Από τα ξημερώματα του προηγούμενου Σαββάτου έχω
την αίσθηση ότι βρισκόμαστε στην αρχή
μιας νέας εποχής. Για μένα η αναγγελία του δημοψηφίσματος έβαλε τέλος στις ψευδαισθήσεις και εισήγαγε την
κοινωνία μας στον κόσμο της πραγματικότητας.
Πολλοί βλέπουν μια κοινωνία να αμφιταλαντεύεται
και να τρομάζει μπροστά στο γεγονός να πάρει για πρώτη φορά, μετά από
δεκαετίες, άμεσα μια απόφαση, η οποία θα κρίνει καθοριστικά την συνέχεια της
πορείας της.
Είναι
πολύ φυσιολογικό, γιατί τόσα χρόνια είχε μάθει να μεταθέτει την ευθύνη των
αποφάσεων σε τρίτους. Αυτή η τακτική αποδείχτηκε καταστροφική, γιατί
δημιούργησε μια ομπρέλα προστασίας από τις πραγματικές συνθήκες και τις
δύσκολες αποφάσεις, που την κρατούσαν εναλλάξ διάφοροι πολιτικοί σχηματισμοί
που αν και φαίνονταν διαφορετικοί αποδείχτηκε περίτρανα τα τελευταία χρόνια ότι
ήταν ακριβώς οι ίδιοι. Έφτασαν δε σε σημείο , όταν η κρίση βάθυνε επικίνδυνα
να πετάξουν τα ψεύτικα κομματικά προσωπεία και να συγκυβερνήσουν βυθίζοντας τη
χώρα ακόμα πιο βαθιά στη καταστροφή. Ξαφνικά αυτή η ομπρέλα έκλεισε και οι
πολίτες βρέθηκαν μπροστά στη σκληρή πραγματικότητα και στην ανάγκη να
αποφασίσουν αυτοί άμεσα για το μέλλον τους.