Άκουσα το πρωί στο ραδιόφωνο για την καινούργια διαφήμιση του κινητού τηλεφώνου i phone 7 της εταιρείας Apple.Ο εκφωνητής ενημέρωνε το ακροατήριο ότι πέραν του προϊόντος το διαφημιστικό φιλμάκι προέβαλε και την Ελλάδα αφού είχε γυριστεί εδώ, και οι πρωταγωνιστές μιλούσαν ελληνικά κλπ κλπ. Η περιγραφή μου κίνησε το ενδιαφέρον και αποφάσισα να δω την περίφημη διαφήμιση. Αναζητώντας την στο διαδίκτυο διαπίστωσα ότι όλα τα γνωστά ειδησεογραφικά της Ελλάδας μιλούσαν με περηφάνια για αυτήν. Παρακολούθησα την διαφήμιση και αισθάνθηκα ότι οι δημιουργοί της αντιμετωπίζουν την Ελλάδα σαν μια καθυστερημένη τεχνολογικά περιοχή της οποίας οι κάτοικοι ζουν κάποιες δεκαετίες πίσω.
Από το πρώτο κιόλας πλάνο γίνεται φανερή η υποτιμητική διάθεση των δημιουργών. Σε μια πλατεία λοιπόν ενός μικρού χωριού σταματάει ένα ταξί που πρέπει να είναι μοντέλο της δεκαετίας του '70. Από αυτό κατεβαίνει ένα νεαρό κορίτσι προερχόμενο προφανώς από κάποια μεγαλούπολη (δηλ. από τον πολιτισμό, κατά τους δημιουργούς).Σκοπός της άφιξης της είναι να συναντήσει τη γιαγιά της την οποία και βρίσκει στο μέσο της μικρής πλατείας. Μια γρήγορη ματιά στο σκηνικό βλέπει κάποιος ότι από αυτή την πλατεία δεν πρέπει να διέρχονται αυτοκίνητα. Υπάρχει στο πλάνο μόνο ένα ποδήλατο και μια....αραγμένη βάρκα. Έξω δε από το καφενείο κρέμονται χωρίς κάποιο λογικό λόγο ψαράδικα δίχτυα. Επόμενη σκηνή η γιαγιά, που φοράει τσεμπέρι στο κεφάλι, παραπέμπει σε φιγούρα γιαγιάς της δεκαετίας του ΄70. Επόμενη σκηνή μέσα στο καφενείο. Η νεαρή που έχει έρθει από τον πολιτισμό βγάζει το i phone 7 και τραβάει μια φωτογραφία πορτραίτου τη γιαγιά της. Η γιαγιά αναφωνεί ενθουσιασμένη λες και δεν έχει ξαναδεί φωτογραφία στη ζωή της. Οι θαμώνες του καφενείου γυρίζουν έκπληκτοι προς την κοπέλα και ζητούν να τους τραβήξει και αυτούς φωτογραφία. Κάποια γυναίκα μάλιστα την τραβά βίαια γιατί δεν μπορεί να περιμένει. Το γεγονός της φωτογράφισης αυτό είναι πρωτοφανές αφού όλοι οι κάτοικοι του χωριού θέλουν να τους τραβήξει μια φωτογραφία. Έχουν ένα ενθουσιασμό όμοιο με τους ιθαγενείς του Αμαζονίου όταν οι τελευταίοι αντίκρισαν για πρώτη φορά στη ζωή τους γυάλινες χάντρες.
Μπροστά από την κάμερα του κινητού παρελαύνουν διαφόρων ηλικιών άνθρωποι από μικρά παιδιά μέχρι ηλικιωμένοι.Μόνο που το σκηνικό παραπέμπει σε μια άλλη Ελλάδα που έχει πάψει να υπάρχει για δεκαετίες. Π.χ. ο ταχυδρόμος με παρουσιαστικό και ρούχα δεκαετίας ΄60, ο κουρέας που φορά λευκή ιατρική μπλούζα, ο οργανοπαίχτης που κρατά ένα συλλεκτικό ούτι, τα παιδάκια που μοιάζουν να έχουν βγει από ταινία της Φίνος Φιλμ. Το μόνο που λείπει είναι ένας φουστανελάς. Απορώ πως του ξέφυγε. Ακόμα και η μουσική επένδυση που μιλάει για την μακρινή Χονολουλού είναι μια σύνθεση του Α. Κωστή (Κ.Μπέζου)του 1930 παρμένη μάλλον από την αμερικάνικη έκδοση "The jail's a fine school".
Η εντύπωση που αφήνει η διαφήμιση σε κάποιον που δεν γνωρίζει την Ελλάδα είναι αυτή μιας καθυστερημένης τεχνολογικά χώρας που είναι ζήτημα αν υπάρχουν σε αυτή μερικά σταθερά τηλέφωνα.
Αυτή η διαφήμιση είναι ενδεικτική για τον τρόπο με τον οποίο μας βλέπουν οι έξω.
Άσχετα αν εδώ, μόνο για το 2015 έχουν αγοραστεί πάνω από 3.000.000 συσκευές κινητών τηλεφώνων,εκ των οποίων το 74,3% ήταν smart phones και έχουν δαπανηθεί πάνω από 529 εκ.ευρώ για την αγορά τους.
Φυσικά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα υπάρχει και μια μεγάλη μερίδα κατοίκων που ενώ τους φτύνουν αυτοί νομίζουν ότι βρέχει. Πολλοί από αυτούς μάλλον θα αισθάνονται περήφανοι για την "προβολή" της χώρας μέσα από τη διαφήμιση της Apple.
Δείτε το βίντεο της ντροπής:
https://youtu.be/bHn6v0WNz-0
πηγή: infocom.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου