«Εγώ πιστεύω πάντοτε ότι η Ελλάδα έχει
μια ιδιαιτερότητα και αυτή η ιδιαιτερότητα είναι ο πολιτισμός της. Δηλαδή βλέπετε
ότι και τα χειρότερα χρόνια της Τουρκοκρατίας, οι Έλληνες είχανε βρει τρόπους
να έχουν ένα τρόπο δικό τους. Να μπορούν να αυτοδιοικούνται, να μπορούν να ανταπεξέρχονται.
Έχουν να πουν πράγματα ακόμα οι Έλληνες»
Χ.
Μπούρας.
Πέθανε χθες σε ηλικία 83 χρονών ο Χαράλαμπος
Μπούρας , ένα εμβληματικό πρόσωπο για την ιστορία της αναστήλωσης των αρχαίων μνημείων της χώρας
μας. Επιστήμονας «παλιάς κοπής» με συμπυκνωμένη γνώση και εμπειρία πολλών
γενεών, ο ομ. καθηγητής της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ Χαράλαμπος Μπούρας, ήταν
ο αδιαμφισβήτητος πρόεδρος της Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης.
Δωρικός,
αυστηρός, μα πάνω όλα συνεπής στις αρχές του, υπηρέτησε για πέντε ολόκληρες
δεκαετίες από τη λαϊκή αρχιτεκτονική της Χίου μέχρι την κλασική αρχιτεκτονική
της Ακρόπολης και από τα βυζαντινά σταυροθόλια μέχρι τη στοά της Βραυρωνίας
Αρτέμιδος. Λάτρης του καλού σχεδίου και αγιάτρευτος εραστής της φωτογραφικής
τεκμηρίωσης, είχε στο αρχείο του χιλιάδες ασπρόμαυρες λεπτομέρειες του
μνημειακού μας πλούτου.
Θεωρούσε πως ο
Παρθενώνας δημιουργήθηκε στην εποχή του με σαφή την πρόθεση τελειότητας που
ταιριάζει σ΄ ένα αφιέρωμα προς το θείον. Έτσι, συνέλαβε και καθιέρωσε την αρχή
της αναστρεψιμότητας. Έπρεπε δηλ. ο
Παρθενώνας να αναστηλωθεί με τέτοιο τρόπο ώστε να επιστρέψει με κάθε δυνατή
λεπτομέρεια στην αρχική μορφή. Απολύτως πιστός στο όραμα των δημιουργών του. Να
μπορεί το μνημείο να επανέλθει ανά πάσα στιγμή στην προ αναστήλωσης μορφή του.
Αν τα
μνημεία της Ακρόπολης είχαν ανθρώπινα συναισθήματα από χθες θα θρηνούσαν τον χαμό του.
Για τους
εραστές της «άλλης» Ελλάδας, αυτής που επιμελώς κρύβουν από την
κοινή θέα όλοι αυτοί που θέλουν αυτόν τον τόπο βυθισμένο στο σκοτάδι και την αμάθεια,
ακολουθεί
το
ντοκιμαντέρ του Μπάμπη Τσόκα, «Χαράλαμπος Μπούρας : Ο
Άνθρωπος, ο Επιστήμων, ο Δάσκαλος» που αποτελεί ένα υπέροχο πορτραίτο του μεγάλου
Έλληνα Δάσκαλου.
Κάπου
προς το τέλος της ταινίας ακούγεται το εξής σχόλιο που χαρακτηρίζει τη προσωπικότητα
του εκλιπόντα:
«Υποδείκνυε
το σωστό με τη συμπεριφορά του. Χρησιμοποιούσε πάντα μια ίσως χαμένη τέχνη, να
υπαινίσσεται ποιος είναι ο σωστός δρόμος, να κάνει τα πρώτα βήματα προς τα εκεί
και μετά να αφήνει τον συνομιλητή του να συνεχίσει μόνος του, ώστε να νομίζει
πως μόνος του βρήκε την αλήθεια. Είναι αμέτρητες οι φορές που τον θυμάμαι να
χαμογελά, κάπως ντροπαλά, καθώς διηγιόταν ότι όσα άλλοι καυχιόταν ότι
ανακάλυψαν ήταν δικές του προτροπές και οδηγίες, πάντα συγκεκριμένες,
λεπτομερείς, πλήρεις. »
Καλό
ταξίδι κύριε Μπούρα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου