Δευτέρα 24 Οκτωβρίου 2016

ΣΤΟΝ ΞΕΓΝΟΙΑΣΤΟ ΚΑΒΑΛΑΡΗ












Πριν λίγες μέρες έχασα ένα φίλο που μπορεί να μη ταιριάζαμε σε πολλά αλλά μας ένωνε το πνεύμα ελευθερίας που είχαμε και οι δυο , ο καθένας από την δική του οπτική. Τον Τάκη τον περίμενα να έρθει να με συναντήσει κάπου κοντά στα Μετέωρα για να περάσουμε μαζί το τριήμερο της 28ης Οκτωβρίου. Η μοίρα είχε άλλα σχέδια.Ο Τάκης μας αποχαιρέτησε νωρίς, θύμα της απροσεξίας κάποιου οδηγού αυτοκινήτου που δεν σέβεται ότι κινείται γύρω του. Προσπαθώντας να μαζέψω τις σκέψεις μου θέλησα να γράψω δυο γραμμές για τον φίλο μου που άφησε το ίχνος του στη ψυχή μου.
Ο Τάκης ήταν ένας ξέγνοιαστος καβαλάρης. 


Κατάφερε να ξεφύγει από τα τετριμμένα και τα πεζά που μας ρουφούν τη ζωή και μας στεγνώνουν  τη ψυχή. Κατάφερε να κάνει πραγματικότητα αυτό που πραγματικά αγαπούσε. Για μένα αυτό είναι ένα κατόρθωμα που λίγοι μπορούν να το πετύχουν. Το τίμημα ήταν φαινομενικά βαρύ αφού έχασε τη ζωή του επάνω σε μια μηχανή.Πάνω στη μεγάλη του αγάπη. Θα τον θυμάμαι πάντα σαν τον μπροστάρη στα γλέντια μας, σαν τον άνθρωπο που αντιμετώπιζε με το γέλιο και την αισιοδοξία την μαυρίλα της ζωής.Θεωρώ ότι ο Τάκης χάραξε ένα δικό του δρόμο και έδειξε με τον δικό του τρόπο πως κάποιος πρέπει να αντιμετωπίζει τη ζωή. Οι σκέψεις μου σκορπίζουν από την συναισθηματική φόρτιση αν και δεν θα έπρεπε. Τον βλέπω εδώ απέναντι μου να γελά και να μου λέει" Γιωργάρα συγκεντρώσου". Όπως μου έλεγε συχνά κάτι που του έλεγε η γιαγιά του :" Αγόρι μου η ζωή είναι μικρή.Ζήσε την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία".
Με τον τρόπο του ο φίλος μου άκουσε τη συμβουλή της γιαγιάς του και την έκανε πράξη.
Για όλους εμάς που μείναμε πίσω του το βάρος της απουσίας του είναι μεγάλο, αποδεικνύοντας πόσο πεπερασμένα όντα είμαστε εμείς οι άνθρωποι. Δεν είναι ώρα για μεγαλύτερη ανάλυση. Για μένα ο Τάκης δεν έφυγε γιατί είναι μέσα στη ψυχή μου και την μνήμη μου. Πήγε ένα μεγάλο ταξίδι , το μεγαλύτερο που έχει κάνει ποτέ. Ένα ταξίδι που όλοι μας, αργά η γρήγορα θα πραγματοποιήσουμε. Ο Τάκης θα είναι εκεί και θα μας περιμένει να μας δείξει τα κατατόπια και τις άκρες για να περάσουμε καλά. Α ρε Τάκη ...πάντα μπροστάρης.
Υ.Γ.
Ρε φίλε δεν περίμενα ποτέ να γράψω ένα τέτοιο κείμενο. Να είσαι καλά όπου και αν πας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου