ΜΗΝ ΑΚΟΥΜΠΑΤΕ ΤΟΥΣ ΓΕΡΜΑΝΟΥΣ

«Όποιος δεν θυμάται το παρελθόν του είναι αναγκασμένος να το ξαναζήσει.» αναφέρει κάπου ο  Τζορτζ Σανταγιάνα.

Αφορμή αυτού του άρθρου υπήρξε η είδηση που έκανε χθες το γύρω του διαδικτύου και αφορούσε κάποιον Γερμανό αξιωματούχο που συνόδευε τον Γερμανό αντικαγκελάριο στην επίσκεψή του στην Αθήνα.

Ο εν λόγω βουλευτής από τη Βαυαρία έβρισε έναν Έλληνα φωτορεπόρτερ του ΑΠΕ όταν ο τελευταίος τον ακούμπησε κατά λάθος. Του είπε λοιπόν παρουσία του έλληνα πρωθυπουργού:

«Μη μ’ αγγίζεις, βρωμιάρη Έλληνα».

Και για να είναι σίγουρος ότι ο φωτορεπόρτερ τον άκουσε, τον έβρισε δύο φορές: μία στα γερμανικά και μία στα αγγλικά.

Φυσικά κανείς από τους παρευρισκόμενους «έλληνες» δεν σβέρκωσε το γουρούνι να τον πετάξει με τις κλωτσιές στο δρόμο και από εκεί κατευθείαν στο αεροδρόμιο και απέλαση στη Γερμανία. Αυτά θα μου πείτε συμβαίνουν σε ανεξάρτητα κράτη και όχι σε αποικίες.

Για μένα οι παραπάνω αντιδράσεις δεν μου προξένησαν εντύπωση. Αυτό όμως που με εξόργισε ήταν ότι πολλοί συμπατριώτες μου έπεσαν από τα σύννεφα για άλλη μια φορά αν κρίνω από τα σχόλια με τα οποία έλουσαν τον ναζί μέσα από το διαδίκτυο. Δυστυχώς οι αντιδράσεις τους επιβεβαιώνουν την παραπάνω ρήση του Σανταγιάνα.

Ας δούμε γιατί.

Το 1944 έφυγαν οι ναζί από την Ελλάδα αφήνοντας πίσω τους 1300 καμένα χωριά, χιλιάδες εκτελεσμένους αμάχους, χιλιάδες βιασμένες γυναίκες, κατεστραμμένες όλες τις υποδομές , ρημαγμένο τον αλιευτικό και εμπορικό στόλο της Ελλάδας, αφήνοντας  δε ως προίκα τους ντόπιους συνεργάτες τους , γερμανοτσολιάδες που αντί να τιμωρηθούν από το επίσημο ελληνικό κράτος ονοματίστηκαν από αυτό σε «πατριώτες εθνικόφρονες» και αιματοκύλισαν την Ελλάδα μαζί με τους κομμουνιστές μέσα από έναν εμφύλιο πόλεμο που κράτησε μέχρι το 1949 και αποτελείωσε ότι είχε παραμείνει όρθιο καλλιεργώντας παράλληλα μεταξύ του λαού ένα εθνικό διχασμό που πέρασαν δεκαετίες για να απαλειφθεί. Αν απαλείφθηκε ποτέ.

Οι συμπατριώτες μου όμως, όλα αυτά τα ξέχασαν γρήγορα. Έτσι έφυγαν κατά χιλιάδες στη Γερμανία και βοήθησαν τα μέγιστα ώστε να δημιουργηθεί το λεγόμενο «Γερμανικό θαύμα». Οι πλειοψηφία αυτών των μεταναστών ήταν μάρτυρες μιας τουλάχιστον ναζιστικής θηριωδίας και όλοι είχαν θρηνήσει τουλάχιστον ένα θύμα από αυτήν. Παρόλα αυτά ξέχασαν γρήγορα και πήγαν στους πρώην χασάπηδες προσφέροντας την σκληρή τους εργασία για μια χούφτα μάρκα. Θα πει κάποιος και εύλογα ως ένα βαθμό ότι λόγω εμφυλίου και πολιτικών διώξεων η ζωή στην Ελλάδα ήταν ανυπόφορη. Νομίζω, με την επιφύλαξη της απόστασης που με χωρίζει από αυτή την εποχή, ότι η επιλογή τους ήταν λανθασμένη  όπως επιβεβαιώνεται από τα σημερινή κατάσταση.

