Ο Πέτρος είναι ένας από τους
χιλιάδες νεαρούς φοιτητές που σπουδάζουν μακριά από τον τόπο τους και
ταυτόχρονα βιώνουν μια πρωτοφανή οικονομική κρίση όπως άλλωστε συμβαίνει και
για την πλειοψηφία των Ελλήνων.
Όμως παρά τις αντίξοες συνθήκες
που έχουν δημιουργηθεί και που εύκολα μπορούν να καταβάλουν κάποιον, ο Πέτρος έχει
βρει έναν τρόπο ώστε να προσαρμοστεί σε αυτό το όχι και τόσο ευχάριστο
περιβάλλον. Έχει καταφέρει να αναπτύξει κάποιες δεξιότητες που κάτω από άλλες
πιο ιδανικές συνθήκες ίσως να μην τις είχε καν ανακαλύψει.
Ο Πέτρος πέρα από τις σπουδές του
πάνω στην ηλεκτρολογία τις ελεύθερες ώρες του κατασκευάζει κοσμήματα για τον
εαυτό του και για κάποιους καλούς του φίλους, όταν αυτοί του το ζητήσουν.
Ο λόγος που αποφάσισα να γράψω δύο
λόγια για αυτή την δραστηριότητα που μπορεί εκ πρώτης όψεως να φαίνεται για
πολλούς κοινότυπη είναι το μήνυμα αισιοδοξίας και αλληλεγγύης που δίνεται μέσα
από αυτή.
Στη σύντομη εξιστόρηση που
ακολουθεί, ο Πέτρος άθελα του παραδίδει μαθήματα θέλησης αλλά και δίνει
αισιόδοξα μηνύματα μιας άλλης κοινωνικής προοπτικής που τα χρόνια πριν την
κρίση δεν ήταν και τόσο ορατά.
Ο Πέτρος καταφέρνει την ανάγκη να
την μετατρέψει σε καλλιτεχνική έκφραση και μέσα από αυτή να αναδείξει έμμεσα
την πολυτιμότητα της βοήθειας από τους φίλους σε ψυχικό περισσότερο επίπεδο.
Κάτι που στις μέρες μας είναι παραπάνω από αναγκαίο. Είναι ζωτικό.
Ας ακούσουμε τον ίδιο να μας
διηγείται πως του μπήκε η ιδέα της κατασκευής κοσμημάτων και πως την υλοποίησε.
«Με τα κοσμήματα ξεκίνησα εντελώς
τυχαία. Δεν το είχα στο μυαλό μου…Είχα ξεκινήσει περίπου στα μέσα του χειμώνα
να φτιάχνω κάποια κρεμαστά για μένα , επειδή δεν είχα την οικονομική δυνατότητα
να τα αγοράσω. Έτσι, αποφάσισα να βρω ένα μαγαζί που θα προμηθευόμουν τα υλικά
που χρειαζόμουν για να κατασκευάσω κάποια κοσμήματα. Αφού βρήκα τις πρώτες ύλες
ξεκίνησα να τα δημιουργώ.
Στην πασχαλινή περίοδο που ο
καιρός είχε ζεστάνει και η διάθεσή μου ήταν ακόμα καλύτερη αποφάσισα να φτιάξω
και κάποια βραχιόλια. Κάποια στιγμή που τα φορούσα τα είδε ένας φίλος και του
άρεσαν. Με ρώτησε λοιπόν από πού τα είχα αγοράσει ώστε να αγοράσει και αυτός.
Του απάντησα ότι τα έφτιαχνα μόνος μου. Μου ζήτησε τότε να φτιάξω και για
αυτόν. Μέχρι το καλοκαίρι μαθεύτηκε από στόμα σε στόμα ότι φτιάχνω κοσμήματα.
Όλα έγιναν πολύ γρήγορα και κάτω από την παρότρυνση κάποιων φίλων ξεκίνησα να
φτιάχνω και άλλα. Έτσι χωρίς να το καταλάβω δημιούργησα μια μικρή συλλογή. Τα
συναισθήματα που νιώθω από το αποτέλεσμα αυτής της δουλείας μου δεν μπορούν να
περιγραφούν. Νιώθεις πολύ όμορφα όταν βλέπεις ένα άτομο να φορά κάτι δικό σου,
κάτι που το έχεις φτιάξει εσύ. Αυτό σημαίνει για μένα ότι εκτιμά αυτό που δημιουργείς και ότι είναι
ευχαριστημένος από αυτήν. Για μένα αυτό είναι μια επιβράβευση για ότι κάνω και
ότι σκέφτομαι. Για αυτό θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καθένα ξεχωριστά που
στέκεται δίπλα μου και με στηρίζει με το δικό του τρόπο. Επίσης τους φίλους οι
οποίοι ,όπως ανέφερα και παραπάνω , με παρότρυναν να αναπτύξω αυτή τη δεξιότητα
όσο μπορώ καλύτερα. Σας ευχαριστώ και πάλι για την στήριξη και την βοήθεια!»
Δεν νομίζω ότι χρειάζεται να
προσθέσω τίποτε άλλο. Ο Πέτρος τα είπε όλα.
Δείτε εδώ τη συλλογή του Πέτρου:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου