούν και αποτελέσουν έναν συµπληρωµατικό παράγοντα στο έργο της καταστροφής που θα επέφερε το αναµµένο πετρέλαιο, µε το οποίο Τούρκοι στρατιώτες είχαν ραντίσει τους δρόµους. Το πετρέλαιο µετέδωσε τη φωτιά και την εξάπλωσε πέρα για πέρα µέσα στην Ευρωπαϊκή συνοικία και οι µπόµπες εγκρέµιζαν τους τοίχους που κλονίζονταν. Μια τέτοια µπόµπα είχε τοποθετηθεί κοντά στο Αρµενικό Παρθεναγωγείο και µια άλλη κοντά στο Αµερικανικό Προξενείο.
4. Στις 13 Σεπτεµβρίου 1922 έβαλαν φωτιά στην Αρµενική συνοικία. Οι τελευταίοι Έλληνες στρατιώτες είχαν περάσει απ' τη Σµύρνη το βράδυ της 8ης Σεπτεµβρίου, δηλ. οι Τούρκοι είχαν στην πλήρη και αναµφισβήτητη κατοχή τους την πόλη επί πέντε µέρες, προτού να εκραγεί η φωτιά και κατά το µεγαλύτερο µέρος αυτού του διαστήµατος είχαν αποκλείσει στρατιωτικώς την Αρµενική συνοικία, ενώ ενεργούσαν µέσα σ' αυτή συστηµατική και ολοκληρωτική σφαγή. Εάν µερικοί Αρµένιοι ήταν ακόµα ζωντανοί στις τοποθεσίες όπου οι Τούρκοι είχαν βάλει φωτιά, ήταν κρυµµένοι στα υπόγεια κατατροµαγµένοι τόσο, ώστε να µην µπορούν να µετακινηθούν, γιατί όλη η πόλη είχε κατακλυστεί από Τούρκους στρατιώτες και ιδιαίτερα οι τοποθεσίες όπου είχαν αρχίσει οι πυρκαϊές. Γενικά όλοι οι Χριστιανοί της πόλεως ήταν κρυµµένοι στα σπίτια τους σε µια κατάσταση µέγιστου και δικαιολογηµένου τρόµου για τον εαυτό τους και για τις οικογένειές τους, γιατί οι Τούρκοι είχαν στην κατοχή τους την πόλη επί πέντε µέρες κατά τις όποιες λεηλατούσαν, άρπαζαν και σκότωναν. Το κάψιµο όµως των σπιτιών ανάγκασε τους κρυµµένους να βγουν έξω στους δρόµους και προκάλεσε τις τροµερές σκηνές βασανισµών που θα περιγράψουµε παρακάτω. Εγώ ο ίδιος υπήρξα αυτόπτης µάρτυρας των γεγονότων που ανέφερα παραπάνω. 5. Η φωτιά είχεν αναφτεί στην άκρη της Αρµενικής συνοικίας την ώρα που ένας δυνατός άνεµος φυσούσε προς την κατεύθυνση του Χριστιανικού τµήµατος της πόλεως και µακρυά απ' το Τούρκικο. Η Τουρκική συνοικία δεν είχε ανακατευτεί καθόλου στην καταστροφή και καθ' όλη τη διάρκεια των απαίσιων σκηνών που επακολούθησαν και των απερίγραπτων βασανισµών των Χριστιανών, η Μωαµεθανική συνοικία ήταν φωταγωγηµένη και οι κάτοικοι διασκέδαζαν χορεύοντας, τραγουδώ- ντας και γιορτάζοντας χαρούµενα. 6. Τούρκοι στρατιώτες έβαλαν φωτιά στο καλοχτισµένο σύγχρονο Ελληνικό και Ευρωπαϊκό τµήµα της Σµύρνης, διαβρέχοντας τους στενούς δρόµους µε πετρέλαιο ή µε άλλες εύφλεκτες ύλες. Έχυσαν πετρέλαιο µπροστά στο Αµερικανικό Προξενείο µε τον προφανή σκοπό να µεταδώσουν τη φωτιά στο οίκηµά του την ώρα που ο C. Clafun Davis, Πρόεδρος του Τµήµατος Κωνσταντινουπόλεως της Επιτροπής Ανακουφίσεως Ατυχηµάτων του Ερυθρού Σταυρού, και άλλοι στέκονταν στην πόρτα. Ο κ. Davis βγήκε έξω και έβαλε τα χέρια του µέσα στη λάσπη που είχε γίνει και είδε ότι µύριζε πετρέλαιο και βενζίνη. Οι στρατιώτες που είδε ο κ. Davis και οι άλλοι, είχαν ξεκινήσει απ' την προκυµαία και προχωρούσαν προς τη διεύθυνση της φωτιάς.
7. Τούρκοι στρατιώτες ξεγύµνωσαν και κτύπησαν µε ρόπαλα τον κ. Alexander Maclachlan, Πρόεδρο του Αµερικάνικου Κολλεγίου και έναν Υπαξιωµατικό του Αµερικάνικου Ναυτικού και πήραν από τον ένα τα ρούχα του και απ' τον άλλον ένα µέρος της στολής του. Πυροβόλησαν επίσης επάνω σε ένα απόσπασµα Αµερικανών ναυτών. "
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου