"Συλλογίσου αυτόν που κυττάει απο ψηλά και τους ανθρώπους τους πολυδύστυχους φυλάει,όπου στην δίκαια δέηση των βρίσκουν κουφόν το συγγενή των. Του σπλαχνικού Διός η οργή προσμένει όποιον δε συμπονεί τα δάκρυα του δυστυχισμένου."
Αισχύλος -Ικέτιδες
Σήμερα ξεκινά στον Άρειο Πάγο η δίκη-για την έκδοση ή μη- των οκτώ Τούρκων στρατιωτικών που ζήτησαν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα μετά από το αποτυχημένο πραξικόπημα εναντίον του Ερντογάν ο οποίος τους χαρακτηρίζει ως πραξικοπηματίες.
Οι πιέσεις από την πλευρά τις Τουρκίας προκειμένου η Ελλάδα να προχωρήσει στην έκδοσή τους είναι αφόρητες αφού ο "γείτονας" απειλή να τινάξει στον αέρα την συμφωνία που έχει συνάψει με την Ε.Ε. για το προσφυγικό, αν δεν ικανοποιηθεί το αίτημά του.
Εμείς οι Έλληνες ως λαός που έχει μια αδιάκοπη ιστορική πορεία χιλιάδων ετών έχουμε δυο μεγάλους άγραφους νόμους.Το άσυλο στους κατατρεγμένους και την φιλοξενία.Στην αρχαιότητα Προστάτης των ικετών θεωρούνταν ο Ικέσιος Δίας, ο οποίος ονομαζόταν και Καθάρσιος. Ικέτης καλούνταν αυτός που έρχονταν προς κάποιον επειδή κινδύνευε, και ζητούσε ασφάλεια και βοήθεια.
Ο ικέτης είχε διαπράξει συνήθως έγκλημα ή σοβαρό αδίκημα, είχε παραβιάσει πολιτικό ή ηθικό νόμο.Για να γίνει κάποιος ικέτης και να ζητήσει ασυλία, συγχώρεση ή έλεος έπρεπε να ακολουθήσει μία διαδικασία. Για να δείξει τη δύσκολή του θέση έπρεπε να πάρει στα χέρια του ένα κλαδί ελιάς και να το τυλίξει με άσπρο μαλλί προβάτου, αυτό το σύμβολο ονομαζόταν ικετηρία. Έπειτα έπρεπε να καταφύγει σε έναν ναό και να αφήσει την ικετηρία στον βωμό του ναού, όμως μπορούσε να πάει και στην οικία κάποιου ισχυρού άνδρα και να αφήσει την ικετηρία στην εστία του σπιτιού. Αν ο τοπικός άρχοντας ή ο ιδιοκτήτης του σπιτιού δυσκολευόταν να δεχτεί την ικεσία, τότε ο ικέτης γονάτιζε μπροστά του και του ακουμπούσε με τα γένια του τα γόνατα. Στη συνέχεια, όταν γίνονταν δεκτή η ικεσία του, έπαιρνε την ικετηρία έφευγε και περίμενε από κάποιο δικαστήριο να εκδικάσει την υπόθεσή του δείχνοντας κάποιο έλεος....
Όποιος αψηφούσε έναν ικέτη προξενούσε την οργή των θεών, διότι ο ικέτης θεωρούνταν ιερό πρόσωπο και κανείς δεν μπορούσε να τον βλάψει. Αυτή η οργή ονομαζόταν Άγος. Όποιος είχε επιβαρυνθεί με το Άγος επιβάρυνε επίσης τη χώρα που ζούσε και τους απόγονούς του.
Πολλοί από εσάς θα γνωρίζετε το Κυλώνειο Άγος. Μια ιστορία τόσο επίκαιρη παρά το γεγονός οτι έχουν μεσολαβήσει πάνω από 2500 χρόνια από τότε.
Ο Κύλωνας ήταν Αθηναίος, ευγενής και πασίγνωστος στην εποχή του ως ολυμπιονίκης (στο αγώνισμα του διαύλου). Στην Αθήνα το 636 ή 632 π.Χ. ήταν στην εξουσία ο τύραννος Μεγακλής. Ο Κύλων, εκμεταλλευόμενος τη φήμη του ως ολυμπιονίκη και με τη βοήθεια του πεθερού του, τυράννου Μεγάρων Θεαγένη, θέλησε να ανατρέψει τον Μεγακλή και να γίνει αυτός τύραννος της πόλης των Αθηνών.
Το πραξικόπημα του Κύλωνα απέτυχε, ο ίδιος κατάφερε να διαφύγει αλλά οι οπαδοί του μπήκαν για να σωθούν στον Παρθενώνα.
Ο Μεγακλής τους υποσχέθηκε πως αν βγουν από το ναό δεν θα τους πειράξει κανείς, αλλά δεν κράτησε το λόγο του και τους δολοφόνησε. Η ανίερη αυτή πράξη εκτέλεσης ικετών, γνωστή ως «Κυλώνειον άγος», επέφερε πολλά δεινά στην πόλη και προκάλεσε γενική κατακραυγή στην Αθήνα και εκτός αυτής. Χρειάστηκε να καλέσουν τον μάντη Επιμενίδη από την Κρήτη για τον εξαγνισμό της πόλης.
Σήμερα μπορεί να μην υπάρχουν βωμοί, ο Δίας να έχει άλλο όνομα ,η ικεσία να ακολουθεί μια άλλη διαδικασία. Εξακολουθούν όμως να υπάρχουν οι συνθήκες απαράλλακτες. Ας δείξουμε λοιπόν οτι είμαστε Έλληνες αψηφώντας τις ανθρώπινες απειλές, τιμώντας και εφαρμόζοντας τις Ιδέες που μας συντροφεύουν και μας προστατεύουν σε αυτή την μακραίωνη διαδρομή μέσα στην ιστορία της Ανθρωπότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου