ΑΝΤΙ ΕΠΕΤΕΙΑΚΟΥ ΑΦΙΕΡΩΜΑΣΤΟΣ

24 Ιουνίου 2015.

    Πέρασαν 41 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας. Η Ελληνική Δημοκρατία γέρασε απότομα και μάλλον πλέει τα λοίσθια. Αντί να κάνω ένα μικρό αφιέρωμα για την ημέρα, παρακολουθώ όπως όλοι τα γεγονότα που μας αφορούν άμεσα και θέτουν υπό αμφισβήτηση τη σκοπιμότητα της σημερινής επετείου.

    Φαίνεται ότι η κυβέρνηση βρίσκεται σε άτακτη υποχώρηση. Πολλά ερωτηματικά σχετικά με τις κινήσεις του πρωθυπουργού περιμένουν απάντηση. Νομίζω ότι θα απαντηθούν πολύ αργότερα. Προς το παρόν αυτό που βιώνουμε είναι τα πρώτα αποτελέσματα αυτής ,της ανεξήγητης  για μένα , υποχώρησης. Βλέπουμε δηλ. Ένα πρωθυπουργό, που δείχνει να αυτοκτόνησε πολιτικά, να είναι όμηρος των διαθέσεων τόσο των βουλευτών της Αριστερής πλατφόρμας, όσο και του λεγόμενου μνημονιακού τόξου που ουσιαστικά τον στηρίζει υπό προϋποθέσεις. Η περίφημη συμφωνία με τους «εταίρους» έχει πολύ δρόμο για να ολοκληρωθεί. Βασική προϋπόθεση της ολοκλήρωσης είναι η συνεχής απαίτηση για όλο πιο αιματηρά μέτρα. Πλέον οι νεο-βάρβαροι  δεν ζητούν απλά μέτρα αλλά μας «παίρνουν τα μέτρα».

    Ένας λογικός άνθρωπος βλέπει ξεκάθαρα ότι τα μέτρα αυτά είναι πρακτικά ανεφάρμοστα. Χωρίς εφαρμογή όμως των μέτρων δεν υπάρχει συμφωνία. Η άλλη επιλογή είναι η έξοδος από το ευρώ. Μα ο ίδιος ο πρωθυπουργός και όχι μόνον αυτός υποστήριξε ότι ένα grexit θα ήταν καταστροφή. Την ίδια στιγμή όμως ενδίδει σε προτεινόμενα μέτρα που είναι και αυτά καταστροφικά για τη μεγάλη πλειοψηφία του ελληνικού λαού.

    Φαίνεται ότι ο πρωθυπουργός στέκεται με τη μειοψηφία του δημοψηφίσματος που θέλει την Ελλάδα εντός ευρώ με κάθε θυσία που φυσικά θα κάνουν οι άλλοι και όχι οι ίδιοι. Γιατί ο πρωθυπουργός επιλέγει αυτόν τον εξόφθαλμο παραλογισμό;

Γιατί πάει κόντρα στους ψηφοφόρους του και στις μέχρι χθες πολιτικές του αρχές;

Είναι βέβαιο ότι η εφαρμογή των μέτρων θα φέρει κοινωνική αναταραχή. Πως θα αντιμετωπιστεί αυτή; Με σκληρά κατασταλτικά μέτρα; Και αν τελικά αποτύχει η πρακτική εφαρμογή των μέτρων, που το θεωρώ βέβαιο, ποια θα είναι η επόμενη μέρα; Πόση δημοκρατία και ελευθερία θα υπάρχουν μετά την εφαρμογή τους;

    Ο προβληματισμός γίνεται ,όσο περνάει ο καιρός, εντονότερος και τα ερωτηματικά πληθαίνουν. Οι απαντήσεις θα αργήσουν να δοθούν.

Να τολμήσω να πω κλείνοντας ότι οι Έλληνες ,ειδικά το 38% που είπε ΝΑΙ στο δημοψήφισμα, παρακολουθούν ένα χρήσιμο μάθημα για την ευρωζώνη, την συμπεριφορά των «εταίρων», την ελληνική πολιτική σκηνή κλπ. Επειδή το μάθημα είναι επαναληπτικό και ιδιαίτερο, έχει τίμημα πολύ ακριβό που θα γίνει πολύ ακριβότερο όσο οι μαθητές είναι ανεπίδεκτοι μαθήσεως.