Είμαι, για αυτούς που δεν το γνωρίζουν, λάτρης του ποδοσφαίρου και φίλος της ομάδας του Παναθηναϊκού. Είμαι Παναθηναϊκός από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Αυτή η ομάδα μου έχει χαρίσει συγκινήσεις που δύσκολα μπορούν να αποτυπωθούν σε ένα κείμενο όπως επίσης είναι αδύνατο να διαγραφούν ακόμα και από το μεγαλύτερο αγωνιστικό διασυρμό της ομάδας.
Εχω σταματήσει να παρακολουθώ το άθλημα που αγαπώ, τόσο σε εθνικό όσο και διεθνή επίπεδο,γιατί το άθλημα έχει χάσει την πραγματική του φύση, αρκετά χρόνια. Παρόλα αυτά, δεν έχω πάψει να αγαπώ με την ίδια θέρμη την ομάδα μου, επειδή η αγάπη αυτή δεν περιορίζεται στα στενά αγωνιστικά πλαίσια. Εκφράζει πολλά περισσότερα πράγματα που δεν είναι της ώρας να αναφερθούν.
Χθες λοιπόν ήταν για μένα η πιο ντροπιαστική ημέρα για την ιστορία του Παναθηναϊκού αφού η διοίκησή του, εκλιπαρούσε και πέτυχε να ...τροποποιήσει, η υπεύθυνη για την διεξαγωγή του πρωταθλήματος ,διοίκηση της Super League, τον κανονισμό λειτουργίας του Πρωταθλήματος , ώστε να μην υποβιβαστεί ο Παναθηναϊκός στην Β΄Κατηγορία. Είναι ντροπή για την ιστορία του συλλόγου να παρακαλά και να κρέμεται από τη διάθεση των υπολοίπων ομάδων της κατηγορίας. Η ιστορία του Παναθηναϊκού δεν επιτρέπει σε κανέναν να σέρνεται και να επαιτεί να παραμείνει η ομάδα με τόσο άθλιο τρόπο στην μεγάλη κατηγορία. Αν ο Παναθηναϊκός δεν το αξίζει, να πέσει όρθιος και όχι να ικετεύει γονατιστός ελεημοσύνη.
Η Παναθηναϊκή ιδέα (όπως και κάθε αντιστοιχη ιδέα) δεν σβήνεται ούτε με υποβιβασμούς ούτε με ήττες μέσα και έξω από το γήπεδο. Ας πάμε όμως από το ιδεατό στο φυσικό κόσμο.
Ποιος φταίει για αυτή την κατάντια της ομάδας; Η απάντηση είναι μια και απλή. Την αποκλειστική ευθύνη την έχει η εκάστοτε διοίκηση. Η διοίκηση της ομάδας κάνει τον σχεδιασμό, επιλέγει προπονητές και ποδοσφαιριστές , θέτει στόχους, διαχειρίζεται τα χρήματα των εισιτηρίων, κάνει τις δημόσιες σχέσεις, αξιολογεί το περιβάλλον που κινείται και πράττει ανάλογα.
Τα τελευταία 15 χρόνια οι διοικήσεις δεν προστάτεψαν την ομάδα όσο έπρεπε.Δεν εκτίμησαν το περιβάλλον που διαμορφώνονταν. Άφησαν την ομάδα με άδεια ταμεία, επέλεξαν ακατάλληλους ποδοσφαιριστές, προπονητές , δεν έκαναν τίποτε το ουσιαστικό,για να αποκτήσει η ομάδα σύγχρονο γήπεδο.
Έτσι ο Παναθηναϊκός έφτασε στο σημείο, να γίνει επαίτης συμπόνοιας. Θεωρώ ότι η κατρακύλα δεν θα σταματήσει εδώ. Σύντομα η ντροπή μπορεί να γίνει ακόμα μεγαλύτερη.
Το πρόβλημα με τον Παναθηναϊκό όπως έχω ξαναγράψει σε ανύποπτο χρόνο δεν είναι αγωνιστικό αλλά καθαρά πολιτικό. Η ομάδα απέδειξε ότι ακόμα και με εφήβους θα μπορούσε να σταθεί επάξια στο γήπεδο απέναντι στις περισσότερες ομάδες του Πρωταθλήματος. Άλλωστε η δεινή της θέση δεν οφείλεται στο αγωνιστικό της πρόσωπο αλλά στις οικονομικές ατασθαλίες της διοίκησης.
Ας ανοίξουμε τα μάτια μας και να δούμε τι ακριβώς συνέβη στον Παναθηναϊκό.
Η πτώση του Παναθηναϊκού ξεκινάει από έναν αγώνα σταθμό. Το παιγνίδι με τον Ολυμπιακό στη Ριζούπολη το 2003. Τι συνέβη σε αυτό το παιγνίδι; Ποιος επέτρεψε να διεξαχθεί αυτός ο αγώνας κάτω από αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες βίας; Γιατί δεν προστατεύθηκε η ομάδα; Πως κρίθηκαν ακατάλληλοι και εκδιώχθηκαν οι παίκτες που αποτελούσαν στην πλειοψηφία τους την βασική ενδεκάδα της ομάδας; Πως εξηγείται αυτοί οι ίδιοι παίκτες που κρίθηκαν ακατάλληλοι να αποτελέσουν τον κορμό της Εθνικής ομάδας που κέρδισε το Πανευρωπαϊκό το 2004; Είναι ερωτήματα που δεν έχουν απαντηθεί επαρκώς μέχρι σήμερα.
Παράλληλα ο Παναθηναϊκός, η πρώτη ομάδα που έχει ιδιόκτητο γήπεδο, βρέθηκε από την Πολιτεία υπό έξωση από την έδρα της, στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Όποιες λύσεις προτάθηκαν (Βοτανικός, Γουδί, Ελληνικό) κρίθηκαν ακατάλληλες από την Πολιτεία. Οι αιτιάσεις είναι τόσο σαθρές που είναι ανάξιες επιχειρηματολογίας. Η Πολιτεία από την μία ήθελε την ανάπλαση του γηπέδου αλλά από την άλλη δεν πρότεινε καμιά λύση. Υποστηρίζεται ότι το γήπεδο βρίσκεται εντός του αστικού ιστού και επιβαρύνει την περιοχή. Ας απαντήσουν λοιπόν οι υπέρμαχοι αυτής της θέσης. Το γήπεδο των άλλων ομάδων του Λεκανοπεδίου που βρίσκονται; Τα γήπεδα των ευρωπαϊκών ομάδων(Ρελ,Μπαρτσελόνα,Μίλαν, Λιβερπουλ κλπ) με πολλαπλάσια χωρητικότητα από αυτή της Λεωφόρου που βρίσκονται εντός αστικού ιστού δεν επιβαρύνουν;
Είναι γνωστό και στον ποιον άσχετο, ότι ομάδα δίχως δικό της γήπεδο δεν μπορεί να επιζήσει. Απτό παράδειγμα η περιπέτεια της ΑΕΚ.
Έχοντας λοιπόν μια αποδεκατισμένη ομάδα που είχε πέσει άδικα πάνω της η σκιά της Ριζούπολης, το γηπεδικό ζήτημα άλυτο και με μοναδικό θετικό στοιχείο ότι ο σύλλογος ήταν οικονομικά εύρωστος με μηδενικές οφειλές , φτάνουμε στην εποχή του Βγενόπουλου. Όπως έχει αποδειχτεί σήμερα, ο μακαρίτης ήταν άνθρωπος "ειδικών αποστολών". Βλέπε ξεπούλημα ΟΤΕ, ΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ, ΛΑΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ ΚΥΠΡΟΥ. Ακόμα δεν έχει απαντηθεί ποιος μεθόδευσε τον ερχομό του Βγενόπουλου.
Παρά τα μεγάλα λόγια ο Παναθηναϊκός όχι μόνο δεν βελτιώνει την αγωνιστική του εικόνα, αλλά αρχίζει σιγά σιγά να εμφανίζει ζημιές. Το πρωτάθλημα του 2010 αποδείχτηκε ότι ήταν μια φωτοβολίδα που κάλυψε με την εφήμερη λάμψη της τα προβλήματα που κατέτρωγαν αργά και σταθερά την ιστορική ομάδα. Δεν χρειάστηκε να περάσει πολύς καιρός και τα προβλήματα που πλέον ήταν και οικονομικά. Το τιμόνι της ομάδας το κρατά ο Αλαφούζος. Γνωστός για τις εκδοτικές και τηλεοπτικές δραστηριότητες και τους σκοπούς που εξυπηρετούν. Για να μη μακρηγορώ επί εποχής του ο Παναθηναϊκός γνωρίζει την πλήρη απαξίωση και αντιμετωπίζεται πλέον σαν μια μικρή επαρχιακή ομάδα με ποινές που οι αιτιολογίες τους προκαλούν γέλιο. Κάποια στιγμή ο Αλαφούζος ανακοινώνει ότι τα χρέη του Παναθηναϊκού είναι μηδενικά. Οι διάφοροι γνωστοί παπαγάλοι κάνουν το παν να τον παρουσιάσουν ως σωτήρα του συλλόγου από πλευρά των οικονομικών γιατί αγωνιστικά η απαξίωση συνεχίζονταν. Ξαφνικά φέτος και ύστερα από το ενδιαφέρον του Γιαννακόπουλου να αγοράσει τον σύλλογο παρουσιάζεται μια οικονομική τρύπα 50 εκ. αν θυμάμαι καλά που μέσα σε λίγες μέρες σχεδόν διπλασιάστηκε χωρίς όμως να μάθει κανείς το ακριβές ποσό και σε ποιους οφείλεται. Συμπτωματικά το φαινόμενο θυμίζει τον τρόπο με τον οποίο μπήκε η Ελλάδα στην εποχή των μνημονίων.
Ο Γιαννακόπουλος επανέρχεται στο παραπέντε με νέα πρόταση που φαντάζει επιχειρηματικά δελεαστική και την οποία απορρίπτει ... η Πολιτεία.
Πρέπει να είναι κανείς πολύ αφελής για να μη βλέπει πλέον οτι ο διωγμός του Παναθηναϊκού είναι καθαρά πολιτικός. Και φτάνω στο δια ταύτα. Προς τι αυτό το μένος εναντίον του Παναθηναϊκού;
Γιατί αυτός ο διασυρμός; Ποια είναι κίνητρα και ο τελικός στόχος; Μήπως τα αντιμνημονιακά πανό που σηκώνουν οι φίλαθλοι και χαλάνε τη σούπα; Μήπως κάτι άλλο πιο βαθύ, δεν το αναφέρω αυτή τη στιγμή, που θα ανατρέψει την εικόνα του κέντρου της πόλης; Θα σωθεί και θα αναγεννηθεί ο Παναθηναϊκός ; και με τι ανταλλάγματα;
Τέλος αφήνοντας κατά μέρος τις εικασίες θα έλθω στα αδιάψευστα γεγονότα. Από τότε που άρχισε η κατρακύλα του Παναθηναϊκού, η Εθνική ομάδα έπαψε όπως ήταν φυσικό να στηρίζεται στους παίκτες του, με αποτέλεσμα την αγωνιστική της πτώση που είχε σαν αποτέλεσμα να φτάσει από την 11η θέση (2007) στην 42η (2016) της παγκόσμιας κατάταξης. Σε διασυλλογικό επίπεδο όταν ο Παναθηναϊκός πρωταγωνιστούσε στην Ευρώπη η Ελλάδα κατείχε την 6η θέση στην ΟΥΕΦΑ (2002) ενώ σήμερα βρίσκεται στην 15η θέση, με αποτέλεσμα να αντιπροσωπεύεται η Ελλάδα μόνο με την πρωταθλήτρια ομάδα στην μεγάλη διοργάνωση του Champion League και αυτό εφ' όσον περάσει τους δύο προκριματικούς γύρους,σε αντίθεση με το παρελθόν όταν περνούσαν δυο ελληνικές ομάδες εκ των οποίων η πρωταθλήτρια κατευθείαν στους ομίλους.
Αυτά προς το παρών. Εύχομαι να μη χρειαστεί να επανέλθω.
υ.γ. η φωτογραφία στην κορφή είναι μια από τις ιστορικότερες στιγμές της ομάδας. Είναι η στιγμή που ο Βαζέχα ξεγελά τον Βαν ντε Σαρ και δίνει την νίκη μέσα στο Άμστερνταμ εναντίον του Αγιαξ. Με αυτή την ήττα ο Αγιαξ αποχαιρέτησε το παλιό του γήπεδο. Την ίδια νύχτα με τη λήξη του αγώνα το κέντρο της Αθήνας πλημμύρισε με χιλιάδες κόσμο που πανηγύρισε αυτή την παληκαρίσια νίκη μέσα στην Ολλανδία. Ο αγώνας ήταν για τα ημιτελικά του Τσαμπιονς Λιγκ. Τελικά ο Αγιαξ κέρδισε στην Αθήνα και πήγε στον τελικό όπου κέρδισε το τρόπαιο.
Αυτή είναι και η τελευταία μεγάλη διάκριση που κατέκτησε ποτέ ελληνική ομάδα σε διασυλλογικό επίπεδο.
https://youtu.be/ix53hAsOsPA
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου