BOOGIE SINNERS

Πόσο μπορεί να απέχει η ατμόσφαιρα ενός Chicago blues club από την Αθήνα;

Μια μικρή παρουσίαση των BOOGIE SINNERS

 Γνώρισα τον κιθαρίστα Θοδωρή Αλεξίου, πριν μερικούς μήνες σε μια μπυραρία που είχα παει να παρακολουθήσω μια μπάντα.Προς το τέλος της συναυλίας,τα παιδιά που έπαιζαν προσκάλεσαν να παίξει μαζί τους ένα ψηλόλιγνο θαμώνα που κάθονταν στην μπάρα, λίγα βήματα πιο πέρα από εμένα. Πραγματικά δέχτηκε και έπαιξε  μαζί τους ενα blues standart που "έλιωσε" την κιθάρα στα σόλο. Μετά το πέρας της συναυλίας πήγα προς το μέρος του και πιάσαμε κουβέντα, αφού έγιναν οι τυπικές συστάσεις,  γύρω από το μπλουζ και το εντυπωσιακό του παίξιμο. Μου ανέφερε για το μπλουζ-ροκ σχήμα που συμμετέχει,τους BOOGIE SINNERS.Mε προσκάλεσε δε, να τους παρακολουθήσω, οπότε μου δινόταν η ευκαιρία , στο Αmerican Burger, που εμφανίζονται σταθερά κάθε 

1ο και 3ο Σάββατο κάθε μήνα.

Προσπάθησα να φανταστώ πως μπορούσε να παίξει μια μπλουζ ροκ μπάντα σε ένα φαστφουντάδικο, ειδικά μετά από αυτό που είχα δει και ακούσει πριν από λίγο . Δεν με ενθουσίασε και τόσο η ιδέα, αλλά του υποσχέθηκα ότι θα πάω.

Μετά από ένα περίπου μήνα βρέθηκα στο Αmerican Burger που είχε μετακομίσει πρόσφατα στον παράδρομο της Λ. Βουλιαγμένης,στο ρεύμα προς Αθήνα μερικά μέτρα μακριά από τη στάση του μέτρο στο Ελληνικό.Μπαίνοντας στο μαγαζί, που είναι καθαρά αμερικάνικης αισθητικής της εποχής του ροκ΄ν΄ρολ, αναζήτησα την σκηνή άλλα δεν υπήρχε!!!

Ρώτησα την σερβιτόρα  επιφυλακτικά νομίζοντας ότι είχα κάνει λάθος,αν παίζουν εκείνη την ημέρα οι Boogie Sinners. Μου απάντησε καταφατικά και με ένα νεύμα μου έδειξε ένα μικρο πατάρι που επικοινωνούσε με μια στενή σκάλα με το υπόλοιπο μαγαζί. Εκεί πάνω παίζουν,μου είπε.

Κάπως έτσι ξεκίνησε η βραδινή μου έξοδος ,με αναπάντεχες εκπλήξεις,που σε καμιά περίπτωση δεν με έπειθαν για την απροσδόκητα ευχάριστη συνέχεια της βραδιάς.

Ανέβηκα στο χαμηλοτάβανο πατάρι και κάθισα σε ένα από τα ελάχιστα τραπέζια που υπήρχαν.Η σκηνή, δηλ. ο χώρος που θα καταλάμβαναν οι μουσικοί για να παίξουν ήταν ελάχιστα τετραγωνικά και σε απόσταση αναπνοής από τα τραπέζια.Πολύ ζόρικος χώρος για να παίξει κάποιος,πόσο μάλλον να το ευχαριστηθεί και ο θεατής. Είχα πολύ καιρό να παραγγείλω burger και είπα να κάνω μια παρασπονδία, να πάρω ένα  για να συνοδευσω την μπύρα μου,που έπινα ήδη περιμένοντας να έρθουν οι μουσικοί ,γεμάτος περιέργεια για το πως θα τα καταφέρουν να διασκεδάσουν εμένα και τους υπόλοιπους θαμώνες που αν γέμιζαν τον χώρο δεν θα ξεπερνούσαν τα 50 άτομα. 

Η ιδέα να παραγγείλω το burger αποδείχτηκε σωστή γιατί το πιάτο  οτι ήταν  καλό και  αυτό μου έφτιαξε  την διάθεση.Σε λίγο έφτασαν και οι μουσικοί.Ο Θοδωρής με σύστησε στα υπόλοιπα παιδιά  τον Κώστα Τενεζο,τον Δημήτρη Γεωργοπουλο και τον Γιαννη Δημουλα. Από τις λίγες κουβέντες που κάναμε λόγω πίεσης χρόνου έγινε αντιληπτό ότι μάλλον θα πέρναγα καλά γιατί τα παιδιά έβγαζαν μια θετική ενέργεια και το σημαντικότερο φαινόταν οτι γουστάρανε πολύ αυτό που έκαναν.

Πάνω που τελείωσα το γεύμα μου τα παιδιά ξεκίνησαν να παίζουν. Το set περιελάμβανε πολλά τραγούδια από την σκηνή του Σικάγο του Τέξας ,του Μέμφις , ροκ΄ν΄ρολ, surf music,καθώς και δικά τους.Όσο πέρναγε η ώρα τόσο το θερμόμετρο της μπάντας ανέβαινε ,μέχρι που έσπασε.Αυτό που εξελισσόταν μπροστά στα μάτια μου ήταν απίστευτο.Νόμιζα ότι βρισκόμουν  κυριολεκτικά κάπου στο Σικάγο.Η όλη φάση φαινόταν σαν να ήταν βγαλμένη μέσα από την ταινία του

Ροβήρου Μανθούλη,"ΜΠΛΟΥΖ ΜΕ ΣΦΙΓΜΕΝΑ ΔΟΝΤΙΑ" Οι θαμώνες προς το τέλος είχαν σηκωθεί όρθιοι και χόρευαν λες και ήταν σε εφηβικό πάρτι.Με μια λέξη εμπειρία.

Μετά από τρεις ώρες παιξίματος ανανέωσα το ραντεβού μαζί τους  για την επόμενη φορά στην οποία τα πράγματα εξελίχθηκαν ακριβώς με τον ίδιο τρόπο.Το ίδιο και την μεθεπόμενη.

Το συστήνω ανεπιφύλακτα.