Με αφορμή το χθεσινό προπηλακισμό των συνταξιούχων στο κέντρο της Αθήνας οι οποίοι τόλμησαν να διαμαρτυρηθούν για τον αργό θάνατο στον οποίο τους έχει καταδικάσει η πολιτική ηγεσία του προτεκτοράτου αποφάσισα να αναρτήσω το παρακάτω κείμενο - απόσπασμα από το Άξιον Εστί.
Πρόκειται για την περιγραφή ενός πραγματικού περιστατικού που συνέβη στο κέντρο της Αθήνας στις 25 Μαρτίου του 1942 και κατά την οποία θρηνήσαμε πολλά θύματα. Πρωτοπορία ήταν οι νέοι,μαθητές και φοιτητές. Από το πρωί η Αθήνα γέμισε με πλήθος κόσμου. Σκοπός το στεφάνωμα των προτομών των ηρώων της Επαναστάσεως και του Άγνωστου Στρατιώτη.Οι αρχές Κατοχής έστειλαν ιππικό και μηχανοκίνητα και κτύπησαν στο "ψαχνό". Η εκδήλωση αυτή υπήρξε μια από τις σημαντικότερες εκδηλώσεις σε ολόκληρη τη γερμανοκρατούμενη Ευρώπη και υπήρξε δίδαγμα της καθολικής Αντιστάσεως του Ελληνικού λαού.
Είναι λοιπόν αφιερωμένο στα γερόντια που χθες τα ψέκασαν με χημικά.
Η χθεσινή συμπεριφορά προς τους γέροντες τελείωσαν και ηθικά αυτή την κυβέρνηση. Όποιος φοβάται να συναντήσει ηλικιωμένους πολίτες και κρύβεται πίσω από κλούβες και δυνάμεις καταστολής έχει παραδεχτεί οτι έχει πράξει αδικήματα εναντίον τους και έχει καταδικαστεί στη συνείδηση των πολιτών.
Όταν καταφεύγεις στη βία σημαίνει ότι έχεις εξαντλήσει όλα σου τα επιχειρήματα και δεν έχεις πείσει κανέναν. Έχεις χάσει το παιγνίδι και φυσικά την ψυχραιμία σου.Έχεις αποδείξει ότι τελικά είσαι πολύ αδύναμος είναι πλέον ζήτημα χρόνου να κλείσει οριστικά ο κύκλος σου.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΔΟΣ
Τις ημερες εκεινες εκαναν συναξη μυστικη τα παιδια και λαβανε την αποφαση, επειδη τα κακα μαντατα πληθαιναν στην πρωτευουσα, να βγουν εξω σε πλατειες με το μονο πραγμα που τους ειχε απομεινει : μια παλαμη τοπο κατω απο τ' ανοιχτο πουκαμισο, με τις μαυρες τριχες και το σταυρουδακι του ηλιου. Οπου ειχε κρατος η Ανοιξη. Και επειδη σιμωνε η μερα που το Γενος ειχε συνηθιο να γιορταζει τον αλλο Σηκωμο, τη μερα παλι εκεινη ορισανε για την Εξοδο. Και νωρις εβγηκανε καταμπροστα στον ηλιο, με πανου ως κατου απλωμενη την αφοβια σα σημαια, οι νεοι με τα πρησμενα ποδια που τους ελεγαν αλητες. Και ακολουθουσανε αντρες πολλοι, και γυναικες, και λαβωμενοι με τον επιδεσμο και τα δεκανικια. Οπου εβλεπες αξαφνα στην οψη τους τοσες χαρακιες, που 'λεγες ειχανε περασει μερες πολλες μεσα σε λιγην ωρα. Τετοιας λογης αποκοτιες, ωστοσο, μαθαινοντες οι Αλλοι, σφοδρα ταραχτηκαν. Και τρεις φορες με το ματι αναμετρωντας το εχει τους, λαβανε την αποφαση να βγουν εξω σε δρομους και σε πλατειες, με το μονο πραγμα που τους ειχε απομεινει: μια πηχη φωτια κατω απ' τα σιδερα, με τις μαυρες κανες και τα δοντια του ηλιου. Οπου μητε κλωνος μητε ανθος, δακρυο ποτε δεν εβγαλαν. Και χτυπουσανε οπου να 'ναι, σφαλωντας τα βλεφαρα με απογνωση. Και η Ανοιξη ολοενα τους κυριευε. Σαν να μην ητανε αλλος δρομος πανω σ' ολακερη τη γη, για να περασει η Ανοιξη παρα μοναχα αυτος, και να τον ειχαν παρει αμιλητοι, κοιταζοντας πολυ μακρια, περ' απ' την ακρη της απελπισιας, τη Γαληνη που εμελλαν να γινουν, οι νεοι με τα πρησμενα ποδια που τους ελεγαν αλητες, και οι αντρες, και οι γυναικες, και οι λαβωμενοι με τον επιδεσμο και τα δεκανικια. Και περασανε μερες πολλες μεσα σε λιγην ωρα. Και θερισανε πληθος τα θηρια, και αλλους εμαζωξαν. Και την αλλη μερα εστησανε στον τοιχο τριαντα.
Ακολουθούν φωτογραφίες από τη χθεσινή πορεία.Ενθύμιο από τα έργα και ημέρες της πιο νεοφιλελεύθερης κυβέρνησης που γνώρισε μέχρι στιγμής ο τόπος.
ΤΑ ΧΕΙΡΟΤΕΡΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου