κοντρα στο κυμα

Τετάρτη 21 Μαΐου 2014

ROBERT JOHNSON (1911-1938) - O ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΟΛΩΝ

STANDING AT THE CROSSROADS

Πρόλαβε να ηχογραφήσει μόλις 29 τραγούδια! Τα τραγούδια του τα έχουν παίξει σχεδόν οι πάντες από το 1940 μέχρι τις μέρες μας. Τον είπαν τον Βασιλιά των μπλουζ του Δέλτα .Τον πάτερα του ροκνρολ. Είναι η βασική επιρροή για ΟΛΟΥΣ τους κιθαρίστες. Το παίξιμο του έχει συμπεριληφθεί στο προσωπικό στυλ του κάθε κιθαρίστα, ακόμα και του ερασιτέχνη(όσο αυτό είναι εφικτό).Όταν έπαιζε ο ήχος ακούγονταν σαν να προέρχονταν από δυο κιθάρες. Πέθανε στα 27 χρόνια δηλητηριασμένος από στρυχνίνη που είχαν ανακατέψει στο ουίσκι του, μάλλον κάποιος απατημένος σύζυγος. Είναι το νούμερο 5 στην λίστα ,του περιοδικού rolling stone , με τους 100 καλύτερους κιθαρίστες όλων των εποχών,65 χρόνια μετά τον θάνατο του.Υπάρχουν μόνο 2 η3 φωτογραφίες που τον απεικονίζουν

Η ΜΥΘΟΠΛΑΣΙΑ

Το υπέροχο παίξιμο και η ξαφνική βελτίωση του στάθηκε η αιτία να στηθεί μια ολόκληρη μυθολογία που αφορά την συμφωνία του με τον διάβολο ,που έγινε στο σταυροδρόμι (crossroads)του 49 και 61 highwayστο Clarksdale,Mississipi, έγινε κομμάτι της παράδοσης της μουσικής

μπλουζ δίνοντας και την ευκαιρία στην υπερσυντηρητική Λευκή Αμερική να χαρακτηρίζει για πολλές δεκαετίες τα μπλουζ ,σαν την μουσική του διαβόλου.Νομίζω ότι ο διάβολος πρέπει να έχει βαρεθεί να κάνει συμβόλαια και να αγοράζει ψυχές τα τελευταία 30 χρόνια...

Στο σταυροδρόμι του διαβόλου

Περιοδεύοντας στον ευρύτερο Nότο, μετακινούμενος συνεχώς σε πόλεις και χωριά, έγινε γνωστός σαν μουσικός και τραγουδιστής. Όταν επέστρεψε στο Robinsonville οι παλιοί γνώριμοι, ο Son House, ο Willie Brown αλλά και οι παλιόφιλοι της μικρής κοινωνίας της πόλης, ξαφνιάστηκαν με την απρόσμενη πρόοδό του. Η εκπληκτική μουσική εξέλιξη του Tζόνσον, σε συνδυασμό με την εξαφάνισή του για μεγάλο διάστημα, ήρθαν να δέσουν με τις μεταφυσικές αντιλήψεις των αγροτικών κοινοτήτων του αμερικάνικου νότου. Tο βαθύ θρησκευτικό συναίσθημα των μαύρων, σε άρτια σύζευξη με την κουλτούρα της αφρικανικής ηπείρου από την οποία είχαν έλθει οι πρόγονοί τους, είχαν ‘θεοποιήσει’ ή και ‘δαιμονοποιήσει’ τα σταυροδρόμια - άλλωστε αυτά δεν συνιστούν τις καμπές μιας πορείας; «Αν θέλεις να μάθεις να παίζεις ό,τι επιθυμείς να παίξεις και να μάθεις να γράφεις δικά σου τραγούδια, παίρνεις την κιθάρα σου και πας σ’ ένα σταυροδρόμι. Ένας πελώριος μαύρος άντρας θα σε πλησιάσει όταν το ρολόι θα χτυπήσει μεσάνυχτα, θα πάρει την κιθάρα σου και θα στην κουρντίσει». O House το είπε ξεκάθαρα: «O Tζόνσον πήγε στο σταυροδρόμι, συνάντησε εκεί το Διάβολο και αντάλλαξε την ψυχή του για να γίνει ο πρώτος και αδιαφιλονίκητος μπλούζμαν». Bοήθησε σ’ αυτό και η επιμελημένη προσπάθεια του Τζόνσον να μη φανερώνει τα μυστικά του παιξίματός του, να γυρίζει την πλάτη του όταν επρόκειτο να κουρντίσει την κιθάρα του, να εξαφανίζεται κυριολεκτικά μετά από τις επίμονες ερωτήσεις των θαμώνων και των συναδέλφων του.
Έπαιζε με τρομερή δεξιοτεχνία ό,τι του ζητούσαν στις γιορτές, στα μπαρ, στις κοινωνικές εκδηλώσεις. Ήχους κάντρι, χιλμπίλι, ερωτιάρικα, χορευτικά, μεγαλώνοντας την έκπληξη και το θαυμασμό των συγχρόνων του. Στα μέσα της δεκαετίας του 1930 ήταν πια ένας από τους επαγγελματίες μουσικούς του Nότου, ο ξεχωριστός , ο μοναδικός μπλούζμαν. Τον πήρε σχεδόν από το χέρι κάποιος Ernie Oertle και τον πήγε για ηχογράφηση στηνAmerican Record Company, στο Σαν Αντόνιο του Tέξας, το Nοέμβριο του 1936.

TO ΣΤΑΥΡΟΔΡΟΜΙ ΣΗΜΕΡΑ

Το κεφάλαιο ROBERT JOHNSON είναι τεράστιο και δεν εξαντλείται σε λίγες γραμμές. Αυτοί που τον έκαναν γνωστό στο ευρύ κοινό, ήταν οι Ευρωπαίοι "ροκάδες" που είναι βουτηγμένοι μέσα στα μπλουζ .O JOHN MAYALLμε τους BLUESBREAKERS,o ERIC CLAPTON με τους CREAM οιROLLING STONES, oI LED ZEPPELIN, διασκευασαν και έπαιξαν τα τραγούδια του και τα έφεραν σε επαφή με τα μεγάλα ακροατήρια της Ευρώπης και αργότερα της Αμερικής.

Η αναπαράσταση της ηχογράφησης των τραγουδιών του Robert Johnson από την ταινία του Walter Hill CROSSROADS