ΞΑΝΑ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ #17

Σκίτσο του R.Crumb από την αμερικάνικη έκδοση του βιβλίο Me and Joe (1980)

Συνεχίζω σήμερα με άλλο ένα κομμάτι της διαδρομής του ταξιδιού στον κόσμο των μπλουζ. Πρόκειται για ένα απόσπασμα από το εξαντλημένο εδώ και αρκετά χρόνια βιβλίο του Michael Bloomfield : Me and Joe (ο ελληνικός τίτλος είναι : με τον Big Joe Williams). Μέσα σε ελάχιστες γραμμές ο Bloomfield περιγράφει μια σημαντική πτυχή της άγνωστης για μας Αμερικής,ξένης τόσο σε εμάς όσο και στα μάτια του Bloomfield. Ίσως ένας προσεκτικός αναγνώστης και μελετητής των μπλουζ καταλάβει γιατί οι λευκοί δεν μπορούν να παίξουν τα μπλουζ όπως οι μαύροι.

"..Έτσι να΄μαστε να διασχίζουμε μια γερασμένη γέφυρα και να μπαίνουμε στο Ιλινόι. Ο Τζο μας κατεύθυνε στα περίχωρα της μικρής πόλης και κατεβήκαμε μια στενή σκονισμένη οδό γεμάτη από λακούβες. Σταματήσαμε μπροστά σ' ένα ετοιμόροπο σπίτι,κάπως απομακρυσμένο από το δρόμο κι ο Τζο με την στραπατσαρισμένη του βαλίτσα στο χέρι κατέβηκε.Ο Τζόρτζ έσυρε έξω τον ενισχυτή του Τζο από το πίσω κάθισμα,ενώ εγώ έπιασα την κιθάρα του.Στεκόμασταν κι οι τρεις εκεί πέρα μέσα στο δρόμο. Ο Τζο βλοσυρός."Λοιπόν,θα τα πούμε στο Σικάγο", απολογήθηκα."Να προσέχεις, Τζο", είπε απ΄την άλλη ο Τζορτζ.Κάτι γρύλλισε ο Τζο κι εμείς γυρίσαμε στ΄αμάξι και ξεκινήσαμε.


Σε καμιά εκατοστή μέτρα, γύρισα και κοίταξα πίσω. Ο Τζο βρισκόταν ακόμη εκεί στο ίδιο σημείο κρατώντας αδέξια τη βαλίτσα του και το όργανο. Σαν εικόνα από τους στίχους ενός μπλουζ τραγουδιού ή το εξώφυλλο κάποιου μπλουζ δίσκου- ο Τζο με τη βαλίτσα του και την κιθάρα του στη μέση ενός γεμάτου σκόνες δρόμου,μες στην ζέστη,μόνος."Δεν μπορούμε να φύγουμε έτσι-είναι σαν νατον εγκαταλείπουμε.Πρέπει να γυρίσουμε". Πράγμα που κάναμε,γιατί αν όχι τίποτα άλλο επρόκειτο για σπουδαίο άνθρωπο.Περήφανο,δυνατό και γεμάτο ποίηση.Με τους στίχους του διηγόταν τη ζωή του.Ήταν ποιητής των δρόμων και των μεγάλων επαρχιακών οδών. Ήταν μεγαλείο να τον ακούς να μιλάει για τον Ρομπερτ Τζονσον, τον Σον Χάουζ ή τον Τσάρλι Πάτον. Να ακούς πως διυλίζουν τη ζωή ενός ανθρώπου πενήντα χρόνια ταξιδιών με τον αντίχειρα σηκωμένο προς μια κατεύθυνση,λαθρεπιβάτη στα τρένα καιμουσικού στα πιο απίθανα στέκια.Να ακούς για λιμενεργάτες,συνάφια εργατών και περιπλανώμενους θιάσους. Για μαντάμες και πόρνες, μαστρωπούς και αλητόβιους, χαρτοπαίκτες, λαθρέμπορους και περιστασιακούς εργάτες. Πλανώδιους  ιεροκήρυκες και τσαρλατανογιατρούς. Γνωρίζοντας αυτόν το σπουδαίο άνθρωπο, γνώριζες όλη την ιστορία της μαύρης Αμερικής κι ίσως την ίδια την Αμερική.

Δεν γύρισε καθόλου να μας κοιτάξει καθώς σταματήσαμε δίπλατου."Έλα Τζο" είπα, "έλα μαζί μας στο Σικάγο"."Όχι" απάντησε, "θέλω να μείνω λίγο ακόμα,συνεχίστε εσείς και γυρίστε στους δικούς σας-δεν ανήκετε εδώ". Έχεις δίκιο.Θέλησα να γίνω κομμάτι της κουλτούρας του και να ζήσω έξω στους δρόμους μαζί του, αλλά δεν τα κατάφερα.Ήμουν ξένος σε μια ξένη χώρα και το λάθος ήταν δικό μου. Έτσι αφήσαμε τ΄αμάξι να κυλίσει και ξαναπήραμε όπως και πριν το δρόμο μας.αλλά αυτήν τη φορά σαν γύρισα να κοιτάξω ο Τζο είχε φύγει...."



https://youtu.be/TzcJ0369XFI


https://youtu.be/WM-ebiCuVpo












πηγές: Με τον Big Joe Williams εκδόσεις Απόπειρα 1983// http://ttexshexes.blogspot.gr/2013/06/me-and-big-joe-williams-by-michael.html