Δεν πέρασαν ούτε 30 χρόνια από την γερμανική θηριωδία και οι Έλληνες που έχουν ασθενή μνήμη άρχισαν να υποδέχονται στην Ελλάδα τους Γερμανούς τουρίστες. Πάρα πολλοί πούλησαν τη γη τους σε αυτούς για ένα κομμάτι ψωμί. Μάλιστα – ω τι ειρωνεία- σε περιοχές όπως η Μάνη και η Κρήτη σε ολόκληρα χωριά η πλειοψηφία των κατοίκων είναι Γερμανοί.

Σήμερα οι Γερμανοί έχουν ξαναποκτήσει πολλές από τις υποδομές μας όπως τις τηλεπικοινωνίες, τα αεροδρόμια και τώρα έχουν βάλει στο μάτι την αιολική ενέργεια. Προσέξτε αφού τις διέλυσαν κατά την αποχώρησή τους το 1944, άφησαν εσένα και εμένα να τις ξαναφτιάξουμε από την αρχή με δικά μας κεφάλαια και κόπο και όταν αυτές ολοκληρώθηκαν ήρθαν και τις ξαναπήραν έτοιμες για μια μπουκιά ψωμί. Και ίσως ούτε καν για αυτή αλλά τσάμπα, αφού αυτά τα ποσά που μετακινούνται από λογαριασμό σε λογαριασμό δεν είναι χρήματα αλλά απλά νούμερα, τα οποία πηγαίνουν στην αποπληρωμή ενός χρέους που οι ίδιοι δημιούργησαν και είναι πολύ αμφίβολο αν είναι πραγματικό.

Έχουν βάλει επίτροπο σε κάθε υπουργείο και σε κάθε δημόσιο οργανισμό ακόμα και στην τοπική αυτοδιοίκηση. Χωρίς την έγκριση του επιτρόπου δεν μπορεί να γίνει καμία δαπάνη ακόμα και για γραφική ύλη. Αυτά τα λίγα παραδείγματα δείχνουν  ότι μόνοι μας  έχουμε παραδοθεί στους Γερμανούς χρόνια τώρα.

Για αυτό προσωπικά δεν απόρησα με τη συμπεριφορά του Γερμανού αξιωματούχου. Πάντα έτσι μας αντιμετώπιζαν και το δικαίωμα το είχαμε δώσει εμείς που αντί να τους στείλουμε στη λήθη της Ιστορίας ,για να μη πω τίποτα πιο βαρύ, πασχίζαμε να αγοράζουμε τα πιο ακριβά γερμανικά προϊόντα όπως αυτοκίνητα και ηλεκτρικές συσκευές για παράδειγμα, νομίζοντας ότι αυτές οι αηδίες μας εξυψώνουν σαν προσωπικότητες. Είναι τραγικό να σου έχουν σκοτώσει το παππού σου και εσύ να πηγαίνεις να τους τα ακουμπάς . Για να μην αναφέρω για τους νέους επιστήμονες που αφού τους σπούδασε αυτός ο έρημος τόπος και τους έδωσε τα απαραίτητα εφόδια, έφυγαν και προσφέρουν τις υπηρεσίες τους για ένα κομμάτι ψωμί στη Γερμανία και την κάθε Γερμανία που βυθίζει καθημερινά την Ελλάδα όλο και περισσότερο στην Άβυσσο.

Το κακό λοιπόν με αυτή την έρημη χώρα και τους κατοίκους της ξεκινάει από παλιά. Ίσως και από τα πρώτα βήματα που κάναμε σαν κρατική οντότητα το 1831. Τότε που μας κάθισαν στο σβέρκο ένα αμούστακο παιδί από την Βαυαρία τον Οττο των Βιτέλσμπαχ , τον οποίον επέλεξαν οι μεγάλες δυνάμεις  ως πρώτο βασιλιά της Ελλάδας. Από τότε ως σήμερα ο ελληνικός λαός δεν ρωτήθηκε. Απλά δέχτηκε αγόγγυστα ότι του επέβαλλαν. Τώρα όσο για κάτι τσιτάτα όπως «τράχηλος του Έλληνα ζυγό δεν υπομένει» είναι για τα πανηγύρια και για τα καφενεία.

Τέλος θα ήθελα να σημειώσω οτι  κανένα ελληνικό κόμμα δεν αντέδρασε για αυτή τη φραστική και ρατσιστική επίθεση που δέχτηκε μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου ο Έλληνας φωτορεπόρτερ από τον Γερμανό βουλευτή. Ήταν σαν να μη συνέβη ποτέ.
Αυτό το γεγονός από μόνο του λέει πάρα πολλά...