ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ 41 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Σήμερα συμπληρώνονται 41 χρόνια από την Εξέγερση του Πολυτεχνείου. Τι τελικά συμβολίζει αυτή η Εξέγερση και πόσο επίκαιρη είναι στις μέρες μας; Με την απόσταση των τεσσάρων δεκαετιών από τα γεγονότα μπορεί κάποιος να μελετήσει και να βγάλει κάποια χρήσιμα συμπεράσματα αλλά και να κάνει ταυτόχρονα και την αυτοκριτική του.

Καταρχήν η κατάληψη του Πολυτεχνείου αποφασίστηκε από 350 φοιτητές της Φυσικομαθηματικής Σχολής οι οποίοι χαρακτηρίστηκαν ως αναρχικοί και προβοκάτορες από τις δύο κύριες αντιδικτατορικές οργανώσεις των φοιτητών του Πολυτεχνείου (ΚΝΕ και ΡΗΓΑΣ ΦΕΡΑΙΟΣ νεολαίες του ΚΚΕ και ΚΚΕ εσωτ αντίστοιχα) οι οποίες μάλιστα προέτρεψαν τους φοιτητές  στις συνελεύσεις να αποχωρήσουν από το χώρο του Πολυτεχνείου γιατί οι συνθήκες δεν ήταν ώριμες για κατάληψη!!!(ΚΝΕ).Βγαίνοντας οι φοιτητές στο προαύλιο για να αποχωρήσουν διαπίστωσαν ότι οι λεγόμενοι αναρχικοί και προβοκάτορες ήταν συμφοιτητές τους και αυθόρμητα αποφάσισαν να παραμείνουν και να καταλάβουν το Πολυτεχνείο. Οι μόνοι που αποχώρησαν ήταν οι ηγέτες της…ΚΝΕ και του ΡΗΓΑ!!! Οι οποίοι μετά από ώρες επανήλθαν για να λάβουν μέρος στην …κατάληψη (μαρτυρία του αυτόπτη μάρτυρα πρωτοετή φοιτητή Νίκου Μιχαλίτση) περισσότερα εδώ: http://www.thepressproject.gr/article/69242/Polutexneio-73-Tha-eixe-ginei-i-eksegersi-an-den-upirxan-kapoioi-pou-tous-elegan-alites

Τα γεγονότα του τριημέρου είναι πάνω κάτω γνωστά. Όπως επίσης και τα συνθήματα-αιτήματα για Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία-Εθνική Ανεξαρτησία- Κοινωνική Δικαιοσύνη.

Η δεύτερη διαπίστωση είναι ότι η χούντα δεν έπεσε με το Πολυτεχνείο, όπως λανθασμένα πιστεύεται από την πλειοψηφία, αλλά αντιθέτως έγινε σκληρότερη.

Στις 25/11/1973 ο Διοικητής της ΕΣΑ Δ. Ιωαννίδης ανατρέπει την κυβέρνηση του δοτού πρωθυπουργού Μαρκεζίνη καθώς και τον Παπαδόπουλο με …πραξικόπημα και εγκαθιδρύει την δικιά του χούντα, επαναφέροντας τον στρατιωτικό νόμο. Οι αμνηστευμένοι από τον Παπαδόπουλο πολιτικοί κρατούμενοι επιστρέφουν στα κολαστήρια της ΕΣΑ και μαζί με αυτούς και πολλοί επώνυμοι πολίτες που είχαν αριστερές πεποιθήσεις. Ο τόπος γνωρίζει το πιο σκληρό καθεστώς της νεότερης Ιστορίας του.

Η μαύρη περίοδος της επταετούς δικτατορίας θα τελειώσει με μια Εθνική Τραγωδία. Την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο (Αττίλας 1)20/7/74. Η εποχή της Μεταπολίτευσης μόλις ξεκινά και επί «εθνάρχη» Καραμανλή ολοκληρώνεται και η δεύτερη φάση της εισβολής (Αττίλας 2). Το Κυπριακό ζήτημα μόλις είχε ξεκινήσει…

Σήμερα πολλοί μιλούν για το τέλος της Μεταπολίτευσης και για την Γενιά του Πολυτεχνείου που ξεπούλησε τα οράματά της και έριξε τη χώρα στα βράχια. Αν αυτό είναι αληθές σας ρωτώ ευθέως:

εμείς τι κάναμε για να τους αποτρέψουμε;

Γυρίζω πίσω στα συνθήματα που στοίχειωσε ο χρόνος και που σύσσωμη η κοινωνία τα έσβησε από την συλλογική της μνήμη.

Ποιος έφταιξε που στοίχειωσαν; Οι μερικές εκατοντάδες που εξαργύρωσαν και καπηλεύτηκαν μια φοιτητική εξέγερση; Είναι μόνον αυτοί, η περίφημη Γενιά του Πολυτεχνείου;

Πόσο περήφανοι μπορούμε να αισθανόμαστε σήμερα, όταν οι Πανεπιστημιακοί δάσκαλοι προσπαθούν να πείσουν τους φοιτητές τους ,όχι με επιχειρήματα αλλά με την Αστυνομική Καταστολή;

Τι ακριβώς γιορτάζουμε σήμερα όταν ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού υποσιτίζεται, όταν οι άνεργοι καθηγητές καλούνται να παρέχουν δωρεάν υπηρεσίες, όταν καταρρέουν οι ατομικές ελευθερίες,όταν οι νέοι μαστίζονται από την ανεργία και τους αφαιρείται το δικαίωμα στη δημιουργία ;

Μήπως αναμασώντας τα ίδια και τα ίδια κλισέ επί 41 χρόνια περιμένουμε οι τότε φοιτητές να ξαναβγούν στους δρόμους για να μας σώσουν;

Είναι πολλοί που υποστηρίζουν ότι η σημερινή εποχή έχει αρκετές ομοιότητες με την τότε εποχή. Αν αυτό είναι αληθές μήπως το τέλος της θα επισφραγιστεί με μια νέα εθνική τραγωδία;

Μήπως σήμερα θα  έπρεπε  να ήταν μια μέρα περισυλλογής και αυτοκριτικής για αυτά που χάθηκαν και για αυτά που έρχονται, με την δική μας ανοχή;