Για άλλη μια φορά έκλεισε το αεροδρόμιο "ΜΑΚΕΔΟΝΊΑ" της Θεσσαλονίκης λόγω καιρού. Οι εικόνες που εκτυλίχθηκαν και μεταδόθηκαν μέσω των ΜΜΕ ήταν τραγελαφικές και παρέπεμπαν σε τριτοκοσμική χώρα και όχι σε χώρα που πιστεύει ότι ανήκει στα αναπτυγμένα κράτη και νομίζει ότι είναι μέλος της Ε.Ε. Όπως συμβαίνει σε αντίστοιχες περιπτώσεις τα ΜΜΕ δεν επικεντρώθηκαν στην καρδιά του προβλήματος αλλά εστίασαν για άλλη μια φορά στις επιμέρους εντυπώσεις που αφορούσαν την πρόσκαιρη ταλαιπωρία εκατοντάδων επιβατών. Μια χρόνια τακτική που δεν διαφωτίζει ,αλλά προσανατολίζει την κοινή γνώμη στο δρόμο των εντυπώσεων ,των εύκολων και ανέξοδων αφορισμών.
Η εστία λοιπόν του προβλήματος εντοπίζεται στο ότι το Διεθνές Αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης είναι ευάλωτο στις καιρικές συνθήκες και ειδικότερα στην χαμηλή νέφωση που αναπτύσσεται συχνά πυκνά στην περιοχή, και έχει σαν αποτέλεσμα να μειώνεται η ορατότητα στο ελάχιστο. Το πρόβλημα αυτό ήταν άλυτο για την αεροπορία,πριν από από μισό αιώνα. Σήμερα μια προσέγγιση και πρόσγείωση σε ένα αεροδρόμιο με ελάχιστη ως μηδενική ορατότητα είναι ρουτίνα.
Χωρίς να μπω σε τεχνικές λεπτομέρειες που θα κουράσουν θα εξηγήσω όσο πιο επιγραμματικά μπορώ.
Για να πραγματοποιηθεί μια ασφαλής προσέγγιση και προσγείωση σε ένα αεροδρόμιο που έχει χαμηλή ως μηδενική ορατότητα θα πρέπει να υπάρχουν δυο μόνο παράγοντες. Το αεροπλάνο να διαθέτει τον κατάλληλο ηλεκτρονικό εξοπλισμό που να του επιτρέπει την εκτέλεση αυτής της διαδικασίας με ασφάλεια και το αεροδρόμιο να διαθέτει τον κατάλληλο αντίστοιχο εξοπλισμό που θα οδηγήσει το αεροπλάνο στο να εκτελέσει ασφαλή προσέγγιση και προσγείωση σε αυτό.
Ήδη από τη δεκαετία του ΄70 τα επιβατικά αεροπλάνα διαθέτουν αυτόν τον εξοπλισμό (ILS) που συνεχώς εξελίσσεται και βελτιώνεται. Από τα μέσα δε της δεκαετίας του ΄70 έχουν την δυνατότητα να προσγειώνονται αυτόματα (AUTOLAND).Από τη δεκαετία δε του ΄90 μπορούν όχι μόνο να προσγειωθούν με τον αυτόματο πιλότο αλλά και να τροχοδρομήσουν με μεγάλη ακρίβεια μέχρι τη θέση στάθμευσης.
Όλα τα παραπάνω, που μπορεί να φαίνονται εξωπραγματικά σε κάποιον που δεν έχει την αεροπορική γνώση, δεν ισχύουν όταν το αεροδρόμιο δεν διαθέτει τα κατάλληλα επίγεια ραδιοβοηθήματα.
Συνοπτικά θα αναφέρω ότι τα αεροδρόμια κατατάσσονται ανάλογα με την επάρκειά τους για ασφαλή προσγείωση σε οποιεσδήποτε καιρικές συνθήκες σε τρεις κατηγορίες. Land CAT I, Land CATII και Land CAT III (a,b,c).
Για να υπάρχει η δυνατότητα προσγείωσης με χαμηλή ορατότητα το αεροδρόμιο θα πρέπει να έχει χαρακτηριστεί ως Land CAT III.
Το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης είναι χαρακτηρισμένο ως Land CAT II. Με απλά λόγια δεν διαθέτει τον τεχνικό εξοπλισμό ώστε να πραγματοποιούνται προσγειώσεις σε συνθήκες χαμηλής ορατότητας, με αποτέλεσμα να κλείνει με μια απλή ομίχλη! Δηλαδή για να το κάνω πιο ξεκάθαρο βρίσκεται τεχνολογικά τουλάχιστον 30 χρόνια πίσω.
http://www.aeolus.gr/pdfs/LGTS_JEP.pdf
Πρόσφατα αυτό το αεροδρόμιο, μαζί με άλλα 13 περιφερειακά αεροδρόμια πουλήθηκε στο Γερμανικό Δημόσιο( Fraport) σε απίστευτα χαμηλή τιμή και με χρηματοδότηση της Fraport από τις χρεοκοπημένες Ελληνικές τράπεζες, δηλ. από εμάς τους ιθαγενείς του προτεκτοράτου με σκοπό, όπως είπαν, να ....εκσυγχρονιστούν και να αποδώσουν τα μέγιστα. Μόνο που ως εκσυγχρονισμός για τους Γερμανούς και τους συνεταίρους τους νοείται η ανακαίνιση των τουαλετών και η επέκταση των αιθουσών αναμονής. Η ζωτική δαπάνη για την αγορά τεχνολογικού εξοπλισμού ώστε το "τυφλό" αεροδρόμιο να βρει το φως του θεωρείται μάλλον πολυτέλεια που δεν αρμόζει στους ιθαγενείς του προτεκτοράτου.
Δείτε πόσο απλή είναι η προσγείωση με μηδενική ορατότητα όταν υπάρχουν τα κατάλληλα μέσα:
https://youtu.be/UV_vWtAJIow
https://youtu.be/AxI2BPji8GE
https://youtu.be/Q0BNpgphL7s
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου