“Όταν συνειδητοποίησα ότι δεν
μπορώ να αλλάξω το σύστημα, άρχισα να αγωνίζομαι να μην με αλλάξει αυτό.
Αγωνίζομαι να μείνω άνθρωπος. Και αυτό είναι η κορυφαία πολιτική μάχη. Να
μπορείς να αποφύγεις τη βαρβαρότητα αυτής της εποχής. Να μπορείς να παραμείνεις
άνθρωπος με τρυφερότητα. Με το δικό σου βλέμμα.
Η ζωή είναι ένα δώρο που μας δίνεται μία φορά.
Οι περισσότεροι άνθρωποι όταν ξημερώνει λένε «άντε να τελειώσει κι αυτή η
κωλομέρα». Και δεν καταλαβαίνουν ότι κάνουν άλλο ένα βήμα προς το θάνατο.”
Χρόνης Μίσσιος
Ο Χρόνης Μίσσιος (1930-20 Νομβρίου 2012) ήταν Έλληνας συγγραφέας, αντιστασιακός, ακτιβιστής
για τα δικαιώματα των ζώων
Γεννήθηκε
στην Καβάλα και πρωτοδούλεψε ως καπνεργάτης (το
επάγγελμα των γονιών του) σε νεαρή ηλικία. Λόγω ανέχειας δεν κατάφερε να
τελειώσει ούτε το Δημοτικό
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά
δουλεύει ως μικροπωλητής στη Θεσσαλονίκη, ενώ λίγο αργότερα στέλνεται από τον
Ερυθρό Σταυρό στα Γιαννιτσά μαζί με άλλα παιδιά, για να γλιτώσουν την πείνα της Κατοχής. Εντάσσεται στην Εθνική Αντίσταση και το 1947 συλλαμβάνεται, βασανίζεται
και καταδικάζεται σε θάνατο για τη συμμετοχή του στον εμφύλιο πόλεμο ως μέλος
του ΔΣΕ.
Φυλακίζεται
ως το 1953 και από το 1962 ζει εξόριστος στη Μακρόνησο και τον Αϊ-Στράτη.
Βασανίστηκε πολλές φορές χωρίς να αποκηρύξει την ιδεολογία του, για αυτό τον
περισσότερο χρόνο τον πέρασε στην απομόνωση των κρατητηρίων σε άθλιες συνθήκες
κράτησης. Διετέλεσε για κάποιο διάστημα στέλεχος της νεολαίας της ΕΔΑ, μέλος της πενταμελούς γραμματείας της
Νεολαίας Λαμπράκη και ιδρυτικό μέλος του ΠΑΜ. Στη φυλακή (Φυλακές Αβέρωφ,
Κέρκυρας, Κορυδαλλού) πέρασε και το μεγαλύτερο διάστημα της απριλιανής
δικτατορίας. Την περίοδο της καθείρξεώς του μάλιστα έμαθε ουσιαστικά ανάγνωση
και γραφή. Αποφυλακίζεται τον Αύγουστο του 1973.
Με τη λογοτεχνία
ασχολήθηκε σε μεγάλη ηλικία. Με το πρώτο του βιβλίο το 1985 ("Καλά, εσύ
σκοτώθηκες νωρίς"), αυτοβιογραφικό κείμενο γραμμένο σε συνειρμική και
λαϊκή γλώσσα που εντάσσεται στην παράδοση της απομνημονευματογραφίας, καθιερώθηκε από τους πρώτους μήνες της
κυκλοφορίας του ως συγγραφέας στη συνείδηση κριτικής και κοινού. Μετέτρεψε την
οδυνηρή πολιτική του εμπειρία σε ζωντανό λογοτεχνικό μύθο, καταγγέλλοντας τόσο
τα βασανιστήρια και τους βασανιστές του όσο και τους κομματικούς γραφειοκράτες
της Αριστεράς και τον δογματισμό τους. Η αμεσότητα του προφορικού του λόγου,
που προδίδει μια γνήσια λαϊκή αφήγηση, όπως και η γεμάτη εκπλήξεις πλοκή του,
θα επιτρέψουν στον Μίσσιο να υπερβεί το στενό πλαίσιο του αριστερού απομνημονεύματος
και να φιλοτεχνήσει μια μυθιστορηματική αυτοβιογραφία με έντονα πολιτικό
λόγο.Το βιβλίο αυτό προκάλεσε σάλο στους κόλπους του ΚΚΕ και έγινε η αιτία να
τον διαγράψουν.
"Στα
επόμενα βιβλία του ο Μίσσιος θα διατηρήσει τη θερμότητα των αισθημάτων του,
μεταδίδοντας το ανθρωπιστικό του μήνυμα για έναν καλύτερο και δικαιότερο κόσμο
χωρίς καμία ιδεολογική διόπτρα: από τα «Χαμογέλα, ρε… τι σου ζητάνε» (1988) και
«Τα κεραμίδια στάζουν» (1991) μέχρι τα «Το κλειδί είναι κάτω από το γεράνι»
(1996) και «Ντομάτα με γεύση μπανάνας» (2001)"
Ο Μίσσιος υπήρξε εμπνευστής μιας λογοτεχνίας που
παρά τον σκληρό κόσμο τον οποίο απεικονίζει, δεν χάνει ποτέ την αισιοδοξία και
την πίστη της στις δημιουργικές δυνάμεις του ανθρώπου, ο οποίος είναι ικανός
υπό συνθήκες ελευθερίας να ζήσει σε μια δημοκρατία που θα εγγυάται τόσο τα
ατομικά δικαιώματα όσο και την ευδαιμονία της κοινότητας.
Συμετείχε σε ενέργειες προστασίας του
περιβάλλοντος, ενώ πραγματοποίησε και τηλεοπτικές εκπομπές με θέμα την
προστασία της ελληνικής πανίδας. Τα τελευταία χρόνια ζούσε σχεδόν σαν ερημίτης
στο Καπανδρίτι με την σύντροφό του Ρηνιώ και τα
σκυλιά τους σε ένα αγροτόσπιτο.
Πέθανε σε ηλικία 82 ετών σε ιδιωτικό νοσηλευτήριο
της Αθήνας μετά από μάχη με τον καρκίνο.Στην συνέντευξη που ακολουθεί καταθέτει τις σκέψεις του γι'αυτο που συμβαίνει στη χώρα και αναλύει το "τις πταίει" και τι πρέπει να γίνει.
Εχει σημασία να παρακολουθήσει την τελευταία του συνέντευξη,άσχετα αν δεν συμφωνεί με το σύνολο των ιδεών του.Πρώτον γιατί είναι ένας άνθρωπος που έχει ζήσει στο όριο και επέζησε, δεύτερον γιατί βρίσκεται στο τέλος της ζωής του και δεν έχει τίποτα να κερδίσει ή να χάσει λέγοντας με ειλικρίνεια αυτό που πιστεύει.
πηγή :wikipedia
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου