Ο εορτασμός της εθνικής επετείου της 28ης Οκτωβρίου 1940 χαρακτηρίζεται από ένα ιδιαίτερο στοιχείο που την κάνει να ξεχωρίζει από όλες τις άλλες επετείους σε παγκόσμιο επίπεδο. Οι Έλληνες γιορτάζουν την κήρυξη ενός πολέμου,αποτέλεσμα της καθολικής άρνησής τους να αποδεχτούν τη βαρβαρότητα του ολοκληρωτισμού που φορούσε στην συγκεκριμένη χρονική συγκυρία τον μελανοχίτωνα του φασισμού.
Αυτός ο πόλεμος ενάντια στη Βαρβαρότητα και το Σκοτάδι δεν τελείωσε αλλά συνεχίζεται μέχρι τις μέρες μας. Ο ελληνοϊταλικός πόλεμος στα βουνά της Ηπείρου αποτελεί την έναρξη και ουσιαστικά την πρώτη φάση αυτού του πολέμου. Σήμερα 78 χρόνια μετά και παρά τις φαινομενικά διαδοχικές ήττες τους, οι Έλληνες εξακολουθούν να αντιστέκονται.
Ο πόλεμος στην πάροδο των χρόνων έχει μεταλλαχθεί και δεν μοιάζει πλέον με μια συμβατική σύρραξη όπου πρωταγωνιστικό ρόλο παίζουν τα όπλα. Η μανία όμως για την υποταγή του φωτός από το βάρβαρο σκοτάδι παραμένει αμείωτη για να μη πω ότι έχει αυξηθεί.
Η Ελλάδα, αυτός ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας, αντιστέκεται ως ασκός κλυδωνιζώμενος, μηδεπώτε βυθιζόμενος στο μανιασμένο πέλαγος της βαρβαρότητας.
Θα μπορούσε κάποιος πραγματιστής που θα κοιτούσε επιφανειακά τα γεγονότα, να υποθέσει ότι ο εορτασμός της εθνικής επετείου του ΟΧΙ αποτελεί στις μέρες ένα κακόγουστο ανέκδοτο, αφού εορτάζεται με μεγάλη επισημότητα και πύρινους πανηγυρικούς λόγους από ανθρώπους που υποτάχθηκαν στην βαρβαρότητα και στην ανήλεη επίθεση που δέχθηκε η Ελλάδα το 2010. Από ανθρώπους, που μετέτρεψαν το ΟΧΙ των Ελλήνων σε ΝΑΙ. Από ανθρώπους που αλυσόδεσαν την Ελλάδα και τους Έλληνες , για εκατό χρόνια. Που καταδίκασαν τον τόπο σε σκληρή Κατοχή, εποπτεία το ονομάζουν κατ' ευφημισμόν, υπογράφοντας 3 μνημόνια,μετατρέποντας την Ελλάδα σε οικονομικό προτεκτοράτο.
Θα μπορούσε ο ίδιος πραγματιστής να διαπιστώσει με την επιφανειακή ματιά στα γεγονότα, ότι ο ελληνικός λαός στέκεται απαθής μπροστά στην πρωτοφανή για τον πολιτισμένο κόσμο και την ιστορική πραγματικότητα, γενοκτονία που επιτελείται στον τόπο του.
Είναι όμως έτσι;
Αν ανατρέξει κάποιος στα γεγονότα των τελευταίων 78 χρόνων θα διαπιστώσει ότι αυτοί που έκαναν την ποιοτική διαφορά, που έγιναν ανάχωμα στο διαχρονικό Ολοκληρωτισμό ανεξάρτητα με τι ένδυμα εμφανίζονταν σε κάθε χρονική στιγμή ήταν οι απλοί ανώνυμοι Έλληνες. Ο απλός ελληνικός λαός. Κάποιοι "τρελοί" που κράτησαν ζωντανή την Ελλάδα και άσβηστο το Φως.
Είναι αυτοί που αντιστάθηκαν στα βουνά της Ηπείρου, στα οχυρά του Ρούπελ, στα κολαστήρια της οδού Μέριλιν και του στρατοπέδου Χαΐδαρίου, αυτοί που επέζησαν από την πείνα, που βγήκαν στα βουνά, που μαρτύρησαν στους τόπους εξορίας, που ανοικοδόμησαν μια ολικά κατεστραμμένη χώρα. Στάθηκαν όρθιοι στα κολαστήρια του ΕΑΤ-ΕΣΑ, πολέμησαν στην Κύπρο, δεν καιροσκόπησαν στην Μεταπολίτευση, παρέμειναν και παραμένουν άνθρωποι στην εποχή των μνημονίων, είπαν ΟΧΙ στην υποταγή της Ε.Ε. Αγωνίζονται καθημερινά να επιβιώσουν σε τρομερά αντίξοες συνθήκες.
Είναι αυτοί οι καταραμένοι Έλληνες που μπορούν να προσαρμοστούν ακόμα και στις πιο ακραίες συνθήκες και να επιβιώσουν. Αυτοί που δεν έχουν ανάγκη από ενέσεις τόνωσης της εθνικής υπερηφάνειας με παρελάσεις σημαιοστολισμούς και ξύλινους πανηγυρικούς λόγους. Αυτοί που περιφρονούν τους υποταγμένους γερμανοτσολιάδες, τους δοσίλογους και τους επίορκους. Αυτοί που δεν αισθάνονται την παραμικρή ανάγκη να αποδείξουν τον πατριωτισμό τους γιατί είναι το πολυτιμότερο κομμάτι της Πατρίδας. Αυτό το κομμάτι που καίγεται για να κρατήσει το Φως άσβηστο.
Ο πόλεμος συνεχίζεται.Καλή δύναμη πατριώτες.
σ.σ. Η φωτογραφία στην κορφή της ανάρτησης είναι του κορυφαίου αμερικανού φωτογράφου Ε. Σμιθ. Πρόκειται για μια από τις διασημότερες φωτογραφίες του Β' ΠΠ και η οποία δημοσιεύθηκε για πρώτη φορά στο περιοδικό Life. Απεικονίζει τον ιδεώδη αμερικανό άγνωστο στρατιώτη. Το όνομα του στρατιώτη είναι Ευάγγελος Κλωνής (1916-1989).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου