ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΥΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ΜΑΥΡΗ ΜΕΡΑ

Ξημέρωσε Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2019. Η Μεγάλη Παρασκευή της μεταπολιτευτικής Ελλάδας.
Σήμερα μια χούφτα πρόθυμοι και αφελείς θα διαβούν τον Ρουβίκωνα και με τη ψήφο τους θα παραδώσουν ένα κομμάτι της Ελλάδας. Σήμερα αρχίζει η διαδικασία του διαμελισμού της Ελλάδας.

Πρόκειται για μια εθνική καταστροφή, μια τραγωδία, που το μέγεθος της είναι ακόμα άγνωστο.
Είχα αναφερθεί σε αυτήν, μέσα από τα κείμενα του ιστολογίου αρκετές φορές. Άλλο όμως να το αναφέρεις και άλλο να το βιώνεις. 
Δεν θα κρυφτώ πίσω από το δακτυλό μου όπως δεν το έχω κάνει ποτέ μέχρι σήμερα. Δυστυχώς  γι' αυτή την άσχημη κατάληξη φταίμε όλοι μας.

Αφήσαμε την τύχη μας σε 300 ανθρώπους που είναι αποδεδειγμένα ανίκανοι να υπερασπιστούν την πατρίδα και τον ελληνικό λαό. Λέμε πολλές φορές με ειρωνικό ύφος για τις κόκκινες γραμμές που τράβηξαν κατά καιρούς και οι οποίες στη διαδρομή εξαφανίστηκαν. Εδώ θα κάνω μια ερώτηση σε όλους μας και ας δώσει ο καθένας την απάντηση στον εαυτό του, όταν τον συναντήσει και μπορέσει να τον κοιτάξει στα μάτια: Οι δικές μας κόκκινες γραμμές ποιες είναι;

Μας φόρτωσαν ένα χρέος πριν 10 χρόνια και δεν απαιτήσαμε να μάθουμε πόσο πραγματικά είναι, ποιοι το δημιούργησαν και σε ποιους χρωστάμε. Δεν απαιτήσαμε από κανέναν να λογοδοτήσει.
Στο όνομα αυτού του χρέους αφήσαμε μια χούφτα ανθρώπων να υπογράψει τρεις δανειακές συμβάσεις , τα μνημόνια, χιλιάδων σελίδων η καθεμιά τους, που δεν διαβάστηκαν από κανέναν.
Αποτέλεσμα ήταν να καταστραφεί η ζωή μας. 

Η χώρα μετατράπηκε σε οικονομικό προτεκτοράτο και κανείς δεν αντέδρασε αποτελεσματικά. Η Δημόσια περιουσία και οι υποδομές ξεπουλήθηκαν σε ξένους και σε ιδιώτες.
Μέσω δυσβάστακτων φόρων χάσαμε την περιουσία μας και σε πολλές περιπτώσεις φτάσαμε στο σημείο να αποποιούμαστε την πατρική κληρονομιά. Γονείς είδαν τα παιδιά τους, που με κόπο και αίμα τα μεγάλωσαν και τα σπούδασαν να φεύγουν για πάντα από την Ελλάδα προς αναζήτηση καλύτερης τύχης στο εξωτερικό. Εκατοντάδες χιλιάδες χάσαμε τις δουλειές μας και όσοι κατάφεραν να τις κρατήσουν ζουν σε ένα σύγχρονο εργασιακό σκλαβοπάζαρο. Τα παιδιά μας δουλεύουν 12 ωρα, πολλές φορές χωρίς κοινωνική ασφάλεια, με μισθούς - φιλοδώρημα. Σύγχρονοι σκλάβοι με μια εργοδοσία που τους ρουφά κυριολεκτικά το αίμα. Ο μισός πληθυσμός ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Η μεσαία τάξη εξαφανίστηκε. Δεν αντιδράσαμε.

Χιλιάδες οικογένειες ζουν χωρίς βασικά κοινωνικά αγαθά. Ηλεκτρικό ρεύμα και νερό. Ναι χωρίς νερό! Υπάρχουν και αυτές οι περιπτώσεις και μάλιστα μέσα στην Αθήνα. Οι θάνατοι ξεπέρασαν τις γεννήσεις και ο πληθυσμός γερνά. Επίσημες μελέτες μας πληροφόρησαν ότι σε λίγες δεκαετίες η κατάσταση θα είναι μη ανατρέψιμη και η φυλή μας θα χαθεί. Δεν αντιδράσαμε.

Πολλοί βγήκαμε στους δρόμους αυθόρμητα χωρίς οργάνωση χωρίς ηγέτη να διαμαρτυρηθούμε  ειρηνικά  για ότι συμβαίνει. Αυτό που εισπράξαμε ήταν μια βίαιη καταστολή από ανθρώπους που εμείς πληρώνουμε από το υστέρημά μας για να μας προστατεύουν. Απίστευτη ποσότητα ληγμένων  χημικών, των οποίων η χρήση  έχει απαγορευτεί με διεθνείς συνθήκες , έπεσαν εναντίον ηλικιωμένων, παιδιών , ανύποπτων ανθρώπων που τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν για το κοινωνικό δράμα που βιώνουν. Το χειρότερο δε, αντιμετωπίστηκαν έτσι από έλληνες αστυνομικούς, οι οποίοι  κρυμμένοι πίσω από τη γελοία δικαιολογία ότι τάχα εκτελούν εντολές τσάκισαν τους αθώους συμπατριώτες τους! Κανείς δεν προβληματίστηκε τόσο, ώστε να καταλάβει ότι μόνο με ειρηνικές διαδηλώσεις δεν κερδίζεις τίποτα. 

Το Σύνταγμα παραβιάστηκε και παραβιάζεται αρκετές φορές, από νόμους που είναι αντισυνταγματικοί.Το Σύνταγμα μας υποχρεώνει να το υπερασπιστούμε, αν είμαστε πατριώτες, για ένα βασικό λόγο: Είναι ο Θεμελιώδης Νόμος που διέπει μια Κοινωνία. Αν αυτός ο νόμος δεν εφαρμόζεται, τότε απλά δεν υπάρχει κοινωνία. Στη θέση της υπάρχει μια ζούγκλα που επικρατεί η ανομία, η ατιμωρησία και το δίκαιο του ισχυροτέρου. Νομίζω ότι αυτό είναι πλέον φανερό ακόμα και στους πιο ανύποπτους. Τι πράξαμε για να το διαφυλάξουμε δηλαδή να διαφυλάξουμε στην ουσία τις ζωές μας; Τίποτα.

Έτσι λοιπόν φτάσαμε στη σημερινή μέρα. Μ.Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2019. Αφού λοιπόν επί 10 χρόνια μας τα πήραν όλα και δεν αντισταθήκαμε, ήρθε η ώρα να μας πάρουν και την πατρίδα. Μια φυσική νομοτελειακή κατάληξη.
Αλήθεια είχαμε ποτέ θέσει κόκκινες γραμμές;


Υ.Γ. Έγραψα αυτό το κείμενο με μεγάλο πόνο ψυχής. Μια μαρτυρία για τις τελευταίες μέρες της Μεταπολιτευτικής Ελλάδας.  Ίσως είναι και το τελευταίο που γράφω για αυτά τα θέματα, γιατί αισθάνομαι ότι ο κύκλος κλείνει και είμαι πολύ μεγάλος για να πιστεύω σε θαύματα. Εύχομαι από καρδιάς το καλύτερο για όλους μας.